คนมีแฟนมาอ่านหน่อยนะ ^^

กระทู้สนทนา

ความรักวัยทำงาน ความรักวัยรุ่น ปัญหาชีวิต วันวาเลนไทน์ นิยายออนไลน์

มันยาวหน่อยนะ ลองอ่านกันฆ่าเวลาเล่นๆนะ ถ้าเรทติ้งดีจะเอาไปแต่งเป็นนิยาย 555555

   [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หวัดดีค่าาา เราชื่อเบลค่ะ มีอะไรอยากจะมาเล่าหน่อย พอดีจะวาเลนไทน์แล้ว บางทีอาจมีหลายๆคนที่กำลังสับสน บางทีได้อ่านแล้วอาจจะ คิดไรดีดีได้บ้าง เน๊อะ กระทู้แรกผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยจ้าาาาาา ^^ ขอเล่าเลยนะค๊ะ
          เริ่มเลยนะสมัยเราอยู่ ม. ต้น เบลเป็นคนมีเพื่อนน้อยค่ะ และเบลค่อนข้างจริงจังกะชีวิตนะ เพื่อนรอบๆจะมองว่าเป็นคนเงียบๆ แปลกๆ แต่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าคนอื่นๆในห้องนะ(อันนี้ถามเพื่อนมาค่ะ) ก็จะมีเพื่อนสนิทไม่กี่คนเอง 1 หรือ 2 คนแค่นั้น หน้าตาก็ค่อนข้างดีนะ แต่ก็ไม่ได้น่ารักเฟ่ออ หรอกค่ะ^^ ภายนอกเรียบร้อยสุดๆ แต่ก็แอบเก็บกดนะเพราะปัญหาครอบครัวค่ะ
          ตัวละครที่ 2 ค่ะ พี่เค พี่เคเป็นหนุ่มมาดเข้มแต่ไม่ค่อยดูแลตัวเอง แบบว่าถ้าจับอาบน้ำแต่งตัว พอกครีมบำรุงหน่อย นี่นายแบบกางเกงยีนส์เลย ฮ่ะๆๆๆ แต่พี่เขาไม่สนเลย ใช้โฟมล้างหน้าอย่างเดียวชอบเซอร์ๆ และเป็นคนที่จริงจังกับความรักมากทีเดียว เหตุผลคือ พี่เขาเบื่อเพราะมีแฟนมาเยอะ ก็ไม่ได้อะไร เขาอยากจะจริงจังและหยุดที่ใครซักคนค่ะ พี่เขาเป็นคนที่ฉลาด มีเหตุผลและเข้าใจชีวิตมากๆเลยค่ะ(ไม่ได้ยอนะเรื่องจริง) ประมาณว่าเราคิดอะไรเขาอ่านออกหมด และคำนวนอะไรไว้ใช่เกือบทุกอย่างเลย
          ด้วยความบังเอิญค่ะ เราได้มาเจอกับพี่เขา ตอนนั้นเบลอยู่ ม.2 ค่ะ อายุ 14 เอง พี่เขา 23 แล้ว ห่างกัน 9 ปีแน่ะ พี่เขาทำงานรับราชที่เทศบาลค่ะ แต่พี่เขาก็ไม่มีแฟนเพราะไม่อยากคบใคร พอเราได้รู้จักพี่เขาเราชอบมากๆๆๆ อยากรู้จักและเราเองก็เป็นคนจริงจัง(สมัยนั้น) ก็ไปตามตื้อค่ะ พยามรู้จัก แรกๆพี่เขาก็ดูรำคาญนะ 555 แต่เราก็คอยโผล่ๆเข้าไป จนมันกลายเป็นความผูกพันธ์และเราก็ได้คบกันค่ะ(ดีใจมาก ฮ่าาาาา) ด้วยความที่ว่าพี่เขาก็เห็นเราจริงจังมากๆ และเราก็พยามพรีเซนต์ตัวเองค่ะ( 555 มีแผนๆ) พี่เขาเชื่อค่ะเราเลยได้คบกัน ตอนนั้นเรามีเพื่อนน้อย เรามีอะไรเราก็ปรึกษาพี่เขาตลอดเลย พี่เคเป็นคนรักที่ดีมากๆ เขาดูแลให้คำปรึกษาทุกอย่าง ไม่เคยทิ้งกันซักนาที แต่พี่เขาก็บอกไว้นะ ว่าซักวันเมื่อเบลอยู่ ม. ปลาย เบลจะติดเพื่อนและจะทิ้งเขาไปมีคนอื่น ตอนนั้นเบลมั่นใจมากว่าไม่มีทางเป็นไปได้ คิดแค่ว่าเราเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากๆ ไม่มีทางทำงั้นแน่นอนเลย เราคบกันมีความสุขมากๆเลย พี่เขาไม่เคยโกหก ไม่เคยผิดคำพูดเลยจริงๆนะ และดูแลเราเสมอต้นเสมอปลายมากๆ ไม่เปลี่ยนไปเลย จากวันที่เราเจอกัน และเราตกลงจะใช้ชีวิตด้วยกันค่ะ(ควาคิดเด็ก ม. ต้นนะ) เราเองอยากครอบครองพี่เขามาก หวงสุดๆ เราก็ยอมเป็นของพี่เขา โดยที่พี่เขาปฏิเสธด้วยนะ แต่เราก็งอแง จนพี่เขาก็ใจอ่อน(ดูไม่ค่อยดีเท่าไรนะ) แต่ตอนตอนนั้นคิดจะอยู่ด้วยกันจริงๆค่ะ แม่เราก็รู้เรื่องว่าคบกัน พี่เขามาหามาเจอแม่เราตลอดค่ะ เป็นแบบนี้มา 3 ปีค่ะ แฮปปี้มาก จุ๊ฟๆ
        จนวันนึงตอนนั้นเราอยู่ ม.5 เบลยอมรับนะว่าตัวเองเปลี่ยนไปมากเลย ตามวัยค่ะ มีเพื่อที่ค่อนข้างเปรี้ยวค่ะ ก็มีกลุ่มเพื่อน ยอมรับจริงๆว่าเรา เกือบจะใจแตกเลยค่ะ  ติดเพื่อนมากจนไม่สนใจพี่เขาเลย จากเด็กเรียบร้อย แต่งตัวดี เราเชื่อเพื่อนค่ะ เพื่อนยอว่าเราสวย น่ารัก ให้แต่งตัวเปรี้ยวๆ ให้แต่งหน้า ให้เที่ยว ใช้ชีวิตวัยรุ่น เราเองเลยก็เลยกลายเป็นอีกคนไปเลย ตอนนั้นเราก็เหมือนเด็ก ม. ปลายทั่วไปเราไม่สนความรัก ความดีแล้ว เราอยากเที่ยว อยากแต่งตัว เราหลงตัวเอง อยากให้มีคนมาจีบเล่นเฟสบุค ใครแอดมารับหมด(เมื่อก่อนไม่เคยคิดจะเล่นเฟสเลย) เราไม่รักษาคำพูด เราโกหก เรางี่เง่า ชวนทะเลาะ แต่พี่เขาก็จะพูดตลอด ว่าคนจะอยู่ด้วยกันจะทะเลาะกันทำไม? คุยกันดีดีนะ ทะเลาะกันบ่อยเพราะความงี่เง่าของเรา เป็นแบบนี้ตลอด จนเบลกำลังจะจบ ม. 6 ค่ะ สุดท้าย เราก็นอกใจพี่เคค่ะ พี่เขาจับได้ เราก็ทะเลาะกัน เราโง่เองค่ะ เราเลือกคนใหม่ ทั้งๆที่คนใหม่มีแฟนอยู่แล้วด้วย แต่เราก็ไม่ได้จริงจังนะ แรกๆที่เลิกกันเราคิดแค่ว่า เดี๋ยวไปเรียนมหาลัย เราจะเด่นนะ เราจะมีคนให้เลือกอีกเยอะ จะไม่จมอยู่นี่หรอก คิดแค่ว่ายังไงไม่มีทางกลับไปคบพี่เคแน่ๆ แต่ช่วงแรกที่เลิกกัน พี่เขาก็ยังมาหา มาพูดให้เราเข้าใจว่าซักวันนึงเราจะต้องมองหาความมั่นคงเหมือนกัน แต่เราก็ไม่เชื่อค่ะเรารำคาญ เราเชื่อแค่คำพูดของเพื่อนเท่านั้น เพื่อนบอกเราว่าเราน่ารักมีโอกาสเลืกอีกเยอะ อย่างโง้นงี้ บลาๆๆ เราก็เอาแต่ไล่พี่เขาไป พี่เขาก็ยังตามตื้อคอยพูดว่าจะให้อภัย พูดให้เริ่มใหม่ พูดให้เข้าใจชีวิต พูดให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมแต่เราก็ยังรำคาญเอาแต่ไล่พูดไม่ดีใส่เขา(เบลเลวมากเลยตอนนั้น) จนเราเปลี่ยนเบอร์หนี และปิดการติดต่อทุกอย่าง ค่ะ เราเลยห่างกัน ตัวเราเองเป็นคนที่ดื้อรั้นมาก ชอบเอาชนะ หยิ่งด้วย คิดแค่ว่าเราไม่มีวันกลับไปคบกับเขา เพราะเราบอกเพื่อนๆเราไปแล้วว่าเลิกกับพี่เค กลับไปคุยไม่ได้หรอก เสียหน้า เราคิดแค่ว่าเราจะต้องมีคนอื่นที่ดีกว่านี้ เดี๋ยวก็มีคนมาให้เลือกเยอะแยะ
       และตลอดเวลาที่เราเรียนมหาลัยเราก็พยายามทำตัวเด่น ทำตัวสวย ก็มีคนมาจีบเยอะอยู่นะเราก็คุยๆ ให้ความหวังเชคเรทติ้งไปทั่ว ทั้งใน ม. และก็ในเฟสเลย แต่ไม่เคยยุ่งกับใครนะ และก็ไม่เห็นมีใครจริงใจ และเราก็เพิ่งรู้นะ เหมือนตัวเองอยู่แต่ในกะลา โลกภายนอกมีคนอื่นดีกว่าเราอีกเยอะแยะ และคนดีดีๆ มันไม่ได้หาง่ายเลย เราเองเข้าใจว่าคนเรากว่าจะรู้จักกันจริงๆ มันต้องใช้เวลาพอสมควร ตอนนี้เราเริ่มเข้าใจสิ่งที่พี่เคเคยพูดเอาไว้แล้ว เริ่มเบื่อความหลอกลวง เริ่มรู้แล้วว่ามันไม่มีประโยชน์ เราคิดถึงพี่เค แต่ 3 ปีแล้ว และด้วยความหยิ่ง เราจะไปติดต่อพี่เขาอีกก็เสียหน้า เท่ากับเราแพ้น่ะสิ เราเป็นคนหนีเขามาเอง(คิดโง่ๆจนลืมตัวตนพี่เขาไปเลย) เราก็คิดถึงเขา และเริ่มเสียใจกับสิ่งที่เราทำ ตอนนี้เบลโตขึ้นและเริ่มเข้าใจชีวิตแล้ว เราเป็นแแบนี้จนเรียนจบเลย แต่ก็ใจแข็งนะ ไม่ยอมติดต่อพี่เขา
       ตอนนี้เราเรียนจบแล้วค่ะ เริ่มทำงาน เพื่อนก็ห่างๆไปหมด คุยกันบ้างบางทีต่างคนไม่ว่าง เราเริ่มเหงานะ เราตัดสินใจเปิดสไกป์(ลืมบอกนะ ตอนเราคบกันเราใช้ msn คุยกัน พอหลังๆก็ใช้ Skype เพราะโทรชัดดี) พอเราเปิดยูสเซอร์เดิมที่เคยใช้ เราเห็นพี่เขายังออนอยู่ น้ำตาไหลเลยเรารู้ทันทีว่าพี่เคเปิดสไกป์รอเราทุกวัน เราใช้มือถือโทรหาเขาเพราะเรารู้ว่าพี่เคคงไม่เปลี่ยนเบอร์ เขาเคยบอกเราก่อนเราจะทิ้งเขาไป เขาบอกว่า "เขายังอยู่ที่เดิม" เบลโทรไป เบลใช้เบอร์ใหม่นะ พี่เขาก็รับ
พี่เค "ฮัลโหลครับ"
เบล "ฮัลโหล"
พี่เค "อ้าวเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย"
เรานี่พูดไม่ออกเลย น้ำตาไหล แต่ก็กลั้นไว้
พี่เค "ฮัลโหล เบล ได้ยินพี่หรือเปล่าทำไมเงียบไปล่ะ?"
เบล "จำได้หรอ?" (ร้องไห้)

พี่เค "ก็จำได้ดิ ร้องไห้ทำไม? มีอะไรบอกพี่นะ"
      เบลก็เงียบไปซักพักก็เอาแต่ร้องไห้ ก็วางสายไป พี่เขาไม่ได้โทรกลับมา เราคิดทบทวนสิ่งที่ทำไป เรามันโง่เองเรารับรู้ได้เลย ว่า 5 ปีที่ไม่ได้คุยกันพี่เขาไม่เคยลืม และเขายังห่วงใยเราเหมือนเดิม น้ำเสียงที่อบอุ่นแบบนี้ เราเพิ่งนึกได้ว่าเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เราอบอุ่นมาก พี่เขาดูแลเราทุกอย่าง ไม่ว่าจะ นั่ง นอน ยืน เดิน เวลาที่พี่เคลูบหัว เวลาที่เขาโอบเรา ภาพเก่าๆ และความรู้สึกมันย้อนกลับมาหมด เราก็เอาแต่ร้องไห้ เราเสียใจกับความโง่ของตัวเอง เราพลาดเองจริงๆตอนนั้นเราไม่รู้เลย ว่าพี่เขามีคนอื่น หรือแต่งงานหรือยังเพราะพี่เขาก็อายุเยอะแล้ว เราก็ตัดสินใจโทรไปหาแม่เขาเพราะเหลือเบอร์ในซิม เราคุยกับแม่เขา ก็ถามไถ่ทั่วไปตามประสาคนไม่ได้คุยกันนาน ก็ถามถึงพี่เค แม่เขาก็เล่าว่าพี่เขาก็เกือบจะแต่งงานแล้ว พี่เขาก็ไม่ได้อยากคบใคร แม่ก็แนะนำให้ พี่เขาก็ตามใจแม่ แต่โชคร้ายที่แฟนใหม่พี่เขาเกิดเสียไปซะก่อน
      เบลเลยโทรไปหาพี่เขา เราก็ได้คุยกันพี่เขา พี่เขาไม่พูดเรื่องไม่ดีเลย เขาห่วงและถามว่าเป็นไงบ้าง อยู่ไหน ทำอะไร
      ตอนนี้เรากลับมาคบกัน เบลคิดได้ว่ามันเป็นโชคดีที่สุดของเราที่ได้คบพี่เขาอีก ตอนนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะไม่มีวันยอมเสีย ผู้ชายคนนี้ไปเด็ดขาด ตอนนี้เข้าใจแล้วว่ารักแท้มันคืดอะไร ตอนนี้เข้าใจที่พี่เขาพูดแล้วว่าตายแทนกันได้และทำทุกอย่างเพื่อเรา 2 คน มันเป็นยังไง?
     และตอนนี้ชีวิตเราแฮปปี้มากๆ พี่เขาเหมือนเดิมทุกอย่าง เราเองก็คิดได้แล้วว่าเราต้องทำดีที่สุดเพื่อครอบครัวของเรา ตอนนี้เบลวางแผนที่จะใช้ชีวิตกับพี่เค ดดยไม่มีเงื่อนไขเลย เราว่าเราเข้าใจแล้ว ว่าความรักที่แท้จริงมันคืออะไร

อยากบอกทุกคนที่มีความรักนะ ถ้าคุณโกรธกันอยู่ ถ้าแฟนดีดีของคุณกำลังง้อคุณอยู่ ถ้าคุณกำลังเมินคนที่ ใส่ใจดูแลคุณอยู่ อยากบอกว่า คิดให้ดีนะก่อนที่จะสายไป สำหรับเบลเองถือว่าโชคดีมากๆ ที่มาเจอพี่เค และได้กลับมาคบกัน แล้วคุณล่ะ "กำลังจะเสียรักแท้ไป รึเปล่า?"
ใกล้วาเลนไทน์แล้วขอให้สมหวังในความรักทุกคนนะค๊ะ ^^