คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
ผมเคยติด0 13ตัวนะเคยมองว่าไม่เหมาะกับ เคยท้อ แต่ก็ลองทำที่คิดว่าสุดของเราคืออะไร เราพยายามพอหรอป่าว ตอนติด0อายเพื่อนมากๆ เค้าเรียนเก่งกันหมด ตอนวิชาแนะแนวมันเจ็บปวดใจมากๆ เพื่อนหาวิธีเรียนต่อ แต่เรากลับทำไม่ได้
จนสุดท้าย กลับมาแก้0ได้ทุกตัว ตอนนี้เรียนจบมหาลัยรัฐแล้ว คณะ วิศวะ เกรดกลางๆ อย่างไงก็ทนไปก่อน น้องคิดว่าน้องทำดีที่สุดยัง
ผ่านมันไปให้ได้นะครับแล้วเราจะภูมิใจกับมัน
จนสุดท้าย กลับมาแก้0ได้ทุกตัว ตอนนี้เรียนจบมหาลัยรัฐแล้ว คณะ วิศวะ เกรดกลางๆ อย่างไงก็ทนไปก่อน น้องคิดว่าน้องทำดีที่สุดยัง
ผ่านมันไปให้ได้นะครับแล้วเราจะภูมิใจกับมัน
แสดงความคิดเห็น
เรียนมาถึงม.5พึ่งรู้ตัวว่าตัวเองไม่เหมาะกับม.ปลายแล้วทำไงดีคะTT
เราจะเล่าให้ฟังพอประมาณนะคะเพราะตอนนี้เราเคลียดมากๆเลยยิ่งเป็นลูกเดียวแล้วไม่กล้าพูดกับพ่อแม่อีกแย่มากๆคะ ตอนที่เราอยู่ม.3พ่อแม่เราอยากให้เราเรียนสายอาชีพไม่อยากให้เรียนแบบหนักหัวเพราะเขาบอกว่าเรียนที่ไหนจบไปก็ต่างมาทำงานเจอกันอยู่ดี ต้องบอกก่อนว่าตอนนั้นเราถือว่าความคิดเราแบบเด็กมากเถียงสุดๆยังไงต้องชนะให้ได้ยอมรับเลยคะว่าตอนนั้นเราชอบภาษาสุดๆพยามบอกพ่อแม่ว่าที่เลือกเรียนสายตรงเพราะอยากเรียนรู้ภาษาที่สามแล้วพูดได้ว่าตอนขึ้นม.ปลายมาใหม่ๆมีความสุขสุดๆได้เจอเพื่อนใหม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆเยอะมากแล้วยิ่งวิชาแนะแนวมีเข้าร่วมกิจกรรมหาสาขาที่ใช่คณะที่ชอบนี่ฟินนนนนมากพูดเลยตั้งแต่ม.2(เอ๋!!!!นี่แอบคิดไปไกลมาก)เราอยากเข้าการโรงแรมมากๆชอบมากๆจึงขึ้นมอปลายมาเลยเลือกภาษาที่สามที่เอาไว้ใช้สอบเข้าพอมาม.5ความสุขสนุกต่างๆมันหายไปไหนหมดแทบไม่หลงเหลือความฝันสลายเมื่อเราได้ติดศูนย์วิชาอังกฤษเราเป็นเด็กที่พ่อแม่ไว้ใจได้คะไม่เที่ยวไม่เกเรแต่หัวไม่ดีเมื่อเราไปบอกพ่อแม่เค้าไม่ได้ว่าเรามากนะเหมือนเค้าจะรู้ว่าเราหัวไม่ดีอยู่แล้วแต่มันก็พอๆจะไปได้พอติดศูนย์ทุกๆอย่างมันเหมือนดูอยากไปหมดเลยคะไหนจะเรียนไหนจะต้องมานั่งแก้ต้องบอกก่อนว่าอ.ที่สอนภาษาอังกฤษเราไม่แก้ไม่ได้ง่ายๆยิ่งพวกที่ชอบพาพ่อแม่มาเวลาแก้ศูนย์มุขนี้ใช้กับคนนี้ไม่ได้นะเราติดตัวเดียวคะแล้วยิ่งเป็นคนเรียนไม่เก่งหัวไม่ดีโอ้ยยเน้ออไหนม.6จะสอบนู้นนี่สารพัดอย่างคะเราพยามสุดๆที่พอจะทำได้พยามที่จะไปให้ได้พยามที่จบม.6ให้ได้เพราะรู้หัวไม่ดีเลือกสายผิดคงไปต่อระดับมหาลัยยากขึ้นเลยว่าจะเอาวุฒิเรียนสายอาชีพก่อนแล้วค่อยทำงานไปเรียนต่อเอา แต่!!!ปัญาหาคะที่บ้านเราลูกคนเดียว เราอยู่ในหมู่บ้านนี้มาตั้งแต่เกิดทุกคนต่างรู้ว่าเราเป็นเด็กอยู่ติดบ้านใครเดินไปผ่านไปมาก็เห็นเรานั่งทำการบ้านหน้าบ้านตลอดจนทุกคนต่างชื่นชมพ่อแม่ว่าดีจัง17 18 ป่านี้ไม่นั่งติดบ้านแบบนี้หรอก(บางคนนะคะแหะๆ) เรากลัวพ่อแม่จะผิดหวังคะกลัวคนอื่นมาพูดอะไรทำให้พ่อแม่เคลียดเพราะที่บ้านเป็นคนพื้นๆคะค้าขายเช้าเย็นเรายิ่งเห็นพ่อแม่เหนือยมามากเคยให้นมเราแม่ไม่บ่นสักคำเราเรียนแค่นี้จะไปบ่นเหนือยบ่นไม่ไหวแล้วเรากลัวไปหมดเลยคะ ความคิดตอนนี้เราอยากไปเริ่มต้นกับสายอาชีพแล้ว ทุกสายการเรียนมีความยากแตกต่างกันจริงคะแต่ม.ปลายถ้าทุกคนเคยผ่านก็คงจะรู้เราควรทำยังไงดีคะ ควรเริ่มยังไงดี