จริงๆอ่าน Nisekoi ก่อน แล้วค่อยมาอ่าน Ichigo เพราะเห็นว่าพล็อตตัวละครมันคล้ายๆกัน

ใช้เวลาอ่าน3วันจบ  อารมณ์ค้างมากครับทำไงดี ไม่เคยมีเรื่องไหนทำให้สะเทือนใจได้ขนาดนี้
ตอนแรกๆนึกว่าจะเป็นแค่การ์ตูน ฮาๆขำๆเหมือน Nisekoi น่ะ ที่เน้นขายความฮา/ฉากService  (เพราะงี้แหล่ะหลายคนถึงอ่านไม่จบ)

แต่..........จุดพีคตอนกลางๆถึงท้ายเรื่องนี้ดิ!!
มันสะเทือนใจหลายฉากจริงๆ ยิ่งโมเม้นอายะสารภาพหน้าห้อง
แล้วกระดาษเลข1508  ร่วงลงพื้น.... ฉากนี้ผมนี่กลั้นน้ำตาไม่อยู่จริงๆ  Epic มากๆเลยฉากนี้ (ขอคารวะคนเขียนจริงๆ)

รู้สึกเหมือนโดนมีดแทงตรงหน้าอกเป็นพันๆครั้ง เลข1508 เหมือนตอกย้ำให้น้อยใจ ทั้งๆที่วาสนาพามาให้รักกันอยู่แล้ว
ได้ใกล้ชิดเรียนที่เดียวกัน ทำความฝันร่วมกัน ความสัมพันธ์ที่เหมือนรักแท้ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำให้ความรักทั้งคู่สมหวัง

โทโจสุดที่รักของผมทั้งอ่อนโยน และน่าสงสารเป็นที่สุด  ในมุมมองของจุนเปเองก็คงเจ็บใจไม่แพ้กันถึงขนาดน้ำตาร่วง
ก็เพราะโทโจเปรียบเสมือนรักแรก และรักแท้ที่หาไม่ได้ที่ไหนอีกแล้ว ในบรรดาผู้หญิงทุกคนจุนเปคงรู้สึกผูกพันธ์กับโทโจมากที่สุด
ยิ่งฉากย้อนอดีตตอนม.ต้น ที่ทั้งคู่สัญญาว่าจะทำหนังร่วมกันนี่ ผมน้ำตาร่วงเลยครับ
แต่จะทำไงได้ ในเมื่อเลือกแล้วว่าใครคือคนที่ตัวเองรักที่สุด ก็จะหันหลังกลับไม่ได้แล้ว อดีตก็คืออดีตสินะT_T

พูดไม่ออก น้ำตาไหล  T_T  จะว่าผมเมากาวก็ได้นะครับ  แต่หลายๆเหตุการณ์ในการ์ตูนมันวนไปเวียนบนหัวผมไม่หยุดสักที
ขอระบาย ยกเรื่องนี้ขึ้นหิ้งเลยจริงๆ ยิ่งกว่า Nisekoi อีก (รอดูว่า Nisekoi ตอนพีคท้ายๆก่อนว่าจะทำได้เท่า Ichigo ไหม)  

ให้9/10 เลยครับสำหรับเรื่องนี้ หักคะแนนตรงทำให้ผมอารมณ์ค้างงงงง ไปอีกหลายวันแน่ๆ