ไม่รู้ว่าจะมีหวังมั่งมั๊ยนะ?? :'( (ชอบรุ่นพี่คับ)

คือว่าผมชอบรุ่นพี่อยู่คนหนึ่งเค้าเรียนอยู่ปี1แล้วเค้าน่ารักมากๆเลยเรียนวิศวะคับ ส่วนผมอยู่ม.5 คือเราเจอกันที่ค่ายคับแล้วก็แบบว่าเค้าเป็นพี่เลี้ยงบ้านผม พี่เค้าอยู่เงียบๆอ่ะ แล้วก็เรียบร้อยน่ารักมากๆเลย ผมก็เลยแอบชอบพี่เค้าแต่ว่าไม่กล้าคุยด้วยกลัวว่าพี่เค้าจะสงสัย จนวันนึงในค่ายเล่นเกมส์กัน แล้วผมก็ถือโอกาศไปเล่นไส่พี่เค้า ตอนที่เล่นอ่ะสั่นตั้งแต่ใจลงมายันขาเลยคับ คือแบบตื่นเต้นมากๆอ่ะ แต่หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไรกัน ผมก็ได้แต่แอบมองดูพี่เค้าแบบห่างๆอย่างห่วง พอตกกลางคืนก็จะมีแต่พวกพี่ผู้ชายกับเด็กผู้ชายใช่มั๊ยคับ แล้วพี่ๆก็ชวนคุยเรื่องว่าใครชอบคนไหน ใครน่ารักไรงี้อ่ะคับ แล้วมาถึงผม ผมก็บอกว่าผมชอบพี่คนนี้อ่ะ จิงจังด้วย แล้วพี่ๆเพื่อนๆก็เชียร์กันใหญ่เลยคับ ผมนี่ไปไม่เป็นเลย แล้วก็มีพี่ผู้ชายมาบอกว่าพึ่เค้ายังไม่มีแฟนนะ (เาแล้วไงเข้าทางแล้ววววว) ตอนนั้นกำลังใจเต็มที่เลยแต่พอมาคิดๆดูอ่าวไม่มีแฟนแต่ก็อาจมีคนที่คุยอยู่ด้วนนี่หว่าผมนี่เศร้าเลย หลับจากคืนนั้นผมก็ยังแอบมองพี่เค้าเหมือนเดิม แต่ก็รู้สึกว่าพี่เค้าก็มองมานะ แต่คงจะรู้สึกกลัวมากกว่าอ่ะ5555 :'(  เราก็หลบตาพี่เค้าตลอดเลย เป็นแบบนี้จนคืนวันสุดท้ายของค่าย เค้าก็จะมีพิธีบายศรีน้องๆ ที่แบบมีการจุดเทียนผูกข้อมือไรงี้อ่ะ แล้วเราก็พยายามหาพี่เค้าแต่ก็หาไม่เจอ เดินจนทั่วแล้วก็เยมานั่งกับพี่ๆผู้ชายที่เราสนิทๆเราก็คุยหลายเรื่องนะ จนในที่สุดเราก็ปรึกษาว่าเราไม่รู้ทำไงดีเนี่ย พี่เค้าก็เชียร์กันเสียงดังเลยบอกว่าเอาเลยๆ เอาล่ะทีนี้กำลังใจมาเต็ม แต่เราก็ยังหาพี่เค้าไม่เจอนี้ เราก็บอกพี่ๆผู้ชายว่าเรายังหาพี่เค้าไม่เจอเลย แล้วพวกพี่ก็พูดพร้อมกับชี้ไปด้านหลังเรา โอ้แม่เจ้า!!! ทำไมหาไม่เจอว่ะเนี่ย พี่เค้านั่งอยู่แถวหลังเราพอดีเลย 0_o!!! เราก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีเดินไปหาพี่เค้า พี่เค้าถึงกลับหลบหลังเพื่อนเลยอ่ะ เราก็ทำตัวไม่ถูกหันไปขอกำลังใจจากพี่ๆผู้ชาย แล้วในที่สุดเราก็สู้หน้ากัน จังหวะนั้นไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสั่นทั้งตัวเลยครัช ><~ แต่ว่าด้ายที่เอาไว้ผูกข้อมือหมดอ่ะคับ พั่เค้าก็เลยผูกด้ายแบบล่องหนไห้แล้วก็คุยกันนิดหน่อย แต่มีอยู่ตอนนึงพี่เค้าบอกประมานว่าก็พยายามสอบไห้ได้นะจะได้มาเป็น'พี่น้อง'กัน แล้วมาถ่ายรูปกันนะถ้าติดเข้ามาอ่ะ  ทำไห้รู้ว่าพี่เค้าก็แอบกวนๆนะเนี่ยเห็นเรียบร้อยแบบนี้ 5555 แล้วก็ทำไห้เรารู้สึกว่าต้องทำใจซะแล้ว หลังจากนั้นทุกอย่างก็เหมือนเดินเราเริ่มมีช่องว่างขนาดใหญ่กั้นกลางอีกแล้วเราเริ่มเข้าสู่โหมดเดิมไม่ได้คุยกัน ได้แต่มอง จนทำไห้รู้สึกว่าเราคงไม่มีโอกาศแล้วหล่ะ ในวันสุดท้ายที่เราอยู่ค่ายก่อนกลับบ้านเราเห็นเพื่อนๆพี่ๆถ่ายรูปกัน เราก็เลยปิ๊งไอเดียร์ แต่กว่าจะไปขอถ่ายรูปกับพี่เค้าก็รอไห้เพื่อนกลับกันเกือบหมดก่อนอ่ะ เราก็รวลรวมความกล้าอีกครั้งเจ้าไปขอถ่ายรูปด้วย ก็โอเคนะพี่เค้าก็ถ่ายด้วย ตอนแรกก็แอบกลัวว่าเค้าจะไม่ถ่ายด้วยอ่ะ พอถ่ายเสร็จเราก็ขอไลน์พี่เค้าแต่พี่เค้าบิกว่าในไลน์กลุ่มก็มีนิ อันที่จิงเราก็รู้ว่ามันมีแต่อยากขอตรงๆมากกว่าที่ไปแอดโดยไม่บอกอ่ะเนอะๆ ตอนนี้เราก็คุยกับพี่เค้าในไลน์อยู่อ่ะ แต่ก็ไม่ได้ออกแนวจีบนะ แบบปรึกษาเรื่องเรียนมากกว่า  บางทีเค้าอาจจะคืดว่าเราเด็กมั๊ง คงไม่ได้จิงจังอะไร หรือว่า เดี๋ยวพอพบค่ายอะไรๆก็จบไปพร้อมกับค่าย หรือ ว่าเราจะไม่ได้เจอกัน ? เราก็ไม่รู้จะทำไงดีเราก็แบบเสียใจและเสียดายอ่ะ :'( ใครพอจะมีทางช่วยไรเราได้บ้างมั๊ย แล้วก็อีกอย่างเราจีบผู้หญิงไม่ค่อยเก่งอ่ะเขินๆ เก่งแค่ทฤษฏี ปฏิบัตินี่ตกรัวๆ