แค่รู้สึกว่าไม่รู้จะทำยังไง บางทีแค่อยากได้กำลังใจ แต่คงมีแค่เขาที่อยากให้กลับมา เลยมาบ่นยาวๆแบบว่างๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เราเป็นผู้หญิงคนนึงค่ะที่ก็ใช้ชีวิตเฮฮา สนุกสนาน เป็นคนตลกๆของเพื่อนๆ ชีวิตไม่ได้สวยเลือกได้อะไร แต่ก็มีคนที่คุยด้วย เพราะคงเป็นแค่คนที่คุยสนุก
แต่บางทีก็ถูกมองไปว่าเป็นคนขี้อ่อย ออกจากห้าวขนาดนี้ ไม่มีะไรแอบแฝงนาา เข้าปี1มา ก็ได้คุยกับใครคนนึงมาจนสองปี ยังไงก็ไปไม่รอด ไม่ได้มีอะไรที่เข้ากันเลย ไม่เคยใช้คำว่าแฟนกับใครเลย คิดว่ายังไม่โตพอจะเจอใครที่จะใช้คำนั้นถ้ารู้ว่าสักวันเราก็ต้องเจอใครใหม่ ไม่อยากได้คำว่าแฟนเก่า พอผ่านไปสักพักก็เจออีกคนเป็นผู้ชายที่ตรงสเป็กทุกอย่าง แต่เพียงไม่นานก็ไม่โอเค เพราะเราคงแปลกเกินไป แค่คิดว่าคนอย่างเขาไม่น่าจะเข้ามาจริงจัง พอทำตัวแปลกๆกับเขา แม้ในใจไม่ได้อยากผลักเขาไป แต่สุดท้ายเขาก็ไปจริงๆ พอตอนนี้กำลังจะฝึกงาน พอได้คุยกับใครคนนึงที่เป็นรุ่นพี่ในเอกตัวเองนี่แหละแต่ห่างกันสามปีแหน่ะ คุยเพราะแค่เขาฝึกมาก่อน และทำงานที่นั่น และเขาคือคนที่เคยปลื้มตอนเราอยู่ปี1 มันก็แค่นั้นเพราะเขาไม่รู้จักเรา เคยถ่ายรูปตอนบายเนียร์ด้วยแค่นั้นละเขาก็ไม่สน ไม่ได้คุยด้วย แต่มาวันนี้เรากลับได้คุยกันไม่รู้ว่าเริ่มคุยสนุกตั้งแต่ตอนไหน ที่ผ่านมาตั้งแต่ปี1 เราเห็นเขากับแฟนจนผ่านมาอีกคน ตอนที่คุย เพื่อนบอกว่าเขาเลิกกับแฟน แต่คุยไปคุยมาเขาไม่ได้เลิกกันแค่ดูเหมือน พอมีวันนึงเราไปเมาที่ร้านร้านนึงแล้วก็ดันเจอเขาอยู่ร้านเดียวกัน และก็เป็นเขาที่ต้องดูแลเพราะบ้านเพื่อนที่ไปด้วยนอนไม่ได้ เขาดูแลดีมาก ด้วยที่สติไม่ค่อยจะมีอาจจะทำไรเกินไปบ้างแต่ก็ไม่ได้มากจนเสียหาย พอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกผิดเป็นที่สุด เรารู้สึกดีที่เป็นอยู่เราเป็นพี่น้องกัน ไม่เคยคิดว่าจะต้องได้เขามา หรืออยากให้เขาเลิกกับแฟน ยินดีจะรับฟังเรื่องของเขาแบบไม่ดีใจและไม่เสียใจ วันนั้นที่ไปเมาก็ทำกระเป๋าตังหาย พอผ่านไปอาทิตย์นึงก็ไปหากระเป๋าตังที่ร้านด้วยกัน แค่เวลาไม่นานรู้สึกว่าเวลาที่ไม่โอเคก็เป็นเขาที่อยู่ข้างๆ เวลาเขาเครียดเรื่องงานก็อยากจะคอยอยู่ใกล้ๆแม้จะช่วยอะไรไม่ได้ เรายู่ใกล้ชิดกันมากเพราะเราเป็นคนมือเย็นอยู่ใกล้ใครก็มีแต่คนหนี แต่เขาคือคนเดียวที่ชอบเย็นๆ ชอบคูลแพ็ค และตัวเขาอุ่นมากๆเลยชอบเอามือไปซุกคอ ทุกอย่างดูเข้ากันได้เสมอ บางทีก็ไปกินข้าวเวลาเลิกเรียนเลิกทำงาน ทุกๆครั้งก็จะจับมือกันเวลามือเย็นๆ จะกอดจะเวลาไม่อยากให้กลับ มันดูผิดไปซะทุกอย่าง เคยไม่มั่นใจอะไรเลย รู้สึกไม่ใช่ เพราะ เป็นคนที่ไม่คิดจะเริ่มคุยกับคนที่มีแฟนอยู่แล้ว แต่แรกๆเราไม่รู้ตัวคิดแค่ว่าก็พี่น้องอ่ะ กับอีกอย่างคือ เราเป็นผู้หญิง
'เราไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกัน'
ยิ่งเพื่อนแซวว่าเบี้ยนมากเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะปฏิเสธว่าไม่ใช่ ไม่ได้เป็นดี้ ไม่ได้ชอบทอม แต่เขาน่ารักเหมือนผญไม่ได้แม้นแมนจนจะเป็นผช ทุกอย่างที่เกิดขึ้นดูเหมือนง่าย นั่นก็คงเป็นเพราะเป็นน้องสาวเขาเป็นผญ มันไม่ได้เสียหายอะไร ยิ่งมากขึ้นยิ่งเริ่มรู้สึก พอวันนึงเขามาบอกว่า ก็ว่าจะไม่รู้สึกก็อย่ามาทำให้รู้สึก แอบนิ่งไปสักพัก เราเองยังไม่รู้ตัวด้วยว่าไปรู้สึกอะไรหรือเปล่า ขอบคุณเสมอไม่ว่าความรู้สึกมันจะมาแบบผิดๆหรือเปล่า แต่มันก็คือความรู้สึกดี วันนึงเขาก็มาบอกว่าจริงๆเขากับแฟนเลิกกันไป แต่ก็กลับมาคบกันแบบอะไรๆก็ไม่เหมือนเดิม ต่างคนต่างรู้ว่าสุดท้ายก็ต้องเลิก รอวันจะเลิกอยู่ที่ว่าใครจะเป็นคนพูดก่อนซึ่งเขาไม่ทำอยู่แล้ว เราล่ะโคตรเป็นห่วงเขา อยากให้เขาโอเคกับแฟนด้วยซ้ำ ไม่ได้โลกสวย แต่ที่เป็นอยู่ก็ไม่ได้ทุกข์และไม่ได้อยากครอบครอง แค่ที่รู้สึกก็คงมากพอแล้ว แล้วพอผ่านไปไม่กี่วันก็อยากดูหนัง เลยนัดไปดูหนัง เขายังร่าเริงเสมอ ทำทุกอย่างให้เหมือนๆเดิม น่ารักตลอดทั้งแกะตะเกียบ ยิ้มหวานๆที่เห็นละเขิน ถือของให้ หรือวิธีการที่อาจจะคิดไปเองว่าเขาประชดเวลาติดมือถือ แต่วันนี้มันแปลกๆแบบสังเกตได้ แล้วอยู่ๆก็มาบอกว่า เลิกกับแฟนแล้วนะ ช็อกไปเลย... ละยังมาบอกเราว่าเหมือนแฟนตัวเอง ใส่ผ้าใบ ชอบทาเล็บ ดูแฟชั่น กินยากิโซบะ ปี้ดสิฮะ ไม่ใช่อะไรนะแต่เชื่อมาตลอดว่าเป็นตัวของตัวเอง ถึงกับดูหนังไม่รู้เรื่องเลยความคิดแล่นเต็มไปหมด วันนั้นที่เขาดูไม่โอเคก็แค่อยากอยู่เป็นเพื่อน วันที่เขาไม่โอเค ก็อยากทำไรให้ได้แค่ที่ทำได้ คืนนั้นนอนด้วยกันทุกอย่างดูโอเคพยายามลืมเรื่องที่กวนใจแล้วก็โอเคมากขึ้นที่บอกกับเราว่าไม่ได้เปรียบเทียบก็แค่เหมือนบางอย่างไม่ได้บอกว่าเหมือนไปหมดหรือนิสัยเหมือนกัน จากอะไรหลายๆอย่างที่ไม่เคยมั่นใจ เขาทำให้มั่นใจในทุกๆครั้ง พอวันต่อมาอยู่ๆก็โทรมาบอกว่าหมาของเขาตาย อึ้งไปเลย เพราะเราให้หมูมันกิน เค้าบอกว่าไม่ใช่เพราะเรามันไม่สบาย แต่ก็อดคิดมากไม่ได้ หลังจากวันนั้นเค้าก็แปลกเรื่อยมา เริ่มตัดพ้อ จากคนที่ทำให้มั่นใจต่อทุกๆอย่างไม่ให้เราไขว้เขวเขากลับไขว้เขวซะเอง เริ่มบอกว่าขนาดอะไรที่คิดว่าจะอยู่กับเราไปนานๆยังจากไป เริ่มคิดที่จะอยู่คนเดียว พอเราก็นอยด์เพราะคิดมากว่าเขาเปลี่ยนไป อยู่ๆก็บอกเราว่า ก็แผลมันยังสดอ่ะ คือไรวะ จากคนที่บอกว่าไม่ได้เสียใจที่เลิกเพราะมันเลยคำนั้นมาแล้ว เคยเสียใจมากไปแล้ว แค่หวิว เพราะยังไงต่างคนก็รู้ว่าวันนึงต้องเลิกแค่ใครพูดก่อน วันนี้กลับบอกเราแบบนี้ เราเลยขอเจอเขาทั้งที่วันนั้นเขาดูเหนื่อยจากงานมาก อ้อนไปอ้อนมาจากที่ว่าจะไม่เจอสุดท้ายก็ให้ไปเจอได้ ตอนเจอกันเหมือนทุกย่างจะดีแม้จะไม่เหมือนเดิม เค้ายังยิ้มมากมายน่ารักเหมือนทุกครั้งที่ยิ้มเวลาเจอกัน เขาจะรู้บ้างไหมว่าชอบนั่งมองหน้าเขาที่สุด แล้วก็จะพูดจาแย่ๆใส่เขา พูดเรื่องคนอื่นบ้าง บอกว่าผิดหวังใส่เขาบ้าง จริงๆเรายิ้มทุกครั้งที่อยู่กับเขานั่นแหละ เขาเป็นคนที่ดูแลดีจนไม่คิดว่าจะเจอได้จากใคร แทนที่บางเรื่องเราควรจะทำ ทุกครั้งอะไรที่ทำเองได้ก็เกิดสำออยทำไม่ได้ทุกทีเพราะเขาทำให้ เช็ดจาน แกะตะเกียบ ตักอาหารให้ ทุกครั้งก็แลกกันจำว่าใครกินอะไรไม่กินอะไร วันนั้นเขาคันเพราะแพ้เหงื่อตัวเอง ไอ่เราก็คิดแค่ว่าเป็นห่วงมาก หยิบกระดาษชุบน้ำเดินไปอีกฝั่ง นั่งลงให้เขายื่นขามาให้เช็ดเหงื่อออกและเอากระดาษซับอีกที พอกลับไปนั่งที่โต๊ะเห็นเขาก้มหน้าคีบหมูแต่ยิ้มไปด้วย เลยยิ้มตามเพิ่งรู้ตัวว่าทำตัวน่ารัก (รู้หน่าว่าน่ารัก ชมตัวเองได้) เวลาจะไปไหนเพื่อนบอกว่าเขาน่ารักที่ชอบมาตั้งต้นที่บ้านเรา เพราะต่างคนเป็นพวกไม่ชอบตัดสินใจ เช่น กินอะไร ไปไหน ลำบากสุดๆ ฮ่าๆๆ เกลียดเวลาเขาพูดครับ ไม่ได้ครับจริงๆปกติเขาพูดค่ะตลอด แต่พอบางทีกวนอารมณ์ยิ่งรู้สึกว่าน่ารักก ทำหน้าเหมือนเด็ก ชอบเวลาเขาร้องเพลง แม้จะบ่นว่ารำคาญให้หยุดร้อง เพราะมันเขินและไม่กล้าหัวเราะเวลาเขาร้องเพี้ยนๆ เขาดูเหมือนเด็กผช ไม่ใช่พยายามจะเป็นผชนะ แต่เหมือนเด็กห้าวๆ เลยชอบเรียกว่า เด็กผู้ชาย ไม่ก็ ตัวเล็กก แม้จะโกรธแต่ก็ชอบเรียก เวลาอยู่ด้วยกันเราโคตรนิสัยไม่ดี คอยแต่จะพูดว่าผิดหวังที่เค้าไม่ได้สูง ไหล่ไม่กว้าง มือไม่สวย บลาๆ แต่จริงๆก็พูดแก้เขินไปงั้น ชอบทำเป็นหงุดหงิดเพราะขัดใจท่ากวนๆของเขา ขี้งอนเพราะชอบเวลาเขาง้อ ชอบเล่าเรื่องคนเก่าๆ เพราะเวลาเขาพูดประชดโคตรคิดไปเองว่าเขาหวง หรือใจจริงแล้วแค่อยากให้เรียนรู้บ้างว่าอะไรที่คนเก่ามันไม่เคยเข้าใจ ว่าจากคนเอาแต่ใจเพื่ออยากรู้ว่าจะทนกันได้ไหม สุดท้ายแล้วเราก็เรียนรู้ที่จะไม่เป็นแบบนั้นเพื่อจะอยู่กันรอด ตอบแทนที่เขาเคยยอมคนแย่ๆอย่างเรา ยอมจนโง่ เคยบอกเขาว่าเราชอบวางแผนอนาคต ไม่ได้จะเดินตามแต่คิดแล้วสนุก อยากจะเจอใครดีๆให้ได้สร้างครอบครัว แต่งงาน และมีลูก จะเลี้ยงเขาดีๆบลาๆ มันคือฝันอ่ะ น่ารักออก แล้วพอเขามาส่งที่บ้านแทบจะอยากอยู่กับเขาทั้งคืนเหมือนเดิม ที่เคยนั่งๆกันอยู่ในรถ แต่วันนี้เขาดูหงุดหงิดคงเพราะเหนื่อย หลังจากวันนี้อะไรก็ดูแปลกกว่าเดิม จากที่คุยตั้งแต่ตื่นนอนยันเข้านอน ก็เริ่มหายไปเป็นวันๆ บางทีก็พยายามเข้าใจก็ไม่ได้อะไร แต่วันต่อจากที่เจอกันก็ยังน่ารักที่ไม่ได้คุยทั้งวันก็ยังทักมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว ที่หม่นๆทั้งวันหายไปหมดเลย แต่ด้วยความที่ประจำเดือนจะมา โรคงี่เง่าก็ผุด อะไรก็ดูขัดหูขัดตา อารมณ์ขึ้นๆลงๆ หงุดหงิดเหมือนอยากให้เขาง้อตลอดเวลา อีกคนก็เริ่มหน่าย ปกติก็ไม่ได้ง้ออยู่ละ จากที่เรางอนกลายเป็นต้องง้อซะเอง เวลางี่เง่าสุดท้ายก็กลัวเขาจะเบื่อ แต่แล้วอีกคนก็ตัดสินเราไปละ วันนั้นยอมร้องเพลงไปให้ คนไม่น่ารักของชิน อายมากเพราะไม่ชอบร้องเพลงให้ใครฟัง ทำตัวโลกสวยสุดๆว่าไม่มีไร ตื่นมาผมนี่แทบทรุดเลยฮะ ฮ่าๆ ส่งสติ้กเกอร์มาแค่ OMG ค่าา ละก็หายไปวันๆ คืนนั้นว้าวุ่นสุดๆ รับรู้ได้ถึงอะไรที่เปลี่ยนจากหน้ามือไปเลย เป็นพวกอยากเจอต้องได้เจอ เพราะทำตัวโลกสวยทักไปก่อนว่าถึงบ้านยังแล้วไม่ตอบ เลยเข้า7-11 ซื้อนมจือขวดใหญ่ไปให้ เผื่อเขาอารมณ์ไม่ดีจะดีขึ้น รออยู่หน้าบ้านตั้งแต่ตี1 พอตัดสินใจโทรไปถามว่าอยู่ไหนเพราะรถไม่อยู่ ก็บอกนั่งดื่มกับเพื่อนอยู่ที่ทำงาน ค่าาา ตอนนี้แขนเต็มไปด้วยรอยยุงยังไม่หายเลย น่ากลัวมากก ก็ไม่อยากกวน อารมณ์เด็กๆก็อยากรอตัดสายทิ้งไปถูกไล่ก็ไม่ฟัง พอตี3เริ่มไม่ไหวเลยโทรไปหา จากที่นั่งตบยุงคุยกับเพื่อน จนถึงขั้นหยิบสมุดมาเขียนเล่น โทรไปได้แค่คำตะคอกใส่ไล่ให้กลับ จากคนที่ถามๆเอาแต่บอกว่าอยากรู้อะไรเราก็ไม่ค่อยบอก วันนี้เขากลับพูดว่า เราต้องรู้เรื่องของพี่ทุกเรื่องเลยหรอ พี่ต้องทำทุกอย่างที่เราชอบเลยปะ เราอาจจะดูมีข้อห้ามเขาเยอะ แต่เพราะเป็นเขาก็ห้ามไปงั้นเพราะกลัวตัวเองเขิน วันนี้เราดูผิดไปซะหมด แล้วก็เริ่มด้วยคำว่าเขาคิดกับเราได้แค่น้อง เราไปกันไม่ได้หรอก ว่าเราว่าใช้แต่อารมณ์เดี๋ยวก็มาทิ้งเขามาโวยวายมาใส่อารมณ์ลงที่เขาสุดท้ายก็ทิ้งเขา ค่าาาา สุดท้ายจากคนที่ทำให้เราเชื่อว่าไม่ได้เอาเราไปเปรียบ
ก็เอาเราไปเปรียบ แล้วเวลาเราที่อยากดูแลเขา เป็นห่วงเขา ยิ้มให้เขา ง้อเขา หาของไปให้ ใส่ใจเขา ยิ้มทุกครั้งที่เล่าเรื่องเขาให้คนอื่นฟัง อ้อนเขากอดเขาจับมือเขา มันหายไปไหนหมด มันถูกกลบด้วยอารมณ์คนจะเป็นประจำเดือน? มดลูกก็มีเหมือนกัน ทำไมไม่เข้าใจเราวะ ระหว่างที่คุยผมนี่ร้องไห้โฮกเลย ซอยก็เปลี่ยวเอาแต่อธิบายว่า
เราเลือกเขาไปแล้ว
ยอมทิ้งคำเพื่อนที่ไม่เห็นด้วย รับคำสนับสนุนว่าทุกอย่างต้องถามใจไม่ใช่เหตุผลว่าเป็นไปได้หรือไม่ได้ บวกกับเขาทำให้มั่นใจว่าเลือกไม่ผิด แต่สุดท้ายถูกทำแบบนี้ไปต่อไม่ถูกเลยยอมแม้กระทั่งขอเป็นแค่น้องกันเหมือนเดิม จะมีใครใหม่ยังไงจะไม่อะไรสักคำแค่อยากหายไปไหนพอ ก็เอาแต่บอกว่าเราอยู่กันแบบนี้ไม่ได้หรอก ไม่มีอะไรมั่นคงสักอย่าง อย่ามาจมปรักได้ไหม ทุกคำของเขามีแต่อารมณ์และตะคอกใส่อีกคนก็ร้องไห้ไปดิ เขาบอกจะพาเพื่อนมาบ้านด้วย พอได้ยินเหมือนอยู่ในรถเลยเริ่มเดินไปจากบ้านเขา ทางที่คิดว่าไม่น่าจะมาทางนี้ สักพักก็ขับมาตรงหน้าดับไฟเปิดกระจกมาบอกให้ขึ้นรถ เลยวางโทรศัพท์ละเดินต่อ ก็ยังจะกลับรถมาแล้วตะคอกให้ขึ้นรถ กลัวจะไปส่งเพราะเขาชอบบอกเราดูแลตัวเองไม่ได้เลยพยายามดูแลตัวเองไม่ให้เขาไปส่งพอบอกให้จอดก็มารั้งแขนไว้เจ็บนะแต่ใจนึงก็ไม่อยากให้เขาปล่อยเราไป เจ็บตรงที่เขาตะคอกว่าเขาให้อะไรเราได้บ้าง เขาดูแลเราไม่ได้ ชีวิตเขายังเป็นบบนี้เลย เขาไม่มีอะไรเลย ตะคอกให้พูดว่าเราวางแผนชีวิตไว้ยังไง ก็ต้องทำงาน แล้วไงต่อ! แต่งงาน แล้วไงต่อ! มีครอบครัว แล้วไงต่อ! มีลูก เออ!แล้วไง เราให้ได้สักอย่างปะ เสียใจที่เราเคยเป็นคนกำลังอนาคตของตัวเองแต่พอวันนี้เรามองแค่ปัจจุบันกลับถูกพูดแบบนี้ ถูกไล่ให้กลับไปหาผชคนเก่า ถูกพูดว่าอะไรที่ยอมๆกันได้มันก็แค่แรกๆเท่านั้น ไม่น่าคุยกันเลยถ้าต้องมาทำเราเสียใจ พอถามว่าอะไรที่จะทำเราเสียใจทั้งที่มันยังไม่เกิด เขาก็บอกว่า ละตอนนี้เราร้องไห้อยู่ปะ ไอ่ควายยยย ร้องเพราะคุณจะไปจากเราไหมคะะ y__y เลยได้แค่พูดไปว่า จากนี้เวลาเราไม่โอเคจะกอดใครอ่ะ สุดท้ายเราก็ต้องเอามือไปจับมือเขา ขอจับไว้ชั่วคราว สักพักเลยปล่อยแล้วโกหกไปว่าโอเคขึ้นบ้างละ เขาดูเมาดูหายใจแรง หงุดหงิด สุดท้ายก็เอนมานอนตัก น้ำตาแทบหยดใส่ค่ะ ได้แต่นั่งมองภาพที่ไม่นานคงไม่มีแล้ว ต้องหยิบทิชชู่มาให้เขาคายหมากฝรั่ง เอาห่อทิชชู่งับประตูรถไว้ เพราะเขาลืมเปิดกระจกรถ ต่อ//
ผู้หญิงกับผู้หญิงมันไปด้วยกันไม่ได้? แค่รักมันไม่พอ?
เราเป็นผู้หญิงคนนึงค่ะที่ก็ใช้ชีวิตเฮฮา สนุกสนาน เป็นคนตลกๆของเพื่อนๆ ชีวิตไม่ได้สวยเลือกได้อะไร แต่ก็มีคนที่คุยด้วย เพราะคงเป็นแค่คนที่คุยสนุก
แต่บางทีก็ถูกมองไปว่าเป็นคนขี้อ่อย ออกจากห้าวขนาดนี้ ไม่มีะไรแอบแฝงนาา เข้าปี1มา ก็ได้คุยกับใครคนนึงมาจนสองปี ยังไงก็ไปไม่รอด ไม่ได้มีอะไรที่เข้ากันเลย ไม่เคยใช้คำว่าแฟนกับใครเลย คิดว่ายังไม่โตพอจะเจอใครที่จะใช้คำนั้นถ้ารู้ว่าสักวันเราก็ต้องเจอใครใหม่ ไม่อยากได้คำว่าแฟนเก่า พอผ่านไปสักพักก็เจออีกคนเป็นผู้ชายที่ตรงสเป็กทุกอย่าง แต่เพียงไม่นานก็ไม่โอเค เพราะเราคงแปลกเกินไป แค่คิดว่าคนอย่างเขาไม่น่าจะเข้ามาจริงจัง พอทำตัวแปลกๆกับเขา แม้ในใจไม่ได้อยากผลักเขาไป แต่สุดท้ายเขาก็ไปจริงๆ พอตอนนี้กำลังจะฝึกงาน พอได้คุยกับใครคนนึงที่เป็นรุ่นพี่ในเอกตัวเองนี่แหละแต่ห่างกันสามปีแหน่ะ คุยเพราะแค่เขาฝึกมาก่อน และทำงานที่นั่น และเขาคือคนที่เคยปลื้มตอนเราอยู่ปี1 มันก็แค่นั้นเพราะเขาไม่รู้จักเรา เคยถ่ายรูปตอนบายเนียร์ด้วยแค่นั้นละเขาก็ไม่สน ไม่ได้คุยด้วย แต่มาวันนี้เรากลับได้คุยกันไม่รู้ว่าเริ่มคุยสนุกตั้งแต่ตอนไหน ที่ผ่านมาตั้งแต่ปี1 เราเห็นเขากับแฟนจนผ่านมาอีกคน ตอนที่คุย เพื่อนบอกว่าเขาเลิกกับแฟน แต่คุยไปคุยมาเขาไม่ได้เลิกกันแค่ดูเหมือน พอมีวันนึงเราไปเมาที่ร้านร้านนึงแล้วก็ดันเจอเขาอยู่ร้านเดียวกัน และก็เป็นเขาที่ต้องดูแลเพราะบ้านเพื่อนที่ไปด้วยนอนไม่ได้ เขาดูแลดีมาก ด้วยที่สติไม่ค่อยจะมีอาจจะทำไรเกินไปบ้างแต่ก็ไม่ได้มากจนเสียหาย พอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกผิดเป็นที่สุด เรารู้สึกดีที่เป็นอยู่เราเป็นพี่น้องกัน ไม่เคยคิดว่าจะต้องได้เขามา หรืออยากให้เขาเลิกกับแฟน ยินดีจะรับฟังเรื่องของเขาแบบไม่ดีใจและไม่เสียใจ วันนั้นที่ไปเมาก็ทำกระเป๋าตังหาย พอผ่านไปอาทิตย์นึงก็ไปหากระเป๋าตังที่ร้านด้วยกัน แค่เวลาไม่นานรู้สึกว่าเวลาที่ไม่โอเคก็เป็นเขาที่อยู่ข้างๆ เวลาเขาเครียดเรื่องงานก็อยากจะคอยอยู่ใกล้ๆแม้จะช่วยอะไรไม่ได้ เรายู่ใกล้ชิดกันมากเพราะเราเป็นคนมือเย็นอยู่ใกล้ใครก็มีแต่คนหนี แต่เขาคือคนเดียวที่ชอบเย็นๆ ชอบคูลแพ็ค และตัวเขาอุ่นมากๆเลยชอบเอามือไปซุกคอ ทุกอย่างดูเข้ากันได้เสมอ บางทีก็ไปกินข้าวเวลาเลิกเรียนเลิกทำงาน ทุกๆครั้งก็จะจับมือกันเวลามือเย็นๆ จะกอดจะเวลาไม่อยากให้กลับ มันดูผิดไปซะทุกอย่าง เคยไม่มั่นใจอะไรเลย รู้สึกไม่ใช่ เพราะ เป็นคนที่ไม่คิดจะเริ่มคุยกับคนที่มีแฟนอยู่แล้ว แต่แรกๆเราไม่รู้ตัวคิดแค่ว่าก็พี่น้องอ่ะ กับอีกอย่างคือ เราเป็นผู้หญิง
ยิ่งเพื่อนแซวว่าเบี้ยนมากเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะปฏิเสธว่าไม่ใช่ ไม่ได้เป็นดี้ ไม่ได้ชอบทอม แต่เขาน่ารักเหมือนผญไม่ได้แม้นแมนจนจะเป็นผช ทุกอย่างที่เกิดขึ้นดูเหมือนง่าย นั่นก็คงเป็นเพราะเป็นน้องสาวเขาเป็นผญ มันไม่ได้เสียหายอะไร ยิ่งมากขึ้นยิ่งเริ่มรู้สึก พอวันนึงเขามาบอกว่า ก็ว่าจะไม่รู้สึกก็อย่ามาทำให้รู้สึก แอบนิ่งไปสักพัก เราเองยังไม่รู้ตัวด้วยว่าไปรู้สึกอะไรหรือเปล่า ขอบคุณเสมอไม่ว่าความรู้สึกมันจะมาแบบผิดๆหรือเปล่า แต่มันก็คือความรู้สึกดี วันนึงเขาก็มาบอกว่าจริงๆเขากับแฟนเลิกกันไป แต่ก็กลับมาคบกันแบบอะไรๆก็ไม่เหมือนเดิม ต่างคนต่างรู้ว่าสุดท้ายก็ต้องเลิก รอวันจะเลิกอยู่ที่ว่าใครจะเป็นคนพูดก่อนซึ่งเขาไม่ทำอยู่แล้ว เราล่ะโคตรเป็นห่วงเขา อยากให้เขาโอเคกับแฟนด้วยซ้ำ ไม่ได้โลกสวย แต่ที่เป็นอยู่ก็ไม่ได้ทุกข์และไม่ได้อยากครอบครอง แค่ที่รู้สึกก็คงมากพอแล้ว แล้วพอผ่านไปไม่กี่วันก็อยากดูหนัง เลยนัดไปดูหนัง เขายังร่าเริงเสมอ ทำทุกอย่างให้เหมือนๆเดิม น่ารักตลอดทั้งแกะตะเกียบ ยิ้มหวานๆที่เห็นละเขิน ถือของให้ หรือวิธีการที่อาจจะคิดไปเองว่าเขาประชดเวลาติดมือถือ แต่วันนี้มันแปลกๆแบบสังเกตได้ แล้วอยู่ๆก็มาบอกว่า เลิกกับแฟนแล้วนะ ช็อกไปเลย... ละยังมาบอกเราว่าเหมือนแฟนตัวเอง ใส่ผ้าใบ ชอบทาเล็บ ดูแฟชั่น กินยากิโซบะ ปี้ดสิฮะ ไม่ใช่อะไรนะแต่เชื่อมาตลอดว่าเป็นตัวของตัวเอง ถึงกับดูหนังไม่รู้เรื่องเลยความคิดแล่นเต็มไปหมด วันนั้นที่เขาดูไม่โอเคก็แค่อยากอยู่เป็นเพื่อน วันที่เขาไม่โอเค ก็อยากทำไรให้ได้แค่ที่ทำได้ คืนนั้นนอนด้วยกันทุกอย่างดูโอเคพยายามลืมเรื่องที่กวนใจแล้วก็โอเคมากขึ้นที่บอกกับเราว่าไม่ได้เปรียบเทียบก็แค่เหมือนบางอย่างไม่ได้บอกว่าเหมือนไปหมดหรือนิสัยเหมือนกัน จากอะไรหลายๆอย่างที่ไม่เคยมั่นใจ เขาทำให้มั่นใจในทุกๆครั้ง พอวันต่อมาอยู่ๆก็โทรมาบอกว่าหมาของเขาตาย อึ้งไปเลย เพราะเราให้หมูมันกิน เค้าบอกว่าไม่ใช่เพราะเรามันไม่สบาย แต่ก็อดคิดมากไม่ได้ หลังจากวันนั้นเค้าก็แปลกเรื่อยมา เริ่มตัดพ้อ จากคนที่ทำให้มั่นใจต่อทุกๆอย่างไม่ให้เราไขว้เขวเขากลับไขว้เขวซะเอง เริ่มบอกว่าขนาดอะไรที่คิดว่าจะอยู่กับเราไปนานๆยังจากไป เริ่มคิดที่จะอยู่คนเดียว พอเราก็นอยด์เพราะคิดมากว่าเขาเปลี่ยนไป อยู่ๆก็บอกเราว่า ก็แผลมันยังสดอ่ะ คือไรวะ จากคนที่บอกว่าไม่ได้เสียใจที่เลิกเพราะมันเลยคำนั้นมาแล้ว เคยเสียใจมากไปแล้ว แค่หวิว เพราะยังไงต่างคนก็รู้ว่าวันนึงต้องเลิกแค่ใครพูดก่อน วันนี้กลับบอกเราแบบนี้ เราเลยขอเจอเขาทั้งที่วันนั้นเขาดูเหนื่อยจากงานมาก อ้อนไปอ้อนมาจากที่ว่าจะไม่เจอสุดท้ายก็ให้ไปเจอได้ ตอนเจอกันเหมือนทุกย่างจะดีแม้จะไม่เหมือนเดิม เค้ายังยิ้มมากมายน่ารักเหมือนทุกครั้งที่ยิ้มเวลาเจอกัน เขาจะรู้บ้างไหมว่าชอบนั่งมองหน้าเขาที่สุด แล้วก็จะพูดจาแย่ๆใส่เขา พูดเรื่องคนอื่นบ้าง บอกว่าผิดหวังใส่เขาบ้าง จริงๆเรายิ้มทุกครั้งที่อยู่กับเขานั่นแหละ เขาเป็นคนที่ดูแลดีจนไม่คิดว่าจะเจอได้จากใคร แทนที่บางเรื่องเราควรจะทำ ทุกครั้งอะไรที่ทำเองได้ก็เกิดสำออยทำไม่ได้ทุกทีเพราะเขาทำให้ เช็ดจาน แกะตะเกียบ ตักอาหารให้ ทุกครั้งก็แลกกันจำว่าใครกินอะไรไม่กินอะไร วันนั้นเขาคันเพราะแพ้เหงื่อตัวเอง ไอ่เราก็คิดแค่ว่าเป็นห่วงมาก หยิบกระดาษชุบน้ำเดินไปอีกฝั่ง นั่งลงให้เขายื่นขามาให้เช็ดเหงื่อออกและเอากระดาษซับอีกที พอกลับไปนั่งที่โต๊ะเห็นเขาก้มหน้าคีบหมูแต่ยิ้มไปด้วย เลยยิ้มตามเพิ่งรู้ตัวว่าทำตัวน่ารัก (รู้หน่าว่าน่ารัก ชมตัวเองได้) เวลาจะไปไหนเพื่อนบอกว่าเขาน่ารักที่ชอบมาตั้งต้นที่บ้านเรา เพราะต่างคนเป็นพวกไม่ชอบตัดสินใจ เช่น กินอะไร ไปไหน ลำบากสุดๆ ฮ่าๆๆ เกลียดเวลาเขาพูดครับ ไม่ได้ครับจริงๆปกติเขาพูดค่ะตลอด แต่พอบางทีกวนอารมณ์ยิ่งรู้สึกว่าน่ารักก ทำหน้าเหมือนเด็ก ชอบเวลาเขาร้องเพลง แม้จะบ่นว่ารำคาญให้หยุดร้อง เพราะมันเขินและไม่กล้าหัวเราะเวลาเขาร้องเพี้ยนๆ เขาดูเหมือนเด็กผช ไม่ใช่พยายามจะเป็นผชนะ แต่เหมือนเด็กห้าวๆ เลยชอบเรียกว่า เด็กผู้ชาย ไม่ก็ ตัวเล็กก แม้จะโกรธแต่ก็ชอบเรียก เวลาอยู่ด้วยกันเราโคตรนิสัยไม่ดี คอยแต่จะพูดว่าผิดหวังที่เค้าไม่ได้สูง ไหล่ไม่กว้าง มือไม่สวย บลาๆ แต่จริงๆก็พูดแก้เขินไปงั้น ชอบทำเป็นหงุดหงิดเพราะขัดใจท่ากวนๆของเขา ขี้งอนเพราะชอบเวลาเขาง้อ ชอบเล่าเรื่องคนเก่าๆ เพราะเวลาเขาพูดประชดโคตรคิดไปเองว่าเขาหวง หรือใจจริงแล้วแค่อยากให้เรียนรู้บ้างว่าอะไรที่คนเก่ามันไม่เคยเข้าใจ ว่าจากคนเอาแต่ใจเพื่ออยากรู้ว่าจะทนกันได้ไหม สุดท้ายแล้วเราก็เรียนรู้ที่จะไม่เป็นแบบนั้นเพื่อจะอยู่กันรอด ตอบแทนที่เขาเคยยอมคนแย่ๆอย่างเรา ยอมจนโง่ เคยบอกเขาว่าเราชอบวางแผนอนาคต ไม่ได้จะเดินตามแต่คิดแล้วสนุก อยากจะเจอใครดีๆให้ได้สร้างครอบครัว แต่งงาน และมีลูก จะเลี้ยงเขาดีๆบลาๆ มันคือฝันอ่ะ น่ารักออก แล้วพอเขามาส่งที่บ้านแทบจะอยากอยู่กับเขาทั้งคืนเหมือนเดิม ที่เคยนั่งๆกันอยู่ในรถ แต่วันนี้เขาดูหงุดหงิดคงเพราะเหนื่อย หลังจากวันนี้อะไรก็ดูแปลกกว่าเดิม จากที่คุยตั้งแต่ตื่นนอนยันเข้านอน ก็เริ่มหายไปเป็นวันๆ บางทีก็พยายามเข้าใจก็ไม่ได้อะไร แต่วันต่อจากที่เจอกันก็ยังน่ารักที่ไม่ได้คุยทั้งวันก็ยังทักมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว ที่หม่นๆทั้งวันหายไปหมดเลย แต่ด้วยความที่ประจำเดือนจะมา โรคงี่เง่าก็ผุด อะไรก็ดูขัดหูขัดตา อารมณ์ขึ้นๆลงๆ หงุดหงิดเหมือนอยากให้เขาง้อตลอดเวลา อีกคนก็เริ่มหน่าย ปกติก็ไม่ได้ง้ออยู่ละ จากที่เรางอนกลายเป็นต้องง้อซะเอง เวลางี่เง่าสุดท้ายก็กลัวเขาจะเบื่อ แต่แล้วอีกคนก็ตัดสินเราไปละ วันนั้นยอมร้องเพลงไปให้ คนไม่น่ารักของชิน อายมากเพราะไม่ชอบร้องเพลงให้ใครฟัง ทำตัวโลกสวยสุดๆว่าไม่มีไร ตื่นมาผมนี่แทบทรุดเลยฮะ ฮ่าๆ ส่งสติ้กเกอร์มาแค่ OMG ค่าา ละก็หายไปวันๆ คืนนั้นว้าวุ่นสุดๆ รับรู้ได้ถึงอะไรที่เปลี่ยนจากหน้ามือไปเลย เป็นพวกอยากเจอต้องได้เจอ เพราะทำตัวโลกสวยทักไปก่อนว่าถึงบ้านยังแล้วไม่ตอบ เลยเข้า7-11 ซื้อนมจือขวดใหญ่ไปให้ เผื่อเขาอารมณ์ไม่ดีจะดีขึ้น รออยู่หน้าบ้านตั้งแต่ตี1 พอตัดสินใจโทรไปถามว่าอยู่ไหนเพราะรถไม่อยู่ ก็บอกนั่งดื่มกับเพื่อนอยู่ที่ทำงาน ค่าาา ตอนนี้แขนเต็มไปด้วยรอยยุงยังไม่หายเลย น่ากลัวมากก ก็ไม่อยากกวน อารมณ์เด็กๆก็อยากรอตัดสายทิ้งไปถูกไล่ก็ไม่ฟัง พอตี3เริ่มไม่ไหวเลยโทรไปหา จากที่นั่งตบยุงคุยกับเพื่อน จนถึงขั้นหยิบสมุดมาเขียนเล่น โทรไปได้แค่คำตะคอกใส่ไล่ให้กลับ จากคนที่ถามๆเอาแต่บอกว่าอยากรู้อะไรเราก็ไม่ค่อยบอก วันนี้เขากลับพูดว่า เราต้องรู้เรื่องของพี่ทุกเรื่องเลยหรอ พี่ต้องทำทุกอย่างที่เราชอบเลยปะ เราอาจจะดูมีข้อห้ามเขาเยอะ แต่เพราะเป็นเขาก็ห้ามไปงั้นเพราะกลัวตัวเองเขิน วันนี้เราดูผิดไปซะหมด แล้วก็เริ่มด้วยคำว่าเขาคิดกับเราได้แค่น้อง เราไปกันไม่ได้หรอก ว่าเราว่าใช้แต่อารมณ์เดี๋ยวก็มาทิ้งเขามาโวยวายมาใส่อารมณ์ลงที่เขาสุดท้ายก็ทิ้งเขา ค่าาาา สุดท้ายจากคนที่ทำให้เราเชื่อว่าไม่ได้เอาเราไปเปรียบ
ยอมทิ้งคำเพื่อนที่ไม่เห็นด้วย รับคำสนับสนุนว่าทุกอย่างต้องถามใจไม่ใช่เหตุผลว่าเป็นไปได้หรือไม่ได้ บวกกับเขาทำให้มั่นใจว่าเลือกไม่ผิด แต่สุดท้ายถูกทำแบบนี้ไปต่อไม่ถูกเลยยอมแม้กระทั่งขอเป็นแค่น้องกันเหมือนเดิม จะมีใครใหม่ยังไงจะไม่อะไรสักคำแค่อยากหายไปไหนพอ ก็เอาแต่บอกว่าเราอยู่กันแบบนี้ไม่ได้หรอก ไม่มีอะไรมั่นคงสักอย่าง อย่ามาจมปรักได้ไหม ทุกคำของเขามีแต่อารมณ์และตะคอกใส่อีกคนก็ร้องไห้ไปดิ เขาบอกจะพาเพื่อนมาบ้านด้วย พอได้ยินเหมือนอยู่ในรถเลยเริ่มเดินไปจากบ้านเขา ทางที่คิดว่าไม่น่าจะมาทางนี้ สักพักก็ขับมาตรงหน้าดับไฟเปิดกระจกมาบอกให้ขึ้นรถ เลยวางโทรศัพท์ละเดินต่อ ก็ยังจะกลับรถมาแล้วตะคอกให้ขึ้นรถ กลัวจะไปส่งเพราะเขาชอบบอกเราดูแลตัวเองไม่ได้เลยพยายามดูแลตัวเองไม่ให้เขาไปส่งพอบอกให้จอดก็มารั้งแขนไว้เจ็บนะแต่ใจนึงก็ไม่อยากให้เขาปล่อยเราไป เจ็บตรงที่เขาตะคอกว่าเขาให้อะไรเราได้บ้าง เขาดูแลเราไม่ได้ ชีวิตเขายังเป็นบบนี้เลย เขาไม่มีอะไรเลย ตะคอกให้พูดว่าเราวางแผนชีวิตไว้ยังไง ก็ต้องทำงาน แล้วไงต่อ! แต่งงาน แล้วไงต่อ! มีครอบครัว แล้วไงต่อ! มีลูก เออ!แล้วไง เราให้ได้สักอย่างปะ เสียใจที่เราเคยเป็นคนกำลังอนาคตของตัวเองแต่พอวันนี้เรามองแค่ปัจจุบันกลับถูกพูดแบบนี้ ถูกไล่ให้กลับไปหาผชคนเก่า ถูกพูดว่าอะไรที่ยอมๆกันได้มันก็แค่แรกๆเท่านั้น ไม่น่าคุยกันเลยถ้าต้องมาทำเราเสียใจ พอถามว่าอะไรที่จะทำเราเสียใจทั้งที่มันยังไม่เกิด เขาก็บอกว่า ละตอนนี้เราร้องไห้อยู่ปะ ไอ่ควายยยย ร้องเพราะคุณจะไปจากเราไหมคะะ y__y เลยได้แค่พูดไปว่า จากนี้เวลาเราไม่โอเคจะกอดใครอ่ะ สุดท้ายเราก็ต้องเอามือไปจับมือเขา ขอจับไว้ชั่วคราว สักพักเลยปล่อยแล้วโกหกไปว่าโอเคขึ้นบ้างละ เขาดูเมาดูหายใจแรง หงุดหงิด สุดท้ายก็เอนมานอนตัก น้ำตาแทบหยดใส่ค่ะ ได้แต่นั่งมองภาพที่ไม่นานคงไม่มีแล้ว ต้องหยิบทิชชู่มาให้เขาคายหมากฝรั่ง เอาห่อทิชชู่งับประตูรถไว้ เพราะเขาลืมเปิดกระจกรถ ต่อ//