หมดความเชื่อใจในตัวแฟน

คือผมคบกับแฟนผมสักระยะนึงแล้วตอนแรกๆก็ธรรมดาแหละครับอะไรๆมันก็ดี คุยกันนานๆไม่มีเบื่อไม่รู้เอาเรื่องที่คุยนั้นมาจากไหนนักหนาเหมือนกัน ผมว่ามันก็น่าจะเหมือนคู่อื่นๆนะครับในช่วงแรกๆ งั้นเข้าเรื่องเลยล่ะกัน อ่อบอกก่อนนะครับว่าผมอยู่ ม.6 เอง มันอาจฟังดูเกินวัยไปบ้างเพราะผมยังอยู่ในวัยเรียนแต่ก็ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ ผมรู้ครับว่ารักในวัยเรียนมันไม่ดีแต่ผมก็พอแยกแยะได้นะครับเรียนก็อยู่ส่วนเรียน เรื่องแฟนก็อยู่ส่วนเรื่องแฟนไม่เอามาปนกันให้การเรียนเสียแน่นอนครับ เรื่องมันเกิดขึ้นตอนปิดเทอมใหญ่ครับตอนที่เด็กๆส่วนใหญ่เขามีความสุขกันผมก็เหมือนคนอื่นๆที่ใช้ชีวิตไร้สาระไปวันๆ แล้ววันนึงผมก็นั่งสะกิดโทรศัพท์เรื่อยเปื่อยของผมไปปกติเหมือนทุกวันแล้วผมก็ไปบังเอิญไปเห็นรูปของแฟนผมที่ขึ้นมาโชว์อยู่ในแนวแบบว่า เพื่อนของคุณใช้แอปฯนี้อะไรประมาณนี้อะครับ แอปฯนี้เป็นแอปฯแบบว่าแชทจีบกันหาคู่ไรเงี้ยผมก็แปลกใจนะแต่ผมก็รู้ว่าเธอเคยเล่นแอปฯนี้มาก่อนหน้าที่จะคบกับผมแล้วแต่ผมก็บอกให้เลิกไป เธอก็เชื่อผมนะครับเลิกเล่นแบบไม่มีข้อแม้อะไร ตอนแรกผมก็ไม่ได้แปลกใจอะไรแต่มันมีอยู่อย่างนึงที่มันสะดุดตาผมคือรูปโปรไฟล์ของเธอในแอปฯนั้นมันเป็นรูปที่เธอถ่ายตอนหลังจากคบกับผมมาได้สักพักแล้วผมจึงคิดว่าเธอยังเล่นอยู่ตอนแรกผมก็ไม่กล้าถามเธอนะครับแต่มันอึดอัดจนทนไม่ไหวผมเลยตัดสินใจถามไปตรงๆ(จริงๆก็ไม่ได้จะถามหรอกครับตอนนั้นเรากำลังทะเลาะกันอยู่ผมเลยเผลอหลุดปากพูดออกไป แหะๆ) พอเธอได้ยินแบบผมว่าเธอคงอึ้งไปเหมือนกันแล้วเธอก็สารภาพกับผมมาทั้งหมดว่าเธอยังเล่นอยู่ทุกคืนที่เราคุยโทรศัพท์กันเธอก็คุยกับผมไปแชทไปตลอดตอนนั้นผมทั้งจุก ทั้งเจ็บ ผมนิเข้าใจพระเอกMVเพลงแนวอกหักเลยอยากจะไปนั่งเปิดฟักบัวให้น้ำไหลผ่านตัวแต่ก็กลัวแม่ด่า5555555 แต่ผมก็กลั้นเอาไว้ก่อนแล้วก็ทำเสียงแข็งบอกเลิกกับเธอไป...จนมาถึงวันเปิดเทอมวันที่ผมไม่อยากให้มาถึงเลยเพราะผมกลัวว่าจะเจอเธอแล้วผมจะใจอ่อนเพราะตั้งแต่ที่ผมบอกเลิกกับเธอมาเธอก็โทรมาง้อผมตลอดทำทุกวิถีทางเพื่อให้ผมกลับไปหาเธอแต่ผมก็ยืนยันว่าไม่แต่พอเปิดเทอมเท่านั้นแหละครับพอผมเห็นหน้าเธอหน้าผู้หญิงคนที่ผมรักผมก็ใจอ่อนอีกแล้วผมก็กลับไปคบกับเธอตามระเบียบ แต่ปันหาไม่ได้อยู่ตรงนั้นครับประเด็นคือในใจผมมันลืมสิ่งที่เธอเคยทำให้ผมเจ็บไม่ได้ผมไว้ใจเธอเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้วความไว้ใจความเชื่อที่มีให้เธอมันหมดไปเลยไม่เหลือเลยเหลือแค่ความผูกพันธ์ที่ผมไม่อยากเลิกกับเธอเท่าน้นเอง ใจนึงก็รักเธอไม่อยากเลิกกับเธอเลยแต่อีกใจนึงก็อยากเลิกให้มันจบๆเพราะตั้งแต่เกิดเรื่องนี้ทุกครั้งที่ผมโทรไปแล้วเธอไม่รับหรือรับช้าผมก็จะคิดจินตนาการไปอีกว่าเธอกลับไปทำอย่างเดิม ทุกครั้งที่คุยโทรศัพท์กันตอนกลางคืนผมก็จะคิด ว่าเธอคงจะแชทกับผู้ชายคนอื่นอยู่ล่ะสิถึงเงียบแบบนี้ อะไรแบบนี้อะครับ เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องผมก็กลายเป็นคนมองโลกในแง้ร้ายตลอดเลยว่าเธอต้องไปเที่ยวไหนกับใครคุยกับแน่ๆ มันทำให้ผมพยายามตามสืบแต่ทุกครั้งก็ไม่เจออะไร ใจนึงผมก็คิดว่ามันไม่มีอะไรแล้วจริงๆเพราะตอนเธอง้อผมเธอทั้งสันยาทั้งสาบานว่าจะไม่ทำอีก แต่อีกใจนึงของผมมันก็คิดลบอีกว่าเธอต้องยังทำอีกแน่แต่ครั้งนี้เธอแค่รู้ทันผมว่าผมจะทำอะไรจะจับผิดเธอยังไงแล้วเธอก็หาทางหลบหลีกให้พ้น แบบเนี้ยผมคิดได้แต่แบบเนี้ยมันเหมือนผมหลอกเธอว่าผมยังรักและลืมเรื่องนั้นได้สนิทใจแต่ลึกๆแล้วผมไม่เคยลืมเรื่องนั้นเลยและยังจำฝั่งใจด้วย จริงๆมีเรื่องเล่ามากกว่านี้นะครับอยากจะเล่าให้หมดแต่เมื่อยคอแล้ว55555พอก่อนล่ะกัน ผมควรทำอย่างไรดีครับ ควรจะเลิกเพื่อความสบายใจของตัวเองจะได้ไม่ต้องมานั่งระแวงคนอื่นดีไหม หรือจะคบต่อแต่ถ้าคบต่อแล้วผมควรทำยังไงให้ผมไม่คิดถึงเรื่องนั้นและไม่คิดในแง่ร้ายแบบนั้นผมควรแก้ที่ตัวผมหรือแก้ที่ตัวเธอ หรือจบพอแค่นี้ดีครับ