จดหมายจากลูก

วันนี้กลับเข้าบ้านมา เจอจดหมายจากลูกสาววัย 8 ขวบ (ป.2) วางอยู่

ส่วนตัวไม่รู้ว่าลูกทำกรรไกรพัง
แต่เมื่อวานเย็นได้บอกกับลูกว่า
"หนูต้องไปอยู่กรุงเทพกับปู่ย่า เพื่อที่หนูจะได้เข้าเรียนโรงเรียนดีๆ"
แม่มีทุกอย่างให้หนูได้เทียบเท่ากับเด็กคนอื่นๆ
แต่แม่ไม่มีโรงเรียนดีๆให้หนูเรียน

เป็นที่มาของเนื้อหาในจดหมาย












เราเป็นแม่ที่แย่มาก ที่คิดจะทำอะไรโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของลูก
เพียงเพราะอยากให้ลูกได้เรียนภาษาอังกฤษในโรงเรียนที่มีชื่อเสียง
จดหมายของลูก ทำให้เราเปลี่ยนใจ
เราไม่สนใจแล้ว ว่าลูกเราจะต่ำต้อยกว่าเด็กคนอื่น
สิ่งที่สำคัญที่สุด คือความรู้สึกของลูก

แม่ขอโทษนะลูกรักของแม่
แม่เห็นแก่ตัวเกินไปแล้ว
หนูคงกลัวมากใช่มั้ย
ต่อไปเราจะไม่แยกจากกันนะคะ


*** เพิ่มเติม
เราคิดแล้วคิดอีกมานานพอสมควร เพราะเห็นลูกเพื่อน ลูกพี่สาว เค้าไปสมัครเรียน
ต้องมีสอบ มีจ่ายค่าเทอม คุยกันเรื่องติว เรื่องอะไรมากมาย
ส่วนลูกเรา ค่าเทอม 1,500 อาหารกลางวันฟรี มีค่าเรียนพิเศษวันละ 10 บาท 1 ชั่วโมงหลังเลิกเรียน
กลับมาบ้านลูกออกเสียง H ว่า เฮช เราถามลูกว่า "อะไรนะคะลูก" ลูกก็ยังยืนยันว่า "เฮช"
เราไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดี จึงคิดอยากส่งลูกให้ไปอยู่กับพ่อแม่สามีที่กรุงเทพ
อยากให้ลูกได้รับโอกาสดีๆ เพราะบ้านเราบ้านนอก ห่างไกลจากสนามบินที่ใกล้ที่สุด 2 ชั่วโมงโดยรถยนต์
การจะให้ลูกไปเช้าเย็นกลับโรงเรียนในตัวเมือง คงเป็นไปไม่ได้เลย
เราอยากรู้ว่า ในสถานการณ์แบบเรา แม่ๆ จะตัดสินใจยังไงกันคะ