โสดเอาอีตอน30

ชีวิตมันไม่แน่นอนใช่ไหม? ตอบเลยว่า “ใช่” คนที่เราเคยคิดว่าเขาจะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต มาทิ้งเราตอนอายุ30 (แล้วฉันจะไปหาคนใหม่ทันไหมนี่?!!!????) ลองนั่งคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ เรานั้นเองที่เป็นคนทำพัง ไม่ใส่ใจ ไม่ดูแล ติสมันทุกเวลา เขาทนมาได้เกือบ8ปีก็ถือว่าเก่งแล้ว ตอนนั่งพิมพ์อยู่นี้ก็ยังเจ็บระกำอยู่เลย เหมือนใจหวิวๆ ขาดเขาไปแล้วรู้สึกหายใจไม่ออก เขาก็ปลอบนะว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้ เขาก็เจ็บไม่น้อยไปกว่าเรา และยังคงรักเราอยู่ เลิกกันวันนี้เราก็เป็นเพื่อนกันได้นิ ถามว่าดู Club Friday มากไปไหม “ฉันบอกแกเลยนะโว๊ย ฉันทำตามสัญญาไม่ได้” เกิดความถามในใจ ถ้าเรายังรักกันอยู่ทำไมเขาถึงไม่ให้โอกาสเรา ทั้งที่เราร้องขอ เขาไม่อยากเห็นเราเสียใจ แต่รู้ไหมว่าตอนนี้เราเสียใจมาก คำพูดร้ายๆหลายๆคำที่เราเคยพูดกับเขากลับมาทำร้ายเราในวันนี้ “สมควรแล้ว” ตอนนี้รู้สึกผิด แต่มันก็สายไปแล้ว อยากจะแก้ตัว แต่มันก็ไม่เหลือโอกาส เราอยากบอกทุกคนที่ยังมีเขาของคุณอยู่ มันยังไม่สายที่คุณหันกลับมาดูแลเขาให้ดีตอนที่คุณมีโอกาส ใส่ใจเขาซักนิ๊ด มองเห็นเขาซักหน่อย บอกรักเขาบ้าง ทิ้งอีโก้ของคุณไปซะ ไม่ใช่มาบอกรักเขาตอนที่เลิกกัน มันไม่มีประโยชน์พูดเลย

ขอบคุณจริงๆค่ะที่พวกคุณรับฟัง พร้อมรับทุกคำติ ยินดีอย่างยิ่งหากกระทู้นี้ช่วยให้ใครหันกลับมามองคนข้างๆ และขออภัยหากกระทู้นี้เป็นการรบกวน

สุดท้าย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้“ลิงอ้วนรักหมูนะ และจะรักตลอดไป”