เคยทำให้พ่อเเม่เสียใจไหม เคยรู้สึกว่า ผิดสำนึกไหม
เคยเปลี่ยนเป็นคนอีกคนไหม โดยที่ไม่ต้องรอให้ใครมาบอก
เคยเสียใจ เเละรู้สึกว่าสิ่งที่ทำไปตอนนี้มันผิดพลาดมากๆเลยนะ เคยไหม TT
เคยรู้ไหมว่า พ่อกับเเม่รักเราจริงๆ ???
คำถามเหล่านี้ มันเกิดขึ้นจากจิตใจสำนึกเเละเกิดจากเหตุการณ์ ถ้าไม่รู้สึกเราก็คงคิดไม่ได้เหมือนกัน
สิ่งที่ทำให้คนเราคิดได้ ถ้าไม่เจอกับตัวก็คงไม่มีความคิดนี้สักที โครตรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกที่เเย่มาก
จนมา วันนึงวันที่ทำให้พ่อเเม่ร้องไห้เสียใจ เราเลยสำนึก เเย่วะ ได้เเต่ด่าตัวเองกับสิ่งที่ทำลงไป
ชีวิตคนคนนึงเจอเรื่องหนักเบาไม่เท่ากัน เเน่นอน สาเหตุหลักๆ ก็มาจากรักโง่ๆ ของผญที่หลงงมงายในความรัก
เคยใช้ชีวิตปกติ ๆ เเล้วจู่ๆ ชีวิตก็เปลี่ยนไปปะ ?? คือเเบบ
งงง เปลี่ยนไปอะเปลี่บยนไปจิงๆ
เราเรียนอยู่มหาลัย ในกรุงเทพเนี่ยเเหละ อีกเเปปก็จบเเล้ว ชีวิตดี เรื่อยๆมีความสุขกับเพื่อนเฮฮามาปกติ
จนมาพบกับผชคนนึง จีบอะเเก เขามาจีบเรา ไอเราก็เเบบเอ้อออจีบ ก็ชอบนะ เเน่นอนเว้ยย ว่ารู้เขารู้เราเรื่องมันก็เเฮ้ปปี้เเอนดิ้งดีอยุ่พักนึงอะ
จนเเบบ เราปล่อยตัวปล่อยใจ ข้ามความสัมพันธ์มาเเบบลึกซึ้ง อื้อออออออ มันเกินเลยวะ เเบบบ ห่านนนน กูไมได้เป็นเเฟนกันเลยนะ เเต่เอากันเเล้ว
หรอวะ คือเเบบ งงนิดๆ ยอมรับเลยว่า โครตเเบบ รู้สึกง่ายไม่มีค่า คือ เรารักเขาไปเเล้วอะ ระยะเวลาที่คุยๆกันก็นานพอสมควร
เเต่เราก็ไม่เคยถามถึงความสัมพันนะว่า นี่เราเอากันเเล้ว นี่เราเป็นไรกันหรอ
โถ่ววววว โลกความจิงโหดร้ายกว่าที่คิด ไม่รักกันเอากันก็ได้ พึ่งเข้าใจ เเละเห็นจากหลายๆตัวออย่าง
เเก ตอนเเรกเราจะตัดใจเเล้วเว้ย คือ รู้สึกรักเขาไปเเล้ว เเต่รุ้ว่าเขาไม่ได้รักเรา หวังเเต่ร่างกายเรา เหอะๆ
เเย่มากกก ความรู้สึกนี้ พยายามถอยห่าง เขากลับวิ่งตามมาใกล้ๆ โอเคร เราเลยปล่อยมาเรื่อยๆ คิดว่าพี่เขาคงไม่เลวร้ายมากหรอกมั้ง
เรายอมทนความสัมพันเเบบนี้มา เรื่อยๆ ความผูกพัน มันมากขึ้นทุกทีเลยอะ เรามีความสุข เราโอเครกับทุกอย่างที่เป็นตัวพี่เขา
เราเข้ากันได้ เราทำอะไรทุกอย่างเหมือนเเฟนกันเลย เเต่เราไม่ใช่เเฟน เออ ก็ทนต่อปายยยย
จนมันเริ่มไม่ขำ ขำไม่ออก พอมารู้ว่า ตัวเองเมนต์ไม่มา ไม่ขำเลยวะ ไม่ตลกจิงๆ
ลองตรวจให้เเน่ใจมั้ย ลองไปห้ารอบ ขึ้นสองขีด ไม่เเน่ใจมากๆ เลยไปตรวจรพ เลย
ตอนนที่ไปตรวจ พยาบาลก็บอกให้เรานั่งรอผล พอผลออกมา พยาบาลก็เรียกเราไปพบ
ซึ่งคนเยอะมาก เสียงเรียกชื่อเราตะโกนมา "ยินดีด้วยนะคะมีเพื่อนเล่นเเล้ว ''
ทำไมน้ำตาต้องไหล มือเย็น งง ไปหมด เราตัดสินใจุคุยกับผู้ชาย เพราะนี่มันไม่ตลกเเล้ว
นี่เราท้องจิงๆใช่ไหม TT หน้าพ่อกับเเม่ลอยมาเลย เเย่มากความรู้สึก ตอนนนี้
เรียนก็ยังไม่จบ จะทำยังไง จะบอกพ่อกับเเม่ยังไง เยอะเเยะไปหมด คือนี่ชีวิตจริง
เเละเเล้ว ทางออกที่มีก็มีสองทาง คือ ไม่เอาออก ก็เลี้ยงเค้าไว้ TT
เราคุยกับพี่เขา ว่าจะเอาไง สิ่งที่ได้รับคำตอบมาคือ ไปเอาออก เขาบอกว่า ทั้งเราเเละเขาก็ยังไม่พร้อม
เราเรียน เเต่เขาทำงานเเล้ว ใช่ จิงอยู่ที่เราไม่พร้อมกันทั้งคู่ เเต่นี่ลูกคนนนะ
ประโยคเเรกที่ได้ยินจากปาก พี่เขาคือ ลองไปกินยาในเน็ตไหม มันยังเป็นเลือดอยู่ยังไม่เป็นคนหรอก
ความรู้สึกเเบบบ เเย่มาก นี่หรอ ผชที่เรารักมัน ทุกๆอย่างพังหมด เราก็เลยตัดสินใจบอกเเม่กับพ่อ
คือที่เราตัดสินใจบอกเราคิดนานมากว่าจะบอกดีไหม หรือจะไปเอาออกดี หรือจะยังไงดี
เเต่สิ่งที่รู้สึกตอนนี้คือ นอกจากจะท้องเเล้ว ผชเขาก็ไม่ได้รักเเละอยากดูเเลเรา เราโดดเดี่ยว เหมือนโดนทิ้ง ในทะเลเเย่มาก
ไม่อยากไปเรียน อึดอัด บอกเพื่อน ในกลุ่ม บรรยากาศมันเเเย่ไปเลย ร้องไห้เปนอาทิต ผิดพลาดมากของมาก
หน้าพ่อเเม่ลอยมาตลอด รู้สึกออยากกลับบ้าน อยากกอด อยากขอโทษ
วินาทีที่รู้สึกเเล้วว่า เราไม่เหลือใคร เเว้ปเเรกที่รู้สึกคือ กูยังเหลือพ่อกับเเม่นะ วันนั้นตัดสินใจกลับบบ้าน
เราเป็นคนไม่เเสดงออกความรักกับเเม่ ไม่กอด ไม่หวานเเบบคนนอื่น เเต่วันนั้น เราเดินเข้าไปกอดเเม่ เเล้วเเม่ก็ถามว่า เป็นอะไร
เราได้เเต่สะอื้น กลั้นๆไว้เเต่ก็ไม่อยู่น้ำตาก็ไหล เราก้มลงไปนั่งเเล้วบอกว่า หนูชอโทดนะเเม่ พร้อมเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดว่าคุยกับผช คนนึง
ความสัมพันเป็นไง เกินเลยมาจนในที่สุดหนูก้ท้อง เเเม่ไม่พุดอะไรมาก เเต่นั่งร้องไห้ ไม่ด่าไม่ตีเราอย่างที่คิดไว้สักคำ TT
เราหันไปกราบขอโทษพ่อ ว่าเราผิดไปเเล้ว เเต่เราไม่เหลือใครเเล้วจิงๆ เราเล่าทุกอย่างว่าพี่เขาให้เราไปเอาออก เขาดูไม่ได้รักเราอย่างที่เป็น
ประโยค เดียวที่มาจากพ่อคือ ลูกหมากูยังเลี้ยงได้เเล้วนี่ลูกคนทำไมกูจะเลี้ยงไม่ได้ เเต่พ่อก็ร้องไห้อออกมา
เรารู้สึกผิดมาก ผิดจิงๆ น้องก็ร้องไห้ไปด้วย ด้วยความที่เป็นพี่คนโต เลยเเบบรู้สึกเเย่ไปอีก TT อีกเเปปเดียวก็เรียนจบเเล้ว เเต่มันดันมามีเรื่องนี้เสียก่อน
เรื่องท้องยังไม่ทันทำให้หายตกใจ ดันมามีเรื่องผญ อีกคนของพี่เขามาความสัมพันก็ลึกซึ้ง ถึงขั้นมีอะไรกันอีก อยู่ด้วยกัน
โลกพังอีกรอบ คือความไว้ใจ ความเสียใจ ทุกอย่าง ความรักที่เรามอบให้เขามันดูว่าเราควายมาก โครตตรู้สึกเเย่เป็นสิบๆเท่า
ผญ คนนี้ก็ดูรักพี่เขามาก โอเคร ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้ เรายอมถอนตัวดีกว่า เเว้ปเเรกที่คิดคือ นี่กูกำลังจะมีลูก เเต่ลูกที่จะไม่มีพ่อ
นี่หรอ ความโหดร้ายที่กูกำลังเจอ ซิงเกิ้ลมัม มันดูเหมือนง่าย เเต่เราอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์เเบบ เเต่พี่เขาไม่ได้รักเรา มันจะสมบูรณ์เเบบได้ยังไง
เเต่ ความรักมันมีได้เเค่สองคน เรายอมเป็นผู้เสียสละให้เขาทั้งคู่ก็ได้ ลูกคนเดียว เลี้ยงได้ เราอยากให้พี่เขาอยู่กับเราเพราะรักเรา
ไม่ใช่เพราะหน้าที่ ไม่ใช่เพราะลูก อย่ามารับผิดชอบ เพราะเราท้อง สิ่งที่เราต้องการคือความรัก ความรัก จริงๆ
เราร้องไห้ เสียใจมาก เเบบไม่อยากทำอะไร พ่อกับเเม่คือกำลังใจที่ดีที่สุด มากๆ โลกทั้งหมดของเรา เหมือนอยู่เพียงคนเดียว
เเย่มากๆ โดนหลอก เอาคำว่ารักมาล้อเล่น เราเสียใจมากกับการกระทำทั้งหมดที่พี่เขา ทำ เเต่สุดท้าย รักสามเรามันเป็นไปไม่ได้
ต้องมีคนนึงเดินจากไป เรารู้ตัวว่าคนนั้นต้องเป็นเรา ^^ เราไม่ได้ขอร้องให้พี่เขาอยู่ เเต่พี่เขาก็เลือกเรา
พร้อมบอกว่า รักเรากับลูก???? เราอ่อนเเอมาก คือจะให้เข้มเเข็งยังไง ในเมื่อเราก็ร็ว่า พี่เขา ก็รักผญคนนั้นมาก
เขาไม่ได้รักเรา เลยเเม้เเต่นิดเดียว เราต้องออกมาจากชีวิตเขา นี่คือสิ่งที่พ่อบอกเรา
การอยู่ด้วยกันเเต่ไม่ได้รักกัน มันก็เหมือนฝืนกันไปเปล่าๆ ทุกวันนนี้ก็เราก็ทำตัวปกตินะ
ไปเรียน ใช้ชีวิต ทั้งๆที่ท้องด้วยเนี่ยเเหละ ตลกดี เเต่สิ่งที่ในใจเรารู้คือ เขาไม่ได้รักเรา
เราสมเพสตัวเองมาก เรื่องนี้มันควรเป็นเเบบไหนต่อไปหรอ ชีวิตงงๆ ดี สับสน
ครอบครัวไม่ต้องสมบูรณ์เเบบรู้ เเต่เราเริ่มชาๆ จากพี่เขาเเล้ว
เรารู้เเค่ว่า ถ้าเราคลอดเบบี๋ออกมา เราจะรักเบบี๋มากกว่ารักพี่เขาเเน่ๆ TT
เเต่ตอนนี้ เเม้เเต่คำว่ารักตัวเอง เรายังทำไม่ได้เลย เราอยากตัดใจได้ เเต่มันยังไม่ใช่ตอนนนี้ TT
ใครจะไปรู้ว่าชีวิตนึง จะเจออะไรเเบบบนี้ หนักดี เจ็บดี
เเต่สุดท้าย ของเรื่องนี้ สิ่งที่ทำให้เราได้รับรู้คือ พ่อกับเเม่ ไม่มีวันทอดทิ้งเราเเน่นอน
อย่าทำให้ท่านเสียใจอีก TT
เคยทำให้พ่อเเม่เสียใจไหม?
เคยเปลี่ยนเป็นคนอีกคนไหม โดยที่ไม่ต้องรอให้ใครมาบอก
เคยเสียใจ เเละรู้สึกว่าสิ่งที่ทำไปตอนนี้มันผิดพลาดมากๆเลยนะ เคยไหม TT
เคยรู้ไหมว่า พ่อกับเเม่รักเราจริงๆ ???
คำถามเหล่านี้ มันเกิดขึ้นจากจิตใจสำนึกเเละเกิดจากเหตุการณ์ ถ้าไม่รู้สึกเราก็คงคิดไม่ได้เหมือนกัน
สิ่งที่ทำให้คนเราคิดได้ ถ้าไม่เจอกับตัวก็คงไม่มีความคิดนี้สักที โครตรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกที่เเย่มาก
จนมา วันนึงวันที่ทำให้พ่อเเม่ร้องไห้เสียใจ เราเลยสำนึก เเย่วะ ได้เเต่ด่าตัวเองกับสิ่งที่ทำลงไป
ชีวิตคนคนนึงเจอเรื่องหนักเบาไม่เท่ากัน เเน่นอน สาเหตุหลักๆ ก็มาจากรักโง่ๆ ของผญที่หลงงมงายในความรัก
เคยใช้ชีวิตปกติ ๆ เเล้วจู่ๆ ชีวิตก็เปลี่ยนไปปะ ?? คือเเบบ
เราเรียนอยู่มหาลัย ในกรุงเทพเนี่ยเเหละ อีกเเปปก็จบเเล้ว ชีวิตดี เรื่อยๆมีความสุขกับเพื่อนเฮฮามาปกติ
จนมาพบกับผชคนนึง จีบอะเเก เขามาจีบเรา ไอเราก็เเบบเอ้อออจีบ ก็ชอบนะ เเน่นอนเว้ยย ว่ารู้เขารู้เราเรื่องมันก็เเฮ้ปปี้เเอนดิ้งดีอยุ่พักนึงอะ
จนเเบบ เราปล่อยตัวปล่อยใจ ข้ามความสัมพันธ์มาเเบบลึกซึ้ง อื้อออออออ มันเกินเลยวะ เเบบบ ห่านนนน กูไมได้เป็นเเฟนกันเลยนะ เเต่เอากันเเล้ว
หรอวะ คือเเบบ งงนิดๆ ยอมรับเลยว่า โครตเเบบ รู้สึกง่ายไม่มีค่า คือ เรารักเขาไปเเล้วอะ ระยะเวลาที่คุยๆกันก็นานพอสมควร
เเต่เราก็ไม่เคยถามถึงความสัมพันนะว่า นี่เราเอากันเเล้ว นี่เราเป็นไรกันหรอ
โถ่ววววว โลกความจิงโหดร้ายกว่าที่คิด ไม่รักกันเอากันก็ได้ พึ่งเข้าใจ เเละเห็นจากหลายๆตัวออย่าง
เเก ตอนเเรกเราจะตัดใจเเล้วเว้ย คือ รู้สึกรักเขาไปเเล้ว เเต่รุ้ว่าเขาไม่ได้รักเรา หวังเเต่ร่างกายเรา เหอะๆ
เเย่มากกก ความรู้สึกนี้ พยายามถอยห่าง เขากลับวิ่งตามมาใกล้ๆ โอเคร เราเลยปล่อยมาเรื่อยๆ คิดว่าพี่เขาคงไม่เลวร้ายมากหรอกมั้ง
เรายอมทนความสัมพันเเบบนี้มา เรื่อยๆ ความผูกพัน มันมากขึ้นทุกทีเลยอะ เรามีความสุข เราโอเครกับทุกอย่างที่เป็นตัวพี่เขา
เราเข้ากันได้ เราทำอะไรทุกอย่างเหมือนเเฟนกันเลย เเต่เราไม่ใช่เเฟน เออ ก็ทนต่อปายยยย
จนมันเริ่มไม่ขำ ขำไม่ออก พอมารู้ว่า ตัวเองเมนต์ไม่มา ไม่ขำเลยวะ ไม่ตลกจิงๆ
ลองตรวจให้เเน่ใจมั้ย ลองไปห้ารอบ ขึ้นสองขีด ไม่เเน่ใจมากๆ เลยไปตรวจรพ เลย
ตอนนที่ไปตรวจ พยาบาลก็บอกให้เรานั่งรอผล พอผลออกมา พยาบาลก็เรียกเราไปพบ
ซึ่งคนเยอะมาก เสียงเรียกชื่อเราตะโกนมา "ยินดีด้วยนะคะมีเพื่อนเล่นเเล้ว ''
ทำไมน้ำตาต้องไหล มือเย็น งง ไปหมด เราตัดสินใจุคุยกับผู้ชาย เพราะนี่มันไม่ตลกเเล้ว
นี่เราท้องจิงๆใช่ไหม TT หน้าพ่อกับเเม่ลอยมาเลย เเย่มากความรู้สึก ตอนนนี้
เรียนก็ยังไม่จบ จะทำยังไง จะบอกพ่อกับเเม่ยังไง เยอะเเยะไปหมด คือนี่ชีวิตจริง
เเละเเล้ว ทางออกที่มีก็มีสองทาง คือ ไม่เอาออก ก็เลี้ยงเค้าไว้ TT
เราคุยกับพี่เขา ว่าจะเอาไง สิ่งที่ได้รับคำตอบมาคือ ไปเอาออก เขาบอกว่า ทั้งเราเเละเขาก็ยังไม่พร้อม
เราเรียน เเต่เขาทำงานเเล้ว ใช่ จิงอยู่ที่เราไม่พร้อมกันทั้งคู่ เเต่นี่ลูกคนนนะ
ประโยคเเรกที่ได้ยินจากปาก พี่เขาคือ ลองไปกินยาในเน็ตไหม มันยังเป็นเลือดอยู่ยังไม่เป็นคนหรอก
ความรู้สึกเเบบบ เเย่มาก นี่หรอ ผชที่เรารักมัน ทุกๆอย่างพังหมด เราก็เลยตัดสินใจบอกเเม่กับพ่อ
คือที่เราตัดสินใจบอกเราคิดนานมากว่าจะบอกดีไหม หรือจะไปเอาออกดี หรือจะยังไงดี
เเต่สิ่งที่รู้สึกตอนนี้คือ นอกจากจะท้องเเล้ว ผชเขาก็ไม่ได้รักเเละอยากดูเเลเรา เราโดดเดี่ยว เหมือนโดนทิ้ง ในทะเลเเย่มาก
ไม่อยากไปเรียน อึดอัด บอกเพื่อน ในกลุ่ม บรรยากาศมันเเเย่ไปเลย ร้องไห้เปนอาทิต ผิดพลาดมากของมาก
หน้าพ่อเเม่ลอยมาตลอด รู้สึกออยากกลับบ้าน อยากกอด อยากขอโทษ
วินาทีที่รู้สึกเเล้วว่า เราไม่เหลือใคร เเว้ปเเรกที่รู้สึกคือ กูยังเหลือพ่อกับเเม่นะ วันนั้นตัดสินใจกลับบบ้าน
เราเป็นคนไม่เเสดงออกความรักกับเเม่ ไม่กอด ไม่หวานเเบบคนนอื่น เเต่วันนั้น เราเดินเข้าไปกอดเเม่ เเล้วเเม่ก็ถามว่า เป็นอะไร
เราได้เเต่สะอื้น กลั้นๆไว้เเต่ก็ไม่อยู่น้ำตาก็ไหล เราก้มลงไปนั่งเเล้วบอกว่า หนูชอโทดนะเเม่ พร้อมเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดว่าคุยกับผช คนนึง
ความสัมพันเป็นไง เกินเลยมาจนในที่สุดหนูก้ท้อง เเเม่ไม่พุดอะไรมาก เเต่นั่งร้องไห้ ไม่ด่าไม่ตีเราอย่างที่คิดไว้สักคำ TT
เราหันไปกราบขอโทษพ่อ ว่าเราผิดไปเเล้ว เเต่เราไม่เหลือใครเเล้วจิงๆ เราเล่าทุกอย่างว่าพี่เขาให้เราไปเอาออก เขาดูไม่ได้รักเราอย่างที่เป็น
ประโยค เดียวที่มาจากพ่อคือ ลูกหมากูยังเลี้ยงได้เเล้วนี่ลูกคนทำไมกูจะเลี้ยงไม่ได้ เเต่พ่อก็ร้องไห้อออกมา
เรารู้สึกผิดมาก ผิดจิงๆ น้องก็ร้องไห้ไปด้วย ด้วยความที่เป็นพี่คนโต เลยเเบบรู้สึกเเย่ไปอีก TT อีกเเปปเดียวก็เรียนจบเเล้ว เเต่มันดันมามีเรื่องนี้เสียก่อน
เรื่องท้องยังไม่ทันทำให้หายตกใจ ดันมามีเรื่องผญ อีกคนของพี่เขามาความสัมพันก็ลึกซึ้ง ถึงขั้นมีอะไรกันอีก อยู่ด้วยกัน
โลกพังอีกรอบ คือความไว้ใจ ความเสียใจ ทุกอย่าง ความรักที่เรามอบให้เขามันดูว่าเราควายมาก โครตตรู้สึกเเย่เป็นสิบๆเท่า
ผญ คนนี้ก็ดูรักพี่เขามาก โอเคร ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้ เรายอมถอนตัวดีกว่า เเว้ปเเรกที่คิดคือ นี่กูกำลังจะมีลูก เเต่ลูกที่จะไม่มีพ่อ
นี่หรอ ความโหดร้ายที่กูกำลังเจอ ซิงเกิ้ลมัม มันดูเหมือนง่าย เเต่เราอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์เเบบ เเต่พี่เขาไม่ได้รักเรา มันจะสมบูรณ์เเบบได้ยังไง
เเต่ ความรักมันมีได้เเค่สองคน เรายอมเป็นผู้เสียสละให้เขาทั้งคู่ก็ได้ ลูกคนเดียว เลี้ยงได้ เราอยากให้พี่เขาอยู่กับเราเพราะรักเรา
ไม่ใช่เพราะหน้าที่ ไม่ใช่เพราะลูก อย่ามารับผิดชอบ เพราะเราท้อง สิ่งที่เราต้องการคือความรัก ความรัก จริงๆ
เราร้องไห้ เสียใจมาก เเบบไม่อยากทำอะไร พ่อกับเเม่คือกำลังใจที่ดีที่สุด มากๆ โลกทั้งหมดของเรา เหมือนอยู่เพียงคนเดียว
เเย่มากๆ โดนหลอก เอาคำว่ารักมาล้อเล่น เราเสียใจมากกับการกระทำทั้งหมดที่พี่เขา ทำ เเต่สุดท้าย รักสามเรามันเป็นไปไม่ได้
ต้องมีคนนึงเดินจากไป เรารู้ตัวว่าคนนั้นต้องเป็นเรา ^^ เราไม่ได้ขอร้องให้พี่เขาอยู่ เเต่พี่เขาก็เลือกเรา
พร้อมบอกว่า รักเรากับลูก???? เราอ่อนเเอมาก คือจะให้เข้มเเข็งยังไง ในเมื่อเราก็ร็ว่า พี่เขา ก็รักผญคนนั้นมาก
เขาไม่ได้รักเรา เลยเเม้เเต่นิดเดียว เราต้องออกมาจากชีวิตเขา นี่คือสิ่งที่พ่อบอกเรา
การอยู่ด้วยกันเเต่ไม่ได้รักกัน มันก็เหมือนฝืนกันไปเปล่าๆ ทุกวันนนี้ก็เราก็ทำตัวปกตินะ
ไปเรียน ใช้ชีวิต ทั้งๆที่ท้องด้วยเนี่ยเเหละ ตลกดี เเต่สิ่งที่ในใจเรารู้คือ เขาไม่ได้รักเรา
เราสมเพสตัวเองมาก เรื่องนี้มันควรเป็นเเบบไหนต่อไปหรอ ชีวิตงงๆ ดี สับสน
ครอบครัวไม่ต้องสมบูรณ์เเบบรู้ เเต่เราเริ่มชาๆ จากพี่เขาเเล้ว
เรารู้เเค่ว่า ถ้าเราคลอดเบบี๋ออกมา เราจะรักเบบี๋มากกว่ารักพี่เขาเเน่ๆ TT
เเต่ตอนนี้ เเม้เเต่คำว่ารักตัวเอง เรายังทำไม่ได้เลย เราอยากตัดใจได้ เเต่มันยังไม่ใช่ตอนนนี้ TT
ใครจะไปรู้ว่าชีวิตนึง จะเจออะไรเเบบบนี้ หนักดี เจ็บดี
เเต่สุดท้าย ของเรื่องนี้ สิ่งที่ทำให้เราได้รับรู้คือ พ่อกับเเม่ ไม่มีวันทอดทิ้งเราเเน่นอน
อย่าทำให้ท่านเสียใจอีก TT