สวัสดีค่ะ เพื่อนๆนี้เป็นกระทู้แรกที่ฉันเขียนจริงจัง
คือว่าฉันก้บแฟนคบกันได้1ปี3เดือนแล้วค่ะ คือแฟนเป็นคนที่ไม่ค่อยจู่จี้จุกจิกอ่ะไรเลย ดูเป็นคนไม่ค่อยสนใจอะไรเลย เป็นคนติดเพื่อนติดเกม
ไม่เคยคิดที่จะสนใจฉันเลย. ฉันได้แต่คิดน้อยใจ. แต่ก็พูดอะไรไม่ได้. ได้แต่อยู่เฉยๆ. เขาเป็นคนที่รักอิสระมาก. มากจนเราเข้าหาเขาไม่ได้เลย. คบกันมา9เดือนเจอกันอยู่3ครั้งค่ะ. เป็นเพราะเราอยู่ไกลกันเวลาไม่ค่อยตรงกัน เราเรียนอยู่กรุงเทพ. เขาเรียนอยูม.บูรพา. เขาเป็นคนของสังคมค่ะ. เป็นประธานสาขาค่ะ. เพื่อนชวนไปไหนไปหมดแต่กันเรามาเจอไม่ค่อยได้ ที่เราเป็นอยู่เนี้ยมันใช่คนเป็นแฟนกันป่าวค่ะ
เคยได้ยินทฤษฏีของความรักเกี่ยวกับวงกลม2วงไหมค่ะ. ที่มันจะมี3พื้นที่ ส่วนหนึ่งพื้นที่ส่วนตัวของเรา ส่วนหนึ่งของเขา แล้วอีกส่วนหนึ่งเป็นพื้นที่ของเรา2คน
แต่ฉันรู้สึกว่าฉันไม่มีพื้นที่ร่วมกันกะเขาเลย. พอเราจะเข้าไปในพื้นที่ส่วนนั้นเขาก็หาว่าเราจู้จี้เขาอึดอัด ทำอะไรก็ไม่ได้ทำให้เราเลิกกันมา3ครั้งแล้วค่ะ
พอเลิกกันฉันกับเขาก็ต่างคนต่างมีคนใหม่. แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ตลอดเขามีปัญหาเขาก็ทักมาหาเราปรึกษาเรา. เราก็เหมือนกัน ปรึกษากันตลอด. ทั้งเรื่องแฟนเรื่องเพื่อน. เรา2คนมักจะมีปัญหาเหมือนๆกันตลอดจนทำให้เราเข้าใจกันละกันมากขึ้น
เพราะเหตุนี้เราทั้งคู่เลยรู้สึกดีต่อกันมากขึ้น. ต่อมาไม่นานเราก็เลิกกับแฟน. วันนั้นเขาก็โทรมาคุยด้วยมาปลอบใจฉัน. ฉันรู้สึกดีมากเลยอ่ะ ทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาก็ยังเป็นห่วงเราอยู่เหมือนกัน. รู้สึกมีค่าต่อเขาขึ้นมาทันที. จากนั้นมาเราก็ติดต่อกันเรื่อยๆ. เรารู้สึกดีกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ. แต่เราก็มีคนเขามาคุยกับเรื่อยเรื่อยแต่เราก็ไม่สนใจไม่เปิดใจให้คนอื่นเลย. เป็นเพราะฉันรักเขา แล้วยังรอเขาอยู่ฉันเลยไม่อยากคบใคนใหม่ ไม่อยากรู้จักใครใหม่.
ต่อมาวันหนึ่งฉันได้ตัดสินใจบอกความในใจกับเขา. เขาก็รู้สึกดีๆกับเราอยู่แต่เขามีคนที่เขาต้องรับผิดชอบความรู้สึก เพราะเขามีแฟนอยู่แล้วเราก็เข้าใจ. เราไม่ได้คิดที่จะไปแย่งเขามาเลยนะ. แค่บอกความรู้สึกเฉยๆ. ถ้าเขาทิ้งแฟนเขามาคบกับเราฉันก็คงไม่โอเคเท่าไหร่หรอก. แล้วหลังๆมาเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่.
พอวันหนึ่งเราเห็นเขาตั้งดิสดำในไลน์แล้วก็ตั้งตัสไลน์แปลกๆเราเลยเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง. ว่าเป็นอะไร
...ถ้าเราบอกว่าเราคิดถึงมิน มากจนเรามองข้ามแฟนเรา มินจะตอบว่ายังไง เพราะเป็นแบบนี้ไงเราเลยอยากเงียบ มันรู้สึกแย่กะตัวเรา เรามีคนต้องรับผิดชอบความรู้สึก เราไม่รู้จะทำอะไร พยายามห่างแต่ก็เป็นห่วงยิ่งมาเห็นคุยกะตูนก็รู้สึกไม่ค่อยดี ทั้งๆที่เราก็มีแฟนแล้ว เราไม่รุ้ว่ะ ตอนนี้เรากะแฟนก็ทะเลาะกัน เงียบกันมาจะสัปดาห์แล้ว เราทำตัวไม่ถูกเราไม่รู้ว่าอะไรควรทำ เราชอบเอามินไปเทียบกับแฟน ไม่รู้ดิ ขอโทษ ที่ยังดึงมาพัวพันกับปัญหาของเรานะ มินอยู่ห่างๆเค้าไว้อ่ะดีแล้วล่ะ จะได้ไม่เสียใจ...
คำพูดนี้ทำเอาเราน้ำตาตกในเลย. ทีแรกก็ดีใจอยู่หรอก. แต่พออ่านจบเท่านั้นล่ะน้ำตาตกเลย. เราดีใจนะที่เขายังคิดถึงเราอยู่แต่ก็เสียใจจนไม่รู้สึกดีใจเลย. พอเรากำลีงจะไปคุยกับคนอื่นเขาก็มาเป็นแบบนี้เขาต้องการอะไรกันแน่. เราเสียใจมาก ไปกินเหล้าเมาเลอะเลย. ทั้งที่ตัวเองเป็นคนที่ไม่ค่อยกินเท่าไหร่วันนั้นแบบเมามากเพ้อหาเชาตลอดร้องไห้ด้วย ฉันก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไรจึงทำให้เราเป็นแบบนั้น. เพราะรักมากหรอ. ตัดใจไม่ได้.
พอเราคิดที่จะเดินออกมาจากเขาเขาก็ไม่ให้เราออกมาเขายีงติดต่อเข้ามาทักทายอยู่เสมอจนทันให้เราตัดใจจากเขาไม่ได้. ต่อมาไม่นานเขาก็เลิกกับแฟน. หลังจากนั้นมาเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ. ทำให้เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง. เราตกลงกันว่าเราจะคึยกันไปเรื่อยๆ. คุยกันแบบไม่มีสถานะ. ไม่รู้ว่าจะไปอยู่สถานะไหน. แฟนก็ไม่ใช่เพื่อนก็ไม่เชิง. มีวันหนึ่งที่เรานัดไปเที่ยวกันเขาพาเราไปเจอเพื่อนเก่าเขา เรากับเขาก็บอกเป็นเพื่อนกันนนน. ค่ะเพื่อนก็เพื่อนค่ะ. วันนั้นฉันรู้สึกดีมากๆเลยค่ะเราได้คุยกันเยอะกว่าทุกวัน คุยกันทุกเรื่อง อยู่ด้วยกันนานกว่าทุกครั้ง. บอกเลยมีความสุขมากๆค่ะ. พอหลังจากวันนั้นเขาก็กลับไปเป็นเกมือนเดิม กลับไปเป็นเหมือนแต่ก่อนที่เราเคยคบกัน. ฉันก็เคยได้ยินนะค่ะว่าการกับไปคบกับแฟนเด่าก็เกมือนกับไปอ่านหนังสือเล่มเดิม อ่านกี่ทีกี่ทีก็จบแบบเดิม. เราก็ได้แต่ทนกวังว่าสักวันเขาจะเห็นคุณค่าของเขา. หวังว่าถึงวันนั้นมันคงไม่สายไปนะค่ะ. คบกันไม่มีเวลาให้เรารักอิสระมาก ติดเพื่อนติดเกม. ถ้าเพื่อนๆเจอแบบนี้เพื่อนๆจะทำยังไงดีค่ะ. รักต่อหรือพอดีค่ะ
มันอาจจะดูงงๆนะค่ะ. ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
ใจหนึ่งก็รักใจหนึ่งก็เหนื่อย
คือว่าฉันก้บแฟนคบกันได้1ปี3เดือนแล้วค่ะ คือแฟนเป็นคนที่ไม่ค่อยจู่จี้จุกจิกอ่ะไรเลย ดูเป็นคนไม่ค่อยสนใจอะไรเลย เป็นคนติดเพื่อนติดเกม
ไม่เคยคิดที่จะสนใจฉันเลย. ฉันได้แต่คิดน้อยใจ. แต่ก็พูดอะไรไม่ได้. ได้แต่อยู่เฉยๆ. เขาเป็นคนที่รักอิสระมาก. มากจนเราเข้าหาเขาไม่ได้เลย. คบกันมา9เดือนเจอกันอยู่3ครั้งค่ะ. เป็นเพราะเราอยู่ไกลกันเวลาไม่ค่อยตรงกัน เราเรียนอยู่กรุงเทพ. เขาเรียนอยูม.บูรพา. เขาเป็นคนของสังคมค่ะ. เป็นประธานสาขาค่ะ. เพื่อนชวนไปไหนไปหมดแต่กันเรามาเจอไม่ค่อยได้ ที่เราเป็นอยู่เนี้ยมันใช่คนเป็นแฟนกันป่าวค่ะ
เคยได้ยินทฤษฏีของความรักเกี่ยวกับวงกลม2วงไหมค่ะ. ที่มันจะมี3พื้นที่ ส่วนหนึ่งพื้นที่ส่วนตัวของเรา ส่วนหนึ่งของเขา แล้วอีกส่วนหนึ่งเป็นพื้นที่ของเรา2คน
แต่ฉันรู้สึกว่าฉันไม่มีพื้นที่ร่วมกันกะเขาเลย. พอเราจะเข้าไปในพื้นที่ส่วนนั้นเขาก็หาว่าเราจู้จี้เขาอึดอัด ทำอะไรก็ไม่ได้ทำให้เราเลิกกันมา3ครั้งแล้วค่ะ
พอเลิกกันฉันกับเขาก็ต่างคนต่างมีคนใหม่. แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ตลอดเขามีปัญหาเขาก็ทักมาหาเราปรึกษาเรา. เราก็เหมือนกัน ปรึกษากันตลอด. ทั้งเรื่องแฟนเรื่องเพื่อน. เรา2คนมักจะมีปัญหาเหมือนๆกันตลอดจนทำให้เราเข้าใจกันละกันมากขึ้น
เพราะเหตุนี้เราทั้งคู่เลยรู้สึกดีต่อกันมากขึ้น. ต่อมาไม่นานเราก็เลิกกับแฟน. วันนั้นเขาก็โทรมาคุยด้วยมาปลอบใจฉัน. ฉันรู้สึกดีมากเลยอ่ะ ทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาก็ยังเป็นห่วงเราอยู่เหมือนกัน. รู้สึกมีค่าต่อเขาขึ้นมาทันที. จากนั้นมาเราก็ติดต่อกันเรื่อยๆ. เรารู้สึกดีกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ. แต่เราก็มีคนเขามาคุยกับเรื่อยเรื่อยแต่เราก็ไม่สนใจไม่เปิดใจให้คนอื่นเลย. เป็นเพราะฉันรักเขา แล้วยังรอเขาอยู่ฉันเลยไม่อยากคบใคนใหม่ ไม่อยากรู้จักใครใหม่.
ต่อมาวันหนึ่งฉันได้ตัดสินใจบอกความในใจกับเขา. เขาก็รู้สึกดีๆกับเราอยู่แต่เขามีคนที่เขาต้องรับผิดชอบความรู้สึก เพราะเขามีแฟนอยู่แล้วเราก็เข้าใจ. เราไม่ได้คิดที่จะไปแย่งเขามาเลยนะ. แค่บอกความรู้สึกเฉยๆ. ถ้าเขาทิ้งแฟนเขามาคบกับเราฉันก็คงไม่โอเคเท่าไหร่หรอก. แล้วหลังๆมาเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่.
พอวันหนึ่งเราเห็นเขาตั้งดิสดำในไลน์แล้วก็ตั้งตัสไลน์แปลกๆเราเลยเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง. ว่าเป็นอะไร
...ถ้าเราบอกว่าเราคิดถึงมิน มากจนเรามองข้ามแฟนเรา มินจะตอบว่ายังไง เพราะเป็นแบบนี้ไงเราเลยอยากเงียบ มันรู้สึกแย่กะตัวเรา เรามีคนต้องรับผิดชอบความรู้สึก เราไม่รู้จะทำอะไร พยายามห่างแต่ก็เป็นห่วงยิ่งมาเห็นคุยกะตูนก็รู้สึกไม่ค่อยดี ทั้งๆที่เราก็มีแฟนแล้ว เราไม่รุ้ว่ะ ตอนนี้เรากะแฟนก็ทะเลาะกัน เงียบกันมาจะสัปดาห์แล้ว เราทำตัวไม่ถูกเราไม่รู้ว่าอะไรควรทำ เราชอบเอามินไปเทียบกับแฟน ไม่รู้ดิ ขอโทษ ที่ยังดึงมาพัวพันกับปัญหาของเรานะ มินอยู่ห่างๆเค้าไว้อ่ะดีแล้วล่ะ จะได้ไม่เสียใจ...
คำพูดนี้ทำเอาเราน้ำตาตกในเลย. ทีแรกก็ดีใจอยู่หรอก. แต่พออ่านจบเท่านั้นล่ะน้ำตาตกเลย. เราดีใจนะที่เขายังคิดถึงเราอยู่แต่ก็เสียใจจนไม่รู้สึกดีใจเลย. พอเรากำลีงจะไปคุยกับคนอื่นเขาก็มาเป็นแบบนี้เขาต้องการอะไรกันแน่. เราเสียใจมาก ไปกินเหล้าเมาเลอะเลย. ทั้งที่ตัวเองเป็นคนที่ไม่ค่อยกินเท่าไหร่วันนั้นแบบเมามากเพ้อหาเชาตลอดร้องไห้ด้วย ฉันก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไรจึงทำให้เราเป็นแบบนั้น. เพราะรักมากหรอ. ตัดใจไม่ได้.
พอเราคิดที่จะเดินออกมาจากเขาเขาก็ไม่ให้เราออกมาเขายีงติดต่อเข้ามาทักทายอยู่เสมอจนทันให้เราตัดใจจากเขาไม่ได้. ต่อมาไม่นานเขาก็เลิกกับแฟน. หลังจากนั้นมาเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ. ทำให้เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง. เราตกลงกันว่าเราจะคึยกันไปเรื่อยๆ. คุยกันแบบไม่มีสถานะ. ไม่รู้ว่าจะไปอยู่สถานะไหน. แฟนก็ไม่ใช่เพื่อนก็ไม่เชิง. มีวันหนึ่งที่เรานัดไปเที่ยวกันเขาพาเราไปเจอเพื่อนเก่าเขา เรากับเขาก็บอกเป็นเพื่อนกันนนน. ค่ะเพื่อนก็เพื่อนค่ะ. วันนั้นฉันรู้สึกดีมากๆเลยค่ะเราได้คุยกันเยอะกว่าทุกวัน คุยกันทุกเรื่อง อยู่ด้วยกันนานกว่าทุกครั้ง. บอกเลยมีความสุขมากๆค่ะ. พอหลังจากวันนั้นเขาก็กลับไปเป็นเกมือนเดิม กลับไปเป็นเหมือนแต่ก่อนที่เราเคยคบกัน. ฉันก็เคยได้ยินนะค่ะว่าการกับไปคบกับแฟนเด่าก็เกมือนกับไปอ่านหนังสือเล่มเดิม อ่านกี่ทีกี่ทีก็จบแบบเดิม. เราก็ได้แต่ทนกวังว่าสักวันเขาจะเห็นคุณค่าของเขา. หวังว่าถึงวันนั้นมันคงไม่สายไปนะค่ะ. คบกันไม่มีเวลาให้เรารักอิสระมาก ติดเพื่อนติดเกม. ถ้าเพื่อนๆเจอแบบนี้เพื่อนๆจะทำยังไงดีค่ะ. รักต่อหรือพอดีค่ะ
มันอาจจะดูงงๆนะค่ะ. ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ