อยากขอคำปรึกษาน่ะครับ ตอนนี้ผมเครียดมากๆเลยว่าถึงเวลาที่ต้องออกไปเจอสังคมจริงๆแล้วผมจะไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ เพราะตอนนี้ผมอยู่มหาลัยปี 3 จะปี 4 อยู่แล้ว แต่รู้สึกว่าปัญหาส่วนตัวมันเยอะมากๆ หลายๆเรื่องก็เกิดจากตัวผมเองแต่ก็ไม่รู้จะแก้ยังไง ผมจะขอเล่าถึงปัญหาของผมแต่ละอย่างก่อนนะคับ
1.เป็นคนขี้หงุดหงิดง่ายมาก ยิ่งถ้าเกิดจากตัวเองแล้วก็จะยิ่งหงุดหงิดมากกว่าปกติ แต่ผมก็สังเกตตัวเองว่าเป็นคนที่ชอบทำอะไรที่มันท้าทายอย่างพวกแก้โจทย์ปัญหา เขียนโปรแกรม ทำอะไรที่มันเกี่ยวกับการใช้ตรรกะ ต่อให้ปวดหัวแค่ไหน ผมแทบจะไม่หงุดหงิดกับเรื่องพวกนี้เลยครับ
2.เวลาตัดสินใจจะทำอะไรแล้วผลลัพธ์มันจะต้องออกมาแย่บ่อยมากๆ อย่างเช่น เคยเจอกระเป๋าเงินในห้องสมุด ก็ตัดสินใจอยู่ว่าจะเก็บให้ เจ้าหน้าที่เพื่อประกาศหาเจ้าของ กลายเป็นว่า เงินในกระเป๋านั้นหาย เจ้าของมาคาดคั่นหาว่าผมเป็นคนขโมยไป เสียความรู้สึกมาก
3.แทบไม่มีเพื่อนเลย เพื่อนส่วนใหญ่จะเป็นประมาณ คนรู้จัก ทั้งนั้นเลยอะครับ คือไม่สนิทเลย รู้สึกว่าตัวเองกับใครไม่ได้ เหมือนกับว่าผมคุยกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง คือบางทีก็ทำตัวไม่ถูก เพื่อนสนิทตั้งแต่จำความได้จนถึงมหาลัยนี่ยังไม่ถึงหลักสิบเลยครับ เวลาเจอคนอื่นผมก็พยายามทัก พยายามยิ้มให้ พยายามคุยนะครับ ทักเก้อ ยิ้มเก้อก็บ่อย กลัวว่าพอออกไปเจอสังคมจริงๆแล้วเป็นแบบนี้อีกมันคงจะแย่น่าดูเลย ผมคิดว่าอาจจะเป็นผลมาจากตอนเด็กๆที่ผมเป็นเด็กค่อนข้างเงียบ โตมากับย่าเพียงสองคน แล้วในวัยเด็กผมไม่มีเพื่อนเล่นเลย
4.ขาดความมั่นใจ จะทำอะไรมันจะคิดไปก่อนตลอดเลย แล้วมันชอบเป็นความคิดด้านลบด้วย
5.มีความเชื่อเป็นของตัวเอง คือมันจะผิดปกติมั้ยครับ ถ้าผมจะบอกว่าผมไม่ได้นับถือทุกศาสนา จะเชื่อในเฉพาะส่วนที่ฟังแล้วมีเหตุผล อย่างผมทำดีผมก็ไม่ได้หวังเรื่องบุญ แล้วก็ไม่ได้คิดว่ามีพระเจ้าอยู่จริงๆ ชีวิตโลกหน้ากับโลกนี้ผมก็คิดว่ามันคนละชีวิตกัน ประมาณว่าผมเชื่อในเรื่องเหตุ ผล มากกว่าเรื่องพวกนี้อะครับ มันจะมีผลอะไรมั้ยครับ
คืออาจจะอ่านแล้วไม่เข้าใจก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมเรียบเรียงคำพูดไม่ค่อยถูก ปัญหามันก็จะประมาณที่พิมออกไปนะคับ
เคยโทรไปรึกษาจิตแพทย์แล้วก็ได้คำแนะนำเรื่องเพื่อนว่าให้เข้าทำกิจกรรมบ่อยๆ แต่จริงๆแล้วผมก็เป็นเด็กกิจกรรมคนหนึ่งนะครับ เวลามีงานมีอะไรผมก็พยายามอาสาทำโน่นทำนี่ อยากทำแทบทุกอย่างอะคับ แต่เหมือนกับว่าคนอื่นเขาไม่สนิทกับผมก็เลยไม่ค่อยจะวางใจให้ทำงานอะไรสักเท่าไหร่ เขาจะทำกันอยู่ในวงเพื่อนๆเขาซะเป็นส่วนใหญ่
เครียดมากครับจะทำยังไงดี
1.เป็นคนขี้หงุดหงิดง่ายมาก ยิ่งถ้าเกิดจากตัวเองแล้วก็จะยิ่งหงุดหงิดมากกว่าปกติ แต่ผมก็สังเกตตัวเองว่าเป็นคนที่ชอบทำอะไรที่มันท้าทายอย่างพวกแก้โจทย์ปัญหา เขียนโปรแกรม ทำอะไรที่มันเกี่ยวกับการใช้ตรรกะ ต่อให้ปวดหัวแค่ไหน ผมแทบจะไม่หงุดหงิดกับเรื่องพวกนี้เลยครับ
2.เวลาตัดสินใจจะทำอะไรแล้วผลลัพธ์มันจะต้องออกมาแย่บ่อยมากๆ อย่างเช่น เคยเจอกระเป๋าเงินในห้องสมุด ก็ตัดสินใจอยู่ว่าจะเก็บให้ เจ้าหน้าที่เพื่อประกาศหาเจ้าของ กลายเป็นว่า เงินในกระเป๋านั้นหาย เจ้าของมาคาดคั่นหาว่าผมเป็นคนขโมยไป เสียความรู้สึกมาก
3.แทบไม่มีเพื่อนเลย เพื่อนส่วนใหญ่จะเป็นประมาณ คนรู้จัก ทั้งนั้นเลยอะครับ คือไม่สนิทเลย รู้สึกว่าตัวเองกับใครไม่ได้ เหมือนกับว่าผมคุยกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง คือบางทีก็ทำตัวไม่ถูก เพื่อนสนิทตั้งแต่จำความได้จนถึงมหาลัยนี่ยังไม่ถึงหลักสิบเลยครับ เวลาเจอคนอื่นผมก็พยายามทัก พยายามยิ้มให้ พยายามคุยนะครับ ทักเก้อ ยิ้มเก้อก็บ่อย กลัวว่าพอออกไปเจอสังคมจริงๆแล้วเป็นแบบนี้อีกมันคงจะแย่น่าดูเลย ผมคิดว่าอาจจะเป็นผลมาจากตอนเด็กๆที่ผมเป็นเด็กค่อนข้างเงียบ โตมากับย่าเพียงสองคน แล้วในวัยเด็กผมไม่มีเพื่อนเล่นเลย
4.ขาดความมั่นใจ จะทำอะไรมันจะคิดไปก่อนตลอดเลย แล้วมันชอบเป็นความคิดด้านลบด้วย
5.มีความเชื่อเป็นของตัวเอง คือมันจะผิดปกติมั้ยครับ ถ้าผมจะบอกว่าผมไม่ได้นับถือทุกศาสนา จะเชื่อในเฉพาะส่วนที่ฟังแล้วมีเหตุผล อย่างผมทำดีผมก็ไม่ได้หวังเรื่องบุญ แล้วก็ไม่ได้คิดว่ามีพระเจ้าอยู่จริงๆ ชีวิตโลกหน้ากับโลกนี้ผมก็คิดว่ามันคนละชีวิตกัน ประมาณว่าผมเชื่อในเรื่องเหตุ ผล มากกว่าเรื่องพวกนี้อะครับ มันจะมีผลอะไรมั้ยครับ
คืออาจจะอ่านแล้วไม่เข้าใจก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมเรียบเรียงคำพูดไม่ค่อยถูก ปัญหามันก็จะประมาณที่พิมออกไปนะคับ
เคยโทรไปรึกษาจิตแพทย์แล้วก็ได้คำแนะนำเรื่องเพื่อนว่าให้เข้าทำกิจกรรมบ่อยๆ แต่จริงๆแล้วผมก็เป็นเด็กกิจกรรมคนหนึ่งนะครับ เวลามีงานมีอะไรผมก็พยายามอาสาทำโน่นทำนี่ อยากทำแทบทุกอย่างอะคับ แต่เหมือนกับว่าคนอื่นเขาไม่สนิทกับผมก็เลยไม่ค่อยจะวางใจให้ทำงานอะไรสักเท่าไหร่ เขาจะทำกันอยู่ในวงเพื่อนๆเขาซะเป็นส่วนใหญ่