เรียนปริญญาเอกไปนานๆ แล้วหมดไฟ มีใครเป็นบ้างคะ แล้วทำอะไรกันให้กลับมามีกำลังใจเรียนต่อให้จบ

ถือว่าเอาประสบการณ์มาเล่า ให้กำลังใจกันละกันนะครับ ...

ตอนสอบได้ทุนไปเรียน ก็ดีใจ ยังไม่รู้สึกว่าจะลำบากอะไร ชีวิตก็ผ่านต่างประเทศมาแล้ว โทก็เรียนต่างประเทศก็จบมาได้
แต่พอไปถึงจริงๆ รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ไม่เหมือนตอนเรียนโทอีกต่อไป เข้าเรียนและเข้าทำวิทยานิพนธ์ รู้สึกอ้างว้าง
คุยกับใครก็ไม่รู้เรื่อง อ.ที่ปรึกษาก็บินไป บินมา ว่างมาพบก็มีเวลาไม่นานนัก เราเตรียมตัว ต้องทำการบ้านมาอย่างดีก่อน จะถามอะไร สงสัยอะไร จะทำอย่างไรต่อ
ปีแรกๆ อ่านๆๆๆๆ ไม่เข้าใจๆๆๆๆๆ เที่ยวๆๆๆๆ กินๆๆๆ เบื่อๆๆๆ
จนกระทั่งบอกกับตัวเองว่า ถ้าไม่เริ่มเขียน เริ่มกดตัวอักษรตัวแรกก็จะไม่จบ ..
วางแผน organise thesis เริ่มเขียนๆ อ่านๆๆ วิเคราะห์ สรุป เขียนๆ ลงสัมภาษณ์เก็บข้อมูล วิเคราะห์ สรุป เขียนๆ วนๆ เขียนๆ ลบๆ เริ่มใหม่
เริ่มมีงานส่งอ. เริ่มทำ เริ่มลุย เริ่มรู้ เริ่มสนุกบ้างเพราะเข้าใจ เบื่อบ้างเพราะไม่เข้าใจ เพราะคุยกับเพื่อนๆ ฝรั่งก็ไม่เข้าใจงานของเรา
บอกได้แต่ว่า น่าสนใจ .. จนสุดท้าย พบอาจารย์ พิมพ์ตัวอักษรสุดท้าย เข้าเล่ม ส่งก่อนปิดรับเพียงไม่กี่วัน

รออออออ อ.ตั้งกรรมการอ่าน รอออออออ วันนัดสอบปกป้อง กลับมารอออออออออที่เมืองไทย

จนได้รับอีเมล์ และจม. วันสอบ เหมือนดีใจ แต่ก็ตกใจ .. รีบเอาวิทยานิพนธ์มานั่งอ่าน มาสรุป แต่ก็เบื่อเพราะแก้เองมาเป็นร้อยๆ รอบ

ถึงวันสอบ อาจารย์ ถามๆๆๆๆๆ เราก็ตอบๆๆๆ ตามความจริง .. แปีปเดียวสองชั่วโมงกว่า

หลังสอบ ประธานสอบ เรียกกลับเข้าไปในห้อง ประกาศว่าวิทยานิพนธ์ได้รับการยอมรับจากกรรมการทั้งสามท่าน และกรรมการทั้งหมดลุกขึ้นแสดงความยินดี
กับ ดร.คนใหม่ พร้อมยื่นมือมาสัมผัส แสดงความยินดี .. มีเสียงปรบมือเล็กๆ

ก็ยังงงกับตัวเองอยู่ มันเกิดอะไรขึ้น เฮ้ย ... เมื่อกี๊ยังเรียกแค่ชื่อธรรมดา ตอนนี้เรียกว่า ดร. ... มันไม่เห็นต่างกันเลยอะ ในความรู้สึก

ก็ให้กำลังใจกับคนกำลังทำวิทยานิพนธ์ทุกท่านครับ .. จงมั่นใจว่าเราต้องทำได้ มันไม่ได้ยากกว่าที่เราคิด แต่มันต้องอาศัยความอดทนครับ

อาจารย์ที่ปรึกษาบอกว่า "วิทยานิพนธ์ไม่ใช่ encyclopeadia" อย่ายัดทุกอย่างลงไป

สู้ๆ แล้วผลตอบแทนจะหอมหวานครับ