คือ จะบอกก่อนเลยว่าส่วนตัวเป็นคนอธิบายไม่เก่ง อาจจะงงๆโง่ๆไปหน่อยก็ขออภัยค่ะ!
เราเป็นผู้หญิง เป็นวัยรุ่นทั่วไปคนนึง จะขอเกริ่นละกันว่าเราสูง 161 ไหล่กว้างๆ ถ้ามองดีๆก็ผู้ชายตัวเล็กคนนึงเลยอ่ะ เราเป็นผู้หญิงห้าวๆ ดูนิ่งๆเงียบๆ หน้าตาถือว่าธรรมดาๆนั่นแหละค่ะ เราโตมากับพวกเด็กผู้ชายตอนเด็กๆเลยโดนทักว่าเป็นทอมบ้างล่ะ เป็นผู้ชายบ้างล่ะ คือ ผมก็ยาวเอาอะไรดู? เอาหล่ะเข้าเรื่องค่ะ คือ เรื่องมีอยู่ว่าช่วงปิดเทอมเราไปเรียนพิเศษกับเพื่อน เราก็ไปนู่นนี่กับเพื่อนบ่อยๆ ซึ่งแน่นอนว่าเราถูกมอง เราก็แบบเอ้อ!เพื่อนเราหน้าตาดี แต่บางทีก็มีคนมองเราแล้วซุบซิบๆ บางคนมองแบบ"แฟนกันแน่เลย"เพราะว่าเราแต่งตัวแบบ เสื้อยืดหรือเสื้อกล้าม กางเกงสามส่วนหรือยีนส์ขายาว รองเท้าผ้าใบ บางทีก็ใส่เสื้อกล้ามแล้วพาดเสื้อกันหนาวไว้ที่ไหล่อะไรแบบนี้ ส่วนเพื่อนเราก็แต่งแบบผู้หญิงทั่วไปค่ะ เราก็ถามเพื่อนว่า"เฮ้ย! รู้สึกบ้างไหมว่ามีคนมอง" มันก็บอกว่า"รู้ดิแต่ไม่สนว่ะ"เราก็แบบเอองั้นชั่งมันเหอะ! ซึ่งเราก็ยอมรับว่าเราเหมือนแฟนกันมาก เพราะเราจะจิกทุกคนมีมองวิ้งๆใส่เพื่อนเราไม่ว่าจะใครก็ตาม หรือบางทีเราก็ทำเป็นกอดคอทำเป็นคุยงุ้งงิ้งเพื่อให้ไอ้พวกนั้นไปไกลๆ 555 และพอเปิดเทอมเราก็ไปเรียนพิเศษอีกแต่คนละที่กับเพื่อนเรา ซึ่งก็คือเราต้องเรียนคนเดียว! เราก็ไปอาทิตย์แรกเราเอารถไปด้วยพอเราจอดปุ๊บ!เรารู้สึกแปลกๆพอหันไปมอง โอ้วจอจ!!!มองทำไมคะ?...เราก็ทำเป็นไม่สนไม่แคร์ค่ะ แล้วเราก็ขึ้นเรียน พอจะกลับปรากฏรถยางแบน! เราก็เฮ้ย!เพิ่งเปลี่ยนยางนะบ้าหรือป่าวไปซื้อมาเองเลยด้วย ซึ่งพอลองมองรอบๆก็มีคนมองเราอยู่อีก(ลืมบอกถ้ามีคนมองเราจะรู้เพราะทำตัวไม่ถูก)เราก็เลยขี่ไปก่อนสักหน่อยขี่บดๆยางไปแล้วก็ลงเข็นรถกลับบ้าน(โชคดีที่บ้านไม่ไกลเท่าไหร่แต่ก็แทบตาย) พอหลังจากนั้นเราเลยให้แม่มาส่งแทน พอลงจากรถปุ๊บสิ่งแรกที่ทำคือ มองรอบตัว แล้วเหมือนเคย"ถูกมองอีกแล้ว?" มองทำไมมองอะไรเราคิดตลอด ไม่ว่าเราจะเดินไปไหนก็ตาม ไปเซเว่น ไปเติมเงิน เดินกินขนม เดินเล่นที่ห้าง หรือรอแม่มารับเรามักจะถูกมองอยู่บ่อยๆ หรือแม้กระทั่งเราเดินขึ้นไปเรียนระหว่างทางก็ถูกมอง บางคนมองแบบแทบหมุนหัว บางคนมองแล้วคุยกับเพื่อน บางคนพอเราหันไปจ้องหน้าก็หลบตาก้มหน้าบ้าง หันไปทางอื่นบ้าง บางคนสะกิดให้เพื่อนมอง เราเคยถามแม่กับยายว่า"เขามองหนูกันทำไมนักหนา หนูมีอะไรให้มอง หนูก็ไม่ต่างจากคนอื่นนี่ แบบนี้ไม่ชอบเลยอ่ะจริงๆ มันน่ารำคาญ" แม่ก็บอกว่า"เขาคงคิดว่าอีนี่มันผู้หญิงหรือทอมวะ อะไรแบบนี้หรือเปล่า" (แม่หนูเป็นคนตลกค่ะ) ส่วนยายบอก"เขาก็คิดว่าเป็นใครวะ หรือไม่ก็เห็นว่าเท่ห์ ไม่เหมือนผู้หญิง เดินคนเดียวหรือเปล่า" (เราก็ว่าคงไม่ใช่มั้ง) คือเราสงสัยมากจริงๆ เราอยากถามก็กลัวแบบ"ชั้นไม่ได้มองเธอสักหน่อย" "ใครมองหาเรื่องหรอ" บลาๆ คือเราขี้เกียจมีปัญหา มันน่าเบื่อ
ใครพอจะทราบบ้างว่าเพราะอะไร ขอความเห็นหน่อยค่ะ ตอนนี้เซ็งจิตสุดๆแล้วค่ะ T^T ทำอะไรไม่ถนัดเลย...
สงสัยมาก...ทำไมไปไหนมีแต่คนมอง?
เราเป็นผู้หญิง เป็นวัยรุ่นทั่วไปคนนึง จะขอเกริ่นละกันว่าเราสูง 161 ไหล่กว้างๆ ถ้ามองดีๆก็ผู้ชายตัวเล็กคนนึงเลยอ่ะ เราเป็นผู้หญิงห้าวๆ ดูนิ่งๆเงียบๆ หน้าตาถือว่าธรรมดาๆนั่นแหละค่ะ เราโตมากับพวกเด็กผู้ชายตอนเด็กๆเลยโดนทักว่าเป็นทอมบ้างล่ะ เป็นผู้ชายบ้างล่ะ คือ ผมก็ยาวเอาอะไรดู? เอาหล่ะเข้าเรื่องค่ะ คือ เรื่องมีอยู่ว่าช่วงปิดเทอมเราไปเรียนพิเศษกับเพื่อน เราก็ไปนู่นนี่กับเพื่อนบ่อยๆ ซึ่งแน่นอนว่าเราถูกมอง เราก็แบบเอ้อ!เพื่อนเราหน้าตาดี แต่บางทีก็มีคนมองเราแล้วซุบซิบๆ บางคนมองแบบ"แฟนกันแน่เลย"เพราะว่าเราแต่งตัวแบบ เสื้อยืดหรือเสื้อกล้าม กางเกงสามส่วนหรือยีนส์ขายาว รองเท้าผ้าใบ บางทีก็ใส่เสื้อกล้ามแล้วพาดเสื้อกันหนาวไว้ที่ไหล่อะไรแบบนี้ ส่วนเพื่อนเราก็แต่งแบบผู้หญิงทั่วไปค่ะ เราก็ถามเพื่อนว่า"เฮ้ย! รู้สึกบ้างไหมว่ามีคนมอง" มันก็บอกว่า"รู้ดิแต่ไม่สนว่ะ"เราก็แบบเอองั้นชั่งมันเหอะ! ซึ่งเราก็ยอมรับว่าเราเหมือนแฟนกันมาก เพราะเราจะจิกทุกคนมีมองวิ้งๆใส่เพื่อนเราไม่ว่าจะใครก็ตาม หรือบางทีเราก็ทำเป็นกอดคอทำเป็นคุยงุ้งงิ้งเพื่อให้ไอ้พวกนั้นไปไกลๆ 555 และพอเปิดเทอมเราก็ไปเรียนพิเศษอีกแต่คนละที่กับเพื่อนเรา ซึ่งก็คือเราต้องเรียนคนเดียว! เราก็ไปอาทิตย์แรกเราเอารถไปด้วยพอเราจอดปุ๊บ!เรารู้สึกแปลกๆพอหันไปมอง โอ้วจอจ!!!มองทำไมคะ?...เราก็ทำเป็นไม่สนไม่แคร์ค่ะ แล้วเราก็ขึ้นเรียน พอจะกลับปรากฏรถยางแบน! เราก็เฮ้ย!เพิ่งเปลี่ยนยางนะบ้าหรือป่าวไปซื้อมาเองเลยด้วย ซึ่งพอลองมองรอบๆก็มีคนมองเราอยู่อีก(ลืมบอกถ้ามีคนมองเราจะรู้เพราะทำตัวไม่ถูก)เราก็เลยขี่ไปก่อนสักหน่อยขี่บดๆยางไปแล้วก็ลงเข็นรถกลับบ้าน(โชคดีที่บ้านไม่ไกลเท่าไหร่แต่ก็แทบตาย) พอหลังจากนั้นเราเลยให้แม่มาส่งแทน พอลงจากรถปุ๊บสิ่งแรกที่ทำคือ มองรอบตัว แล้วเหมือนเคย"ถูกมองอีกแล้ว?" มองทำไมมองอะไรเราคิดตลอด ไม่ว่าเราจะเดินไปไหนก็ตาม ไปเซเว่น ไปเติมเงิน เดินกินขนม เดินเล่นที่ห้าง หรือรอแม่มารับเรามักจะถูกมองอยู่บ่อยๆ หรือแม้กระทั่งเราเดินขึ้นไปเรียนระหว่างทางก็ถูกมอง บางคนมองแบบแทบหมุนหัว บางคนมองแล้วคุยกับเพื่อน บางคนพอเราหันไปจ้องหน้าก็หลบตาก้มหน้าบ้าง หันไปทางอื่นบ้าง บางคนสะกิดให้เพื่อนมอง เราเคยถามแม่กับยายว่า"เขามองหนูกันทำไมนักหนา หนูมีอะไรให้มอง หนูก็ไม่ต่างจากคนอื่นนี่ แบบนี้ไม่ชอบเลยอ่ะจริงๆ มันน่ารำคาญ" แม่ก็บอกว่า"เขาคงคิดว่าอีนี่มันผู้หญิงหรือทอมวะ อะไรแบบนี้หรือเปล่า" (แม่หนูเป็นคนตลกค่ะ) ส่วนยายบอก"เขาก็คิดว่าเป็นใครวะ หรือไม่ก็เห็นว่าเท่ห์ ไม่เหมือนผู้หญิง เดินคนเดียวหรือเปล่า" (เราก็ว่าคงไม่ใช่มั้ง) คือเราสงสัยมากจริงๆ เราอยากถามก็กลัวแบบ"ชั้นไม่ได้มองเธอสักหน่อย" "ใครมองหาเรื่องหรอ" บลาๆ คือเราขี้เกียจมีปัญหา มันน่าเบื่อ
ใครพอจะทราบบ้างว่าเพราะอะไร ขอความเห็นหน่อยค่ะ ตอนนี้เซ็งจิตสุดๆแล้วค่ะ T^T ทำอะไรไม่ถนัดเลย...