เวลาทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น ที่วัด ผมจะนั่งคุกเข่าที่เรียกว่าท่าเทพบุตร เทพธิดา ไม่ได้นาน กว่าจะจบบทพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณได้นี่ทำเอาเหงื่อกาฬแตกท่วม พอเปลี่ยนมานั่งพับเพียบสวดบทพิเศษต่อ ก็ปวดเอวซะอีก ทนนั่งๆไป แต่ในใจหาสมาธิไม่ค่อยเจอ...
ใครว่าแก่ตัวแล้ว จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย เพราะผมนี่จำได้ว่า โอยมาตั้งแต่อายุ 14 ....
หลังจากผ่านชีวิตการเป็นลูกจ้าง ที่ปรึกษา นักวิจัย และเจ้าของกิจการในประเทศ และต่างประเทศมาแล้วนั้น
ทำให้ผมต้องกลับมาย้อนคิดอีกครั้งว่า เราได้ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนาไว้บ้างไหม?
การที่เราทำบุญ ใส่บาตร เจริญภาวนา มันก็เพื่อตัวเราเองทั้งนั้น
การพิมพ์หนังสือสวดมนต์แจก ก็ดีนะ แต่ว่าคนที่รับแจกไปแล้วเขาไม่เอาไปสวดหรอก ส่วนคนพิมพ์แจกก็ง่ายดี พิมพ์เสร็จแล้วก็แจกๆไป คิดว่าเราได้บุญแล้ว ได้ธรรมทานแล้ว ผมไม่สู้เห็นด้วยกับการทำแบบนี้สักเท่าไร แต่ผมก็ยังไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้...
จากประสบการณ์ความผิดพลาดและเจ็บปวดที่ได้รับ ในการเดินจงกรมจนหัวเข่าเสีย การนั่งสมาธิจนมีปัญหาเรื่องหมอนรองกระดูกร้าว เพราะผมมีความเชื่อว่าต้องใช้ชีวิตเป็นเดิมพันเท่านั้น จึงจะปฏิบัติธรรมเพื่อการพ้นทุกข์ได้...และแม้ว่าต้องพิการตลอดชีวิต ผมก็ยอม และในที่สุด ก็เป็นเช่นดังหวัง ทำให้มีความคิดว่า เมื่อไร จะมีใคร คิด ประดิษฐ์อุปกรณ์ที่ช่วยบรรเทา ความเจ็บปวด หรือลดอาการบาดเจ็บ ในการสวดมนต์ ทำสมาธิ เหมือนอย่างที่มีอุปกรณ์วิทยาศาสตร์ทางกีฬา ขึ้นมาบ้างนะ...
แต่ก่อนผมก็เข้าใจว่าฝึกแล้วมีอาการเจ็บปวด ทุกข์เวทนาจัดๆนี่แหละดี มันจะได้เห็นทุกข์ ผู้ใดเห็นทุกข์ผู้นั้นเห็นธรรม แต่เวลาผ่านไปเมื่อได้เห็นอรรถเห็นธรรมบ้าง ก็เข้าใจว่า เจ้าชายสิทธัตถะทรงทรมานพระวรกายอย่างหนักตลอดเวลา 6 ปีก็หาบรรลุมรรคผลไม่ มีฤษีจำนวนมากต่างก็ทรมานกายด้วยวิธีต่างๆให้เจ็บปวด จนพิการ ก็หาได้บรรลุธรรมจากความเจ็บปวดทรมานไม่...องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสสอนเรื่องทางสายกลาง มหาสติปัฎฐาน 4
ส่วนทุกข์ที่พระองค์ทรงต้องการให้เห็น คือทุกข์ในอริยสัจจ์ หาใช่ทุกขเวทนาด้านความเจ็บปวดก็หาไม่...
วันเวลาผ่านไปไม่เห็นมีใครวิจัยและพัฒนาอุปกรณ์ที่จะช่วยส่งเสริมและสนับสนุนพุทธศาสนิกชนในการประพฤติปฏิบัติธรรมกันเลย เห็นจะมีก็แต่แข่งกันสร้างพระองค์ใหญ่ๆ ศาลาใหญ่ๆ สวยสดงดงาม วิจิตระการตา มูลค่าหลายร้อยหลายพันล้าน กับบุคคลผู้ทุ่มเงินทองไปกับการซื้อบุญ ซื้อสวรรค์ ซื้อภพหน้า ซื้อจักรพรรดิ์ แต่พอมองย้อนกลับมา ก็ไม่พบว่า กิเลส ตัณหา อาสวะ ความโลภ ความโกรธ ความหลง จะบรรเทาเบาบางลงไปแต่อย่างใด ความทุกข์อกทุกข์ใจ เดือดร้อนจิตใจ หาได้บรรเทาเบาบางไปไม่...ทั้งนี้คงเป็นเพราะพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย ต่างพากันมุ่งหาแต่อามิสบูชา หาได้สนใจปฏิบัติบูชา ที่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสรรเสริญไม่...
เบื้องต้นผมคิดว่าจะทำเก้าอี้สำหรับใช้นั่งสมาธิก่อน เพื่อให้นั่งสมาธิได้นาน โดยไม่ปวดขา ปวดเอว ให้นั่งแล้วรู้สึกผ่อนคลาย ช่วยให้เข้าสมาธิได้เร็วและสมาธิทรงตัวอยู่ได้นาน....แต่เห็นว่าต้องใช้ทุนทรัพย์ส่วนตัวเป็นอันมาก ประกอบกับกำลังใจของพุทธศาสนิกชนโดยมากนั้น ยังเข้าถึงการปฏิบัติในชั้นนี้ ได้น้อย จึงมาเริ่มต้นจากการพัฒนา เก้าอี้สำหรับนั่งสวดมนต์ก่อน...เพราะการสวดมนต์ที่มีระยะเวลายาวนานเพียงพอ คือประมาณ 1 ชั่วโมง หากไม่มีอาการเจ็บปวดทางกายมารบกวนแล้ว จิตที่จับอยู่กับการสวดมนต์ ย่อมทำให้ผู้สวด เกิดสมาธิจิตขึ้นได้ นับเป็นพื้นฐาน ที่จะพัฒนาไปเป็นการฝึกสมาธิขั้นต่อไป อีกทั้ง การสวดมนต์ก็ยังทำได้ง่ายกว่า การนั่งสมาธิ เดินจงกรม มากนัก...
ใช้เวลากว่า 1 ปีในการคิด ประดิษฐ์ ปรับปรุง แก้ไข พัฒนา จนสามารถใช้งานได้
ต้องแยกออกเป็นเก้าอี้สวดมนต์สำหรับผู้หญิง และ ผู้ชาย เนื่องจากสรีระของหญิงและชาย แตกต่างกัน
สำหรับผู้ชายนั้น จะสูงกว่าผู้หญิง 1 ระดับ และจะสามารถรองรับการใช้งานได้จนถึงชายชาวยุโรป เลยทีเดียว...
จากนั้นจึงหาทางอธิบายวิธีใช้ ให้เข้าใจได้อย่างง่ายๆ โดยไม่ต้องใช้ภาษามาอธิบาย เพื่อให้คนที่อ่านหนังสือไม่ออก หรือชาวต่างชาติ สามารถเข้าใจวิธีการใช้งานได้ จึงออกมาเป็นรูป ที่ลูกสาวช่วยวาดให้ครับ เนื่องจากเป็นสาววาย พวกโอตาคุ ภาพจึงออกมาอย่างที่เห็น...
ผมเลือกไม้สนเหลืองจากอเมริกา เพราะน้ำหนักเบา แข็งแรง รับน้ำหนักได้ดี ลายไม้ก็สวยงาม ตามประสาคนที่หนักไปทางราคะจริต คือรักสวยรักงาม แต่ก็นะครับ ใครเขาจะรักความน่าเกลียดน่าชังล่ะครับ
มีการปรับมุมก้ม 2 ระดับ เพื่อป้องกันการนั่งแล้วหน้าคมำ ความหนาของไม้ หน้ากว้างไม้ ความยาวที่ 47 ซม. ต่างถูกกำหนดให้เหมาะสมที่สุดแล้ว คือไม่มากและไม่น้อย เป็นจุดที่พอดีๆ...
สีที่ใช้มีทั้งสีก้านมะลิเพื่อให้เหมาะสมสำหรับพระภิกษุสงฆ์ และสีธรรมชาติ ที่ดูสะอาดตาดี การเคลือบสีนี้ก็เพื่อป้องกันฝุ่นและสิ่งสกปรกไปเกาะที่เนื้อไม้
ผ้าหุ้มใช้หนังเทียม ลวดลายดูดี มีชาติตระกูล ทำความสะอาดง่าย ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดๆเอาก็พอ ไม่ต้องซัก ราคาต้องไม่แพง คนจนใช้ได้ แต่ต้องดูดีที่ไฮโซยอมรับครับ
ที่ขายางยังได้รับการปรับปรุงให้ติดยางกันลื่น เพื่อป้องกันเวลาก้มกราบ บนพื้นกระเบื้อง เก้าอี้จะได้ไม่สไลด์
ส่วนของขาที่ไม่พับนั้นก็เพื่อความแข็งแรง ทำให้สามารถรับน้ำหนักได้กว่า 100 กิโล...เพื่อให้เพื่อนพ้องน้องพี่ สบายใจว่า ยังกินได้อีก...
เงื่อนไขที่ยุ่งยากมากมายอย่างนี้ ไม่ได้มีใครบังคับผมหรอกครับ ผมตั้งกฎของผมขึ้นมาเอง เพราะผมคิดว่า อะไรที่ผมอยากได้ คนอื่นๆก็คงอยากได้เหมือนกัน แล้วถ้าผม หรือ คุณทั้งหลาย จะทำอะไรสักอย่างถวายไว้ในพระพุทธศาสนา คุณก็คงคิดแบบเดียวกับผมนี่แหละว่า "เราอยากจะทำสิ่งที่ดีที่สุด เท่าที่เราจะมีปัญญาทำได้"
เรื่องลิขสิทธิ์นั้น ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมได้ถวายลิขสิทธิ์นี้แต่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าไปแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องไปจดที่กรมทรัพย์สินทางปัญญา เพราะผมได้จรดลงไว้แล้วในบวรพระพุทธศาสนา การก็อปปี้แม้จะมีเกิดขึ้น แต่ถ้าเพื่อประโยชน์ของพระพุทธศาสนาและเหล่าพุทธบริษัทฯแล้วนั้น ผมสมควรยินดีมิใช่หรือ???
หลังจากที่ได้ถวายพระภิกษุสงฆ์ และแม่ชีไปแล้ว พระอาจารย์ท่านเห็นว่าใช้ดี จึงได้ทำการก็อปปี้ขึ้นมา จะเห็นกองไม้ที่อยู่ซ้ายมือพระอาจารย์ แต่สุดท้ายก็ขาดอุปกรณ์บางอย่างที่ทำให้ไม่สามารถก็อปได้สำเร็จ จึงได้ฝากโยมให้มาสั่งให้ผมส่งอุปกรณ์ไปให้ท่านก็อปปี้ให้เสร็จ....
แต่แม้ว่าก็อปปี้แล้วก็ไม่เหมือน เพราะน้ำหนักมาก ยกเคลื่อนย้ายไม่สะดวก เนื่องจากประการณ์ในการคิดประดิษฐ์นั้น ไม่ได้เกิดจากความสำเร็จเป็นสำคัญ แต่ประสบการณ์ผมได้จากการทำผิดพลาด มากมายหลายประการ 3 วันเล่าไม่จบ และในท้ายที่สุด ของก็อปก็รู้แล้วว่ามีต้นทุนสูงกว่า แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะครับ...ได้แต่โมทนากับความเพียรพยายามของพระคุณเจ้า...
จากเดิมที่มีการโพสเอาไว้เพื่อระดมทุนสำหรับทำแจกจ่ายไปตามวัดต่างๆทั่วประเทศ ในเวปลิงค์นี้ครับ
http://board.palungjit.org/f179/%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%AA%E0%B8%A7%E0%B8%94%E0%B8%A1%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B9%8C-542362.html
โดยได้น้องผู้ใจบุญ รับเป็นผู้เปิดบัญชีและดูแลบัญชีเงินบริจาคเพื่อความโปร่งใส
มีหลายคนไปใช้แล้ว บอกว่า ดีเว่อร์ อยากซื้อไว้ใช้เอง ผมจึงไปเปิดช่องทางเอาไว้ แบบที่ลงประกาศฟรีๆ ครับ
เนื่องจากว่า ผมทำขึ้นมา ไม่ได้คิดค่าแรง ไม่คิดกำไร เว้นแต่ว่าค่าแรงจ้างเย็บเบาะนะครับ เพราะทำเองไม่เป็น
ก็ให้ป้าๆแถวบ้าน เย็บขึ้นมา เพื่อให้แกมีรายได้ด้วย เพราะขาเข่าแกไม่ดีแล้ว ... ก็เป็นการช่วยเหลือคนสูงอายุ ให้มีรายได้อีกทางนึง
http://www.pantipmarket.com/items/15037468
www.olx.co.th/browse/?q=เก้าอี้สวดมนต์
http://samathan.lnwshop.com/
ผมชอบคำว่า "สมาทาน" น่ะครับ ให้ความรู้สึกเหมือนเรากำลังน้อมเข้าไปหาพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ ....
ผมหวังว่า สิ่งประดิษฐ์ที่ทำขึ้นนี้ จะพอมีประโยชน์แก่พุทธบริษัทฯ และหมู่กัลยาณมิตรทั้งหลายนะครับ
ระหว่างนี้กำลังพยายามทำเก้าอี้สำหรับนั่งสมาธิ ซึ่งคงต้องใช้เวลาในการปรับปรุงอีกพักใหญ่ เพราะเป็นเรื่องปกติ ที่การทำสิ่งซึ่งยังไม่มีใครทำมาก่อน ย่อมมีข้อผิดพลาดให้แก้ไขมากมายครับ...
Pray Chair เก้าอี้สวดมนต์
ใครว่าแก่ตัวแล้ว จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย เพราะผมนี่จำได้ว่า โอยมาตั้งแต่อายุ 14 ....
หลังจากผ่านชีวิตการเป็นลูกจ้าง ที่ปรึกษา นักวิจัย และเจ้าของกิจการในประเทศ และต่างประเทศมาแล้วนั้น
ทำให้ผมต้องกลับมาย้อนคิดอีกครั้งว่า เราได้ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนาไว้บ้างไหม?
การที่เราทำบุญ ใส่บาตร เจริญภาวนา มันก็เพื่อตัวเราเองทั้งนั้น
การพิมพ์หนังสือสวดมนต์แจก ก็ดีนะ แต่ว่าคนที่รับแจกไปแล้วเขาไม่เอาไปสวดหรอก ส่วนคนพิมพ์แจกก็ง่ายดี พิมพ์เสร็จแล้วก็แจกๆไป คิดว่าเราได้บุญแล้ว ได้ธรรมทานแล้ว ผมไม่สู้เห็นด้วยกับการทำแบบนี้สักเท่าไร แต่ผมก็ยังไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้...
จากประสบการณ์ความผิดพลาดและเจ็บปวดที่ได้รับ ในการเดินจงกรมจนหัวเข่าเสีย การนั่งสมาธิจนมีปัญหาเรื่องหมอนรองกระดูกร้าว เพราะผมมีความเชื่อว่าต้องใช้ชีวิตเป็นเดิมพันเท่านั้น จึงจะปฏิบัติธรรมเพื่อการพ้นทุกข์ได้...และแม้ว่าต้องพิการตลอดชีวิต ผมก็ยอม และในที่สุด ก็เป็นเช่นดังหวัง ทำให้มีความคิดว่า เมื่อไร จะมีใคร คิด ประดิษฐ์อุปกรณ์ที่ช่วยบรรเทา ความเจ็บปวด หรือลดอาการบาดเจ็บ ในการสวดมนต์ ทำสมาธิ เหมือนอย่างที่มีอุปกรณ์วิทยาศาสตร์ทางกีฬา ขึ้นมาบ้างนะ...
แต่ก่อนผมก็เข้าใจว่าฝึกแล้วมีอาการเจ็บปวด ทุกข์เวทนาจัดๆนี่แหละดี มันจะได้เห็นทุกข์ ผู้ใดเห็นทุกข์ผู้นั้นเห็นธรรม แต่เวลาผ่านไปเมื่อได้เห็นอรรถเห็นธรรมบ้าง ก็เข้าใจว่า เจ้าชายสิทธัตถะทรงทรมานพระวรกายอย่างหนักตลอดเวลา 6 ปีก็หาบรรลุมรรคผลไม่ มีฤษีจำนวนมากต่างก็ทรมานกายด้วยวิธีต่างๆให้เจ็บปวด จนพิการ ก็หาได้บรรลุธรรมจากความเจ็บปวดทรมานไม่...องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสสอนเรื่องทางสายกลาง มหาสติปัฎฐาน 4
ส่วนทุกข์ที่พระองค์ทรงต้องการให้เห็น คือทุกข์ในอริยสัจจ์ หาใช่ทุกขเวทนาด้านความเจ็บปวดก็หาไม่...
วันเวลาผ่านไปไม่เห็นมีใครวิจัยและพัฒนาอุปกรณ์ที่จะช่วยส่งเสริมและสนับสนุนพุทธศาสนิกชนในการประพฤติปฏิบัติธรรมกันเลย เห็นจะมีก็แต่แข่งกันสร้างพระองค์ใหญ่ๆ ศาลาใหญ่ๆ สวยสดงดงาม วิจิตระการตา มูลค่าหลายร้อยหลายพันล้าน กับบุคคลผู้ทุ่มเงินทองไปกับการซื้อบุญ ซื้อสวรรค์ ซื้อภพหน้า ซื้อจักรพรรดิ์ แต่พอมองย้อนกลับมา ก็ไม่พบว่า กิเลส ตัณหา อาสวะ ความโลภ ความโกรธ ความหลง จะบรรเทาเบาบางลงไปแต่อย่างใด ความทุกข์อกทุกข์ใจ เดือดร้อนจิตใจ หาได้บรรเทาเบาบางไปไม่...ทั้งนี้คงเป็นเพราะพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย ต่างพากันมุ่งหาแต่อามิสบูชา หาได้สนใจปฏิบัติบูชา ที่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสรรเสริญไม่...
เบื้องต้นผมคิดว่าจะทำเก้าอี้สำหรับใช้นั่งสมาธิก่อน เพื่อให้นั่งสมาธิได้นาน โดยไม่ปวดขา ปวดเอว ให้นั่งแล้วรู้สึกผ่อนคลาย ช่วยให้เข้าสมาธิได้เร็วและสมาธิทรงตัวอยู่ได้นาน....แต่เห็นว่าต้องใช้ทุนทรัพย์ส่วนตัวเป็นอันมาก ประกอบกับกำลังใจของพุทธศาสนิกชนโดยมากนั้น ยังเข้าถึงการปฏิบัติในชั้นนี้ ได้น้อย จึงมาเริ่มต้นจากการพัฒนา เก้าอี้สำหรับนั่งสวดมนต์ก่อน...เพราะการสวดมนต์ที่มีระยะเวลายาวนานเพียงพอ คือประมาณ 1 ชั่วโมง หากไม่มีอาการเจ็บปวดทางกายมารบกวนแล้ว จิตที่จับอยู่กับการสวดมนต์ ย่อมทำให้ผู้สวด เกิดสมาธิจิตขึ้นได้ นับเป็นพื้นฐาน ที่จะพัฒนาไปเป็นการฝึกสมาธิขั้นต่อไป อีกทั้ง การสวดมนต์ก็ยังทำได้ง่ายกว่า การนั่งสมาธิ เดินจงกรม มากนัก...
ใช้เวลากว่า 1 ปีในการคิด ประดิษฐ์ ปรับปรุง แก้ไข พัฒนา จนสามารถใช้งานได้
ต้องแยกออกเป็นเก้าอี้สวดมนต์สำหรับผู้หญิง และ ผู้ชาย เนื่องจากสรีระของหญิงและชาย แตกต่างกัน
สำหรับผู้ชายนั้น จะสูงกว่าผู้หญิง 1 ระดับ และจะสามารถรองรับการใช้งานได้จนถึงชายชาวยุโรป เลยทีเดียว...
จากนั้นจึงหาทางอธิบายวิธีใช้ ให้เข้าใจได้อย่างง่ายๆ โดยไม่ต้องใช้ภาษามาอธิบาย เพื่อให้คนที่อ่านหนังสือไม่ออก หรือชาวต่างชาติ สามารถเข้าใจวิธีการใช้งานได้ จึงออกมาเป็นรูป ที่ลูกสาวช่วยวาดให้ครับ เนื่องจากเป็นสาววาย พวกโอตาคุ ภาพจึงออกมาอย่างที่เห็น...
ผมเลือกไม้สนเหลืองจากอเมริกา เพราะน้ำหนักเบา แข็งแรง รับน้ำหนักได้ดี ลายไม้ก็สวยงาม ตามประสาคนที่หนักไปทางราคะจริต คือรักสวยรักงาม แต่ก็นะครับ ใครเขาจะรักความน่าเกลียดน่าชังล่ะครับ
มีการปรับมุมก้ม 2 ระดับ เพื่อป้องกันการนั่งแล้วหน้าคมำ ความหนาของไม้ หน้ากว้างไม้ ความยาวที่ 47 ซม. ต่างถูกกำหนดให้เหมาะสมที่สุดแล้ว คือไม่มากและไม่น้อย เป็นจุดที่พอดีๆ...
สีที่ใช้มีทั้งสีก้านมะลิเพื่อให้เหมาะสมสำหรับพระภิกษุสงฆ์ และสีธรรมชาติ ที่ดูสะอาดตาดี การเคลือบสีนี้ก็เพื่อป้องกันฝุ่นและสิ่งสกปรกไปเกาะที่เนื้อไม้
ผ้าหุ้มใช้หนังเทียม ลวดลายดูดี มีชาติตระกูล ทำความสะอาดง่าย ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดๆเอาก็พอ ไม่ต้องซัก ราคาต้องไม่แพง คนจนใช้ได้ แต่ต้องดูดีที่ไฮโซยอมรับครับ
ที่ขายางยังได้รับการปรับปรุงให้ติดยางกันลื่น เพื่อป้องกันเวลาก้มกราบ บนพื้นกระเบื้อง เก้าอี้จะได้ไม่สไลด์
ส่วนของขาที่ไม่พับนั้นก็เพื่อความแข็งแรง ทำให้สามารถรับน้ำหนักได้กว่า 100 กิโล...เพื่อให้เพื่อนพ้องน้องพี่ สบายใจว่า ยังกินได้อีก...
เงื่อนไขที่ยุ่งยากมากมายอย่างนี้ ไม่ได้มีใครบังคับผมหรอกครับ ผมตั้งกฎของผมขึ้นมาเอง เพราะผมคิดว่า อะไรที่ผมอยากได้ คนอื่นๆก็คงอยากได้เหมือนกัน แล้วถ้าผม หรือ คุณทั้งหลาย จะทำอะไรสักอย่างถวายไว้ในพระพุทธศาสนา คุณก็คงคิดแบบเดียวกับผมนี่แหละว่า "เราอยากจะทำสิ่งที่ดีที่สุด เท่าที่เราจะมีปัญญาทำได้"
เรื่องลิขสิทธิ์นั้น ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมได้ถวายลิขสิทธิ์นี้แต่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าไปแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องไปจดที่กรมทรัพย์สินทางปัญญา เพราะผมได้จรดลงไว้แล้วในบวรพระพุทธศาสนา การก็อปปี้แม้จะมีเกิดขึ้น แต่ถ้าเพื่อประโยชน์ของพระพุทธศาสนาและเหล่าพุทธบริษัทฯแล้วนั้น ผมสมควรยินดีมิใช่หรือ???
หลังจากที่ได้ถวายพระภิกษุสงฆ์ และแม่ชีไปแล้ว พระอาจารย์ท่านเห็นว่าใช้ดี จึงได้ทำการก็อปปี้ขึ้นมา จะเห็นกองไม้ที่อยู่ซ้ายมือพระอาจารย์ แต่สุดท้ายก็ขาดอุปกรณ์บางอย่างที่ทำให้ไม่สามารถก็อปได้สำเร็จ จึงได้ฝากโยมให้มาสั่งให้ผมส่งอุปกรณ์ไปให้ท่านก็อปปี้ให้เสร็จ....
แต่แม้ว่าก็อปปี้แล้วก็ไม่เหมือน เพราะน้ำหนักมาก ยกเคลื่อนย้ายไม่สะดวก เนื่องจากประการณ์ในการคิดประดิษฐ์นั้น ไม่ได้เกิดจากความสำเร็จเป็นสำคัญ แต่ประสบการณ์ผมได้จากการทำผิดพลาด มากมายหลายประการ 3 วันเล่าไม่จบ และในท้ายที่สุด ของก็อปก็รู้แล้วว่ามีต้นทุนสูงกว่า แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะครับ...ได้แต่โมทนากับความเพียรพยายามของพระคุณเจ้า...
จากเดิมที่มีการโพสเอาไว้เพื่อระดมทุนสำหรับทำแจกจ่ายไปตามวัดต่างๆทั่วประเทศ ในเวปลิงค์นี้ครับ
http://board.palungjit.org/f179/%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%AA%E0%B8%A7%E0%B8%94%E0%B8%A1%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B9%8C-542362.html
โดยได้น้องผู้ใจบุญ รับเป็นผู้เปิดบัญชีและดูแลบัญชีเงินบริจาคเพื่อความโปร่งใส
มีหลายคนไปใช้แล้ว บอกว่า ดีเว่อร์ อยากซื้อไว้ใช้เอง ผมจึงไปเปิดช่องทางเอาไว้ แบบที่ลงประกาศฟรีๆ ครับ
เนื่องจากว่า ผมทำขึ้นมา ไม่ได้คิดค่าแรง ไม่คิดกำไร เว้นแต่ว่าค่าแรงจ้างเย็บเบาะนะครับ เพราะทำเองไม่เป็น
ก็ให้ป้าๆแถวบ้าน เย็บขึ้นมา เพื่อให้แกมีรายได้ด้วย เพราะขาเข่าแกไม่ดีแล้ว ... ก็เป็นการช่วยเหลือคนสูงอายุ ให้มีรายได้อีกทางนึง
http://www.pantipmarket.com/items/15037468
www.olx.co.th/browse/?q=เก้าอี้สวดมนต์
http://samathan.lnwshop.com/
ผมชอบคำว่า "สมาทาน" น่ะครับ ให้ความรู้สึกเหมือนเรากำลังน้อมเข้าไปหาพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ ....
ผมหวังว่า สิ่งประดิษฐ์ที่ทำขึ้นนี้ จะพอมีประโยชน์แก่พุทธบริษัทฯ และหมู่กัลยาณมิตรทั้งหลายนะครับ
ระหว่างนี้กำลังพยายามทำเก้าอี้สำหรับนั่งสมาธิ ซึ่งคงต้องใช้เวลาในการปรับปรุงอีกพักใหญ่ เพราะเป็นเรื่องปกติ ที่การทำสิ่งซึ่งยังไม่มีใครทำมาก่อน ย่อมมีข้อผิดพลาดให้แก้ไขมากมายครับ...