อายุเพิ่งจะ 28-29 เอง ยังมีเวลาอีกเยอะ ชีวิตตอนนี้ก็ยังมีกำไรอยู่นะคะ
เกิดมาตอนนี้มีเสื้อผ้าติดตัว มีลมหายใจ มีร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง ก็ถือว่ากำไรโขแล้ว
สถานะการเงินอาจจะมีปัญหาบ้าง แต่นั้นก็เป็นปัญหาที่เราต้องแก้ไขตั้งหลัก
ดีเสียอีก พอมีปัญหาได้มาอยู่วัด ใกล้ชิดพระศาสนา กินข้าวก้นบาตร ไม่ได้เรียกว่าตกอับหรอกค่ะ
เราเกิดเป็นผู้หญิงยังเสียดายเลยที่ไม่ได้เกิดมาเป็นชาย  พ่อเราก็บอกเสมอว่าถ้าเราเป็นผู้ชาย
พ่อก็คงไม่ส่งเสีย แต่จะให้เราไปอยู่วัดดูแลตัวเองแล้วหางานทำส่งตัวเองเรียน

งานหาไม่ยากหรอกค่ะ ถ้าเราไม่เลือกงานน

เราก็เคยตกงาน ลาออกจากงานโดยที่ยังไม่ได้หางานใหม่  เพื่อนๆถามเราว่าจะไปทำงานอะไร
เราตอบว่าช่วงที่รองาน ส่งใบสมัคร เราว่าจะไปทำงานก่อสร้าง ไปแบกปูน ขนหินบ้าง ถือเป็นการเล่นเวทโดยไม่เสียตังค์
ได้เงินมาวันละสองร้อยสามร้อย แถมเหนื่อย แต่ก็ยังมีรายได้พอซื้อข้าวกิน ดีกว่าปกติไปเล่นฟิตเนสเสียตังค์เพื่อยกดัมเบลเป็นไหนๆ
ที่เราบอกเพื่อน เนี่ย เราไม่ได้พูดเล่นนะคะ เราพูดจริงๆ  แต่บังเอิญลาออกปุ๊บ ส่งใบสมัครวันเดียวก็ได้งานเลย
เลยไม่มีโอกาสได้ทำงานก่อสร้าง

แต่ชีวิตทำมาหมดแล้ว ตักข้าวแกง แจกใบปลิว พับถุงกระดาษ maid พี่เลี้ยงเด็ก   ชีวิตคนเราไม่มีใครตกงานหรอกค่ะถ้าเราไม่เลือกงาน
แล้วเราก็มีความสุขที่ได้ทำงาน แม้บางครั้งงานที่เราทำจะเป็นงานที่หลายคนดูว่าต่ำต้อย  จริงๆงานต่ำต้อยไม่มีหรอกค่ะ ใครก็ดูถูกเราไม่ได้
ถ้าเราไม่ดูถูกตัวเอง อะไรสุจริตก็ทำไปเลย ไม่ต้องอายใคร

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ

ปล. แค่คิดบวกชีวิตก็เปลี่ยนแล้วนะคะ ไม่เชื่อก็ลองทำดูสิคะ ^__^