เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยค่ะ( บอกไว้ก่อนว่า ปัจจุบันเราอยู่ม.6นะคะ )
เรื่องนี้เกิดขึ้นนานแล้วค่ะ ตอนนั้นเราอยู่ม.4 แล้วพี่เขาอยู่ม.5 ตอนนั้นเราก็แอบชอบพี่เขาอยู่ ชอบแอบมองบ่อยๆ พอเรามีโอกาสได้คุยกับพี่เขาในเฟส พี่เขาก็บอกว่า ชอบเราอยู่นานแล้วเหมือนกัน ความรู้สึกตอนนั้น มันน่ารักมากๆเลยเนอะ ความรักแบบใสๆ แอบชอบรุ่นพี่ หลังจากนั้นเราก็คุยกัน พัฒนาความสัมพันธ์ เราคุยกันอยู่ 6เดือนค่ะ ก่อนจะเป็นแฟน เขาเป็นคนที่น่ารักมากๆเลย เป็นคนที่อบอุ่น ดูแลเราได้ เป็นที่พึ่งเราได้จริงๆ เรารักเขามากจริงๆค่ะ เราคบกันมา1ปี1เดือนแล้ว บอกตามตรงว่า ถึงแม้จะมีทะเลาะกันบ่อยๆ แต่เราไม่เคยเลิกรัก
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว อยู่ๆแฟนก็บอกเลิก เขาบอกว่า เขารู้สึกไม่เหมือนเดิม อยากจะอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ก่อนที่เค้าจะบอก ก็ยังเดินมาส่งเรากลับบ้าน ปกติเราเป็นคนเซ้นซีทีฟเรื่องคำพูดมากๆ เราคิดว่า ถ้าเค้าคิดดีแล้ว เราก็จะปล่อยเค้าไป ตอนนั้นจำได้แค่ว่า เสียใจมากจนไม่ได้พูดอะไรแต่ปล่อยไป (ถ้าเป็นตอนนี้ เราจะไม่ยอมปล่อยคนที่เรารักมากๆไปเด็ดขาด จะไม่กลัวเสียฟอร์มอะไรทั้งนั้น) เขาบอกว่าไม่ได้เลิกกันเพราะผู้หญิงคนอื่น เราก็เชื่อนะ หลังจากเราเลิกกันไป2เดือน ต่างคนก็ไม่ได้มีใครใหม่ เราก็กลับมาคุยกับแฟน เขาบอกว่า เป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบจริงๆ เรารู้สึกดีใจมากๆ เรามีความสุขมาก ตอนนั้นเราทำอัลบัมรูป ไดอารี่ให้เขา เป็นความทรงจำของเราทั้งหมดตั้งแต่รู้จักกัน เราเคยงงว่า เราทุ่มเทให้เขาขนาดนั้น แต่เราไม่เคยเหนื่อยเลย เป็นครั้งแรกที่ทำอะไรเพื่อใครสักคน แบบไม่หวังอะไรเลย อยากให้เขามีความสุข เพราะพี่เขาจะจบม6แล้ว เราบอกกับตัวเองว่า เราจะไม่ปล่อยเขาไปอีกแล้ว แต่สิ่งที่เกิดขึ้น เราไม่เคยคิดมาก่อนเลย
แฟนเราบอกเลิกเราอีกครั้ง แล้วบอกเราว่า เค้าคุยกับคนๆนึงอยู่ ซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มเรา แต่เราไม่ได้สนิทกับเพื่อนคนนี้มาก คือครั้งนี้เจ็บจริงๆอ่ะ จะให้เราไม่ปล่อยเค้าไปได้ยังไง ในเมื่อเค้าไม่ได้รักเราแล้ว ถ้าเค้าทำขนาดนี้ คือในใจเรา ไม่คิดโทษใครเลยทั้งนั้น ไม่โกรธเพื่อน สถานะเราอาจจะไม่ชัดเจน ตอนนั้นเราแค่กลับมาคุยกันใหม่แค่นั้นเอง
ครั้งนั้นเราเดินออกมาจริงๆ เราเจ็บที่ต้องโดนบอกเลิกซ้ำๆ2รอบ สับสน ไม่รู้ควรจะทำยังไง จนเวลาผ่านมา เราอยู่ม.6 ถึงแม้จะมีคนผ่านเข้ามาบ้าง ก็บอกตรงๆเลยว่า เรายังลืมเขาไม่ได้ ความทรงจำมันมากจนไม่อยากจะรักใคร พอหลายคนผ่านเข้ามา ยิ่งทำให้รู้เลยว่า เราก็ยังรักเขาอยู่ เราไม่เคยนึกถึตอนที่แย่ๆที่เค้าทำ แต่คิดถึงตอนอยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากๆ ไม่มีใครแทนที่ได้ โคตรเจ็บ โคตรเศร้า ทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ อยากขอคำปรึกษาจริงๆค่ะ
แฟนเก่าเรา ไปคบกะเพื่อนในกลุ่มเรา
เรื่องนี้เกิดขึ้นนานแล้วค่ะ ตอนนั้นเราอยู่ม.4 แล้วพี่เขาอยู่ม.5 ตอนนั้นเราก็แอบชอบพี่เขาอยู่ ชอบแอบมองบ่อยๆ พอเรามีโอกาสได้คุยกับพี่เขาในเฟส พี่เขาก็บอกว่า ชอบเราอยู่นานแล้วเหมือนกัน ความรู้สึกตอนนั้น มันน่ารักมากๆเลยเนอะ ความรักแบบใสๆ แอบชอบรุ่นพี่ หลังจากนั้นเราก็คุยกัน พัฒนาความสัมพันธ์ เราคุยกันอยู่ 6เดือนค่ะ ก่อนจะเป็นแฟน เขาเป็นคนที่น่ารักมากๆเลย เป็นคนที่อบอุ่น ดูแลเราได้ เป็นที่พึ่งเราได้จริงๆ เรารักเขามากจริงๆค่ะ เราคบกันมา1ปี1เดือนแล้ว บอกตามตรงว่า ถึงแม้จะมีทะเลาะกันบ่อยๆ แต่เราไม่เคยเลิกรัก
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว อยู่ๆแฟนก็บอกเลิก เขาบอกว่า เขารู้สึกไม่เหมือนเดิม อยากจะอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ก่อนที่เค้าจะบอก ก็ยังเดินมาส่งเรากลับบ้าน ปกติเราเป็นคนเซ้นซีทีฟเรื่องคำพูดมากๆ เราคิดว่า ถ้าเค้าคิดดีแล้ว เราก็จะปล่อยเค้าไป ตอนนั้นจำได้แค่ว่า เสียใจมากจนไม่ได้พูดอะไรแต่ปล่อยไป (ถ้าเป็นตอนนี้ เราจะไม่ยอมปล่อยคนที่เรารักมากๆไปเด็ดขาด จะไม่กลัวเสียฟอร์มอะไรทั้งนั้น) เขาบอกว่าไม่ได้เลิกกันเพราะผู้หญิงคนอื่น เราก็เชื่อนะ หลังจากเราเลิกกันไป2เดือน ต่างคนก็ไม่ได้มีใครใหม่ เราก็กลับมาคุยกับแฟน เขาบอกว่า เป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบจริงๆ เรารู้สึกดีใจมากๆ เรามีความสุขมาก ตอนนั้นเราทำอัลบัมรูป ไดอารี่ให้เขา เป็นความทรงจำของเราทั้งหมดตั้งแต่รู้จักกัน เราเคยงงว่า เราทุ่มเทให้เขาขนาดนั้น แต่เราไม่เคยเหนื่อยเลย เป็นครั้งแรกที่ทำอะไรเพื่อใครสักคน แบบไม่หวังอะไรเลย อยากให้เขามีความสุข เพราะพี่เขาจะจบม6แล้ว เราบอกกับตัวเองว่า เราจะไม่ปล่อยเขาไปอีกแล้ว แต่สิ่งที่เกิดขึ้น เราไม่เคยคิดมาก่อนเลย
แฟนเราบอกเลิกเราอีกครั้ง แล้วบอกเราว่า เค้าคุยกับคนๆนึงอยู่ ซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มเรา แต่เราไม่ได้สนิทกับเพื่อนคนนี้มาก คือครั้งนี้เจ็บจริงๆอ่ะ จะให้เราไม่ปล่อยเค้าไปได้ยังไง ในเมื่อเค้าไม่ได้รักเราแล้ว ถ้าเค้าทำขนาดนี้ คือในใจเรา ไม่คิดโทษใครเลยทั้งนั้น ไม่โกรธเพื่อน สถานะเราอาจจะไม่ชัดเจน ตอนนั้นเราแค่กลับมาคุยกันใหม่แค่นั้นเอง
ครั้งนั้นเราเดินออกมาจริงๆ เราเจ็บที่ต้องโดนบอกเลิกซ้ำๆ2รอบ สับสน ไม่รู้ควรจะทำยังไง จนเวลาผ่านมา เราอยู่ม.6 ถึงแม้จะมีคนผ่านเข้ามาบ้าง ก็บอกตรงๆเลยว่า เรายังลืมเขาไม่ได้ ความทรงจำมันมากจนไม่อยากจะรักใคร พอหลายคนผ่านเข้ามา ยิ่งทำให้รู้เลยว่า เราก็ยังรักเขาอยู่ เราไม่เคยนึกถึตอนที่แย่ๆที่เค้าทำ แต่คิดถึงตอนอยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากๆ ไม่มีใครแทนที่ได้ โคตรเจ็บ โคตรเศร้า ทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ อยากขอคำปรึกษาจริงๆค่ะ