สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เเรกที่เราเขียน มันอยู่ในความรู้สึกสับสน เจ็บปวด ไม่รู้ว่ามันควรไปต่อทางไหนดี
เราเรียนมหาลัยอยู่คะ ชีวิตก็วัยรุ่นทั่วไป เเน่นอนสิ่งหนึ่งในชีวิตที่เราต้องมีคือ ความรัก คนรักค่ะ มันเคยเป็นสิ่งสวยหรูเเละคิดว่า
ใครๆก็มีได้ เเต่พอเริ่มโดขึ้นมา มันไม่ใช่อย่างนั้นเลยค่ะ เราศรัทธาในความรัก ไม่ว่าจะเจอกันที่ไหน อะไรอย่างไร
เจอในที่ที่ไม่ควรเจอบ้าง เช่น ร้านเหล้า เเต่มันก็ถือว่าได้เจอความรักนะคะ เราเป็นผญที่ค่อนข้างยึดมั่นในความรัก จนบางทีความรักก็เป็น
จุดเปลี่ยนเเปลงชีวิตมา หลายครั้ง TT
เรื่องของเรามีอยู่ว่า เราพบผชคนนึง เป็นรุ่นพี่คะ เรียนคนละคณะ ได้มีโอกาสรู้จัก พูดคุย คือตอนนนั้นเราเฮิทๆเรื่องคนรักเก่าอยู่ ก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะ
เราก็คุยกับพี่เขา เเบบไม่ได้คิดอะไร เเต่ใครจะไปรู้ว่า การคุยกันทุกวัน มันเริ่มถลำไปเรื่อยๆ มันกลายเป็นความรู้สึกดี
พี่เขา นิสัยดี เฟรนลี่ คุยถูกใจ สบาย ๆ คือเข้าใจกันง่าย เรา เริ่มทำความรู้จักผ่านทางเฟสบุ้ค นัดกันไปกินข้าว นี่เป็นจุดเริ่มต้นของการเริ่มเจอกัน
ไปร้านเหล้าก็นัดเจอบ้าง พี่เค้าเริ่มคุยกับเราบ่อยขึ้น เราก็มั่นใจละว่า เนี่ย จีบชัวๆ ช่วงความรู้สึกตอนนนี้คือ ดีนะ เราเริ่มเปิดใจที่จะคุยกับพี่เขามากขึ้น
เราเป็นคนที่คุยเป็นคนๆ ให้ความสำคัญเป็นคนๆ ชีวิตตอนนี้มันดีมากๆเลยคะ ทุกอย่างเป็นสีชมพู คือพี่เขามาทดเเทนความเสียใจจากคนเราเก่าของเรา
เราคิดว่า นี่เเหละมั้ง รักครั้งใหม่ของกู ^^ เรารู้จักกันได้ช่วงปิดเทอมที่ระยะสั้นๆ นี่เราอยู่บนความสัมพันธ์ที่เรียกว่า จีบกัน
บนความรู้สึกดี มันเริ่มถลำเข้ามาลึกขึ้น ลึกขึ้นเรื่อยๆ เห้ยยย คือตอนนนี้กูรู้สึกดีมากของมาก จิงๆ ใช่อะคนนี้
จากการเริ่มคุยกันผ่านเเชท ผ่านไลน์ เริ่มเป็นการโทรหากัน เอ้อออ ดีวะ คือทำอะไรไปไหนบอกกูหมด คือจิงใจดีนะ ผชคนนี้ ^^
มันเริ่มถลำไปมากเเล้วอ่ะเเก งจะบอกว่าง่ายก้ไม่เชิง คือ เรามีอะไรกัน เเต่เเบบ เป็นการมีอะไรที่ งงๆ คือปกติ เรื่องเเบบนี้ต้องเเฟนกันดิวะ
คือตอนนนั้น รู้เเค่ว่า กูว่ากูตกหลุมรักพี่เขาไปเเล้ว  เลยยอม มั้งงงงงงง ฮืออออ คืนนั้นเราถามพี่เขาว่า นี่เราเป็นอะไรกันเนี่ย ถึงมามีเรื่องเเบบนี้
เค้าพูดว่าเเฟนไง อ้าวหรอ เเฟน เเต่เรื่องมันไม่ใช่เเบบนั้นอะ มันเหมือนว่า เป็นคำพูดเเค่ คนจะเอาอะเเก คือ ผชจะเอามันก็พูดได้หมดอะ
เพราะการกระทำหลังจากนั้นมันไม่ใช่ เราเริ่มรู้ตัวละเเหละว่า เราคุยกันคบกัน มีอะัไรกัน  บนความสัมพันที่ไม่ใช่เเฟน ไม่ใช่เเฟน
เอเฮ้ โครตเเย่ เเฟนก็ไม่ได้เป็น อยู่เเบบ นี้ มันรู้สึกเเย่มากอะ เหมือนเค้าไม่ให้เกียรติ เเต่ทำไงได้วะ เ สือ ก ยอมทามมาย TT
เพราะความรักมั้งงงง นี่กูกล้าพูดเนอะ ไม่ใช่นิยายนะเว้ย เรื่องมันก็ดำเนินไปเรื่อยๆ เรารู้ตัวตลอดว่า เราเสียตัว เเละสักวันก็ต้องเสียใจ
เเต่คือ เรารู้สึกดี เราคุยกันตลอด มันเป็นความเข้าใจเเละ พอใจ คือมันดีมากๆ  เรื่องมันก็ดำเนินมานี่ก็ จะปีเเล้วที่อยู่กันเเบบนี้
เราไม่กล้าถามถึงความสัมพันว่า พี่ตอนนี้เราเป็นอะไรกัน ถ้าพี่ไม่รักไม่อะไร พี่ก็อย่ามายุ่งดีกว่า เราคิดตลอดนะ เเต่เราไม่กล้าที่จะถาม
เหมือนหลอกตัวเอง เเล้วเราก็เหมือนถูกยัดเยียดให้ต้องยอม เราพยายามตัดใจ เเละเดินออกมา ยิ่งพี่เค้าทำเเย่ๆกับเรามากเท่าไหร่
เรายิ่งอยากเดินออกมา พยายามหายไปเงียบๆ ไม่คุยไม่รับโทสับ เเต่ยิ่งเราวิ่งหนี เขากลับวิ่งตาม
เราเจอกันบ่อย พี่เค้าทำงานไซด์เเถวมหาลัยเรา เค้าก็มานอนกับเรา เรารู้เเหละเพราะเขาจะได้ไปทำงานใกล้ๆ เลยมาหาเรา
เเต่เราก็หลอกตัวเองว่า พี่เค้าคถเรา เหมือนที่พี่เค้าบอกเรา TT เราเชื่อคำพูดเขา เชื่อทุกสิ่งที่เขาทำ เพราะเขาบอกว่าเขาจิงใจ
เขาทำอะไรบอกเราหมด มันเลยดูไม่มีอะไรน่า ไม่ไว้ใจ เเต่ใครจะรู้ว่า ผู้ชายเจ้าชู้นี่เเยบยลกว่าที่คิด
ระยะเวลาเกือบปีที่เรารู้จักกันมา มันดีมากๆ เเต่เเม้ความสัมพันจะไม่ถูกต้อง ก็ตาม เราได้เเต่คิดว่า พี่เค้าคงจะให้เกียรติเรา บ้าง คงจะรู้สึกดีบ้าง
เเต่ ชีวิตคนเราไม่สวยงามเเบบที่ควรจะเป็น เรารับรู้หมดว่า พี่เค้าเป็นนักสังคม เพื่อน พี่น้องเยอะ ผญก็เยอะเช่นกัน
เรารู้นะว่าเขาไม่ได้คุยกับเราคนเดียว เเต่ เราคุยกับพี่เขาตนเดียววะเเก เรา คิดว่าความจิงใจเรา คงซื้อใจพี่เค้าได้
เชื่อกันอย่างนั้นหรอวะ ไม่มีหรอกรักเเบบนั้น TT กว่าเราจะเข้าใจ ก็มันมาในวันที่สายเเล้ว มันสายมากที่เราจะเเก้ไขมัน
เพราะ มันเริ่มมี สิ่งที่เราไม่รู้ เเละสิ่งที่มันกำลังจะเกิด เกิดกับเรา
TT