ด.ญ.กนกวรรณ (ชิ้ง) กับ ด.ช.คมสันต์ (แมน) เจอกันครั้งแรกตั้งแต่อยู่อนุบาล1 จำได้ว่าตอนเด็กๆโดนเพื่อนๆล้อทั้งห้องเพราะท่าทางด.ช.แมนจะแอบชอบเรา 555 เราก็เรียนห้องเดียวกันบ้าง คนละห้องบ้างด้วยความไม่เสถียรทางการศึกษาของด.ช.แมนเอง เพราะด.ญ.ชิ้งนี่เรียนเก่งม๊ากค่ะ 555 จนถึงป3 ด.ญ.ชิ้งมีอันต้องย้ายโรงเรียนกะทันหัน ไม่ทันได้บอกลากัน แล้วเราทั้งคู่ต่างก็มีทางเดินเป็นของตัวเองไป ชิ้งเองก็มีความรักไปตามปรกติ จนวันที่ 08 เม.ย.2548 คืนนั้นอกหักดังเป๊าะจากคนรักเก่า เลยออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ดั๊นเดินเซไปชนคุณสันต์คมเข้า อีตานี่หลงตัวเองสวดๆ นึกว่าเราตั้งใจเดินมาชน แน๊ะ!!! จากนั้นพ่อสันต์คมก็เดินตามเราทั้งคืน เหมือนกลัวจะทำหาย ไอ้เราไม่รู้จะไล่ไปยังไง เลยพูดภาษาปักกิตใส่ และบอกว่าเป็นคนมาเลเซีย แต่เฮียเค้าไม่ถอยแฮะ ตื้อทั้งคืนเลอ จนเราต้องร้องเพลงว่า ชั้นเลยโอเค! หมายๆๆๆถึง แค่ให้เบอร์ไปน้า 555 ^ ^’