เข้ามหาลัยมาเจอกับรุ่นพี่คนนึงห่างกับเราสองปี นามสมมุต A เป็นคนตัวใหญ่สูง178 ตาหวานคมโตแบบคนใต้ ผิวสีเข้ม ไว้ผมปะบ่า
เรียกได้ว่า ตรงข้ามกับเราที่ เปนลูกคนจีนหมวยๆ ผิวขาว ตาชั้นเดียว
เราสองคนเจอกันจากกิจกรรมของมหาวิทยาลัย เรียนสาขาเดียวกันเดินผ่านกันจึงสวัสดีและคุยกันบ้างเป็นครั้งคราว
มาถึงวันจับสายรหัสพอเราจับเสร็จพี่Aก้เดินมายื่นมือให้แล้วบอกว่า ดีใจด้วยเราอยู่สายพี่พร้อมยิ้มหวาน
(เรารู้สึกตื่นเต้นบอกไม่ถูกกับหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์ทีเล่นทีจริงที่ดูมีเสน่ห์ของพี่เค้า)
เย็นวันนั้นจึงทักแชทเฟสไปถามเรื่อง สายรหัสว่าเป็นใครค่ะ (ตั้งใจทักไปหาเรื่องคุยนั้นแหละค่าา555)
หลังจากนั้นเราก้คุยกับพี่เค้ามาเรื่อยๆ แต่เราไม่แน่ใจตัวเองว่าชอบพี่Aหรืออะไรกันแน่มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยมีให้ใคร
ประกอบกับไม่อยากมีแฟนหรืออะไรทั้งนั้น และรับตัวเองไม่ได้ว่าจะชอบผู้ชายสไตล์นี้ออกแนวเถื่อนเบาๆ
วันนึงขณะเค้ารอเราซ้อมหลีดต่อตัว มันเกิดความผิดพลาดหลังเรามีปัญหาแบบขยับไม่ได้พี่ที่ดูแลให้นอนพักก่อน พี่Aที่มานั่งคุยด้วยเอาขวดน้ำที่หาได้ตรงนั้นมาให้เราหนุนหัวให้เรานอนก้บอกเค้าว่า รู้สึกว่ามันแย่ลงขยับไม่ได้จริงๆ
พี่Aเลยเรียกเพื่อนบอกพาน้องไปรพ.หน่อยนั่งแท็กซี่กันไปเราก้เซงๆเหมือนพี่เค้าไม่ตามมา แต่พอเราถึงรพ. เข้าห้องฉุกเฉินไปนอนอยู่บนเตียงเหลือบตาไปเห็นพี่เค้าเดินเข้ามา แล้วยิ้มให้ ความรู้สึกตอนนั้นคือใจพองโตดึใจบอกไม่ถูกยิ้มไม่หุบเลยค่ะ
ปรึกษาใครหลายๆคนจนยอมรับตัวเอง โอเคชอบก้ชอบว่ะเป็นไงเป็นกัน ต่อมาเค้าขอเราเป็นแฟนค่ะ สรุปคือในที่สุด เราเป็นแฟนกัน
เราก้ยิ่งรู้สึกว่ารักพี่เค้ามาก รักมากขึ้นทุกวัน เหมือนมองหน้าพี่เค้าเราก้ยิ้มได้แล้ว เลยชอบอัดวีดีโอเก็บเอาไว้เยอะมาก วางแผนอนาคตคิดไปไกล
อยากจะทำอะไรดีดีให้ เรียกได้ว่า ทุกคนไม่คิดว่า เราสองคนจะมาไกลขนาดนี้
จนมาถึงจุดพีกที่สุด "เราไปเรียนต่างประเทศค่ะ" ด้วยเวลาที่ห่างกันเรามืด เค้าเช้า ทำให้เราคุยกันน้อยลง บวกกับพี่เค้าต้องทำงานเหนื่อยไม่มีเวลา
เราคิดถึงพี่เค้ามากๆๆร้องไห้อยากกลับบ้านตลอดอยากคุยด้วยแต่ก้ไม่ได้เพราะพี่เค้าต้องทำงาน ถ้าพี่เค้าเลิกงานเราก้ต้องนอนแล้วเพราะวันต่อไปเรามีเรียนเช้า ประมาณนี้ พอวันหยุดก้แทบจะไม่ค่อยคุยกันอีกเพราะพี่เค้าบอกว่าเหนื่อยขอนอนก่อน เราเลยรู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยสนใจ น้อยใจ เหงา โมโหด้วยเพราะเราทะเลาะกัน เราเลยหายไปหลายวันเหมือยอยากให้พี่เค้าสนใจอยากให้เค้ามาง้อเราบ้าง พอกลับมาทักพี่เค้าอีกครั้งคือ ถามคำตอบคำ
และได้บทสรุปสุดท้ายมาว่า "เฉยๆ" ก้ไม่มีอีกแล้วสำหรับเราสองคน ทำไมไม่คุยกันดีดีตั้งแต่แรก จบลงที่การเลิกกันทางไลน์...
เราเสียใจมาก ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้รู้สึกผิดโทษตัวเองตลอด จมอยู่กับความทุกข์ร้องไห้ทุกวันเศร้ามากไม่มีความสุขอยากรีบกลับบ้าน
อยู่ที่นู้ก้มีคนมาจีบมาบอกชอบ แต่เราไม่สนใจใครทั้งนั้นแม้ว่าเค้าจะดูดีกว่า หล่อกว่า มีฐานะมากกว่ายังไง เราก้ยังรักเค้าอยู่ดี
-กลับมาที่ไทย- เราก้ยังคิดถึงเค้าอยู่ ทำทุกวิธีทุกอย่างที่จะสามารถให้เค้ากลับมาได้ ไปหาที่บ้านสวัสดีพ่อแม่ขอคุยด้วย ปริ้นรูปแปะสมุด เขียนเพลงง้อแม้จะดูเด็กๆแต่เราก้ยังคิดว่าพี่เค้าจะกลับมา เหมือนยังคิดอยู่ตลอดว่า พี่เค้าก้ยังต้องคิดเหมือนกัน แต่มันไม่เป็นผล
จนมาเจอ พี่B เค้าเป็นพี่ที่เรารู้จักเพราะทักแชทเฟสไปถามว่า พี่Aอยู่ไหน สรุปคือเค้าเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยม และเราก้กลายเป็นแฟนเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ออกแนว งงๆ แต่เราก้รู้ใจเราดีว่าเรารักพี่A มากย้ำว่า มากมากแต่ก้เปิดใจให้พี่B เพราะรู้สึกว่าเค้าทำให้เราไม่นึกถึงพี่Aได้ให้เราหัวเราขึ้นมาได้ลืมความเศร้าเลิกร้องไห้ แบบทำใจได้รู้ว่าคิดถึงแต่ไม่ร้องไห้อีก แต่มาวันนี้ เราก้ยังรู้สึกคิดถึงพี่Aอยากจะคุยด้วย ทุกๆครั้งที่เห็นเค้าอัพรูปหรือสเตตัสเราจะกดเข้าไปดูหน้าวอลล์พี่Aเสมอค่ะตั้งแต่เลิกกัน
คำถามคือ เราควรทำยังไงดี มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมค่ะ 1คนที่คิดว่าจะไปต่อด้วย กับ1คนที่กลับไปไม่ได้แล้ว
และจะทำยังไงดีให้ลืมUU
ปล. รู้สึกว่าตัวเองผิดและไม่ดีสุดๆที่คิดถึงพี่Aขณะคบกับพี่B
ขอบคุณค่ะ
มีแฟนอยู่แล้ว แต่คิดถึงแฟนเก่า ใครเคยเป็นบ้าง?
เรียกได้ว่า ตรงข้ามกับเราที่ เปนลูกคนจีนหมวยๆ ผิวขาว ตาชั้นเดียว
เราสองคนเจอกันจากกิจกรรมของมหาวิทยาลัย เรียนสาขาเดียวกันเดินผ่านกันจึงสวัสดีและคุยกันบ้างเป็นครั้งคราว
มาถึงวันจับสายรหัสพอเราจับเสร็จพี่Aก้เดินมายื่นมือให้แล้วบอกว่า ดีใจด้วยเราอยู่สายพี่พร้อมยิ้มหวาน
(เรารู้สึกตื่นเต้นบอกไม่ถูกกับหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์ทีเล่นทีจริงที่ดูมีเสน่ห์ของพี่เค้า)
เย็นวันนั้นจึงทักแชทเฟสไปถามเรื่อง สายรหัสว่าเป็นใครค่ะ (ตั้งใจทักไปหาเรื่องคุยนั้นแหละค่าา555)
หลังจากนั้นเราก้คุยกับพี่เค้ามาเรื่อยๆ แต่เราไม่แน่ใจตัวเองว่าชอบพี่Aหรืออะไรกันแน่มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยมีให้ใคร
ประกอบกับไม่อยากมีแฟนหรืออะไรทั้งนั้น และรับตัวเองไม่ได้ว่าจะชอบผู้ชายสไตล์นี้ออกแนวเถื่อนเบาๆ
วันนึงขณะเค้ารอเราซ้อมหลีดต่อตัว มันเกิดความผิดพลาดหลังเรามีปัญหาแบบขยับไม่ได้พี่ที่ดูแลให้นอนพักก่อน พี่Aที่มานั่งคุยด้วยเอาขวดน้ำที่หาได้ตรงนั้นมาให้เราหนุนหัวให้เรานอนก้บอกเค้าว่า รู้สึกว่ามันแย่ลงขยับไม่ได้จริงๆ
พี่Aเลยเรียกเพื่อนบอกพาน้องไปรพ.หน่อยนั่งแท็กซี่กันไปเราก้เซงๆเหมือนพี่เค้าไม่ตามมา แต่พอเราถึงรพ. เข้าห้องฉุกเฉินไปนอนอยู่บนเตียงเหลือบตาไปเห็นพี่เค้าเดินเข้ามา แล้วยิ้มให้ ความรู้สึกตอนนั้นคือใจพองโตดึใจบอกไม่ถูกยิ้มไม่หุบเลยค่ะ
ปรึกษาใครหลายๆคนจนยอมรับตัวเอง โอเคชอบก้ชอบว่ะเป็นไงเป็นกัน ต่อมาเค้าขอเราเป็นแฟนค่ะ สรุปคือในที่สุด เราเป็นแฟนกัน
เราก้ยิ่งรู้สึกว่ารักพี่เค้ามาก รักมากขึ้นทุกวัน เหมือนมองหน้าพี่เค้าเราก้ยิ้มได้แล้ว เลยชอบอัดวีดีโอเก็บเอาไว้เยอะมาก วางแผนอนาคตคิดไปไกล
อยากจะทำอะไรดีดีให้ เรียกได้ว่า ทุกคนไม่คิดว่า เราสองคนจะมาไกลขนาดนี้
จนมาถึงจุดพีกที่สุด "เราไปเรียนต่างประเทศค่ะ" ด้วยเวลาที่ห่างกันเรามืด เค้าเช้า ทำให้เราคุยกันน้อยลง บวกกับพี่เค้าต้องทำงานเหนื่อยไม่มีเวลา
เราคิดถึงพี่เค้ามากๆๆร้องไห้อยากกลับบ้านตลอดอยากคุยด้วยแต่ก้ไม่ได้เพราะพี่เค้าต้องทำงาน ถ้าพี่เค้าเลิกงานเราก้ต้องนอนแล้วเพราะวันต่อไปเรามีเรียนเช้า ประมาณนี้ พอวันหยุดก้แทบจะไม่ค่อยคุยกันอีกเพราะพี่เค้าบอกว่าเหนื่อยขอนอนก่อน เราเลยรู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยสนใจ น้อยใจ เหงา โมโหด้วยเพราะเราทะเลาะกัน เราเลยหายไปหลายวันเหมือยอยากให้พี่เค้าสนใจอยากให้เค้ามาง้อเราบ้าง พอกลับมาทักพี่เค้าอีกครั้งคือ ถามคำตอบคำ
และได้บทสรุปสุดท้ายมาว่า "เฉยๆ" ก้ไม่มีอีกแล้วสำหรับเราสองคน ทำไมไม่คุยกันดีดีตั้งแต่แรก จบลงที่การเลิกกันทางไลน์...
เราเสียใจมาก ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้รู้สึกผิดโทษตัวเองตลอด จมอยู่กับความทุกข์ร้องไห้ทุกวันเศร้ามากไม่มีความสุขอยากรีบกลับบ้าน
อยู่ที่นู้ก้มีคนมาจีบมาบอกชอบ แต่เราไม่สนใจใครทั้งนั้นแม้ว่าเค้าจะดูดีกว่า หล่อกว่า มีฐานะมากกว่ายังไง เราก้ยังรักเค้าอยู่ดี
-กลับมาที่ไทย- เราก้ยังคิดถึงเค้าอยู่ ทำทุกวิธีทุกอย่างที่จะสามารถให้เค้ากลับมาได้ ไปหาที่บ้านสวัสดีพ่อแม่ขอคุยด้วย ปริ้นรูปแปะสมุด เขียนเพลงง้อแม้จะดูเด็กๆแต่เราก้ยังคิดว่าพี่เค้าจะกลับมา เหมือนยังคิดอยู่ตลอดว่า พี่เค้าก้ยังต้องคิดเหมือนกัน แต่มันไม่เป็นผล
จนมาเจอ พี่B เค้าเป็นพี่ที่เรารู้จักเพราะทักแชทเฟสไปถามว่า พี่Aอยู่ไหน สรุปคือเค้าเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยม และเราก้กลายเป็นแฟนเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ออกแนว งงๆ แต่เราก้รู้ใจเราดีว่าเรารักพี่A มากย้ำว่า มากมากแต่ก้เปิดใจให้พี่B เพราะรู้สึกว่าเค้าทำให้เราไม่นึกถึงพี่Aได้ให้เราหัวเราขึ้นมาได้ลืมความเศร้าเลิกร้องไห้ แบบทำใจได้รู้ว่าคิดถึงแต่ไม่ร้องไห้อีก แต่มาวันนี้ เราก้ยังรู้สึกคิดถึงพี่Aอยากจะคุยด้วย ทุกๆครั้งที่เห็นเค้าอัพรูปหรือสเตตัสเราจะกดเข้าไปดูหน้าวอลล์พี่Aเสมอค่ะตั้งแต่เลิกกัน
คำถามคือ เราควรทำยังไงดี มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมค่ะ 1คนที่คิดว่าจะไปต่อด้วย กับ1คนที่กลับไปไม่ได้แล้ว
และจะทำยังไงดีให้ลืมUU
ปล. รู้สึกว่าตัวเองผิดและไม่ดีสุดๆที่คิดถึงพี่Aขณะคบกับพี่B
ขอบคุณค่ะ