ปัจจุบันอายุ 30 ค่ะ ทำงานราชการ แต่ชีวิตไม่ใช่ละครค่ะ ย้ำแย่ตั้งแต่เด็กจนโต มีความสุขบ้างบางวัน ตามประสาคนมีกรรมค่ะ 555++
ไม่อยากพูดเรื่องก่อนแต่งงาน เพราะมันเศร้ายิ่งนัก แต่ตอนนี้จะตัดสินใจเป็นหม้ายค่ะ คิดจริงและจะทำจริง เมื่อก่อนเป็นแฟนกัน มันก็ไม่ได้ดีอะไรมาก
แต่เพราะคงเชื่อคำพูด เชื่อคำสัญญา เชื่อคำบอกเล่าที่เค้าพูดเคยพูดเคยให้สัญญา แต่งงาน จริงๆจะพูดว่าท้องก่อนแต่งก็ได้ค่ะ จริงตั้งใจจะแต่งงานปี 58
แต่มาท้องตอนเดือน ก.ค.57 ทีนี้งานแต่งก็ไม่ได้จัดมันน่าอับอายยิ่งนัก ยังไม่พอเค้าสัญญาจะเอาสินสอดมาให้ปี 58 สุดท้ายเค้าก็ไม่เอามาให้ที่บ้านแฟนก็เงียบกริบ หายไปในกลีบเมฆ บัดซบจริงๆ อุตสาห์วางแผนจะเอาเงินนั้นมาทำทุน คงสิ้นหวัง ตอนนี้คลอดลูก 9 เดือน เลี้ยงลูกเองกับม้ือ ตั้งแต่แรกคลอด ไม่เคยมีลูกแต่คลอดปุ๊บไม่มี ผู้ใหญ่มาเลียวแล มาเฝ้าดู ดูกันเองกับแฟน ผิดๆ ถูกๆ แต่ก็ภูมิใจค่ะมีแต่พ่อเลี้ยงที่เลี้ยงมาตั้งแต่ 4 เดือน มาเฝ้าเยี่ยมทุกวันแล้วก็กลับ เป็นแบบนี้ทุกวัน แม่ตัวเองมาแค่ 1 2 วันเอง เศร้าจริงๆ 555++ คลอดออกมากลับบ้าน ตอนแรกๆ แฟนก็ดีดีอยู่ช่วยงานบ้านทุกอย่างค่ะ น่ารักมาก คงจะเป็นช่วงโปรฯ ซักผ้าอ้อมหากับข้าว ช่วยดูลูก ช่วยอยุ่ประมาณ 2 เดือนวันนึงแม่ฝ่ายชายมา เยี่ยมหลาน (ลืมบอกไปแฟนเป็นลุกชายคนเดียวที่เค้ารักนักรักหนาห่างกันไม่ได้แม้จะโตเป็นควายแล้วก็ตามค่ะ) (แอบแรงเพราะเจ็บใจ) แม่แฟนมาเห็นแฟนจะซักผ้าอ้อม พูดขึ้นมาเลยว่าให้พาหลานไปไว้ที่บ้าน ลูกชายจะได้ไม่ต้องซักผ้าขี้
!!! ชีวิตกู สงสัยมีลูกเพิ่ม ตั้งแต่บัดนั้น มันเชื่อแม่มัน มันไม่ทำ
อะไรเลย แม่กระทั้งตื่น ขี้เกียจ สันดานออก แย่มากๆๆๆ ทะเลาะกันทุกวัน กลายเป็นเราทำเองหมด เหนื่อยมากเพราะที่บ้านไม่มีผู้ใหญ่แม่แต่พ่อเลี้ยง เค้าจะนิ่งๆ เงียบๆ เหนื่อยสุดๆ ลูกก็ดู งานบ้านก็ทำ ลา 3 เดือน ไม่ได้หยุดเลยค่ะ
จนกระทั่งครบกำหนดลา 3 เดือน มาทำงาน (อ่อ ลืมบอกไปตอนนั้นแฟนไม่ทำงานค่ะ มันทำอยุ่ดีดี เป็น ทพ.อยุ่ใต้ พ่อมันกลัวมันตายพ่อมันส่งเสริมให้ออกจาก ทพ.) ถึงกับอดมื้อกินมื้อเลยทีเดียวเพราะท้อง ทำงานจนวันสุดท้าย พอมาทำงาน ก็หนักมาก ไหนจะอยู่เวร ไหนจะงานบ้าน งานนอก งานเสริม ทำหมด เพราะเงินไม่พอ มันก็ขี้เกียจตัวเป็นขน นอนไม่ทำไร อยากทำก็ทำไม่อยากทำก็ไม่ทำ หิวแค่ไหนมันไม่หิวก็ไม่ได้กิน จะกินได้ก็ตอนมันหิว เหนื่อยมากไม่ทำอะไรเลย ลูกมันบอกว่ารักหนักรักหนา รักแต่ไม่ช่วย ไม่ดูแล ทะเลาะ จนเราไม่ไหวไปปรึกษาพ่อแม่ พ่อแม่เค้า พูดว่า "ทนเถอะ อย่าไปเจ้ากี้เจ้าการมันมาก มันจะกลายเป็นคนน่าเบื่อ" เคราะห์ซัดกรรมซ้ำ เวรกรรม กูต้องทน หลังมันหงุดหงิด เพราะ ชอบปลุกมัน สันดารมันเริ่มออก ความเลวไม่เคยประณีใคร ตบตีเวลาทะเลาะ เพราะเราไม่ยอม
หน่ำซ้ำ ดันทะเลาะกันน้องสาวเค้าอีก เพราะเราดันไปโพส ระบาย อันนี้รู้ตัวว่าอาจผิด แต่เราก็อยากระบายกับใครสักคน มีคนดันแคปหน้าจอเฟส ไปให้น้องสาวมันอ่าน บ้านเค้ารักกันมาก ด่าว่าไม่ได้ทั้งๆ ที่
ได้ใจ ไม่สนใจลูกเมีย ไม่ยอมทำงาน เค้าก็รัก รักกันปิดหูปิดตารัก รักกันแบบผิดๆ (เริ่มติดลบกับครอบครัวเค้าเหลือเกิน และเริ่มคิดย้อนไปว่า เพราะทำไมแฟนถึงเป็นแบบนี้ สิ่งแวดล้อมรอบตัวแฟนเป็นแบบนี้นี้เอง เค้าตามใจกันจนเสียคน สอนในทางที่ผิด สอนเล่นไผ่ เล่นพนัน สอนต่อยแตะตี สอนให้ไม่ยอมคน เค้าถึงเป็นคนแบบนี้) เชื่อแล้วทุกอย่างอยุ่ที่การปูพื้นที่จิตใจจริงใจ (ส่วนตัวเราก็เป็นเด็กที่โตมากับครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยง พ่อแม่บุญธรรมเอามาเลี้ยงตั้งแต 4 เดือน โตมาด้วยฝามือ และฝาตีนของแม่เลี้ยง ถูกหัดมาให้ทำงาน อดทน ตั้งแต่เด็กจนโ่ต และถูกสอนให้มีความเกรงใจ และอดทดๆๆๆๆๆ กับชีวิต จนโตมาได้ัอย่างทุกวันนี้)
เข้าเรื่องอีกครั้ง 555+ ทะเลาะกับน้องสาว แฟน เป็นเรื่องเป็นราว จริงๆ ก่อนหน้านี้ก็เคยทะเลาะแล้วครั้งนึง เราก็ยอมรับผิดหมด ขี้เกียจมีปัญหา ก็เลยยอมๆๆแต่ครั้งนี้ไม่ไหวจริงๆ เลยกระหน่ำ เป็นไงเป็นกัน คือไม่ไหวแล้ว ตอกกลับไปว่า "รู้ว่าน่ะว่ารักและหวงพี่ชายมาก แต่นั้นมันพ่อของลูก และผัวฉัน เกรงใจกันหน่อย" หลังจากนั้นก็เริ่มติดลบไปเรื่อยๆๆๆๆ
แฟนก็
ได้อีก เห็นแก่ตัว ห่วงสบายจนทะเลาะครั้งสุดท้ายรุนแรงสุด เลยด่าไปว่าเห็นแก่ตัว มันเอาเท้าถับ ท้งที่อุ้มลูก และก็พูดๆๆเรื่องจริงมันรับไม่ได้ มันเอามือมาบีบคอ ทั้งๆที่อุ้มลูก มันขู่สารพัด คือ รับไม่ได้แล้วจริงๆ เพราะทำต่อหน้าลูก เลยโทรหาแม่เค้าให้แม่เค้าบอกแฟนกลับบ้านไป อย่ามายุ่งเรากับลูกอีก ขอลูกเลี้ยงเอง สงสารตัวเองกับลูก เหนื่อยมาก ชีวิตไม่ได้ดีขึ้น หนี้สิ้นก็สร้างมาเพิ่มให้ เราก็โง่เห็นใจ ยอมกู้นั้นกู้นี้มา เพราะเชื่อมัน เงินทองที่มี ตั้งจำนำ ยอมหมด แต่มันทำยังงี้กับเรา
อดสงสารลูกไม่ด้เลย มองหน้าลูก ไม่อยากให้ลูกเป็นเเบบเรา อยากให้ลูกโตมาในครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่คงทำไม่ได้จริงๆ มีแม่เพียงหนึ่ง แม่อาจมีอนาคตที่ดีเพื่อลูก ดีกว่ามีพ่อที่ไม่รับผิดชอบแบบนั้น เคยง้อเค้าทั้งๆที่เค้าผิดเพราะสงสารลูก เค้าก็ไม่กลับมา แต่ดันโทรมาขอตังค์
!! ไหมหล่ะ ไม่ให้ทะเลาะอีก ผิดทั้งนั้น เราทำไรผิดไปหมด แฟนกลับบ้านไป 2 อาทิตย์ สุดท้ายก็กลับมาพร้อมกลับคำสัญญาเดิมๆ ตอนนี้ก็อยู่ไปแบบ รอวัน เพราะสันดานมันเปลี่ยนยาก ทำใจเสมอถ้าเค้าเปลี่ยนก็ดี ถ้าไม่เปลี่ยนก็คงยอมเป็นม้าย คงยอมจริงๆ ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ดีอะไรมาก แต่เราเฉย และเงียบ คงไม่มีปีก่อน ๆ 7 ปีแล้วคบกันมา ฝ่าฝันอุปสรรค อดๆ อยากๆ ยอมลำบาก ยอมเหนื่อยเพื่อเค้า เสียดาย วันเวลา และความรู้สึก ถ้าคบกันนานขนาดนี้ แล้วทำตัวแบบนี้ คงเลิกกันก่อนมีลูกสงสารลูก ลูกไม่ผิดอะไรเลย ลูกเป็นเด็กน่ารัก เลี้ยงง่ายไม่งอแง แต่ลูกต้องเสียพ่อ เพราะตัวเค้าเอง
เลี้ยงลูกชายคนเดียว เค้าจะเข้าใจเราไหมค่ะ เค้าจะกลายเป็ฯเด็กมีปัญหาไหมค่ะ แต่ตัวเราเอง ก็ไม่ได้อยุ๋กับพ่อ กับแม่ เราก้ไม่เคยทำตัวมีปัญหา สงสารลูกมาเลย ไมรุ้ตัดสินใจแบบนี้จะถูกไหม เฮ้อ!!!!!!!
แต่งงานมา 1 ปี ลูก 1 อายุ 9 เดือน กำลังจะตัดสินใจเป็น Single mom
ไม่อยากพูดเรื่องก่อนแต่งงาน เพราะมันเศร้ายิ่งนัก แต่ตอนนี้จะตัดสินใจเป็นหม้ายค่ะ คิดจริงและจะทำจริง เมื่อก่อนเป็นแฟนกัน มันก็ไม่ได้ดีอะไรมาก
แต่เพราะคงเชื่อคำพูด เชื่อคำสัญญา เชื่อคำบอกเล่าที่เค้าพูดเคยพูดเคยให้สัญญา แต่งงาน จริงๆจะพูดว่าท้องก่อนแต่งก็ได้ค่ะ จริงตั้งใจจะแต่งงานปี 58
แต่มาท้องตอนเดือน ก.ค.57 ทีนี้งานแต่งก็ไม่ได้จัดมันน่าอับอายยิ่งนัก ยังไม่พอเค้าสัญญาจะเอาสินสอดมาให้ปี 58 สุดท้ายเค้าก็ไม่เอามาให้ที่บ้านแฟนก็เงียบกริบ หายไปในกลีบเมฆ บัดซบจริงๆ อุตสาห์วางแผนจะเอาเงินนั้นมาทำทุน คงสิ้นหวัง ตอนนี้คลอดลูก 9 เดือน เลี้ยงลูกเองกับม้ือ ตั้งแต่แรกคลอด ไม่เคยมีลูกแต่คลอดปุ๊บไม่มี ผู้ใหญ่มาเลียวแล มาเฝ้าดู ดูกันเองกับแฟน ผิดๆ ถูกๆ แต่ก็ภูมิใจค่ะมีแต่พ่อเลี้ยงที่เลี้ยงมาตั้งแต่ 4 เดือน มาเฝ้าเยี่ยมทุกวันแล้วก็กลับ เป็นแบบนี้ทุกวัน แม่ตัวเองมาแค่ 1 2 วันเอง เศร้าจริงๆ 555++ คลอดออกมากลับบ้าน ตอนแรกๆ แฟนก็ดีดีอยู่ช่วยงานบ้านทุกอย่างค่ะ น่ารักมาก คงจะเป็นช่วงโปรฯ ซักผ้าอ้อมหากับข้าว ช่วยดูลูก ช่วยอยุ่ประมาณ 2 เดือนวันนึงแม่ฝ่ายชายมา เยี่ยมหลาน (ลืมบอกไปแฟนเป็นลุกชายคนเดียวที่เค้ารักนักรักหนาห่างกันไม่ได้แม้จะโตเป็นควายแล้วก็ตามค่ะ) (แอบแรงเพราะเจ็บใจ) แม่แฟนมาเห็นแฟนจะซักผ้าอ้อม พูดขึ้นมาเลยว่าให้พาหลานไปไว้ที่บ้าน ลูกชายจะได้ไม่ต้องซักผ้าขี้
จนกระทั่งครบกำหนดลา 3 เดือน มาทำงาน (อ่อ ลืมบอกไปตอนนั้นแฟนไม่ทำงานค่ะ มันทำอยุ่ดีดี เป็น ทพ.อยุ่ใต้ พ่อมันกลัวมันตายพ่อมันส่งเสริมให้ออกจาก ทพ.) ถึงกับอดมื้อกินมื้อเลยทีเดียวเพราะท้อง ทำงานจนวันสุดท้าย พอมาทำงาน ก็หนักมาก ไหนจะอยู่เวร ไหนจะงานบ้าน งานนอก งานเสริม ทำหมด เพราะเงินไม่พอ มันก็ขี้เกียจตัวเป็นขน นอนไม่ทำไร อยากทำก็ทำไม่อยากทำก็ไม่ทำ หิวแค่ไหนมันไม่หิวก็ไม่ได้กิน จะกินได้ก็ตอนมันหิว เหนื่อยมากไม่ทำอะไรเลย ลูกมันบอกว่ารักหนักรักหนา รักแต่ไม่ช่วย ไม่ดูแล ทะเลาะ จนเราไม่ไหวไปปรึกษาพ่อแม่ พ่อแม่เค้า พูดว่า "ทนเถอะ อย่าไปเจ้ากี้เจ้าการมันมาก มันจะกลายเป็นคนน่าเบื่อ" เคราะห์ซัดกรรมซ้ำ เวรกรรม กูต้องทน หลังมันหงุดหงิด เพราะ ชอบปลุกมัน สันดารมันเริ่มออก ความเลวไม่เคยประณีใคร ตบตีเวลาทะเลาะ เพราะเราไม่ยอม
หน่ำซ้ำ ดันทะเลาะกันน้องสาวเค้าอีก เพราะเราดันไปโพส ระบาย อันนี้รู้ตัวว่าอาจผิด แต่เราก็อยากระบายกับใครสักคน มีคนดันแคปหน้าจอเฟส ไปให้น้องสาวมันอ่าน บ้านเค้ารักกันมาก ด่าว่าไม่ได้ทั้งๆ ที่
เข้าเรื่องอีกครั้ง 555+ ทะเลาะกับน้องสาว แฟน เป็นเรื่องเป็นราว จริงๆ ก่อนหน้านี้ก็เคยทะเลาะแล้วครั้งนึง เราก็ยอมรับผิดหมด ขี้เกียจมีปัญหา ก็เลยยอมๆๆแต่ครั้งนี้ไม่ไหวจริงๆ เลยกระหน่ำ เป็นไงเป็นกัน คือไม่ไหวแล้ว ตอกกลับไปว่า "รู้ว่าน่ะว่ารักและหวงพี่ชายมาก แต่นั้นมันพ่อของลูก และผัวฉัน เกรงใจกันหน่อย" หลังจากนั้นก็เริ่มติดลบไปเรื่อยๆๆๆๆ
แฟนก็
อดสงสารลูกไม่ด้เลย มองหน้าลูก ไม่อยากให้ลูกเป็นเเบบเรา อยากให้ลูกโตมาในครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่คงทำไม่ได้จริงๆ มีแม่เพียงหนึ่ง แม่อาจมีอนาคตที่ดีเพื่อลูก ดีกว่ามีพ่อที่ไม่รับผิดชอบแบบนั้น เคยง้อเค้าทั้งๆที่เค้าผิดเพราะสงสารลูก เค้าก็ไม่กลับมา แต่ดันโทรมาขอตังค์
เลี้ยงลูกชายคนเดียว เค้าจะเข้าใจเราไหมค่ะ เค้าจะกลายเป็ฯเด็กมีปัญหาไหมค่ะ แต่ตัวเราเอง ก็ไม่ได้อยุ๋กับพ่อ กับแม่ เราก้ไม่เคยทำตัวมีปัญหา สงสารลูกมาเลย ไมรุ้ตัดสินใจแบบนี้จะถูกไหม เฮ้อ!!!!!!!