กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

- ดูๆแล้วไทยต้องยอมเสียแผ่นดินที่บ้านหนองจานให้กับเขมร เพราะไทยเราให้เขมรอยู่มาหลายสิบปี - สรุปถ้ารักสงบก็ต้องยอมเขา - เราให้เด็กเขมรข้ามมาเรียนหนังสือ ผลลัพธ์ที่ได้เด็กเขมรด่าคนไทยด้วยภาษาไทยที่ชั

** ฝันยามเช้าตรู่สางช่างว้าเหว่ ** ฝันร่อนเร่ตามนุชถึงจุดจบ ** หยุดหัวใจรานร้าวคราวค้นพบ ** ทางสงบลัดขามหวามจีรัง ** ** ผืนน้ำฟ้าไกลกว้างเวิ้งว้างเวิ้ง ด้วยหลงเริงทะเลคะเนขลัง ช่วยยึดยื้อประวิงห

"...อันอังคาร สังขาร ของกูนี้ บัดนี้ผ่าน สี่ร้อยกว่าปี หามีไม่ ถึงกายกู ตัวกู จะจากไป วิญญาณไซร้ ยังอยู่ คู่แผ่นดิน ก็แผ่นดิน ผืนนี้ หรือมิใช่ ที่กูสู้ กู้ไว้ ให้ลูกหลาน บัดนี้เหลน โหลนอยู่ สุขม

หลายสัปดาห์มานี้ บ้านหนองจานอยู่ในความสนใจ อีกครั้ง เพจข่าวต่างๆก็นำเรื่องคุณวีระกลับมาอีกครั้ง พูดไปในทางเดียวกันว่าถูกจับบนแผ่นดินไทย แต่คนไทยสมัยนั้นไม่รู้ว่าเขมรล้ำแดนไทย เพราะโซเชียลยังไม่เฟื่อง

เข้าสู่ปี 2568 สิ่งที่ต้องจดจำไว้ตลอดกาลคือ การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในประเทศไทย จากนี้ไปกระแส คนรักชาติ จะครอบคลุมไปทุกชนชั้น ทุกช่วงวัย. ไร้ความแตกแยก เสียมแดง. เสียมสัม." มันจบแล้วครับนาย"