แม่ทำให้เราเกลียดเด็กคนอื่นๆคะ

คือขอเล่าถึงนิสัยส่วนตัวของเราก่อนนะคะ เราเป็นคนคิดมาก เป็นคนที่ขี้หวงมากกกก ส่วนแม่เราก็เป็นคนอัธยาศัยดีมากคะ เหมือนจะเป็นแม่ลูกที่ปกติธรรมดา แต่ มีปัญหาตรงที่เราเนี่ยแหละคะ ตั้งแต่เมื่อก่อนแม่มักชมเด็กคนอื่นให้เราฟัง ชมลูกคนนั้นคนนี่ พอเราทำอะไรดีๆบ้าง แม่เราก็พูดแค่ว่า อืม... ไม่งั้นก็ รู้แล้ว... บ้านเราก็มีญาติๆเยอะ มีลูกพี่ลูกน้องหลายคน คือปกติ เราก็ไม่อยากให้แม่ไปชมลูกหรือเด็กคนอื่นมากกว่าเราอยู่แล้ว พอเวลาน้องๆมาเที่ยวบ้าน เรานี่เหมือนลูกหมาถูกทิ้งเลยคะ แค่เรานอนอยู่บนห้องเฉยๆ ยังโดนแม่ด่าที่ไม่เล่นกับน้อง คือเราไม่ชอบมากถึงมากที่สุด ที่แม่มักจะดูแลน้องมากกว่าเรา ทั้งๆที่น้องๆพวกนั้นก็มีแม่ของเขามาด้วย แต่แม่ของเขาแบบว่า...ถึงจะเป็นน้องของแม่เราแต่นิสัยนี่ต่างกันเลยคะ แม่เราอัธยาศัยดี เลี้ยงเด็กได้ดี เอาเป็นว่ามีความคิดมากกว่าอะคะ แต่น้าเราแบบว่า พอลูกหิวลูกร้องก็ทิ้งให้แม่เรา เราก็เลยพลอยเกลียดน้องๆของเราไป คือทุกคนคิดว่าเราไม่ปกติหรือเปล่าคะ ที่เราหวงแม่เรามากๆ ๆ ครอบครัวเรามีกันสามคนพ่อแม่ลูก แต่เราหวงแม่มากกว่าอะคะ คือพ่อเราจะเข้าใจเราว่าเราไม่ชอบให้ชมคนอื่น ไม่ชอบให้พ่อกับแม่เห็นคนอื่นดีกว่า แต่แม่เราคือตรงข้ามกับพ่อเลย เราเลยมานั่งคิดว่า ความคิดขี้หวงของเราเนี่ยจะจัดการกับมันยังไงดี ตอนนี้เราไม่อยากให้เด็กคนไหนเข้าใกล้แม่เราเลยอะคะ T^T