เด็กคนนั้นคือหนูเองค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเช้าวันนึงช่วงเวลาประมาณตี4-4.30 น.เป็นเวลาปกติที่หนูจะต้องไปยืนรอรถเมล์เพื่อเดินทางไปทำงานเหมือนทุกๆวัน ตอนนั้นหนูทำงานอยู่สีลมค่ะเป็นร้านส้มตำในซอยละลายทรัพย์ค่ะ เข้างานตี 5 เลิกบ่าย 3 ทุกวัน และวันนั้นหนูก็ไปรอรถปกติของหนูแต่อยู่ๆก็มีแท็กซี่สีเขียวเหลืองมาจอดข้างหน้าหนูขับมากันสองคนอีกคนนึงเปิดประตูรถเดินตรงมาหาหนูด้วยอาการเซไปเซมา น่าจะเมาหนักพอสมควร อยู่ๆก็มาดึงแขนหนูจะให้ขึ้นรถไปกับเค้า หนูทั้งตกใจทั้งกลัวทำอะไรไม่ถูก เหลือบไปเห็นพี่ที่ทำงานที่เดียวกัน(แต่เค้าไม่ชอบหนู ซึ่งหนูก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้เค้าไม่ชอบ) เลยตัดสินใจวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากเค้า หนูบอกพี่คะ ช่วยหนูด้วยคนเมาที่ไหนไม่รู้จะมาดึงหนูขึ้นรถ หนูไม่รู้จักเค้าเลยค่ะพี่ พี่ช่วยหนูที พี่เค้าเห็นแบบนั้นเค้าก็ตอบหนูมาคำเดียวว่า"อืม" แล้วก็ขึ้นรถเมล์ทิ้งหนูไป ทั้งๆที่รถคันนั้นไม่ใช่สายที่จะผ่านที่ทำงานเลย หนูรู้สึกแย่มาก เลยตัดสินใจวิ่งไปฝั่งตลาดบางแค เพื่อไปอยู่ในที่ๆมีคนเยอะๆ เดชะบุญแท็กซี่คันนั้นไม่ได้ตามมาหนูเลยรอด แต่ก็นึกสงสัยว่าพี่คนนั้นทำไมเค้าถึงไม่สนใจใยดีเด็กอย่างหนูเลย ทั้งๆที่ทำงานด้วยกัน เค้าไม่ชอบหนูด้วยสาเหตุอะไรหนูก็ไม่รู้ จึงอยากลองถามพี่ๆ ดูว่า ถ้าเป็นพี่ๆ อยู่ในเหตุการณ์นั้น เด็กคนที่วิ่งมาขอความช่วยเหลือจากพี่ๆ เป็นคนที่พี่ไม่ชอบขี้หน้าเลย พี่จะช่วยเค้าก่อน หรือพี่จะทิ้งเค้าไปแล้วปล่อยให้เด็กคนนั้นเผชิญชะตากรรมเองคะ?
คุณจะทำอย่างไร?หากคุณเห็นเด็กอายุ14-15กำลังถูกฉุดแล้ววิ่งมาขอความช่วยเหลือจากคุณ