ทำไมแม่เเฟนถึงไม่ค่อยจะชวนเราไปไหน ทั้งๆที่พูดคุยกันดี

เราคบกับแฟนเรามา 5 ปี พอช่วงปีที่3 เราก็ย้ายมาอยู่บ้านแฟนโดยมีปัญหากับที่บ้านไม่รู้จะไปไหนแฟนเราเลยบอกให้มาอยู่บ้านแฟน เราก็มาอยู่ เราอยู่มาจะปีหนึ่งเเล้ว ทำงานที่บ้านเค้าทุกอย่างไม่เคยที่จะบ่นว่าเหนื่อยสักคำ ที่บ้านมีคนเเก่ที่นอนที่ไปไหนไม่ได้ อยู่คนหนึ่งเราอีกเป็นคนที่พาอาบน้ำ ขี้ เยี่ยวเราทำหมด คือเราทำด้วยใจ เเกก็หลงๆลืมๆเเล้วอะ บ้างทีคล้านออกไปนอกบ้าน เราทนทำขนาดไหน ส่วนเเม่กับพ่อแฟน เค้าก็ดีเเต่เเม่เสียอย่างเดียวคือ เวลาไปไหนจะไม่ชวนเรา เค้าจะชวนเเต่ลูกสาวเค้า (เป็นน้องสาวแฟน) น้องสาวกับเราก็พูดสนิทกันทุกเรื่อง เเต่เหมือนบ้างทีเค้าเหมือนจะอิจฉาเราเพราะงานบ้านอะไรไม่ทำเลย อยู่ปี1 มหาลัยเเล้วนะ ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง พอเวลาจะไปเที่ยวไหนแม่จะทักไลน์ลูกสาวมาเเล้วบอกจะไปเที่ยวอยู่บ้านเดียวกันเเต่ทักไลน์ ในใจเราก็คิดเเล้วนะว่าเค้าคงไม่อยากให้เราไปด้วยมั้ง เเต่น้องสาวเค้าจะชวนเราตลอด เเต่บ้างทีเราก็อยากให้เเม่ชวนบ้างอะ อาจจะเป็นเพราะสาเหตุนี้ก็ได้ คือ เวลาไปไหนคนจะมองเราเราไม่ได้หลงตัวเองนะเเต่มันเเบบนั้นจริง เเล้วอีกอย่างเราเป็นคนที่เรียบร้อย เวลาเจอผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่จะชอบ เเต่ลูกสาวเค้าเข้าหาผู้ใหญ่ไม่เก่ง ผู้ใหญ่มั้งจะชมแต่เรา นี้ก็อาจเป็นอีกสาเหตุหนึ่งก็ได้ เเล้วเราผิดหรอที่เราเป้นเเบบนี้ พ่อแม่เราสอนมาเเบบนี้ตั้งเเต่เล็กจนโต รู้อะไรไหม เรามาอยู่บ้านเเฟนอยู่เเต่บ้านไม่ได้ไปไหน บ้างทีเราก็เครียดนะเราถึงมาตั้งกระทู้นี้ คือเรารักเเม่เเฟนมากเเต่เค้ากลับมาทำกับเราเเบบนี้บางทีเราน้อยใจเเอบไปร้องไห้คนเดียวเพราะคุยกับใครไม่ได้นอกจากเเม่ตัวเอง เราควรจะทำตัวยังไงดี พอเราไม่พูดกับใคร เเม่แฟนก็จะให้อามาถามว่าน้อยใจอะไรหรือป่าว เราคิดในใจเรามีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องอะไรได้ด้วยหรอ เพราะนั้นไม่ใช้เเม่เเท้ๆ เค้าก็ต้องรักลูกเค้าเป็นอันดับ 1 อยู่เเล้วเราเเค่คนนอกจะไปทำอะไรได้ เราไม่เคยมีความสุขเลยตั้งเเต่มาอยู่ที่นี้