คือ ผมค่อนข้างอึดอัดใจ อยากระบาย และอยากเล่าให้หลายๆคนฟังว่า มันยังคงมีคนแบบผมอยู่ แม้ว่าในปัจจุบัน โลกมันจะเปลี่ยนไปมากมายแค่ไหน ตอนนี้ ผมมาศึกษาต่อที่ต่างประเทศกับแฟนสักพักนึงละ อยู่มหาลัยเดียวกัน ก็ไม่เชิงว่าอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ก็มีบ้างที่แวะไปนอนด้วยกันในห้องเดียวกัน แต่ที่สำคัญคือ "เราไม่เคยมีอะไรกัน" เราคบกันมาได้สักระยะ มันไม่ใช่ว่าผมไม่มีอารมณ์หรืออะไร แต่มันมีเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ผมเลือกที่จะปฏิบัติกับ ผญ คนนี้ แบบนี้ (เหตุการณ์นั้นอยู่ด้านล่าง) เธอเป็นคนดีมากๆ เธอบริสุทธิ์ ผมเป็นแฟนคนแรกของเธอ บ้านเธอเลี้ยงดูเธอมาดีมากครับ
ผมแค่อึดอัดเวลาเพื่อน หรือ คนอื่นมอง ทำไมต้องชอบพูดเชิงว่า ผมกับแฟนเคยมีอะไรกันแล้ว ขนาดคนเรียกแฟนผมว่า "เมีย" ผมก็จะแก้นะ ว่าแค่ "แฟน" ไม่ถึงขั้น "เมีย" แต่หลังๆ ผมขี้เกียจแก้ละ มันเบื่อ ผมก็เข้าใจนะ ว่าต่างคนก็ต่างคิดกันไปได้หลายทาง เราไปบังคับความคิดใครไม่ได้หรอก แต่ผมแค่อึดอัด และ เวลาคนอื่นบอกผมว่า "ไปอยู่กับแฟน" หรือ "นอนห้องเดียวกับแฟน" ผมมักจะคิดว่า "เค้าแค่ไปนอนด้วยกันเฉยๆ แบบที่ผมกับแฟนเป็น" หลายๆคนอาจจะว่าผมก็ได้นะครับ ว่าความคิดมันโบราณ แต่ผมคิดแบบนั้นจริงๆ
ผมชอบนะ เวลาอยู่กับแฟน นอนห้องเดียวกัน ตื่นมาก็ช่วยกันทำกับข้าว ไปไหนก็มีเพื่อนไป จะทำงาน ทำการบ้านก็ช่วยเหลือกันได้ แบบไม่ต้องเดินทางหากันอ่ะ และมันก็ทำให้ผลการเรียนของเราทั้งคู่ดีขึ้น
อาจจะมีคำถามว่า ทำไมไม่แยกกันอยู่ ที่พักใครที่พักมัน คนอื่นจะได้ไม่มองแบบนี้ คำตอบของผมคือ ผมและแฟนก็คิดเหมือนกันว่า อยู่ด้วยกันแล้วชีวิตมันดีขึ้นทั้งคู่ อย่างเช่น ผมทำงานหนัก แฟนงานไม่หนักมาก แฟนก็ทำกับข้าวให้กิน ถึงเวลาผมก็แค่ลุกไปกิน ไม่ต้องล้างจานด้วย แฟนทำให้ แต่พอแฟนมีงานหนัก ผมมีงานไม่เยอะ เราก็สลับกันประมานนี้อ่า ผมแค่อยากให้ดูที่ "ผล" ว่าอยู่ด้วยกันแล้วมันดีขึ้น ไม่ใช่ข้ออ้างนะครับ มันดีขึ้นจริงๆ และเราก็ไม่ได้มีอะไรกันด้วย เราช่วยเหลือกัน แทบจะทุกอย่าง (ไม่มีเรื่องพวกลงต่ำนะครับ บอกไว้ก่อน เผื่อมีคนคิด) อยู่กันเหมือนเพื่อนมากกว่าแฟน ประเด็นคือแค่ไม่อยากให้คนมองแบบอยู่ด้วยกัน ต้องมีอะไรกัน คำถามเดียวคือ ทุกๆคน ก็อยากมีชีวิตที่ดีขึ้นใช่ไหมครับ ถ้าคุณรู้ว่าทำแล้วชีวิตดีขึ้น และ ไม่ได้ไปทำอะไรผิด ทำไมคุณต้องปฏิเสธข้อเสนอนั้น
อาจจะมีคำถามว่า เราควบคุมอารมณ์กันยังไง
อันนี้ ผมบอกเลยว่า ผมมีความหลัง ความหลังของผม ทำให้ผมรู้ว่า การมีอะไรกัน สำหรับผม มันมากกว่าแค่ มีอะไรกัน มันมีความรู้สึกที่อยากจะดูแล ห่วงใย ต่างๆนานา มากมายไปหมด ง่ายๆเลยนะครับ มันคือความผูกพันธ์ รวมถึงตอนจะจากกัน ผมมีความรู้สึกที่อยากจะรับผิดชอบ รู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับเค้า ทั้งๆที่ ฝ่าย ผญ ไม่ต้องการ คือเค้าไปมีคนอื่นหน่ะ เค้าเลยอยากให้เราเดินออกไปไวๆ มันยิ่งเจ็บหนัก เจ็บจนผมสัญญากับตัวเองไว้ว่า คนต่อไป เราจะไม่ทำแบบนี้อีก และผญคนต่อไปที่ผมพูดถึง ก็คือ ผญ คนนี้แหละครับ ที่มาเรียนต่อต่างประเทศด้วยกัน นี่คือสาเหตุว่าทำไมผมไม่อยากมีอะไรกับเธอ ผมไม่อยากทำให้เธอเสียใจ และผมก็ไม่อยากเสียใจเพราะความรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว ผมอยากให้เธอรู้สึกดี ถ้าวันนึงต้องเลิกกัน เธอยังคงภูมิใจได้ ว่าเธอยังไม่เคยเสียตัวให้ใคร เธอรู้เบื้องหลังของผมทั้งหมด และรู้ว่าผมเป็นคนยังไง รู้นิสัยผมดี เธอเลยไว้ใจ ไปให้นอนห้องเดียวกันได้ครับ
ตอนนี้ก็ขอจบการระบายเพียงเท่านี้นะครับ หวังว่าเพื่อนผมจะมาเห็นและลองมองคนอื่นมุมนี้ดูนะครับ ขอบคุณพื้นที่ในพันทิพย์มากๆครับ ถ้าผมทำอะไรผิด ก็ขออภัยด้วยนะครับ พึ่งสร้าง Account แรกมาพิมกระทู้นี้ ปกติตามอ่านอย่างเดียว มีอะไรติชมได้เลยนะครับ ผมยินดีรับฟัง
ทำไมคนชอบคิดว่า "อยู่ด้วยกัน" ต้อง "มีอะไรกัน" หรือทำ "อะไรที่มันไม่ดี"
ผมแค่อึดอัดเวลาเพื่อน หรือ คนอื่นมอง ทำไมต้องชอบพูดเชิงว่า ผมกับแฟนเคยมีอะไรกันแล้ว ขนาดคนเรียกแฟนผมว่า "เมีย" ผมก็จะแก้นะ ว่าแค่ "แฟน" ไม่ถึงขั้น "เมีย" แต่หลังๆ ผมขี้เกียจแก้ละ มันเบื่อ ผมก็เข้าใจนะ ว่าต่างคนก็ต่างคิดกันไปได้หลายทาง เราไปบังคับความคิดใครไม่ได้หรอก แต่ผมแค่อึดอัด และ เวลาคนอื่นบอกผมว่า "ไปอยู่กับแฟน" หรือ "นอนห้องเดียวกับแฟน" ผมมักจะคิดว่า "เค้าแค่ไปนอนด้วยกันเฉยๆ แบบที่ผมกับแฟนเป็น" หลายๆคนอาจจะว่าผมก็ได้นะครับ ว่าความคิดมันโบราณ แต่ผมคิดแบบนั้นจริงๆ
ผมชอบนะ เวลาอยู่กับแฟน นอนห้องเดียวกัน ตื่นมาก็ช่วยกันทำกับข้าว ไปไหนก็มีเพื่อนไป จะทำงาน ทำการบ้านก็ช่วยเหลือกันได้ แบบไม่ต้องเดินทางหากันอ่ะ และมันก็ทำให้ผลการเรียนของเราทั้งคู่ดีขึ้น
อาจจะมีคำถามว่า ทำไมไม่แยกกันอยู่ ที่พักใครที่พักมัน คนอื่นจะได้ไม่มองแบบนี้ คำตอบของผมคือ ผมและแฟนก็คิดเหมือนกันว่า อยู่ด้วยกันแล้วชีวิตมันดีขึ้นทั้งคู่ อย่างเช่น ผมทำงานหนัก แฟนงานไม่หนักมาก แฟนก็ทำกับข้าวให้กิน ถึงเวลาผมก็แค่ลุกไปกิน ไม่ต้องล้างจานด้วย แฟนทำให้ แต่พอแฟนมีงานหนัก ผมมีงานไม่เยอะ เราก็สลับกันประมานนี้อ่า ผมแค่อยากให้ดูที่ "ผล" ว่าอยู่ด้วยกันแล้วมันดีขึ้น ไม่ใช่ข้ออ้างนะครับ มันดีขึ้นจริงๆ และเราก็ไม่ได้มีอะไรกันด้วย เราช่วยเหลือกัน แทบจะทุกอย่าง (ไม่มีเรื่องพวกลงต่ำนะครับ บอกไว้ก่อน เผื่อมีคนคิด) อยู่กันเหมือนเพื่อนมากกว่าแฟน ประเด็นคือแค่ไม่อยากให้คนมองแบบอยู่ด้วยกัน ต้องมีอะไรกัน คำถามเดียวคือ ทุกๆคน ก็อยากมีชีวิตที่ดีขึ้นใช่ไหมครับ ถ้าคุณรู้ว่าทำแล้วชีวิตดีขึ้น และ ไม่ได้ไปทำอะไรผิด ทำไมคุณต้องปฏิเสธข้อเสนอนั้น
อาจจะมีคำถามว่า เราควบคุมอารมณ์กันยังไง
อันนี้ ผมบอกเลยว่า ผมมีความหลัง ความหลังของผม ทำให้ผมรู้ว่า การมีอะไรกัน สำหรับผม มันมากกว่าแค่ มีอะไรกัน มันมีความรู้สึกที่อยากจะดูแล ห่วงใย ต่างๆนานา มากมายไปหมด ง่ายๆเลยนะครับ มันคือความผูกพันธ์ รวมถึงตอนจะจากกัน ผมมีความรู้สึกที่อยากจะรับผิดชอบ รู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับเค้า ทั้งๆที่ ฝ่าย ผญ ไม่ต้องการ คือเค้าไปมีคนอื่นหน่ะ เค้าเลยอยากให้เราเดินออกไปไวๆ มันยิ่งเจ็บหนัก เจ็บจนผมสัญญากับตัวเองไว้ว่า คนต่อไป เราจะไม่ทำแบบนี้อีก และผญคนต่อไปที่ผมพูดถึง ก็คือ ผญ คนนี้แหละครับ ที่มาเรียนต่อต่างประเทศด้วยกัน นี่คือสาเหตุว่าทำไมผมไม่อยากมีอะไรกับเธอ ผมไม่อยากทำให้เธอเสียใจ และผมก็ไม่อยากเสียใจเพราะความรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว ผมอยากให้เธอรู้สึกดี ถ้าวันนึงต้องเลิกกัน เธอยังคงภูมิใจได้ ว่าเธอยังไม่เคยเสียตัวให้ใคร เธอรู้เบื้องหลังของผมทั้งหมด และรู้ว่าผมเป็นคนยังไง รู้นิสัยผมดี เธอเลยไว้ใจ ไปให้นอนห้องเดียวกันได้ครับ
ตอนนี้ก็ขอจบการระบายเพียงเท่านี้นะครับ หวังว่าเพื่อนผมจะมาเห็นและลองมองคนอื่นมุมนี้ดูนะครับ ขอบคุณพื้นที่ในพันทิพย์มากๆครับ ถ้าผมทำอะไรผิด ก็ขออภัยด้วยนะครับ พึ่งสร้าง Account แรกมาพิมกระทู้นี้ ปกติตามอ่านอย่างเดียว มีอะไรติชมได้เลยนะครับ ผมยินดีรับฟัง