มังงะเรื่องนี้มาครบทั้ง ไต้หวัน เกาหลี ญี่ปุ่น เคยดูแล้วทุกเวอร์ชั่น ก็ชอบมากน้อยแตกต่างกันไป ตอนนี้ดูของญี่ปุ่นอยู่ก็เกิดจะะคิดขึ้นมาว่า ไอ้สองคนนี้ อิริเอะ กับ โคโตโกะ สองคนนี้มัน .... มันมาอยู่ในวงโคจรเดียวกันได้ยังไงฟระ โอเคแหละ คือ ก็เชื่อในความแตกต่างที่เติมเต็มนะ แต่เคสแตกต่างเพื่อเติมเต็มนี่ ระยะห่างมันก็ต้องไม่มากจนเกินไป แต่ อิริเอะ กับ โคโตโกะ ... จะว่าไงดี
ไม่มีอะไรเหมือนกันเลยซักอย่าง
สติปัญญา
นิสัย
รสนิยม
และ ฯลฯ
เรียกว่าห่างกันฟ้ากะเหวก็ไม่ปาน
อิริเอะเป็นหนุ่มป๊อบที่ไม่สนในความป๊อบของตัวเอง ทั้งที่ออร่าความป็อบมันเจิดมาก ชีวิตของหนุ่มคนนี้เป็นแนว intellectual และ perfect มีอะไรบ้างที่อิริเอะทำไม่ได้ คิดว่าคงไม่มี เรียน ? งาน ? กีฬา ? เอาเป็นว่าด้วยสติปัญญาและมันสมอง อิริเอะไม่ต้องพึ่งพาใคร แต่จะว่าเป็นหนุ่มเนิร์ดสมาคมคนไร้เพื่อนรึเปล่า นี่ก็ไม่น่าใช่อีก เพราะ อิริเอะเองก็มีกลุ่มสนทนาไว้พูดคุย จะว่าขาดหญิงก็ไม่เชิง หญิงมาชอบเยอะ พวกที่โปรไไฟล์หรูเริศดูดีก็มาก แบบที่เจ้าตัวพูดคุยรู้เรื่องระดับสติปัญญาเทียบเคียงกันได้ก็ใช่ว่าขาดแคลนอะไร .... แล้วอะไรทำให้เป็นโคโตโกะ ? ถ้าสำหรับตัวละครอื่น ๆ คงไม่นึกสงสัย แต่อิริเอะเป็นพวก logic ชีวิตมีเหตุและผลในทุกเรื่อง ถ้าเลือกโคโตโกะมันก็ต้องมีอะไรซักอย่างแหละ
โคโตโกะ .... เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดามาก สมองไม่ดีก็เท่านั้น กระเปิ๊บกระป๊าบก็เท่านั้น ซุ่มซ่ามโน่นนี่นั่นมากครบหมด แต่ก็ไม่แปลกใจว่าทำไมชอบอิริเอะ คือมันก้ไม่ใช่เรื่องน่าแปลก ที่เด็กผู้หญิงคนนึงจะไปประทับใจหนุ่มป๊อบของโรงเรียน เก่ง เลิศเลอ เพอเฟคขนาดนั้น แต่อิริเอะผู้ซึ่งเก่งกล้าสามารถไปเสียทุกสิ่งอย่าง เอาจริง ๆ นะ เจอโคโตโกะครั้งแรกคือต้องมีรำคาญ แล้วพอรำคาญก็น่าจะถอยดีกว่า ไม่เอาดีกว่า นอกจากความสดใสที่มีแล้ว โคโตโกะตามอะไรอิริเอะไม่ทันเลยจริง ๆ พูดเรื่องเดียวกันแต่เข้าใจกันคนละอย่าง บางทีก็ไม่เข้าใจด้วย
มันเป็นอะไรที่ไปด้วยกันไม่ได้จริง ๆ
ความห่างนี่มันไม่ได้ห่างกันเฉพาะนิสัย
แต่มันห่างมันเกือบทุกอย่าง
มันมากกว่าความแตกต่างที่จะกลายเป็นเติมเต็มนะ
แต่แล้วทำไม ?
พอมาคิดอีกที ... สำหรับคู่นี้เรานึกถึงรูปร่างที่เป็นอสมมาตร คือปกติแล้วถ้าอะไรมันจะอยู่ด้วยกันได้เราจะนึกถึงความที่มันเท่ากันหรือเข้าคู่กันหรือสวมเข้ากันพอดีเป็นอย่างแรก คอนเซปคืออยู่ในรูปที่สมมาตร แต่ก็ลืมไปว่าบางทีวัตถุบิด ๆ เบี้ยว ๆ มันก็อยู่ได้อย่างบิด ๆ เบี้ยว ๆ นะ มันประกบกันไม่สนิมแต่มันก็อยู่กันได้ป่ะล่ะ ก็อยู่ได้อย่างดีด้วย เหมือนคู่นี้ ซึ่งถ้าเอากันตามจริงสิ่งที่อิริเอะมีและมีจนล้นคือชีวิตด้าน intellectual มีจนไม่ต้องการอีกแล้ว เพราะด้านที่เป็น intellectual ที่มากกว่าคนอื่น มากซะจนกลบด้านที่เป็น spiritual หมด
ด้วยความที่ทำอะไรก็ได้หมด ความพอใจ ดีใจ เสียใจ ความฝัน ความกลุ้ม อะไรที่เป็นนามธรรมพวกนี้ไม่ค่อยได้รู้สึก ก็ด้าน intellectual มันเติมเต็มให้หมดแล้ว มีทั้งสติปัญญามีทั้งเงิน สอบอะไรก็ได้ ทำอะไรก็ดี สอบกี่ทีก็ได้ที่หนึ่ง ได้มันจนชิน เหมือนงาน routine และ ต่อให้เป็นวันห่วย ๆ ต่ำว่ามาตรฐาน ไอ้เรื่องราวดี ๆ งานสอบ งานเทส ทั้งหลายก็ไม่เคยจะต่ำไปกว่าที่หนึ่ง ชีวิตก็เป็นแบบนี้มาตลอด ดังนั้นสิ่งที่ยังต้องการก็คือด้าน spiritual ที่ขาดหายไป แต่ก็ไม่ใช่ว่าอยากจะได้มากนะ เพราะ ตัวเองก็ไปทางด้านปัญญานิยมมากกว่าความรู้สึกนิยม
ส่วนโคโตโกะ ... spiritual มาแรง ทำอะไรทำเกินร้อย อารมณ์มาร้อย แต่ไม่ค่อยมีสติสตัง ไม่ค่อยมีหัวคิด คือควรมีคนที่มีสติและปัญญามาเบรคแต่มากก็ไม่ได้ไม่เข้าใจตามไม่ทัน งวยงงตีโพยตีพาย หัวเราะแหะ ๆ ขอโทษบ้างไรบ้างไปตามเรื่อง ซึ่งกับอิริเอะเอง โคโตโกะเองก็ไม่คิด ... ไม่คิดว่าอิริเอะจะมาชอบเพราะ gap มันกว้างเกินไป แต่อย่างที่บอกบางทีไอ้ส่วนผสมแตก ๆ หัก ๆ เบี้ยว ๆ บูด ๆ บางทีมันอยู่ด้วยกันได้มากกว่าของที่เข้าคู่กันซะอีก เพราะมันมีระยะห่างไว้พอประมาณ
สำหรับโคโตโกะบอกแล้วว่าไม่แปลกที่จะอยู่กับอิริเอะได้ก็รัก และ พยายามพัฒนาตัวอยู่ตลอดก็เป็นสิ่งดี แต่อิริเอะนี่สิมันเป็นเพราะอะไร ? ก็คงเป็นอย่างที่อิริเอะบอก โคโตโกะทำให้เขา "รู้สึกมีชีวิต" แบบว่า alive แต่ไหนแต่ไรมาด้าน intellectual ช่วยปัดเป่าทุกปัญหาให้เขาหมด ถ้าเป็นด้านการงานการดำรงชีวิตประจำวันละก็นะ ส่วนนี้ไม่ต้องให้ใครมาช่วยก็ได้ เรียกว่าไม่มีโคโตโกะก็ยังได้เลย แต่มันก็มีนะ มี 1% ที่เขาทำด้วยตัวเองไม่ได้และมันเป็นส่วนที่สำคัญ คือ การเติมเต็มทางด้านจิตวิญญาณนั่นก็คือ "ความรัก" ที่พัดพาเอาความมีชีวิตใส่เข้ามาให้เขา
ความหึง
ความหวง
ความโกรธ
ความตื่นเต้น
รอยยิ้ม
เสียงหัวเราะ
สิ่งเหล่านี้เป็นส่วนที่โคโตโกะพามาให้และคนอื่นทำให้อิริเอะไม่ได้ แค่ 1 % นี้ทำให้ของสองสิ่งที่มันแทบจะเข้าคู่กันไม่ได้เลยมาอยู่ด้วยกันได้ แบบ Asymmetry ในจุด ๆ หนึ่งของความสัมพันธ์มันต้องมีตรงไหนซักตรงแหละที่เป็น right balance ต่อให้มันแตกต่างกันมากมายขนาดไหน แต่ถ้าหาจุดเจอแล้วให้มันแลดูแปลกประหลาดพิกลอย่างไร อยู่กันได้ก็แปลว่าอยู่กันได้ หาก 1 % ตรงนั้นให้เจอก็พอ อยู่กันแบบประหลาด ๆ แต่ในความประหลาดนั้นมีความสมดุล ... แบบนี้ละมั้งชีวิตคู่แบบ Asymmetry ของอิริเอะและโคโตโกะ
Itazura na kiss Love in Tokyo 1-2 (เรื่องเบา ๆ ของอิริเอะ กับ โคโตโกะ) : Asymmetry (สปอยด์)
สติปัญญา
นิสัย
รสนิยม
และ ฯลฯ
เรียกว่าห่างกันฟ้ากะเหวก็ไม่ปาน
อิริเอะเป็นหนุ่มป๊อบที่ไม่สนในความป๊อบของตัวเอง ทั้งที่ออร่าความป็อบมันเจิดมาก ชีวิตของหนุ่มคนนี้เป็นแนว intellectual และ perfect มีอะไรบ้างที่อิริเอะทำไม่ได้ คิดว่าคงไม่มี เรียน ? งาน ? กีฬา ? เอาเป็นว่าด้วยสติปัญญาและมันสมอง อิริเอะไม่ต้องพึ่งพาใคร แต่จะว่าเป็นหนุ่มเนิร์ดสมาคมคนไร้เพื่อนรึเปล่า นี่ก็ไม่น่าใช่อีก เพราะ อิริเอะเองก็มีกลุ่มสนทนาไว้พูดคุย จะว่าขาดหญิงก็ไม่เชิง หญิงมาชอบเยอะ พวกที่โปรไไฟล์หรูเริศดูดีก็มาก แบบที่เจ้าตัวพูดคุยรู้เรื่องระดับสติปัญญาเทียบเคียงกันได้ก็ใช่ว่าขาดแคลนอะไร .... แล้วอะไรทำให้เป็นโคโตโกะ ? ถ้าสำหรับตัวละครอื่น ๆ คงไม่นึกสงสัย แต่อิริเอะเป็นพวก logic ชีวิตมีเหตุและผลในทุกเรื่อง ถ้าเลือกโคโตโกะมันก็ต้องมีอะไรซักอย่างแหละ
โคโตโกะ .... เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดามาก สมองไม่ดีก็เท่านั้น กระเปิ๊บกระป๊าบก็เท่านั้น ซุ่มซ่ามโน่นนี่นั่นมากครบหมด แต่ก็ไม่แปลกใจว่าทำไมชอบอิริเอะ คือมันก้ไม่ใช่เรื่องน่าแปลก ที่เด็กผู้หญิงคนนึงจะไปประทับใจหนุ่มป๊อบของโรงเรียน เก่ง เลิศเลอ เพอเฟคขนาดนั้น แต่อิริเอะผู้ซึ่งเก่งกล้าสามารถไปเสียทุกสิ่งอย่าง เอาจริง ๆ นะ เจอโคโตโกะครั้งแรกคือต้องมีรำคาญ แล้วพอรำคาญก็น่าจะถอยดีกว่า ไม่เอาดีกว่า นอกจากความสดใสที่มีแล้ว โคโตโกะตามอะไรอิริเอะไม่ทันเลยจริง ๆ พูดเรื่องเดียวกันแต่เข้าใจกันคนละอย่าง บางทีก็ไม่เข้าใจด้วย
ความห่างนี่มันไม่ได้ห่างกันเฉพาะนิสัย
แต่มันห่างมันเกือบทุกอย่าง
มันมากกว่าความแตกต่างที่จะกลายเป็นเติมเต็มนะ
แต่แล้วทำไม ?
พอมาคิดอีกที ... สำหรับคู่นี้เรานึกถึงรูปร่างที่เป็นอสมมาตร คือปกติแล้วถ้าอะไรมันจะอยู่ด้วยกันได้เราจะนึกถึงความที่มันเท่ากันหรือเข้าคู่กันหรือสวมเข้ากันพอดีเป็นอย่างแรก คอนเซปคืออยู่ในรูปที่สมมาตร แต่ก็ลืมไปว่าบางทีวัตถุบิด ๆ เบี้ยว ๆ มันก็อยู่ได้อย่างบิด ๆ เบี้ยว ๆ นะ มันประกบกันไม่สนิมแต่มันก็อยู่กันได้ป่ะล่ะ ก็อยู่ได้อย่างดีด้วย เหมือนคู่นี้ ซึ่งถ้าเอากันตามจริงสิ่งที่อิริเอะมีและมีจนล้นคือชีวิตด้าน intellectual มีจนไม่ต้องการอีกแล้ว เพราะด้านที่เป็น intellectual ที่มากกว่าคนอื่น มากซะจนกลบด้านที่เป็น spiritual หมด
ด้วยความที่ทำอะไรก็ได้หมด ความพอใจ ดีใจ เสียใจ ความฝัน ความกลุ้ม อะไรที่เป็นนามธรรมพวกนี้ไม่ค่อยได้รู้สึก ก็ด้าน intellectual มันเติมเต็มให้หมดแล้ว มีทั้งสติปัญญามีทั้งเงิน สอบอะไรก็ได้ ทำอะไรก็ดี สอบกี่ทีก็ได้ที่หนึ่ง ได้มันจนชิน เหมือนงาน routine และ ต่อให้เป็นวันห่วย ๆ ต่ำว่ามาตรฐาน ไอ้เรื่องราวดี ๆ งานสอบ งานเทส ทั้งหลายก็ไม่เคยจะต่ำไปกว่าที่หนึ่ง ชีวิตก็เป็นแบบนี้มาตลอด ดังนั้นสิ่งที่ยังต้องการก็คือด้าน spiritual ที่ขาดหายไป แต่ก็ไม่ใช่ว่าอยากจะได้มากนะ เพราะ ตัวเองก็ไปทางด้านปัญญานิยมมากกว่าความรู้สึกนิยม
ส่วนโคโตโกะ ... spiritual มาแรง ทำอะไรทำเกินร้อย อารมณ์มาร้อย แต่ไม่ค่อยมีสติสตัง ไม่ค่อยมีหัวคิด คือควรมีคนที่มีสติและปัญญามาเบรคแต่มากก็ไม่ได้ไม่เข้าใจตามไม่ทัน งวยงงตีโพยตีพาย หัวเราะแหะ ๆ ขอโทษบ้างไรบ้างไปตามเรื่อง ซึ่งกับอิริเอะเอง โคโตโกะเองก็ไม่คิด ... ไม่คิดว่าอิริเอะจะมาชอบเพราะ gap มันกว้างเกินไป แต่อย่างที่บอกบางทีไอ้ส่วนผสมแตก ๆ หัก ๆ เบี้ยว ๆ บูด ๆ บางทีมันอยู่ด้วยกันได้มากกว่าของที่เข้าคู่กันซะอีก เพราะมันมีระยะห่างไว้พอประมาณ
สำหรับโคโตโกะบอกแล้วว่าไม่แปลกที่จะอยู่กับอิริเอะได้ก็รัก และ พยายามพัฒนาตัวอยู่ตลอดก็เป็นสิ่งดี แต่อิริเอะนี่สิมันเป็นเพราะอะไร ? ก็คงเป็นอย่างที่อิริเอะบอก โคโตโกะทำให้เขา "รู้สึกมีชีวิต" แบบว่า alive แต่ไหนแต่ไรมาด้าน intellectual ช่วยปัดเป่าทุกปัญหาให้เขาหมด ถ้าเป็นด้านการงานการดำรงชีวิตประจำวันละก็นะ ส่วนนี้ไม่ต้องให้ใครมาช่วยก็ได้ เรียกว่าไม่มีโคโตโกะก็ยังได้เลย แต่มันก็มีนะ มี 1% ที่เขาทำด้วยตัวเองไม่ได้และมันเป็นส่วนที่สำคัญ คือ การเติมเต็มทางด้านจิตวิญญาณนั่นก็คือ "ความรัก" ที่พัดพาเอาความมีชีวิตใส่เข้ามาให้เขา
ความหวง
ความโกรธ
ความตื่นเต้น
รอยยิ้ม
เสียงหัวเราะ
สิ่งเหล่านี้เป็นส่วนที่โคโตโกะพามาให้และคนอื่นทำให้อิริเอะไม่ได้ แค่ 1 % นี้ทำให้ของสองสิ่งที่มันแทบจะเข้าคู่กันไม่ได้เลยมาอยู่ด้วยกันได้ แบบ Asymmetry ในจุด ๆ หนึ่งของความสัมพันธ์มันต้องมีตรงไหนซักตรงแหละที่เป็น right balance ต่อให้มันแตกต่างกันมากมายขนาดไหน แต่ถ้าหาจุดเจอแล้วให้มันแลดูแปลกประหลาดพิกลอย่างไร อยู่กันได้ก็แปลว่าอยู่กันได้ หาก 1 % ตรงนั้นให้เจอก็พอ อยู่กันแบบประหลาด ๆ แต่ในความประหลาดนั้นมีความสมดุล ... แบบนี้ละมั้งชีวิตคู่แบบ Asymmetry ของอิริเอะและโคโตโกะ