ผมเป็นคนปากหนักไม่อยากขอโทษใครง่ายๆ

ผมเป็นคนปากหนักไม่อยากขอโทษใครง่ายๆ.........คุณเคยไหมเวลาทำอะไรผิดพลาดไปแต่จะไม่พูดขอโทษแต่กลับใช่เพียงเวลาให้ผ่านๆไป.................ทั้ฃๆที่รู้ว่าผิด ผมเป็นคนที่ไม่พูดขอโทษใครง่ายๆเพราะเมื่ออีกฝ่ายทำให้ผมโมโหก่อน..............เป็นคุณจะทำอย่างไร .........ผมอยู่ของผมเฉยๆ เสียงนินทาก็ลอยมาทุกครั้ง........ทั้งๆที่ผมก็ไม่ชอบไปยุ้งกับไอ้คนสหน้าบ้านสักเท่าไร.......ผมก็เลยใช้วิธีการเมินไม่มองหน้าไม่สบตารีบๆผ่านบ้านมันไปไวๆ.........จนวันนึงมันเริ่มนินทาหนักขึ้นๆ....เวลาเมามันจะชอบแขวะแม่ผม....ผมก็เริ่มเกลียดขึ้นๆ จนผมควบคุมอารมณ์ไม่ได้เวลาผมเห็นเขา เขาชอบมานั่งกลางถนน ไม่รู้ทำไมมันถึงชอบไปนั่งกลางถนน...บางวันมันก็จะเดินเอื้องๆช้าๆ ผมก็ต้องชลอๆนานมากกว่ามันจะเดินข้ามจนผมโมโหว่าทำไมเดินช้าจัง ผมก็เลยแกล้งขับเชี่ยวมัน....ญาติมันก็ตะโกนด่าผมว่าไอ้บ้าา......ผมก็มองมันมันก็หันหน้าหนี.......และต่อมาหมาเขาก็ชอบมาเห่าๆหอนหน้าบ้านผมทุกวันผมก็โมโหอิกว่าทำไมปล่อยหมาให้มาเดินแถวกลางถนนไม่เอาเข้าบ้านวะ......และก่อความรำคาญเห่าๆทุกวันจนผมเหลืออด ถีบหมามันเข้าไป 1 ดอก ต่อหน้าเขานี่แหละเขาก็เริ่มรู้ตัวละว่าผมไม่ชอบเขา.......เขาก็เริ่มนินทา เดินออกมามองหน้าบ้างหละเดินมาแขวะๆทำสายตากวนๆบ้างหละ ตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่าใครผิดใครถูกกันแน่.......ถ้าสมมุติผมยอมเสียศักศรีเดินเข้าไปขอโทษพวกคุณคิดว่าจะดีไหม