เป็นเพื่อนสนิทกับคนที่ชอบ ถามว่ามีใครอยากเป็นไหม ?

คือเรื่องมีอยู่ว่า เราแอบชอบเพื่อนคนนึงในห้อง  คือเราสองคนมีเบอร์กันและกัน แต่ไม่เคยโทรหากัน ใช้เวลาส่วนมากในการเล่นไลน์ ซึ่งเราเพิ่งเปลี่ยนไลน์มา เขาก็ทักมาหาเรา ถามว่าเล่นอันนี้หรอ เราก็บอกใช่ เขาก็เลยตอบมาว่า อืมเล่นอันนี้เหมื่อนกัน เล่นทุกวัน แล้วก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนมาถึงที่ฝึกงานเราก็ถามเขาว่าทำที่ไหน เขาก็ตอบเรามา แล้วเขาก็ถามเรากลับ ซึ่งมันคนละที่กันเลย เขาก็บอหให้ไปทำกับเขา ในใจนี้ฟินฝุดๆ แต่ขี้เกียจไป เลยขอบาย ส่วนเขาก็ขอตัวไปนอน พอวันเช้ารุ่งขึ้น เราก็เจอเขา เลยทวงตังแม้งเลย บ่นกูเฉย 5555 และมันก็ขึ้นห้องไปเรียน พอถึงตอนกลางวัน เขาซื้อขนมมากิน เขาก็ไปหาผู้หญิงที่เป็นเพื่อนเราแล้วบอกว่า อ้ะกินดิ เดี่ยวเราป้อนซึ่งเพื่อนเราคงไม่ได้กินมั้งนะ ไม่ได้ดูเพราะเรานั่งจดงานอยู่ได้ยินแต่เสียง สักพักเขาเดินมาหาเรา อ้ะกินดิเดียวเราป้อน เราก็บอกเอามานี่กินเองได้ เขาก็บอกไม่เอาๆ เดี่ยวป้อนเอง เราเลยบอกว่างั้นก็เก็บไปเหอะ เขาก็เลยบอกว่าเห้ยๆ อะกินๆ แล้วก็วางข้างๆปากเรา ไรงี้ เราก็กิน แต่ในใจนี่ฟินแลนเลยคะ 555555 ทั้งที่รู้ว่าไม่ใช่เราคนแรกที่เขาถาม พอชั่วโมงสุดท้ายก่อนกลับบ้าน เขาก็บอกเราว่า ตอนเย็นเจอกันนะในไลน์ เราก็อืมๆ. พอหมดคราบปุ้บต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน ซึ่งภาพที่เราเห็นโคตรบาดตาอ้ะ. เขากับแฟนของเขาเดินกลับบ้านพร้อมกัน เดินจูงมือกะหนุงกะหนิง ข้ามถนนไปเรานี่อารมแบบเฟลสุดๆ ต้องนั่งรถคันเดียวกับแม้งกลับบ้านอีก ซึ่งเรานั่งริมสุด แล้วก็มีป้าแก่ๆนั่งข้างเราแล้วก็เป็นแฟนเขา ถัดจากแฟนเขาก็เขา คืออารมตอนนั้นบ่องตงกูบ่จอยเลยจิงๆ--  คือหนุงหนิงมากจนมาถึงรถป้ายของเราเราก็ให้เพื่อนกดกริ่งให้ แล้วเราก็เดินลงจากรถ พร้อมมีเสียงเขาบอกกับเราว่า กลับบ้านดีๆนะ ซึ่งแฟนมันก็นั่งอยู่ แต่เขาก็คงรู้ว่าเพื่อนกัน แต่สิ่งที่ทุกคนไม่รู้ คือกูชอบเขาตั้งแต่วันแรกที่เจอ ไม่รู้จักชื่อจนมาเป็นเพื่อนสนิทกันแล้ว ความรู้สึกโคตรจุกอ้ะ .