เมื่อคนที่เรารัก เขาทิ้งเราไป..

สวัสดีค่ะ เราเเค่อยากมาระบายเเละเล่าเรื่องราวชีวิตคู่ของเรา ยาวไปนิดเเต่อ่านให้จบนะคะ

เราขอใช้นามสมมุตินะ เราชื่อ พราว เเฟนเราชื่อพีพี เรากับพีพีรู้จักกันมาตั้งเเต่เด็กเเล้วค่ะ เราเรียนด้วยกันมาตั้งเเต่อนุบาล ตอนเด็กๆ ประมาณประถม พีพีเคยจีบเราด้วย โทรมาแกล้งเราบ้าง ตามประสาเด็กๆ แต่ตอนนั้นก็เด็กๆ ยังไม่รู้ประสีประสาอะไร เลยไม่ได้คิดอะไร

พอจบป.6 เราทั้งคู่เเยกย้ายกันค่ะ เราเปลี่ยนมาเรียนโรงเรียนรัฐบาล ส่วนพีพี เขาก็ย้ายบ้านจากเมื่อก่อนบ้านใกล้กัน ก็ย้ายไปอยู่เเบบไกลกันมากๆ ทีเเรกก็ไม่ได้ติดต่อไรกัน พอมอหนึ่งเทอมหลังๆ ก็ได้อีเมลล์มาค่ะ จากเพื่อนที่โรงเรียนเก่านั่นแหละ เเละเราก็คุยกัน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ฮิตเล่น msn มาก เวลาเรามาร้านเน็ทเพื่อหาข้อมูลส่งออาจารย์ เรากับเขาก็ทักคุยกันตลอดค่ะ

พีพีเป็นผู้ชายที่กวนตีน เเต่น่ารักมาก เวลาคุยด้วยไม่เครียดเลย รู้สึกสบายที่ได้คุยกัน เราคุยกันได้ทุกเรื่อง ตอนนั้นเรามีไรเราก็คุยกับเขา เล่าเรื่องที่โรงเรียนบ้าง เเต่ส่วนใหญ่จะบ่นเรื่องงานที่อาจารย์สั่ง ส่วนเขาเองก็เหมือนกัน ขนาดเรื่องแฟนเขาเขาก็มาเล่าให้เราฟังนะ อีกอย่างที่ทำให้เราคุยกับเขาตลอดเพราะทุกครั้งที่เราไปทำงานที่ร้านเน็ท เขาออนตลอดเลย บ้านเขามีคอมค่ะ ส่วนตอนนั้นบ้านเรามีคอมเเต่ไม่ได้ติดเน็ทจะคุยกันทีก็ต้องร้านเน็ทเท่านั้น เราคุยกันจนกระทั่งเราอยู่มอสี่มอห้ามั้ง คราวนี้เราไปสมัครเฟสบุ๊คเล่นยูโฟ่ (มันเป็นกระเเสเช่นเคย) เเล้วเราก็ไปรักกับคนในยูโฟ่ จนเราไม่ได้คุยกับพีพี เลย

เราเล่นยูโฟ่ได้ประมาณปีหนึ่ง พอเราจะจบมอหกเราก็ไม่ค่อยได้เล่นอีกเลย คราวนี้เรากลับไปออนเอ็มเเล้วก็เจอพีพี ออนอยู่เหมือนทุกที พีพีสมัครเฟสบุ๊คค่ะ เราเลยขอเขาไป เเรกๆ เฟสบุ๊คก็ไม่บูมเท่าไหร่นะ ก็เลยคุยเอ็มสลับเฟส เเต่เราก็ไม่ได้คุยอะไรกันบ่อยหรอก แค่เกือบทุกวัน 5555

ไม่รู้ว่าเรื่องของเรามันเริ่มจากตรงไหน เเรกๆ คุยกัน แกล้งกัน มีบางครั้งที่พีพีแกล้งหยอดมา เราก็หยอดกลับ แล้วพอเราขึ้นปีหนึ่งเทอมสองอ่ะ เราคุยกันบ่อยกว่าเดิม กลับบ้านมาก็คุย คุยกันทุกวัน ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันนักหนา มันมีเรื่องมาให้คุยได้ตลอดเลยค่ะ ช่วงนั้นมีความสุขมาก เราเป็นเพื่อนที่คุยกันได้ทุกเรื่องเเละพีพี เองก็ไม่มีทีท่าว่าจะเบื่อหรือรำคาญเราเลย เราเองก็ไม่เบื่อนะ พีพีชอบหยอดมุกแป้กๆ 5555 ยอมรับว่าเเรกๆ ไม่ค่อยเข้าใจหรอกค่ะ หลังๆ ก็เริ่มเก็ทละ เพราะคุยกักนบ่อยเลยเข้าใจ เเละมีบางครั้งที่เราโทรหาพีพี มีช่วงหนึ่งที่พีพี หายไป ไม่คุยกับเรา เราก็ถามเขาค่ะ ทักไปถามทุกวัน จนวันนึงเขาก็ตอบมา พีพีถามว่า "คิดอะไรกับเราป่าว" ตอนเเรกก็อึ้ง เพราะตอนนั้นเราเองก็ไม่รู้ว่าคิดไร รู้เเค่มีความสุขที่ได้คุยด้วยกัน พอหายก็เลยรู้สึกแปลกๆ เหมือนอะไรขาดหายไป พีพีบอกกลัวเราชอบเขาค่ะ เขาบอกตัวเขาเองไม่มีอะไรดีเลย ไม่อยากให้เราคิดอะไรกับเขา เเต่ตอนนั้นเราเองก็ไม่รู้ว่าเราคิดป่าว เลยขอให้เขาเเค่สัญญาว่า "อย่าหายไปอีกนะ" เขาก็ตกลงค่ะ วันต่อมาเราก็กลับมาคุยกันแบบเดิม

พอจบปีหนึ่ง ช่วงปิดเทอม เรานัดเจอกับพีพีค่ะ เราเป็นเพื่อนกันนะ เเต่บ้านเราอยู่ไกลกันมากเลยไม่ได้เจอกันเลยตลอด 7 ปี เราก็เลยลองนัดเจอดู ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นเราคิดอะไร รู้เเค่ว่าอยากลองเจอสักครั้ง เเละการเจอกันครั้งนี้ก็เหมือนเป็นจุดเริ่มต้นของเรา ครั้งเเรกที่เจอหน้ากันเเบบว่ามันก็เขิลนะ เเต่เราไม่อยากทำตัวประหม่า เลยพูดๆหัวเราะกลบเกลื่อนไป เราก็รู้ว่าพีพี เองก็อาจจะเขินแหละ คนไม่เจอกันมาเกือบสิบปี พอมาเจอหน้าก็เลยแปลกๆ เเละหลังจากมีครั้งเเรก ก็มีการนัดเจอครั้งอื่นๆ ต่อต่อไปอีก เเละในที่สุดเราก็คบกัน พีพีไม่ได้ขอเราคบนะ เเล้วเราก็ไม่ได้ขอพีพีคบ เเต่มันเป็นความรู้สึกที่ก้ำกึ่ง เราเลยถามเขาไปว่า "เป็นเเฟนกันนะ" พีพีบอกกลับมาว่า "ตอนนี้ยังไม่ใช่แฟนอีกหรอ" 555 นั่นแหละค่ะ เป็นวันเเรกที่เราได้คบกัน ดูเหมือนเราเป็นฝ่ายรุกผู้ชายเลยเนอะ

ตอนเเรกคบกันอะไรก็หวานไปหมด ไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ เขามาหาเราบ้าง ชวนกันไปเที่ยว คุยกันทุกวันเหมือนเดิม เเต่พอเข้าเดือนที่สาม หมดโปรโมชั่น ชีวิตรักก็หวานดีอยู่ค่ะแต่ "อดีต" ของพีพี ทำให้เรามีปัญหากัน เขาเล่าเรื่องในอดีตของเขาให้เราฟัง (มันเป็นเรื่องใหญ่มากเเละคาดไม่ถึงเลย) พีพีบอกเคารพในการตัดสินใจเรา ถ้าเราจะกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิม แต่ตอนนั้นเรารักเขาไปเเล้ว จะให้ถอนตัวได้ไง เราเลยบอกไปว่าเราไม่สนใจอดีตเขา อนาคตเป็นยังไงไม่รู้ เเค่ได้อยู่กับพีพี ก็พอ

เเละเราก็คบกันต่อค่ะ ช่วงเวลาหลังจากนี้มีทะเลาะกันบ้าง ทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ เล็กสุดก็งอนที่ไม่ตอบเเชท ส่วนเรื่องใหญ่ก็เรื่องผู้หญิง ไม่ใช่ครั้งเดียวแต่หลายครั้งมาก ขนาดยังคบไม่ถึงปี ปัญหายังเยอะเลยค่ะ มีบางครั้งเขาก็บอกขออยู่คนเดียว เราก็ไม่รู้จะทำยังไงก็ยอมค่ะ เเต่อีกวันเขาก็ทักมาเหมือนเดิม เเต่ทุกครั้งที่มีปัญหา เราจะเป็นฝ่ายง้อตลอดเพราะไม่อยากให้เรื่องมันยืดเยื้อ เเละอีกอย่างเราก้ไม่อยากเสียเขาไป

ล่าสุดช่วงปลายปี57 เราคบกันได้หนึ่งปีครึ่งพอดีเป๊ะ เราจับได้ว่าพีพี มีคนอื่นค่ะ ปกติพีพีไม่เคยผิดนัดเรา เเละก็ไม่เคยไล่เรากลับไปทั้งๆ ที่นัดมาเจอกันเเล้ว เราเลยสงสัย วันนั้นเป็นวันครบรอบหนึ่งปีหกเดือนเป๊ะ เราทะเลาะกันหนักมาก เเต่ก็เหมือนจะจบกันด้วยดี เเต่เปล่าเลย กลับมาถึงบ้านเราเจอรูปคู่เขากับผู้หญิงอีกคน เราร้อนใจมาก อยากคุยให้รู้เรื่อง เเต่ถามไรไปพีพีก็ไม่ตอบ เราเลยนัดเจอกัน ในอีกวัน เราไปหาพีพีถึงบ้าน ตอนเเรกพีพีบอกเราว่าจะเลิกคุยเลิกยุ่งเลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้น เเต่เราก็อยากรู้ว่าเขาคุยกันนานยัง ทำไมมีรุปคู่ พอดูโทรศัพท์ก็เห็นรูปเขานอนอยุ่บนเตียงผู้หญิงคนนั้น น่าจะที่ห้องเธอ ในคืนก่อนที่จะะเจอกัน เราจะได้ว่าเขาบอกเราว่าไปกินข้าวกับครอบครัว เเต่ภาพที่เราเห็นมันคืออะไร ตอนนั้นเราโกรธเขามาก โกรธที่พีพี โกหกเรา โกรธที่เห้นว่าเขาไปห้องกันมา ในหัวเราคิดไปต่างๆนานา เเถมถามไรพีพี ก็ไม่ตอบ สุดท้ายเราก็ทะเลาะกันอีก เพราะเรายึดโทรศัพท์เขาไปคุยกับผ้หญิงคนนั้นเอง เขาบอกไม่ใช่เหตุผลเเค่นี้ เเต่เป็นเพราะตัวเราด้วย พีพีบอกรับนิสัยเราไม่ได้ เขาไม่คุยอะไรกับเราเลย นิ่งมากไม่เหมือนพีพีที่เรารู้จัก

เราพยายามง้อพีพีตลอดหลังจากเลิกกัน นัดเจอเขาบ้างก็ไม่ยอม เราเองก็เอาเเต่ร้องไห้ ไม่รู้จะทำยังไง เรารู้นะว่าเรื่องนี้เขาผิดเต็มๆ ที่เขามีคนอื่นเเต่เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องง้อ พอมีโอกาสเราก็ทักไปคุยกับผู้หญิงคนนั้น เธอก็เหมือนจะเข้าใจ บอกเราว่าเธอกับเขาเป็นเเค่พี่น้องกัน เเต่เราก็ไม่เข้าใจว่าที่เธอบอกเป็นพี่น้องกัน ทำไมมีรูปคู่เเล้วทำไมถึงนัดไปเที่ยวไปเจอกันบ่อยๆ ที่เรารู้เพราะเราเห็น ต่อหน้าต่อตาเลยค่ะ พีพีบอกกับเราว่าจะไปเคลียร์เรื่องผู้หญิงคนนั้น เเล้วจะมาคุยกับเรา เเต่ภาพที่เราเห็นคือเขาไปเที่ยวด้วยกันหัวเราะสนุกสนาน ส่วนเราก็น้ำตาไหลพรากเลยสิคะ พีพีเองก็เห็นนะ ว่าเราเห็นเเต่เขาขอให้เรานิ่ง เราก็เลยไม่ได้เข้าไปยุ่ง พีพีลงไปก่อน เราก็ไม่ลง ในหัวเราสับสนว่าจะเข้าไปคุยกับผู้หญิงดีมั้ย เเต่พีพีโทรมาบอกให้ลงรถไปคุยกับเขา เเล้วเขาจะเล่าให้ฟัง เราเชื่อค่ะ เราก็ลง พอเจอกัน เขาไม่คุยด้วยอย่างที่บอกเเถมไล่เราด้วย.. ยอมรับค่ะ ว่าตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองโง่มาก

หลังจากเลิกกันก็มีเรื่องมากมายค่ะ มีทั้งเรื่องที่เรารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีแฟนเเล้ว เราก็ไปบอกพีพี เขาก็ให้แต่เราหาหลักฐาน พอหาไปเขาบอกคุยกับผู้หญิงคนนั้นเเล้วเป็นเเค่เเฟนเก่า พีพีไม่เชื่อเราเเถมยังรำคาญเราอีก บล๊อกทั้งเฟสทั้งเบอร์เรา เฮริตอยู่เเล้วก็เฮริตหนักกว่าเดิมอีกค่ะ เราก็พยาายามหาทางติดต่อกับพีพี จนกระทั่งวันนึงเขาบอกเราว่า เลิกทักเขาไปได้เเล้ว เราก็ถามเขาว่าเเล้วสัญญาของเราล่ะ เขาบอกก็เเค่คำ พีพีเลือกที่จะไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น ไปจับมืออีกคนที่ไม่ใช่เรา พีพีบอกตลอดเวลาที่คบเราไม่มีเรื่องดีดีเลย ถึงมีก็น้อย คือเขาพูดกับเราไม่ดีเลยค่ะ เราเสียใจมากก็ปิดเฟสหนี เเล้ววันต่อมาก็ส่งข้อความมาขอโทษเรา เเละเราก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมคือไปคุยกับเขา

เรากลัวพีพีจะหายไปจากเรา เราเลยยอมตกลงเป็นเพื่อนกับเขาทั้งๆ ที่ในใจเรารู้ว่าเราทำไม่ได้ เเละเราก็รับไม่ได้ด้วยที่ต้องเห็นเขากับผู้หญิงคนนั้น ทุกวันนี้สถานะของเราก็เป็นแบบนี้ค่ะ เราคุยกับเขาอยู่ ยังรักเขาอยู่ เขาเองก็มาคุยกับเราเเต่คุยแค่ตอนมีงาน พอไม่มีอะไร ก็ไม่คุย ไม่ตอบเรา นิ่ง เย็นชาใส่เราสารพัด เราเสียใจ เเต่ไม่รู้ทำไม เราถึงยังอยู่ให้เขาทำร้ายเเบบนี้ เวลามีปัญหามีเรื่องอะไรเขาก็ทักหาเราตลอด เเต่พอเสร็จเขาก็ไป.. เเละพอเรามีปัญหาเรามีเรื่องเขาก็ไม่เคยมาอยู่ข้างเราเลยสักครั้ง เเถมเราต้องรับรู้เรื่องความสัมพันธ์เขากับผู้หญิงคนนั้น.. ตอนเเรกเรากับผู้หญิงคนนั้นก็ดีดีกันนะคะ เเต่พอเธอมาด่าเรา เเละยิ่งเรารู้ว่าเธอมาหลอกพีพี เราก็ไม่ชอบเธอ เกลียดเธอ เเต่ที่เราเกลียดที่สุดตอนนี้ก็คือตัวเองค่ะ

เราอยากใจเเข็งกว่านี้ ไม่อยากเสียใจทุกวันแบบนี้ แต่เราเลิกรักเขาไม่ได้
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ที่เล่ามาทั้งหมดเราก็แค่อยากรู้ถ้าเพื่อนๆ เจอเหตุการ์ณแบบเรา จะทำไง