สวัสดีนี้เป็นกระทู้แรกของเรานะ เรายืมไอดีพี่สาวมาเขียน
ขอเล่าเลยแล้วกันไม่เกิ่นยาวมาก
คือตอนช่วงปิดเทอมเราได้รู้จักคน ๆ หนึ่งชื่อม. รู้จักกันเพราะได้มาทำงานร่วมกันช่วงปิดเทอม
เรากับม.สนิทกันในช่วงแรกแต่ไม่มาก พอหลังจากเลิกงานก็จะไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ๆ
แต่ไม่ได้ไปกันสองคนนะ ไปกับกลุ่มเพื่อนเราด้วย แล้วเราก็ชอบแกล้งม. ชอบแหย่ชอบเล่นด้วย
มันเลยทำให้เรากับม.สนิทกันมาก แต่ต่างคนต่างมีแฟนแล้วนะ เราเล่นไปโดยที่เราไม่คิดอะไร
เรากับม.คุยกันในเฟสบ้างไลน์บ้างแต่ที่ ที่เราคุยนั้นมันเป็นแชทรวม มันเลยทำให้เรากล้าเล่นกล้าพิมพ์ไป
เวลาเราคุยกันก็จะมีเพื่อนคนอื่นในกลุ่มเราคุยด้วยมันสนุกมากเลย มันทำให้เราไม่เหงา
เราไม่เคยคุยกับม.แบบสองต่อสอง เพราะความสัมพันธ์เราไม่ได้ลึกซึ้งขนาดที่จะคุยแชทแยก
ต่อมาไม่นานม.ก็มาปรึกษาว่าอยากจะเลิกกับแฟนเพราะหนักใจบางอย่าง ปรึกษาในแชทกลุ่มนี้แหละ
ม.แอบชอบคนอื่นอยู่ และเป็นช่วงจังหวะที่ม.ไม่ได้เจอกับแฟนนานมาก เลยทำให้ตัดสินใจเลิกกับแฟน
เราและเพื่อน ๆ เลยช่วยกันปลอบ แต่สุดท้ายสิ่งที่เราและเพื่อน ๆ ได้รู้คือคนที่ม.แอบชอบเป็นเรา
ตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากที่ไปเล่นไปคุยแบบนั้นทำให้ม.หวั่นไหวกับเราโดยที่เราไม่รู้ตัวเลย
พอมาถึงวันลอยกระทงเราโดนเลือกให้เป็นนางนพมาศ และเราก็เข้าประกวด
ม.มาเชียร์เราและให้ดอกไม้เรา เราก็เขินนะ แบบไม่ได้เขินที่ได้ดอกไม้นะ เขินเสื้อผ้าที่ใส่มากกว่า
ม.เป็นคนน่าตาดีมากระดับนึงเลย แบบที่ว่ามีเด็ก ๆ ตามชอบเยอะมาก ทำให้เราเป็นที่อิจฉาของใครหลายคน
ถึงตอนนี้เรากับม.สนิทกันขึ้นเยอะมาก พอถึงตอนเย็นของวันลอยกระทง
โรงเรียนเราก็จัดงานกีฬาสี เราและเพื่อนเราก็นั่งเชียร์บอลอยู่ โดยมีม.และเพื่อน ๆ ของม.นั่งอยู่ด้วย
เราก็พูดกับเพื่อนว่าเราอยากกินโยเกิร์ตแบบก็พูดไปเล่น ๆ ไม่ได้อยากกินจริง ๆ หรอก
สักพักม.หายไป แล้วกลับมาพร้อมกับโยเกิร์ต คือเรางงมากกกกกกกก
ม.เดินเอาโยเกิร์ตมาให้เราต่อหน้าคนที่เชียร์บอลอยู่ ตรงนั้นมีกลุ่มเด็กผู้หญิงอยู่เกือบสิบคน
ทุกนางหันหน้ามามองเราและเริ่มซุบซิบนินทากัน เราก็แบบ แหมะะ อิจฉาละสิ ^O^
เราก็เลยนั่งกินโยเกิร์ตไปและเหลือไว้ประมาณสองสามคำ พอบอลจบเราก็เดินไปหาม.
แล้วสิ่งที่เราทำคือ เราป้อนโยเกิร์ตให้ม.ต่อหน้าประชาชีทั้งหลาย คือเราทำไปทำไม - -
พอตอนเย็นมาก ๆ เรากับม.ก็กลับบ้านพร้อมกันเพราะบ้านอยู่ทางเดียวกัน
ในถุงเสื้อผ้าที่เราใส่ชุดนางนพมาศมีดอกกุหลาบอยู่ดอกหนึ่ง เราก็แบบของใครว่ะะะะ ก็ไม่ได้สนใจ
ม.ก็เลยชวนเราไปลอยกระทง เราก็แบบโอเคเลยเพราะเป็นทางกลับบ้านเราพอดี แวะหน่อยคงไม่เป็นไร
ที่ที่เราไปลอยกระทงนั้นคนเยอะมากกกบวกกันของที่โคตรเยอะที่เราถือมาแต่ม.ก็เอาไปถือให้หมด
บางอย่างใส่กระเป๋าได้ม.ก็เก็บใส่กระเป๋าให้ คือ หงึ่ยยยย น่ารักจังงงง >////<
พอเดินไปสักพักม.ก็มาจับมือเรา เราก็ห้ะ ไรอ่ะ ม.บอกว่าจับกันไว้นะเดี๋ยวหลง โอ้โหยย ใจเรานี้แบบ ลอยไปละะะะ
เราเลยถามไปว่าใช่อ่อหลอกจับมือก็บอก ม.ก็ยิ้มแล้วก็บอกว่าอืมอยากจับ หวง แหนะะะ ดูสิเขินจังงง
เราเลยซื้อกระทงรูปหัวใจไปลอยด้วยกัน แล้วก็ไปนั่งหาอะไรกินกัน นั่งถ่ายรูปกัน มีความสุขมากสำหรับคืนนี้
พอเรากลับมาถึงบ้าน เราก็ทะเลาะกับแฟนหนักมากจนถึงขั้นเลิกกันในที่สุด ภายในคืนที่เรามีความสุขแต่ก็ทุกข์ในเวลาเดียวกัน
คือเราไม่น่าไปเที่ยวกับม.หรอก แต่เราเป็นคนไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างมันทางกลับบ้านด้วยเราแหละ
เราเสียใจมากแต่เราทำอะไรไม่ได้เราได้แต่ร้องไห้แต่ม.ก็คอยอยู่ข้าง ๆ เราตลอด มันทำให้เรารู้สึกดีขึ้น
ตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่ผ่านมาเราไม่เคยลืมแฟนเก่าเราเลย เราคิดถึงอยู่ตลอด เพราะเรารักแฟนคนนี้มาก
แล้วอยู่มาวันหนึ่งม.ก็มาบ่นกับแชทกลุ่มว่าม.เหนื่อยใจ เราก็ถามไปว่าม.เป็นอะไร ม.บอกว่ายังไม่ลืมแฟนเก่า
ตอนแรกที่เรารู้นะ เรารู้สึกเสียใจว่ะ มันบอกไม่ถูกอ่ะ มันแบบ ห้ะ ที่ผ่านมาคือไรว่ะ อะไรแบบนั้น
เราก็ปลอบใจไปตามประสาเรา เพราะเราเข้าใจม. เราก็ยังไม่ลืมเหมือนกัน
วันหนึ่งเราได้ไปเที่ยวกับม. เราเดินเล่นกันอยู่ดีดีก็เจอเพื่อนของแฟนเก่าของม.
ม.ดูดีใจและมีความสุขมากกว่าตอนเดินอยู่กับเรา พอม.เดินเข้าไปทักเพื่อนแฟนเก่า ในขณะนั้น โทรศัพท์ของม.อยู่กับเรา
เราเลยถือวิสาสะแอบอ่านแชทของม. เราถึงได้รู้ว่าการมาเที่ยวกับเรานี้ม.แค่อยากเจอแฟนเก่าแค่นั้นเอง
ตอนที่เราอ่านนะ เราเสียใจจนจะร้องไห้ออกมาเลยแหละ แต่เราต้องเก็บอาการไว้
เราแคปทุกแชทของม.ไว้แล้วส่งไปในไลน์เราจากนั้นก็ลบทุกอย่างออก ผ่านไปอย่างแนบเนียน . . .
หลังจากนั้นม.ก็เดินมาบอกว่าขอไปส่งเพื่อนของแฟนเก่าแปปนะเดี๋ยวมา จากนั้นแหละ เรารีบโทรหาเพื่อนเรา
และระบายออกมาทุกความรู้สึกเราพูดไปยิ้มไปร้องไปมันหลายอารมณ์มากอ่ะ จนม.กลับมาเราก็ทำให้ทุกอย่างเป็นปกติ
เราเลยชวนม.กลับบ้าน แต่ความพลาดมันอยู่ตรงที่เพื่อนของแฟนเก่าม.ยังไม่กลับ
และบ้านพวกนางยังอยู่ทางเดียวกับม.อีก คราวนี้แหละ งานหมาหัวเน่าก็มาจ้าาา เราเหมือนหมาสุด ๆ อ่ะตอนนั้น
คือไร้การแคร์แบบสุด ๆ เราเดินคนเดียวแบบ อยู่ท่ามกลางคนเยอะแยะแต่เราเหงามาก เรารู้สึกเหนื่อยสุด ๆ
จากนั้นอาศัยจังหวะชุลมุนวุ่นวายเดินหนีออกมาเงียบ ๆ และหายไปจากวงโคจรของม.ในที่สุด
เราเดินมาจะขึ้นรถตู้กลับบ้านม.ก็โทรหาเรา เราก็บอกไปว่าเรายืนอยู่ตรงไหนอะไรยังไง แต่ก็เท่านั้นอ่ะ
เราบอกไปแต่ม.ก็เดินผ่านเราไปกับเพื่อนของแฟนเก่า เราแบบ โอ้ยยยยยยย อยู่นอกสายตาของเธอตั้งไกลลลล ~
ในขณะนั้นน้ำตาเราจะไหลแล้วล่ะเราเลยรีบวิ่งขึ้นรถตู้เพื่อไม่ให้ม.เห็น แต่แมร่งเอ้ยย มีคนมาขึ้นตัดหน้าเรา
เลยทำให้ยืนเจรจากันอยู่จนม.เดินมากระชากเรา เราแบบ เชี้ยละะ โดนเห็นส้ะล้ะ สิ่งที่เราหวังจะได้ยินคือแบบ ไปไหนมาไรงี้
ได้ยินไรรู้ป่ะ กลับบ้านดีดีล่ะ แล้วม.ก็เดินจากไปอย่างสงบ โอ้โห้ยยยยย เรานี้ขึ้นรถด้วยความเร็วแสงเลยจ้า
นั่งน้ำตาซึมบนรถตู้ แบบอะไรเนี้ย อะไรว่ะเนี้ย คือเราทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ มันทำให้เราคิดถึงแฟนเก่าเรามากมาก
เราอยากกลับไปหาแฟนเก่าเรามากมาก แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ คือความรู้สึกเราตอนนี้มันอธิบายไม่ถูกเลย
เราคิดถึงแฟนเก่าเรา แต่พอเจอเหตุการณ์นี้เราก็เสียใจ คือเราเป็นอะไรอ่ะ เราชอบม.แล้วหรอ ??
หรือว่าเราคิดกับมันเกินเพื่อนไปแล้วอ่ะ ความรู้สึกแบบนี้คืออะไรอ่ะ สองรักหรอ ไม่ใช่ดิ เราคิดถึงแฟนเก่าเรา
แต่เราก็อยากมีม.อยู่ข้าง ๆ เรา ยิ่งเรารู้ว่าม.ไม่ลืมแฟนเก่ามันยิ่งทำให้เราเสียใจมากอ่ะ มันคือความรู้สึกอะไร TT
ใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้าง ?
ขอเล่าเลยแล้วกันไม่เกิ่นยาวมาก
คือตอนช่วงปิดเทอมเราได้รู้จักคน ๆ หนึ่งชื่อม. รู้จักกันเพราะได้มาทำงานร่วมกันช่วงปิดเทอม
เรากับม.สนิทกันในช่วงแรกแต่ไม่มาก พอหลังจากเลิกงานก็จะไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ๆ
แต่ไม่ได้ไปกันสองคนนะ ไปกับกลุ่มเพื่อนเราด้วย แล้วเราก็ชอบแกล้งม. ชอบแหย่ชอบเล่นด้วย
มันเลยทำให้เรากับม.สนิทกันมาก แต่ต่างคนต่างมีแฟนแล้วนะ เราเล่นไปโดยที่เราไม่คิดอะไร
เรากับม.คุยกันในเฟสบ้างไลน์บ้างแต่ที่ ที่เราคุยนั้นมันเป็นแชทรวม มันเลยทำให้เรากล้าเล่นกล้าพิมพ์ไป
เวลาเราคุยกันก็จะมีเพื่อนคนอื่นในกลุ่มเราคุยด้วยมันสนุกมากเลย มันทำให้เราไม่เหงา
เราไม่เคยคุยกับม.แบบสองต่อสอง เพราะความสัมพันธ์เราไม่ได้ลึกซึ้งขนาดที่จะคุยแชทแยก
ต่อมาไม่นานม.ก็มาปรึกษาว่าอยากจะเลิกกับแฟนเพราะหนักใจบางอย่าง ปรึกษาในแชทกลุ่มนี้แหละ
ม.แอบชอบคนอื่นอยู่ และเป็นช่วงจังหวะที่ม.ไม่ได้เจอกับแฟนนานมาก เลยทำให้ตัดสินใจเลิกกับแฟน
เราและเพื่อน ๆ เลยช่วยกันปลอบ แต่สุดท้ายสิ่งที่เราและเพื่อน ๆ ได้รู้คือคนที่ม.แอบชอบเป็นเรา
ตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากที่ไปเล่นไปคุยแบบนั้นทำให้ม.หวั่นไหวกับเราโดยที่เราไม่รู้ตัวเลย
พอมาถึงวันลอยกระทงเราโดนเลือกให้เป็นนางนพมาศ และเราก็เข้าประกวด
ม.มาเชียร์เราและให้ดอกไม้เรา เราก็เขินนะ แบบไม่ได้เขินที่ได้ดอกไม้นะ เขินเสื้อผ้าที่ใส่มากกว่า
ม.เป็นคนน่าตาดีมากระดับนึงเลย แบบที่ว่ามีเด็ก ๆ ตามชอบเยอะมาก ทำให้เราเป็นที่อิจฉาของใครหลายคน
ถึงตอนนี้เรากับม.สนิทกันขึ้นเยอะมาก พอถึงตอนเย็นของวันลอยกระทง
โรงเรียนเราก็จัดงานกีฬาสี เราและเพื่อนเราก็นั่งเชียร์บอลอยู่ โดยมีม.และเพื่อน ๆ ของม.นั่งอยู่ด้วย
เราก็พูดกับเพื่อนว่าเราอยากกินโยเกิร์ตแบบก็พูดไปเล่น ๆ ไม่ได้อยากกินจริง ๆ หรอก
สักพักม.หายไป แล้วกลับมาพร้อมกับโยเกิร์ต คือเรางงมากกกกกกกก
ม.เดินเอาโยเกิร์ตมาให้เราต่อหน้าคนที่เชียร์บอลอยู่ ตรงนั้นมีกลุ่มเด็กผู้หญิงอยู่เกือบสิบคน
ทุกนางหันหน้ามามองเราและเริ่มซุบซิบนินทากัน เราก็แบบ แหมะะ อิจฉาละสิ ^O^
เราก็เลยนั่งกินโยเกิร์ตไปและเหลือไว้ประมาณสองสามคำ พอบอลจบเราก็เดินไปหาม.
แล้วสิ่งที่เราทำคือ เราป้อนโยเกิร์ตให้ม.ต่อหน้าประชาชีทั้งหลาย คือเราทำไปทำไม - -
พอตอนเย็นมาก ๆ เรากับม.ก็กลับบ้านพร้อมกันเพราะบ้านอยู่ทางเดียวกัน
ในถุงเสื้อผ้าที่เราใส่ชุดนางนพมาศมีดอกกุหลาบอยู่ดอกหนึ่ง เราก็แบบของใครว่ะะะะ ก็ไม่ได้สนใจ
ม.ก็เลยชวนเราไปลอยกระทง เราก็แบบโอเคเลยเพราะเป็นทางกลับบ้านเราพอดี แวะหน่อยคงไม่เป็นไร
ที่ที่เราไปลอยกระทงนั้นคนเยอะมากกกบวกกันของที่โคตรเยอะที่เราถือมาแต่ม.ก็เอาไปถือให้หมด
บางอย่างใส่กระเป๋าได้ม.ก็เก็บใส่กระเป๋าให้ คือ หงึ่ยยยย น่ารักจังงงง >////<
พอเดินไปสักพักม.ก็มาจับมือเรา เราก็ห้ะ ไรอ่ะ ม.บอกว่าจับกันไว้นะเดี๋ยวหลง โอ้โหยย ใจเรานี้แบบ ลอยไปละะะะ
เราเลยถามไปว่าใช่อ่อหลอกจับมือก็บอก ม.ก็ยิ้มแล้วก็บอกว่าอืมอยากจับ หวง แหนะะะ ดูสิเขินจังงง
เราเลยซื้อกระทงรูปหัวใจไปลอยด้วยกัน แล้วก็ไปนั่งหาอะไรกินกัน นั่งถ่ายรูปกัน มีความสุขมากสำหรับคืนนี้
พอเรากลับมาถึงบ้าน เราก็ทะเลาะกับแฟนหนักมากจนถึงขั้นเลิกกันในที่สุด ภายในคืนที่เรามีความสุขแต่ก็ทุกข์ในเวลาเดียวกัน
คือเราไม่น่าไปเที่ยวกับม.หรอก แต่เราเป็นคนไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างมันทางกลับบ้านด้วยเราแหละ
เราเสียใจมากแต่เราทำอะไรไม่ได้เราได้แต่ร้องไห้แต่ม.ก็คอยอยู่ข้าง ๆ เราตลอด มันทำให้เรารู้สึกดีขึ้น
ตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่ผ่านมาเราไม่เคยลืมแฟนเก่าเราเลย เราคิดถึงอยู่ตลอด เพราะเรารักแฟนคนนี้มาก
แล้วอยู่มาวันหนึ่งม.ก็มาบ่นกับแชทกลุ่มว่าม.เหนื่อยใจ เราก็ถามไปว่าม.เป็นอะไร ม.บอกว่ายังไม่ลืมแฟนเก่า
ตอนแรกที่เรารู้นะ เรารู้สึกเสียใจว่ะ มันบอกไม่ถูกอ่ะ มันแบบ ห้ะ ที่ผ่านมาคือไรว่ะ อะไรแบบนั้น
เราก็ปลอบใจไปตามประสาเรา เพราะเราเข้าใจม. เราก็ยังไม่ลืมเหมือนกัน
วันหนึ่งเราได้ไปเที่ยวกับม. เราเดินเล่นกันอยู่ดีดีก็เจอเพื่อนของแฟนเก่าของม.
ม.ดูดีใจและมีความสุขมากกว่าตอนเดินอยู่กับเรา พอม.เดินเข้าไปทักเพื่อนแฟนเก่า ในขณะนั้น โทรศัพท์ของม.อยู่กับเรา
เราเลยถือวิสาสะแอบอ่านแชทของม. เราถึงได้รู้ว่าการมาเที่ยวกับเรานี้ม.แค่อยากเจอแฟนเก่าแค่นั้นเอง
ตอนที่เราอ่านนะ เราเสียใจจนจะร้องไห้ออกมาเลยแหละ แต่เราต้องเก็บอาการไว้
เราแคปทุกแชทของม.ไว้แล้วส่งไปในไลน์เราจากนั้นก็ลบทุกอย่างออก ผ่านไปอย่างแนบเนียน . . .
หลังจากนั้นม.ก็เดินมาบอกว่าขอไปส่งเพื่อนของแฟนเก่าแปปนะเดี๋ยวมา จากนั้นแหละ เรารีบโทรหาเพื่อนเรา
และระบายออกมาทุกความรู้สึกเราพูดไปยิ้มไปร้องไปมันหลายอารมณ์มากอ่ะ จนม.กลับมาเราก็ทำให้ทุกอย่างเป็นปกติ
เราเลยชวนม.กลับบ้าน แต่ความพลาดมันอยู่ตรงที่เพื่อนของแฟนเก่าม.ยังไม่กลับ
และบ้านพวกนางยังอยู่ทางเดียวกับม.อีก คราวนี้แหละ งานหมาหัวเน่าก็มาจ้าาา เราเหมือนหมาสุด ๆ อ่ะตอนนั้น
คือไร้การแคร์แบบสุด ๆ เราเดินคนเดียวแบบ อยู่ท่ามกลางคนเยอะแยะแต่เราเหงามาก เรารู้สึกเหนื่อยสุด ๆ
จากนั้นอาศัยจังหวะชุลมุนวุ่นวายเดินหนีออกมาเงียบ ๆ และหายไปจากวงโคจรของม.ในที่สุด
เราเดินมาจะขึ้นรถตู้กลับบ้านม.ก็โทรหาเรา เราก็บอกไปว่าเรายืนอยู่ตรงไหนอะไรยังไง แต่ก็เท่านั้นอ่ะ
เราบอกไปแต่ม.ก็เดินผ่านเราไปกับเพื่อนของแฟนเก่า เราแบบ โอ้ยยยยยยย อยู่นอกสายตาของเธอตั้งไกลลลล ~
ในขณะนั้นน้ำตาเราจะไหลแล้วล่ะเราเลยรีบวิ่งขึ้นรถตู้เพื่อไม่ให้ม.เห็น แต่แมร่งเอ้ยย มีคนมาขึ้นตัดหน้าเรา
เลยทำให้ยืนเจรจากันอยู่จนม.เดินมากระชากเรา เราแบบ เชี้ยละะ โดนเห็นส้ะล้ะ สิ่งที่เราหวังจะได้ยินคือแบบ ไปไหนมาไรงี้
ได้ยินไรรู้ป่ะ กลับบ้านดีดีล่ะ แล้วม.ก็เดินจากไปอย่างสงบ โอ้โห้ยยยยย เรานี้ขึ้นรถด้วยความเร็วแสงเลยจ้า
นั่งน้ำตาซึมบนรถตู้ แบบอะไรเนี้ย อะไรว่ะเนี้ย คือเราทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ มันทำให้เราคิดถึงแฟนเก่าเรามากมาก
เราอยากกลับไปหาแฟนเก่าเรามากมาก แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ คือความรู้สึกเราตอนนี้มันอธิบายไม่ถูกเลย
เราคิดถึงแฟนเก่าเรา แต่พอเจอเหตุการณ์นี้เราก็เสียใจ คือเราเป็นอะไรอ่ะ เราชอบม.แล้วหรอ ??
หรือว่าเราคิดกับมันเกินเพื่อนไปแล้วอ่ะ ความรู้สึกแบบนี้คืออะไรอ่ะ สองรักหรอ ไม่ใช่ดิ เราคิดถึงแฟนเก่าเรา
แต่เราก็อยากมีม.อยู่ข้าง ๆ เรา ยิ่งเรารู้ว่าม.ไม่ลืมแฟนเก่ามันยิ่งทำให้เราเสียใจมากอ่ะ มันคือความรู้สึกอะไร TT