หลังจากที่เราเคยตั้งกระทู้ขอเลิกกับแฟนไปแต่ปัญหามันก็ยังไม่จบตั้งแต่ปีใหม่ ปากเค้าบอกว่าเราคิดมากแต่การกระทำมันไม่ใช่เรารู้สึกได้ พอมาเมื่อวันอาทิตย์เราเริ่มรุ้สึกไม่ไหวแล้วร้องไห้จนน้ำตาแห้งละ เลยพูดตรงๆกับแฟนเลยว่าจะเอายังไงกับความสัมพันธ์ที่อึดอัดแบบนี้ สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ พอเราถามว่าเรากับเค้าเป็นอะไรกัน เค้าตอบกลับมาว่า เราคือคนไม่ธรรมดาไง โครตจะโมโหกับสิ่งที่ได้ยิน ตอนจีบเราใหม่ๆบอกรักเช้า เย็น ดีใจที่ได้เราเป็นแฟน จะอยู่ด้วยกันตลอดไป พอมาตอนนี้กลับไม่กล้าที่จะบอกเลิก เราจะยอมรับและเดินจากไปเองถ้าเค้ามาพูดกับเราตรงๆว่าไม่รักกันแล้ว แต่นี้ใช้วิธีขี้ขลาดเงียบหายไปเฉยเลย
เรานอนร้องไห้ตาบวมมา 2วันแล้วพอยิ่งคิดถึงช่วงเวลาที่รักกันยิ่งเจ็บปวด เราพยายามคิดถึงข้อเสียของเค้าพยายามคิดในแง่ดีว่าผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก แต่เพราะความเสียใจพึ่งเกิดเวลาอยู่คนเดียวมักเศร้าร้องไห้ทุกที พยายามที่จะทำใจตลอดเวลา
ใครมีวิธีทำใจไม่ให้เสียใจ ช่วยบอกเราหน่อยเราอยากลืมเค้ามากๆ แต่เรื่องมันพึ่งเกิดอาจจะยังไม่สามารถลืมได้ แต่คงต้องทำใจให้ลืมเพราะถ้าเค้าแคร์เราสักนิด รักเราซะหน่อยเค้าคงไม่หายเงียบแล้วปล่อยให้เราเป็นบ้าอยู่แบบนี้แน่ๆ
ผู้ชายกล้าบอกรักแต่ไม่กล้าบอกเลิก
เรานอนร้องไห้ตาบวมมา 2วันแล้วพอยิ่งคิดถึงช่วงเวลาที่รักกันยิ่งเจ็บปวด เราพยายามคิดถึงข้อเสียของเค้าพยายามคิดในแง่ดีว่าผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก แต่เพราะความเสียใจพึ่งเกิดเวลาอยู่คนเดียวมักเศร้าร้องไห้ทุกที พยายามที่จะทำใจตลอดเวลา
ใครมีวิธีทำใจไม่ให้เสียใจ ช่วยบอกเราหน่อยเราอยากลืมเค้ามากๆ แต่เรื่องมันพึ่งเกิดอาจจะยังไม่สามารถลืมได้ แต่คงต้องทำใจให้ลืมเพราะถ้าเค้าแคร์เราสักนิด รักเราซะหน่อยเค้าคงไม่หายเงียบแล้วปล่อยให้เราเป็นบ้าอยู่แบบนี้แน่ๆ