เราชื่อ ฟ ล่ะกันน่ะ เราอยู่มหาลัยแล้ว เราคิดว่าเราเป็นคนรักง่ายหน่ายเร็วมาก เราคบกับคนนึง เค้าชื่อ พ แล้วกันเนอะ เค้าชอบเราแล้วก็มาขอคบตอนแรกเราก็ไม่คบหรอกเพราะอยากเรียนก่อน อยู่มาหลายๆเดือนเค้าก็ตามตื้อไม่เลิกเราเห็นแก่ความพยายามของเค้าอีกทั้งเป็นคนใจอ่อนเลยคบไป ช่วงแรกเรากับเค้ารักกันดีมากไม่มีปัญหาอะไรกัน เรานี้แบบเห้ยเป็นรักที่สดใส เราก็รักเค้าเค้าก็รักเรา แต่ช่วงหลังนี่ไม่ใช่เหมือนเค้าจะรักเราคนเดียวซะมากกว่าตอนหลังๆเนี่ยะเรารู้สึกเบื่อในความรักครั้งนี้มาก แต่เราก็คิดว่าทำยังไง ให้คบกันนานๆและเราก็รักเค้าแบบไม่เบื่อ แต่เราพยายามแล้ว ที่จะรักษาความรู้สึกที่เรามีต่อเค้าในช่วงแรกๆ แต่เราก็ทำไม่ได้เราเลยบอกเค้าไปตรงๆ ว่า 'ตอนนี้เราเบื่อเธอว่ะ เราไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรทั้งที่เธอรักเราขนาดนี้แต่เราก็ยังหมดรักเธอ ' ตอนนั้น เค้าถามว่าเค้าผิดอะไร เราก็บอกว่าเธอไม่ผิดเราผิดเองที่เป็นคนขี้เบื่อเกินไป เค้าบอกว่าก็ได้ ก็เลิกไปความรู้สึกตอนนั้นโล่งมากกก อิสระอีกครั้งที่เราไม่ต้องไปทำร้ายใครอีก ช่วงก่อนหน้านี้สองสามปี เราเคยมีความรักครั้งนึงน่ะ เค้าชื่อ ต เรารักเค้ามาก มากที่สุดคิดว่าเค้าคือคนสุดท้ายของเรา แต่มันไม่ใช่ เค้าให้เหตุผลเดียวกันว่า 'เบื่อ' มันเหมือนปมที่ทำให้เราไม่อยากรักใคร แต่พอมี พ มา เค้ารักเราแต่เรากลับมองไม่เห็นแถมยังทำร้ายเค้าอีกแบบนี้ เราเลวหรือเปล่าค่ะ
ปล.ถ้าพิมพ์งงหรือไม่เข้าใจอะไรขออภัยด้วยน่ะค่ะนี้เป็นกระทู้แรกเลย
ปล2.ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ
เราเลวหรือเปล่าที่ทำแบบนี้
ปล.ถ้าพิมพ์งงหรือไม่เข้าใจอะไรขออภัยด้วยน่ะค่ะนี้เป็นกระทู้แรกเลย
ปล2.ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ