คือ เรื่องมันมีอยู่ว่า พอมาเรียนเราก็เป็นหัวหน้าของห้อง อยู่ห้องหนึ่ง แล้วคนในห้องนี่มันเป็นพวก " ห้ามใครมาสั่งกู กูจะไม่ทำ ด่าอาจารย์ต่อหน้า ครูด่าไม่สะเทือน เข้าใจอะไรยากชิพหาย แรด อุ้ยยย! สารพัดอย่างที่เลวร้าย "

แล้วมีวันหนึ่งครูที่สอนคาบนั้นไม่อยู่ เลยฝากงานไว้กับอีกห้องหนึ่งให้ทำกิจกรรมร่วมกันในห้อง

ห้องนั้นมาบอกว่าต้องทำอะไรบ้างนู้น นี่ นั่น พวกคนในห้องก็ทำเป็นแบบอะไรนั้น ไม่อยากทำกูจะเล่นอ่ะทำไหม

พอเราเห็นเพื่อนไม่ทำตาม หรือ ว่าไม่เข้าใจ ก็บอกคนในห้องว่าต้องทำแบบนี้ หลายต่อหลายครั้งก็ไม่มีใครฟังเรา

จนเราทนไม่ไหวก็เลยตะโกนไปว่าทุกคนต้องทำอย่างนี้ นู้นนี่นั่น ด้วยความโมโห แต่ก็ไม่ได้ด่าไม่ทั่ว แบบประมาณว่าสั่งงานด้วยเสียงที่เหมือนดุ เพราะว่ามันต้องตะโกน

พอได้เริ่มทำ สักพัก ครูที่ฝากงานไว้ก็โทรมาหา เราก็ไปรับโทรศัพท์

แล้วมีคนในห้องสองคน พูดว่า "หงุดหงิดคนเดียวรึไง กูก็โมโหเหมือนนั้น สารพัดจะด่า "
พอดีๆ เพื่อนเราก็ไปได้ยินมา ก็เลยมาเราให้ฟัง

เราก็โมโหมากๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร

แต่คิดในใจว่ากูไม่ได้ทำผิด ถ้าพวกไม่ฟังกูพูดตั้งแตาแรกกูคงไม่แหกปากหรอก อะไรนู้นนี่นั่น แต่ก็ได้แค่คิด

แต่พูดตรงๆเลยว่า ตอนนั้นมันทำให้เราไม่ชอบเขาเอามากๆ จากที่ไม่เคยคิดอะไร

แต่เขายังมาโพสเฟสว่าเราอีกต่างหาก มันทำให้อารมณ์มันขึ้นแบบสุดๆ แต่ก็ทำไรไม่ได้

แต่เราก็ต้องอยู่กับพวกนั้นอีกหลายปี มันคงทนได้ไม่ได้นานขนาดนั้นแน่ๆ

เลยมาขอคำแนะนำกับทุกคนว่าเราควรทำอย่างไรดี

ขออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพเยอะ เพราะบางอารมณ์มันพูดเพราะไม่ไหว  ขออภัยนะที่นี่ด้วยคะ