วันนี้แวะจุดพักรถมอเตอร์เวย์ขาออก จะกลับชลบุรี คุณแฟนเกิดง่วงนอนซะอย่างนั้น ประกอบกับเริ่มเย็นแล้วด้วยแวะหาอะไรทานซักนิดดีกว่า
หลังจากจอดรถให้มนุษย์แฟนนอนซักพักจากที่จะแวะไปซื้อกาแฟสตาร์บัค กลับเหลือบไปเห็นร้านที่คุ้นตาเหมือนเคยเข้าอย่าง The Coffe Club คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยไปทานที่เอกมัย แต่ครั้งนั้นไปนั่งคุยงานเลยไม่ได้สังเกตุอะไรมาก แต่จำได้เพียงว่าประทับใจกับการบริการถึงขั้นต้องออกปากชม
พอนึกได้อย่างนั้นก็เดินเข้าร้านเลยครับไม่ต้องคิดมาก พร้อมกับนั่งสั่งอาหารมาทาน เป็นสปาเก็ตตี้ ซีซาร์สลัด+แซลมอนรมควัน ชาเย็น แล้วก็ด้วยความอยากลองเลยสั่งซิกเนเจอร์คอฟฟี่ของทางร้าน สปาเก็ตตี้ขาดเค็มไปนิดนึงครับแต่จริงๆมันก็เติมเกลือได้แต่ไม่เติมกันเอง 555 ติดเผ็ดนิดๆ กุ้งตัวโตหลายตัวเลย ซีซาร์สลัดก็อร่อยครับน้ำสลัดใส่มาพอดีชีสไม่เยอะเกินไป เบคอนก็กรอบชิ้นกำลังทาน จานเดียวพออิ่มครับ
ประเด็นตอนนี้มาสะดุดกันที่เครื่องดื่มครับ แว้บแรกที่คุณแฟนทานชาเย็นเข้าไปหวานจ๋อยจนตกใจเลยครับ แต่มาถึงบางอ้อตอนที่คนให้วิปครีมและนมที่ด้านบนไปผสมกัน ทุกอย่างลงตัวครับอร่อยเลยครับ ส่วนซิกเนเจอร์ของทางร้าน จะมีให้เลือกเป็นมอคค่า ช็อคโกแลต และกาแฟ ( ถ้าจำไม่ผิดนะครับ ) ผมจัดกาแฟมาเพราะง่วงนิดๆแล้วเหมือนกัน ซิกเนเจอร์ของทางร้านไม่ใส่น้ำแข็งแต่จะใส่เป็นไอศครีม 1 ลูกลงไปในกาแฟเลยพร้อมวิปครีมตบท้าย ช่วงแรกจะขมครับเหมืนคาปูชิโน่ใส่นมน้อยเกินไปประมาณนั้น แต่พอเริ่มคนให้ทุกอย่างละลายรวมกัน ตู้มมมมม! กลับกลายเป็นโกโก้ครั้นช์ ( เฮ้ยไม่ใช่ ) มันอร่อยมากครับ มันบรรยายยากจริงๆครับ ไม่หวานจ๋อยจนเกินไป ไม่มันจนเลี่ยนทุกอย่างลงตัวครับเมนูนี้ปลื้มเลย
แต่นอกจากอาหารแล้ว ความประทับใจมันมาพีคที่ตอนท้ายครับ ด้วยความที่ลูกค้าน้อยรึเปล่าไม่รู้ แต่สังเกตุว่าพี่ผู้จัดการร้านจะมองมาที่โต๊ะผมบ่อยมาก เห็นผมเขี่ยของในจานก็เดินมาถามว่าไม่ชอบทานอะไรรึเปล่า ( ถามแบบเป็นห่วงนะครับไม่ได้มาหาเรื่อง ) ผมก็อ๋อป่าวครับแค่อยากดูส่วนประกอบต่างๆในจานมันอร่อยดีครับ ซักพักนึงแฟนผมกระซิบว่าอยากได้จานแบ่งเพิ่มจัง พี่เค้าเดินมาหยิบจานเปล่าใส่ถาดพร้อมช้อน ส้อม อีกชุดมารอแล้วครับผมยังไมม่ทันได้เรียกเลย ความใส่ใจยังไม่จบแค่นั้นครับ มันเริ่มเกิดบทสนทนาต่างๆเกิดขึ้น คุยกันสัพเพเหระ เรื่องสาขา เรื่องการทำกาแฟ แต่ตอนต้นๆบทสนทนาผมเปรยไปว่าจริงๆผมชอบลาเต้ ซึ่งผมพูดกับแฟนนะครับไม่ได้ดังอะไรเลย บทสนทนาก็ยังดำเนินต่อไป พี่ผู้จัดการก็พูดคุยเรื่องกาแฟร้านต่างๆว่าต่างกันอย่างไร ทำไมมันถึงเปรี้ยว บลาๆๆๆๆ คาดว่าเป็นคนอื่นอาจจะรำคาญว่าคนจะกินโว้ยยย จะชวนคุยอะไรนักหนา แต่ผมกับแฟนไม่ได้ซีเรียสครับทานชิลๆ ดีด้วยมีคนชวนคุยไม่ต้องก้มหน้าเล่นมือถือแล้ว
หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้นเรียกเช็คบิลเตรียมจรลีครับ ความประทับใจสุดท้ายมันตรงนี้แหละครับ พอพี่เค้าเอาเงินทอนมาให้เป็นเงิน 140 บาท แฟนผมก็ชักแบงค์ร้อย เพื่อเหลือทิป 40 บาทตามสมควร แต่พี่เค้ากลับเดินนำลาเต้ร้อนมาให้อีกหนึ่งแก้วแล้วบอกว่าแถมครับฟรี!!! ตึ่งโป๊ะ แฟนผมรีบแอบวางแบงค์ร้อยแล้วเก็บแบงค์ยี่ส่ิบอย่างไวเลยครับ คือนอกจากการบริการทั้งตัวพี่ผู้จัดการและพนักงานจะดีแล้ว ยังใส่ใจสิ่งที่ผมพูดว่าผมชอบลาเต้ไปอีก 100 บาท ผมว่ามันไม่มากไปหรอกครับกับการที่แลกกับการบริการอย่างดี ประทับใจครับครั้งหน้าถ้าจอดแวะอีกจะเข้าไปใช้บริการอีกแน่นอนครับสำหรับร้านนี้
ปล. ราคาอาหารแต่ละร้านบางครั้งก็บ่งบอกเกรดของคนทานได้ แต่มันไม่ใช่เสมอไป ยิ่งจริงๆแล้ว ราคาอาหาร มันไม่ได้บ่งบอกเกรดของร้านอาหารเลยครับ การบริการต่างหากที่สำคัญ ทั้งเซอร์วิสชาร์ท ทั้ง vat บางร้านที่แสนอำมหิต แต่บริการติดลบ แพงให้ตายผมก็ไม่รู้สึกจะให้คุณค่ากับมันอย่างแน่นอนครับ
ปล. 2 ใครแวะผ่านไปผ่านมาทางมอเตอร์เวย์แนะนำให้ไปใช้บริการดูครับ ผมว่าถ้าไม่คิดมากเรื่องราคายืนยันครับว่าโอเค กับการบริการดีๆ บรรยากาศนั่งสบายๆ ร้านแต่งสไตล์ Loft สวยๆ แวะพักซักชั่วโมงก่อนเดินทางต่อผมว่าฟินครับ
ปล. 3 อาหารน้อยไปนิดเพราะเครื่องครัวบางอย่างขนเข้ามาไม่ได้ครับ ( สอบถามมาแล้ว อิอิ ) แต่เมนูทานเล่นเหมาะกับการแวะพักใช้ได้ครับ
ปล. 4 ลืมถามชื่อพี่ผู้จัดการมา แต่ใครแวะไปคงได้เจอเป็นผู้ชายอวบนิดๆไม่อ้วน ตัวสูงๆ พูดจาดีมากครับ ฝากชมเค้าแทนผมด้วยนะครับ ^ ^
ปล. 5 อ้อ ลืมเลยถ่ายรูปมาน้อยมากครับ เพราะแค่ชอบบางมุมอย่างเอามาทำที่บ้าน ไม่ได้ถ่ายอาหารด้วยเพราะไม่คิดว่าจะมารีวิว แต่คิดย้อนไปยังไงก็ประทับใจครับ จัดซะหน่อยละกัน
[CR] รีวิวร้าน "The Coffee Club" มอเตอร์เวย์ขาออก by Couple Bear!!
วันนี้แวะจุดพักรถมอเตอร์เวย์ขาออก จะกลับชลบุรี คุณแฟนเกิดง่วงนอนซะอย่างนั้น ประกอบกับเริ่มเย็นแล้วด้วยแวะหาอะไรทานซักนิดดีกว่า
หลังจากจอดรถให้มนุษย์แฟนนอนซักพักจากที่จะแวะไปซื้อกาแฟสตาร์บัค กลับเหลือบไปเห็นร้านที่คุ้นตาเหมือนเคยเข้าอย่าง The Coffe Club คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยไปทานที่เอกมัย แต่ครั้งนั้นไปนั่งคุยงานเลยไม่ได้สังเกตุอะไรมาก แต่จำได้เพียงว่าประทับใจกับการบริการถึงขั้นต้องออกปากชม
พอนึกได้อย่างนั้นก็เดินเข้าร้านเลยครับไม่ต้องคิดมาก พร้อมกับนั่งสั่งอาหารมาทาน เป็นสปาเก็ตตี้ ซีซาร์สลัด+แซลมอนรมควัน ชาเย็น แล้วก็ด้วยความอยากลองเลยสั่งซิกเนเจอร์คอฟฟี่ของทางร้าน สปาเก็ตตี้ขาดเค็มไปนิดนึงครับแต่จริงๆมันก็เติมเกลือได้แต่ไม่เติมกันเอง 555 ติดเผ็ดนิดๆ กุ้งตัวโตหลายตัวเลย ซีซาร์สลัดก็อร่อยครับน้ำสลัดใส่มาพอดีชีสไม่เยอะเกินไป เบคอนก็กรอบชิ้นกำลังทาน จานเดียวพออิ่มครับ
ประเด็นตอนนี้มาสะดุดกันที่เครื่องดื่มครับ แว้บแรกที่คุณแฟนทานชาเย็นเข้าไปหวานจ๋อยจนตกใจเลยครับ แต่มาถึงบางอ้อตอนที่คนให้วิปครีมและนมที่ด้านบนไปผสมกัน ทุกอย่างลงตัวครับอร่อยเลยครับ ส่วนซิกเนเจอร์ของทางร้าน จะมีให้เลือกเป็นมอคค่า ช็อคโกแลต และกาแฟ ( ถ้าจำไม่ผิดนะครับ ) ผมจัดกาแฟมาเพราะง่วงนิดๆแล้วเหมือนกัน ซิกเนเจอร์ของทางร้านไม่ใส่น้ำแข็งแต่จะใส่เป็นไอศครีม 1 ลูกลงไปในกาแฟเลยพร้อมวิปครีมตบท้าย ช่วงแรกจะขมครับเหมืนคาปูชิโน่ใส่นมน้อยเกินไปประมาณนั้น แต่พอเริ่มคนให้ทุกอย่างละลายรวมกัน ตู้มมมมม! กลับกลายเป็นโกโก้ครั้นช์ ( เฮ้ยไม่ใช่ ) มันอร่อยมากครับ มันบรรยายยากจริงๆครับ ไม่หวานจ๋อยจนเกินไป ไม่มันจนเลี่ยนทุกอย่างลงตัวครับเมนูนี้ปลื้มเลย
แต่นอกจากอาหารแล้ว ความประทับใจมันมาพีคที่ตอนท้ายครับ ด้วยความที่ลูกค้าน้อยรึเปล่าไม่รู้ แต่สังเกตุว่าพี่ผู้จัดการร้านจะมองมาที่โต๊ะผมบ่อยมาก เห็นผมเขี่ยของในจานก็เดินมาถามว่าไม่ชอบทานอะไรรึเปล่า ( ถามแบบเป็นห่วงนะครับไม่ได้มาหาเรื่อง ) ผมก็อ๋อป่าวครับแค่อยากดูส่วนประกอบต่างๆในจานมันอร่อยดีครับ ซักพักนึงแฟนผมกระซิบว่าอยากได้จานแบ่งเพิ่มจัง พี่เค้าเดินมาหยิบจานเปล่าใส่ถาดพร้อมช้อน ส้อม อีกชุดมารอแล้วครับผมยังไมม่ทันได้เรียกเลย ความใส่ใจยังไม่จบแค่นั้นครับ มันเริ่มเกิดบทสนทนาต่างๆเกิดขึ้น คุยกันสัพเพเหระ เรื่องสาขา เรื่องการทำกาแฟ แต่ตอนต้นๆบทสนทนาผมเปรยไปว่าจริงๆผมชอบลาเต้ ซึ่งผมพูดกับแฟนนะครับไม่ได้ดังอะไรเลย บทสนทนาก็ยังดำเนินต่อไป พี่ผู้จัดการก็พูดคุยเรื่องกาแฟร้านต่างๆว่าต่างกันอย่างไร ทำไมมันถึงเปรี้ยว บลาๆๆๆๆ คาดว่าเป็นคนอื่นอาจจะรำคาญว่าคนจะกินโว้ยยย จะชวนคุยอะไรนักหนา แต่ผมกับแฟนไม่ได้ซีเรียสครับทานชิลๆ ดีด้วยมีคนชวนคุยไม่ต้องก้มหน้าเล่นมือถือแล้ว
หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้นเรียกเช็คบิลเตรียมจรลีครับ ความประทับใจสุดท้ายมันตรงนี้แหละครับ พอพี่เค้าเอาเงินทอนมาให้เป็นเงิน 140 บาท แฟนผมก็ชักแบงค์ร้อย เพื่อเหลือทิป 40 บาทตามสมควร แต่พี่เค้ากลับเดินนำลาเต้ร้อนมาให้อีกหนึ่งแก้วแล้วบอกว่าแถมครับฟรี!!! ตึ่งโป๊ะ แฟนผมรีบแอบวางแบงค์ร้อยแล้วเก็บแบงค์ยี่ส่ิบอย่างไวเลยครับ คือนอกจากการบริการทั้งตัวพี่ผู้จัดการและพนักงานจะดีแล้ว ยังใส่ใจสิ่งที่ผมพูดว่าผมชอบลาเต้ไปอีก 100 บาท ผมว่ามันไม่มากไปหรอกครับกับการที่แลกกับการบริการอย่างดี ประทับใจครับครั้งหน้าถ้าจอดแวะอีกจะเข้าไปใช้บริการอีกแน่นอนครับสำหรับร้านนี้
ปล. ราคาอาหารแต่ละร้านบางครั้งก็บ่งบอกเกรดของคนทานได้ แต่มันไม่ใช่เสมอไป ยิ่งจริงๆแล้ว ราคาอาหาร มันไม่ได้บ่งบอกเกรดของร้านอาหารเลยครับ การบริการต่างหากที่สำคัญ ทั้งเซอร์วิสชาร์ท ทั้ง vat บางร้านที่แสนอำมหิต แต่บริการติดลบ แพงให้ตายผมก็ไม่รู้สึกจะให้คุณค่ากับมันอย่างแน่นอนครับ
ปล. 2 ใครแวะผ่านไปผ่านมาทางมอเตอร์เวย์แนะนำให้ไปใช้บริการดูครับ ผมว่าถ้าไม่คิดมากเรื่องราคายืนยันครับว่าโอเค กับการบริการดีๆ บรรยากาศนั่งสบายๆ ร้านแต่งสไตล์ Loft สวยๆ แวะพักซักชั่วโมงก่อนเดินทางต่อผมว่าฟินครับ
ปล. 3 อาหารน้อยไปนิดเพราะเครื่องครัวบางอย่างขนเข้ามาไม่ได้ครับ ( สอบถามมาแล้ว อิอิ ) แต่เมนูทานเล่นเหมาะกับการแวะพักใช้ได้ครับ
ปล. 4 ลืมถามชื่อพี่ผู้จัดการมา แต่ใครแวะไปคงได้เจอเป็นผู้ชายอวบนิดๆไม่อ้วน ตัวสูงๆ พูดจาดีมากครับ ฝากชมเค้าแทนผมด้วยนะครับ ^ ^
ปล. 5 อ้อ ลืมเลยถ่ายรูปมาน้อยมากครับ เพราะแค่ชอบบางมุมอย่างเอามาทำที่บ้าน ไม่ได้ถ่ายอาหารด้วยเพราะไม่คิดว่าจะมารีวิว แต่คิดย้อนไปยังไงก็ประทับใจครับ จัดซะหน่อยละกัน
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น