ของกิ๋นบ้านเฮา (คนภาคกลาง,ตะวันออก,ใต้ ใจไม่ถึงอย่าเข้ามาดูนะจ๊ะ)

อันนี้เป็นอาหารทางภาคเหนือนะครับ เรียกว่า "ลู่หมู" อย่างที่เห็นหละครับ อาจจะดูสยดสยองสำหรับคนภาคอื่นที่ไม่ค่อยได้ทานอาหารประเภทนี้นะครับ
แต่สำหรับคนทางภาคเหนือแล้วเมนูนี้ เป็นเมนูธรรมดาๆ ที่เห็นกันจนชินแล้ว สำหรับผม กินมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ ปัจจุบันนี้ผมอายุ 36 แล้ว ไม่ค่อยได้กินแล้ว
นานๆ อาจจะ 1-3 ปี ถึงจะได้กินสักครั้ง และการที่จะได้กินแต่ละครั้งมันยากมาก สำหรับคนต่างจังหวัดที่มาทำงานในกรุงเทพแบบผม เพราะเป็นเมนูที่ไม่สามารถไปหาซื้อได้ทั่วๆไป  ปีใหม่ที่ผ่านมาผมได้กลับบ้านไปกราบพ่อและแม่อีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้ไปเป็นเวลาถึง3ปีแล้ว  พ่อก็ทำเมนูนี้ให้ผมกินอีกครั้ง
เรานั่งล้อมวงกินกันอย่างมีความสูข ทุกๆครั้งที่ผมตักมันเข้าปากผมไม่เคยกังวลเลยว่ารสชาติมันจะอร่อยเหมือนเดิมหรือไม่ เพราะแต่ละคำที่ผมกิน ผมได้ความทรงจำดีๆกลับคืนมา.......ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี เรายังเป็นเด็กน้อยในสายตาพ่อแม่อยู่เสมอ ไม่ว่าจะนานแค่ พ่อและแม่ยังรักลูกและเฝ้ารอลูกๆกลับมาเสมอ
หลายครั้งที่ผมแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เมื่อแม่ยังจำได้ดีเสมอ ว่าเราชอบกินอะไร แม่จะไปหามาให้เรา แล้วเราหละ......! รู้ใหมว่าท่านต้องการอะไร