ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นนิดนึงว่า กว่าที่ดิฉันจะคลอดลูกคนนี้มาลำบากมาก ต้องขึ้นรถเดินทางกว่า 50 กิโลทุกวันเพื่อไปทำงานต้องออกจากบ้านแต่เช้าทุกวัน กลับถึงบ้านก็สองทุ่ม  และเมื่อถึงวันคลอดก็เจ็บท้องข้ามวันข้ามคืน ปากมดลูกไม่เปิดต้องฉีดยาเร่ง พอฉีดยาเร่งก็ปวดมาก ต้องขอหมอฉีดยาแก้ปวด (ซึ่งจะฉีดได้แค่เข็มเดียว หมอรอฉีดตอนปวดพีคๆ คะ)  แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นพอคลอดออกมาได้เห็นหน้าลูก แข็งแรง สมบูรณ์ ความเหนื่อยทั้งหมดก็หายเป็นปลิดทิ้ง  

ปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ จึงเกิดขึ้น!! คือแม่สามีดิฉันไม่มีหลาน ลูกดิฉันเป็นหลานคนแรก ก็อยากได้ อยากเอาไปเลี้ยง ซึ่งบ้านแม่สามีดิฉันอยู่ไกลมากก (ภาคอีสานตอนบน)  ดิฉันก็ไม่อยากให้ไปมันไกลไปคิดถึงลูก  ดิฉันจึงวางแพลนไว้ว่าจะเอาลูกไปเลี้ยงที่บ้านเกิด ซึ่งอยู่ราชบุรี ไม่ไกลจาก กทม. มากนัก (แม่ดิฉันไม่ค่อยแข็งแรง พ่อต้องดูแลแม่ จึงให้น้าช่วยเลี้ยง ซึ่งอยู่ติดกันกับบ้าน พ่อแม่ดิฉัน)   แต่ ตอนนี้แม่สามีมาช่วยดิฉันเลี้ยง 1 เดือน ตอนที่ดิฉันต้องมาทำงานก่อนส่งไปราชรี  เขาก็พูดทุกวันว่าอยากเอาไปเลี้ยง ถ้าดิฉันคิดถึงลูกก็ดูรูปเอา  2-3 เดือนค่อยไปหาที ดิฉันก็คิดนะ ทำไมเขาพูดแบบนี้  และยังบอกสามีตัวเองให้พูดกับลูก (ลูกในที่นี้คือ สามีดิฉัน)  ว่าให้เอาหลานไปเลี้ยงที่บ้าน  ซึ่งดิฉันก็บอกพวกเขาหลายรอบแล้วว่า จะไปเลี้ยงที่ราชรี ไปอยู่โน่นมันไกล ไปหาก็ลำบาก  ค่าใช้จ่ายในการไปที ก็ใช่ว่าจะถูก  เขาก็คงไม่พอใจดิฉัน     พูดเสมอว่า กลับไปเขาจะอยู่ยังไง คิดถึงหลาน ดิฉันก็คิดในใจ นี่ขนาดเป็นแค่ ย่านะ ยังขนาดนี้ แล้วนี้จะเอาลูกดิฉันไปไกล ขนาดนั้น ไม่คิดถึงหัวอกคนแม่มั่งรึไง!  ก็มีปัญหาสงครามน้ำลายกันอยู่บ่อยๆ จนสามีดิฉันก็คงอึดอัดและเครียด  แต่สามีดิฉันก็แล้วแต่ดิฉันนะที่จะเอาลูกไปราชรี     ดิฉัน ละอยากให้ถึงสิ้นเดือนไวๆ อยากให้เขากลับสักทึ จะได้ไม่มีปัญหากันมากกว่านี้  บางที ดิฉันบ่นแม่สามีให้สามีฟัง  สามีดิฉันก็ไม่พอใจ (ดิฉันก็รู้ว่าไม่ควรทำแบบนี้ แต่มันก็อึดอัดจริงๆ ถึงพูด)  
ดิฉันอยากถามเพื่อนๆ ว่าควรทำอย่างไร  และควรปฏิบัติตัวกับเรื่องนี้อย่างไง ให้มีความสุข ไม่เกิดปัญหากับสามี และแม่สามี
**ปล ยังมีปัญหาหยุมหยิม อีกเยอะ จึงขอเตือนเพื่อนๆว่า แต่งงานแล้วอย่าอยู่บ้านเดียวกับแม่สามี ! นี้ขนาดเขามาอยู่กับดิฉันแค่เดือนเดียวเองนะ**