ตามหัวข้อเลยค่ะ นี่เป็นโพสแรกของเรา
มีอะไรผิดพลาดเราต้องขอโทษด้วยน้า อยากมีคนแลกเปลี่ยนความคิด รู้สึกท้อแท้ล่ะก้อึดอัดมาก
เรารู้ว่าสำหรับการสอบทุกนาทีมีค่า มัวแต่นั่งๆนอยๆคงไม่ได้อะไร แต่ตอนนี้มันเริ่มไม่ค่อยโอเค เลยอยากมาถามเพื่อนๆ มีใครที่กำลังเป็นเหมือนกันมั้ย? ตอนนี้เรารอแอด เพราะหวังกับสนามนึงไว้มาก เลยไม่ทันได้สมัครที่ไหนเผื่อไว้เหมือนคนอื่นๆ ผลมันก็ออกมาไม่ได้แย่มากนะแต่ผลสรุปคือพลาดไป แห้วเลยความฝันเราค่อยข้างสูงเลยและที่ผ่านมาเราก็พูดได้อย่างเต็มปากว่าเราเต็มที่กับมันมากจริงๆเรื่องโซเชียลหรืออะไรไม่ต้องห่วง ถึงมีแต่น้อยมากอย่างน้อยก็แค่รับข่าวสาร แต่มาถึงตอนนี้ไม่ว่าสนามหน้าเป็นยังไงเราก็รู้สึกเฉยๆแล้ว โซเชียลนิเล่นกระจาย ล่ะก็เป็นนอยๆ ไม่อยากอ่าน ไม่อยากสนเท่าไร เหมือนเคยทุ่มไปแล้วผลมันไม่ได้อย่างที่หวัง เราพยายามจะลุกขึ้นใหม่วางแผนใหม่ แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้างมันไม่เหมือนก่อนอีกแล้ว พูดเอาไว้เลิศหรูจนตอนนี้จะพาลหมดศรัทธาในตัวเองไปด้วย ขนาดเราพยายามเผื่อใจแล้วนะ แต่เพราะนี่คือชีวิต เรารู้ว่าการศึกษาหรือปัญหาเพียงเล็กน้อยนี้ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต เราไม่อยากจมอยู่ตรงนี้ เราอยากได้แง่คิด หรือกำลังใจเล็กๆให้พอเดินก้าวผ่านมันไปได้ เพราะสิ่งที่เรากังวลมีแค่อย่างเดียวคือความรู้สึกของพ่อแม่กลัวท่านผิดหวัง กลัวท่านต้องน้อยหน้าคนอื่น
เรารู้น้าว่าบางคนก็คิดแบบเรา เราขอให้ช่วงเวลาแบบนี้มันผ่านไปเร็วๆ ใครเครียดหรือไม่เครียดก็มาคุยกันได้เน๊อะ ^_^
เรารอแอด 58 ตอนนี้ท้อมากๆ ทำไงดี TT^TT
มีอะไรผิดพลาดเราต้องขอโทษด้วยน้า อยากมีคนแลกเปลี่ยนความคิด รู้สึกท้อแท้ล่ะก้อึดอัดมาก
เรารู้ว่าสำหรับการสอบทุกนาทีมีค่า มัวแต่นั่งๆนอยๆคงไม่ได้อะไร แต่ตอนนี้มันเริ่มไม่ค่อยโอเค เลยอยากมาถามเพื่อนๆ มีใครที่กำลังเป็นเหมือนกันมั้ย? ตอนนี้เรารอแอด เพราะหวังกับสนามนึงไว้มาก เลยไม่ทันได้สมัครที่ไหนเผื่อไว้เหมือนคนอื่นๆ ผลมันก็ออกมาไม่ได้แย่มากนะแต่ผลสรุปคือพลาดไป แห้วเลยความฝันเราค่อยข้างสูงเลยและที่ผ่านมาเราก็พูดได้อย่างเต็มปากว่าเราเต็มที่กับมันมากจริงๆเรื่องโซเชียลหรืออะไรไม่ต้องห่วง ถึงมีแต่น้อยมากอย่างน้อยก็แค่รับข่าวสาร แต่มาถึงตอนนี้ไม่ว่าสนามหน้าเป็นยังไงเราก็รู้สึกเฉยๆแล้ว โซเชียลนิเล่นกระจาย ล่ะก็เป็นนอยๆ ไม่อยากอ่าน ไม่อยากสนเท่าไร เหมือนเคยทุ่มไปแล้วผลมันไม่ได้อย่างที่หวัง เราพยายามจะลุกขึ้นใหม่วางแผนใหม่ แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้างมันไม่เหมือนก่อนอีกแล้ว พูดเอาไว้เลิศหรูจนตอนนี้จะพาลหมดศรัทธาในตัวเองไปด้วย ขนาดเราพยายามเผื่อใจแล้วนะ แต่เพราะนี่คือชีวิต เรารู้ว่าการศึกษาหรือปัญหาเพียงเล็กน้อยนี้ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต เราไม่อยากจมอยู่ตรงนี้ เราอยากได้แง่คิด หรือกำลังใจเล็กๆให้พอเดินก้าวผ่านมันไปได้ เพราะสิ่งที่เรากังวลมีแค่อย่างเดียวคือความรู้สึกของพ่อแม่กลัวท่านผิดหวัง กลัวท่านต้องน้อยหน้าคนอื่น
เรารู้น้าว่าบางคนก็คิดแบบเรา เราขอให้ช่วงเวลาแบบนี้มันผ่านไปเร็วๆ ใครเครียดหรือไม่เครียดก็มาคุยกันได้เน๊อะ ^_^