กับกลายเป็นคนที่ชอบผู้หญิง ตอนแรกคนที่ถามคือเขา เป็นห่วงคือเขา เข้าใจคือเขา ก็เข้าใจนานไปอาจมีเวลาของตัวเองบ้างแต่บางทีช่วยเข้าใจหน่อยว่า อีกคนชอบไปแล้ว รักไปแล้ว เมื่อก่อนบอกว่าชอบคือชอบ ที่บอกว่าคิดถึงคือคิดถึง แต่ยิ่งคุยยิ่งรอ ต้องรอเธอตอบ ต้องเป็นคนถามเองว่าทำไร ต้องมารอตอนเธอบอกว่าจะมาหาแต่สุดท้ายไม่มา เมื่อก่อนกับวันนี้เปลี่ยนไป คนเราอ่ะนะต่อให้ยืนข้างกัน เธอไม่มองน่าเราทั้งชาติเราก้อไม่เห็นน่าเธอ การให้ตัวเองหายไปแบบไม่ทักไปอีก ไม่สนใจอีก ผู้หญิงที่ว่าคือคนที่เรา

คุยด้วยทุกวันอาจเป็นเพราะคิดไปเอง แต่บ้างที่เธอก้อพูดให้เราแบบนั้น หยอกกับให้ความหวังบ้างที่มันก้ออยากที่จะแยกออก สุดท้ายการหายไปเลยหรือ.... อะไรมันจะดีกว่า ?
จะต่อหรือหายไป ?