สวัสดีคับนี่เป็นกระทู้แรกของผม จริงๆติดมาอ่านพันทิพย์มาตลอดแต่เพิ่งได้มีโอกาสตั้งกระทู้เองครั้งแรก หากผิดพลาดในเรื่องภาษาหรืออื่นๆ ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
ครับ ผมเป็นเด็กภาคใต้ที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพ หากให้ทายหลายคนคงคิดเหมือนกันว่าแน่นอน " มหาวิทยาลัยรามคำแหง " ช่ายครับผมเรียนอยู่ คณะนิติศาสตร์ ( เด็กใต้ส่วนใหญ่ก็เรียนเป็นอยู่สองอย่างดั่งคำที่ว่า ไม่นิติ ก็รัฐศาสตร์ )
ในเรื่องมุมมองความรัก เมื่อก่อนผมจะเป็นคนที่จีบใครได้ไม่นาน ไม่เอาเราก็เลิกจีบ คบกับใครก็ไม่เคยนาน เพื่อนๆ หลายคนในรุ่นเดียวกันที่แถวบ้าน เขานำหน้าผมไปไกลละ ลูกบางคนจะเข้าอนุบาลกันละ ส่วนผมเป็นตัวเป็นตน เป็นเงายังไม่มีเลยผมเข้ามาในกรุงเทพมีปัญหาการย้ายห้องอยู่บ่อยครั้ง เพราะสาเหตุนานาประการ
เข้าเรื่องเลยละกัน ครั้งผมได้ย้ายมาจากบางนา มาเช่าหอพักที่นึงหน้ามหาลัยรามคำแหง หลังจากที่ย้ายมาได้อยู่ร่วมกับเพื่อนอีกคนนึง การใช้ชีวิตในช่วงนั้นก็ตามภาษาเด็กรามนั่นแหละ อ่านหนังสือ ง่วงก็นอน หิวก็กินข้าว เซงก็เปิดทีวี ไม่ก็ไปเดินเล่นหน้ารามเพื่อนๆส่วนใหญ่ในตอนนั้น ก็อยู่ไกลกัน บางคนทำงาน บางคนก็ขึ้นลงกรุงเทพ - ใต้ ด้วยความที่ชีวิตรู้สึกน่าเบื่อ อันที่จริงก็เหงานะ การอยู่กรุงเทพจะให้หาใครสักคนแล้วรามก็ยังเป็นมหาลัยเปิด การที่จะทำความรู้จักใครสักคนก็เป็นเรื่องที่ยากอยู่พอสมควร
แต่ผมนึกขึ้นได้ว่ามีแอพนึงที่จะนำเราให้รู้จักกับคนใกล้เคียงได้ แอพนั้นก็คือ บีทอค ผมก็ได้ดาวโหลดบีทอคมาเพื่อที่จะอยากทำความรู้จักหาเพื่อนและหาใครสักคนนึง เพราะจากอดีตที่ผ่านมาผมค่อนข้างล้มเหลวในความรักอยู่พอสมควร ในใจคิดว่า เอาละวะ ! ขึ้นมากรุงเทพ เรียนมหาลัยละ อยากหาใครสักคนที่คบกันยาวนานสักคน ผมก็เพิ่มเพื่อนคนใกล้เคียงไปเรื่อย บ้างก็รับ บางคนก็ไม่รู้อะไร ค่อนข้างน่ากลัว 5555
แต่แล้วเรื่องก็เริ่มจากจุดนี้ ผมได้เจอกับคนๆนึง ในบีทอคซึ่งความบังเอิญก็คือ เราอยู่คนละซอย แต่ดันมันขึ้นมา 27เมตร ใกล้มาก ผมก็สงสัยว่า เอ้ยคนนี้อยู่ในตึกเราป่าว ทำไมมันใกล้จัง ก็ได้เพิ่มเทอมาเป็นเพื่อน หลังจากนั้นเทอก็รับแอดผม น่าแปลก ผมหากเริ่มคุยกับใครเราต้องสุภาพในขึ้นแรก ถามโน่นนี่นั่นตามระเบียบ ผมก็ทำ แต่ได้ไม่นานไม่รู้ทำไมกับเทอคนนี้ ผมกวน... ใส่เฉย และเทอก็กวน ... เหมือนกัน เทอเป็นกันเองมากคับ คุยสนุก เราก็คุยกันไปเรื่อยๆผมจำได้ว่าวันนั้นวันที่ 27 กค. เป็นครั้งแรกที่คุยกัน
แต่เหตุการณ์นึงทำให้เราได้เจอกันครั้งแรก วันนั้นฝนตกหนัก เทอติดฝนอยู่บริเวณหน้าราม ระหว่างที่เทอติดฝนเราก็คุยกันอยู่ ผมด้วยความที่ชอบลุย ก็เลยปากดีถามเทอว่า ให้เราเอาร่มไปให้มั้ย ? เทอก็ตอบตกลง ผมนี่มึนเลย เพราะจะเอาร่มไปให้เขาร่มไม่มี 5555ทำไงละคับบอกเขาไปแล้ว ผมก็ได้ไปยืมร่มร้านค้าในซอย เขาก็ใจดีให้เฉย และผมก็ได้กางร่มไปรับเทอ แต่เมื่อไปถึงเมื่อเทอรู้ว่าผมมา เทอก็ส่งสัญญาณว่าอย่าๆ เพราะตอนนั้นเทอมากับพี่สาวและเทอค่อนขางที่จะเคารพพี่สาวของเทอพอ เนื่อองจากอายุห้างกันพอสมควร ผมก็หันหลังกลับ แต่จังหวะนั้นเทอกับพี่สาวก็เดินตามหลังผมมา ผมเมื่อรู้ว่าเทอเดินตามหลังมาผมหันไปยิ้มกับเทอ และกางร่มไปหลังให้เทอ เกือบโดนรถชน แต่พี่สาวเทอก็ไม่รู้เรื่องนี้ และนี่เป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน
หลังจากนั้นเราก็คุยแชทกันเรื่อยๆ ครั้งต่อมาที่ได้เจอหลังจากนั้นเพียงไม่นาน ผมด้วยความที่อยากเจอเทอ ก็ได้เกิดอุบาย โดยการชวนเทอ ไปอ่านหนังสือ ตามธรรมเนียมเด็กราม เทอตอบตกลง เราตกลงกันว่าจะไปอ่านหนังสือที่หน้าโรงหนังแห่งหนึ่ง เพราะมันเงียบ ภม่มีคนเลย แอร์เย็น ที่นั่งสบาย และมี วิฟิฟรี 5555
แต่เทอไม่ชอบเนื่องจากที่นั่นมีแสงน้อย เทอบอกอ่านไม่ได้เราจึงย้ายไปอ่านในมหาลัยกัน พอถึงมหาลัยเราก็ได้อ่านหนังสือกัน แต่ไม่มากเท่าไหร่ เราคุยกันมากกว่า เทอเป็นคนพูดเก่งมาก ขนาดผมเคยเป็นนักกิจกรรม ทำกิจกรรมมามากมายเจอเทอยอมเลย เทอเป็นกันเอง ผมก็ฟังเทอนะ แต่มองเทอมากกว่า >< เทอน่ารักจริง
เทอเป็นคนอีสาน เทอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ผิวขาว ผมประมาณบ่า เทอเข้าตำราสเป็กผมมากคับ ปากนิด จมูกหน่อย ตอนนั้นผมชอบเทอมากจริงๆ
และหลังจากอ่านหนังสือเสร็จก็แยกย้ายกลับห้อง เทอห้ามกลับห้องค่ำ เพราะพี่สาวเทอไม่อนุญาติ
ต่อมาจากที่คุยกันในบีทอค เราก็เปลี่ยนกันไปคุยในเฟส เนื่องจากในบีทอคมันไม่ค่อยแจ้งเตือน มันต่อเนื่อง เราเลยมาคุยในเฟสกัน เราก็คุยกันสนิทกันเรื่อยๆตามลำดับ
จนถึงขั้นผมสารภาพว่าผมชอบเทอ แต่โดนเทอปฏิเสธ โดยเทอให้เหตุผลว่า เทอเป็นคนรักคนยาก ถ้าจะจีบเทอต้องทำใจ จีบยากและนาน ผมด้วยความที่คิดว่าเทอคือคนที่ใช่มาก เลยตกลงจีบเทอต่อไป ซึ่งหากเป็นคนก่อนๆ ผมหยุดการจีบนี้ลงแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ถึงเป็นแบบนี้
เราสนิทสนมกันมากขึ้นตามเวลา ได้เจอกันบ่อยขึ้น บางครั้งก็คุยเล่นกันเรื่องอนาคตก็มี แต่แล้วผมก็เกิดปัญหาอีกครั้ง เมื่อเพื่อนร่วมห้องต้องกลับบ้านและทิ้งห้อง ทำให้ผมต้องกลับบ้านเช่นกันเพื่อไปตั้งหลักใหม่
แต่ระยะทางไม่ใช่อุปสรรคเลยเราสองคนยังคุยแชทกันตลอด มีอยู่ครั้งนึงเทอไม่เข้าใจและขอความรู้เรื่องวิชาการปกครองที่เทอลง ผมติวให้เทอ ด้วยการเขียนข้อความใส่กระดาษ A4 แล้วถ่ายรูปลงให้เทออ่านเป็นตอนๆ ผมกลับบ้านไป ก็ได้แต่นับวันรอที่จะกลับไปกรุงเทพอีกครั้งเพื่อเจอเทอ และแล้ววันนั้นก็มาถึงผมพร้อมที่จะไปใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพอีกครั้ง ระหว่างทางแวะซื้อขนมไปเป็นของฝากเทอและพี่สาวเทอเป็นฝอยทองกับกระหรี่ปั๊บ ผมลุ้นมากที่จะเจอเทออีกครั้งในรอบ 1 เดือน
และเมื่อผมไปถึงกรุงเทพ ทำภาระกิจหาห้องเสร็จ ผมก็ได้ทักเทอ โดยเอาขนมเป็นข้ออ้างในการพบเจอ และแล้วผมก็ได้เจอเทอ ผมรู้สึกดีมากจากหลายวันที่ไม่ได้เจอกัน เทอยังคงสดใสน่ารักเหมือนเดิม
ขอพูดถึงลักษณะของผมหน่อย ผมเป็นคนที่เหมือนเหรียญที่มีสองหน้าในเหรีญเดียวกัน ผมเป็นคนที่เรียนเก่งและเคยทำกิจกรรมทั้งใน รร .ในจังหวัดและในภาคใต้ เป็นคนเฮฮา พูดเก่ง ชอบคบหาเพื่อนฝูงและอีกหน้านึงของเหรียญคือกินเหล้าเมื่อมีการสังสรรค์ และสูบบุหรี่
ส่วนเทอ เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ พูดเก่ง มีความรู้ ถามว่าเรียบร้อยมั้ย ไม่นะ แต่ก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงอย่างว่า มีหวานมีเปรี้ยวบ้าง ผมขนานนามเทอว่า ผู้หญิงสวยและเก่ง ผมปลื้มเทอมากในตรงจุดนี้
และหลังจากนั้นเราสนิทกันมาก คนนอกอาจคิดว่าเราเป็นแฟนกัน มีจับมือกันบ้าง ไปไหนด้วยกันบ่อยเทอไปเดิน กกท ผมก็ไปเพื่อนเทอ พาเทอกินโน่นนี่ พาเทอไปในที่ที่เทออยากไป เคยครั้งนึง พาไปสำเพ็ง ผมไม่เคยไปสำเพ็งโดยการเดินทางจากหน้าราม เคยไปแต่ทางอื่น ผมคืนนั้นก่อนที่เทอบอกจะไป ผมศึกษาการเดินทางว่าต้องขึ้นรถอะไร สายไหน ฝั่งไหน และผมก็พาเทอไปช้อปและพาเทอกลับอย่างปลอดภัย มีหลงนิดหน่อย
เมื่อเวลาผ่านไปถึงเดือนที่ 4 เราก็ไปไหนมาไหนกันตลอดแชทไม่เคยขาด ทำไมเทอกับผมไม่คุยโทรศัพท์หรือโทรไลน์กัน เทอบอกไม่ชอบคุยและอีกอย่างเทอก็อยู่กับพี่สาว
มีอยู่ครั้งนึงครับ เทอกับผมได้คุยกัน ผมในตอนนั้นตั้งใจมากและหวังมากที่จะคบกับเทอ ผมหยอดเทอตลอด เผื่อเทอจะได้ใจอ่อนดั่งน้ำที่กัดกร่อนหิน จนโดนเทอสอนมวยเข้าให้ เทอบอกว่าจีบหญิงอะไรแบบนี้ ไม่ต้องตั้งใจมากหรอก ธรรมดาๆ คุยกันสนุกเทอสอนผมให้ผมต้องจีบเทอยังไง ตอนนั้นบอกตรงๆอายมาก เพื่อนรู้ก็แซวกันใหญ่ แต่ในใจผมรู้สึกดีมากที่เทอสนใจในการจีบของเรา
ผมเคยถามเทอว่ามีคนมาจีบบ้างป่าว เทอบอกว่าเยอะ แต่เทอไม่ค่อยคุยด้วย บ้างมาแบบเพ้อโรคจิต เทอจะตอบแชทสั้นๆ หรือนานๆ ตอบ หรือไม่ตอบไปเลย จนมีอยู่คนนึงที่เทอบอกว่าจีบเทอเหมือนกันมีสองคนคือผมกับคนนั้นที่ยังจีบอยู่ โดยอีกคนเป็นคนบ้านเดียวกัน แต่ถ้านับเวลาผมจีบเทอก่อน เจอเทอบ่อยกว่า เที่ยวกันบ่อย
จำเหตุการณ์ที่เจอกันครั้งแรกได้มั้ย ที่เราทำเนียนกัน และทุกๆครั้งที่เราเจอกันเดินกัน แต่ดันเจอพี่หรือ เพื่อนของพี่ เราจะต้องทำเนียนแบบนั้นทุกครั้ง ทำเหมือนไม่รู้จักกัน ผมจะเดินเลยไปด่อน แล้วเทอก็จะตามมาทีหลัง ทุกครั้ง ไอเราผู้ชายไม่เป็นไรหรอกผมเข้าใจเทอนะเพราะเทอไม่อยากมีปัญหากับพี่สาวเทอ อันนี้เข้าใจ มีบางครั้งออกจากโรงหนัง เดินมาด้วยกันทำไม่รู้จักกันเฉยๆก็มี จนผมเริ่มชำนาญ เรื่องเนียน
เมื่อเวลาผ่านไปเทอรู้จักกับเพื่อนผม พ่อแม่ผมก็เคยเดินเจอเทอ ผมเล่าเรื่องเทอให้พ่อแม่ฟัง ทำให้เทอเป็นที่รักของพ่อและแม่ผมมากพ่อกับแม่ผมเมื่อมากรุงเทพทุกครั้งก็จะซื้อของฝากเทอ หรือชวนเทอไปหาไรกิน แต่เทอไม่เคยไปเพราะเทอไปด้วยไม่ได้เวลาค่ำ
ทุกครั้งที่เทอจะลงรูปเทอจะเอามาให้ผมเลือกก่อนเสมอ ไม่ว่าจะเป็นโพสหรือเปลี่ยนรูปโปร ผมรู้สึกดีนะที่ให้ผมได้ร่วมตัดสินใจในหลายๆ อย่างในชีวิตเทอ แม้เป็นเรื่องเล็กน้อย
เข้าช่วงเดือนที่ 5 เทอกลับบ้านบ้าง ผมกลับบ้านบ้าง ก็คุยกันตลอด ผมยอมมากรุงเทพเร็วขึ้นในบางครั้งเพราะเพื่อจะอยู่ในวันสำคัญของเทอก็มี
เราสนิทกันมากๆแทบเหมือนแฟนกัน ผมยืมตังเทอ เทอยืมตังผม ตัวติดกันมาก ทุกอย่างกำลังถึงเป้าหมาย ผมบอกเทอว่าถ้าพร้อมคบเมื่อไหร่บอกเองนะ เพราะผมขอคบเทอบ่อยจนต้องให้เทอเป็นคนบอกเอง
# ตอนต่อไปถึงครายแม็กแล้วแต่ข้อความดันเต็มเสียก่อนเดี๊ยวจะลงต่อจากนี้เลยนะ
เคยตั้งใจมากรักมาก แต่กินแห้วมั้ย ?
ครับ ผมเป็นเด็กภาคใต้ที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพ หากให้ทายหลายคนคงคิดเหมือนกันว่าแน่นอน " มหาวิทยาลัยรามคำแหง " ช่ายครับผมเรียนอยู่ คณะนิติศาสตร์ ( เด็กใต้ส่วนใหญ่ก็เรียนเป็นอยู่สองอย่างดั่งคำที่ว่า ไม่นิติ ก็รัฐศาสตร์ )
ในเรื่องมุมมองความรัก เมื่อก่อนผมจะเป็นคนที่จีบใครได้ไม่นาน ไม่เอาเราก็เลิกจีบ คบกับใครก็ไม่เคยนาน เพื่อนๆ หลายคนในรุ่นเดียวกันที่แถวบ้าน เขานำหน้าผมไปไกลละ ลูกบางคนจะเข้าอนุบาลกันละ ส่วนผมเป็นตัวเป็นตน เป็นเงายังไม่มีเลยผมเข้ามาในกรุงเทพมีปัญหาการย้ายห้องอยู่บ่อยครั้ง เพราะสาเหตุนานาประการ
เข้าเรื่องเลยละกัน ครั้งผมได้ย้ายมาจากบางนา มาเช่าหอพักที่นึงหน้ามหาลัยรามคำแหง หลังจากที่ย้ายมาได้อยู่ร่วมกับเพื่อนอีกคนนึง การใช้ชีวิตในช่วงนั้นก็ตามภาษาเด็กรามนั่นแหละ อ่านหนังสือ ง่วงก็นอน หิวก็กินข้าว เซงก็เปิดทีวี ไม่ก็ไปเดินเล่นหน้ารามเพื่อนๆส่วนใหญ่ในตอนนั้น ก็อยู่ไกลกัน บางคนทำงาน บางคนก็ขึ้นลงกรุงเทพ - ใต้ ด้วยความที่ชีวิตรู้สึกน่าเบื่อ อันที่จริงก็เหงานะ การอยู่กรุงเทพจะให้หาใครสักคนแล้วรามก็ยังเป็นมหาลัยเปิด การที่จะทำความรู้จักใครสักคนก็เป็นเรื่องที่ยากอยู่พอสมควร
แต่ผมนึกขึ้นได้ว่ามีแอพนึงที่จะนำเราให้รู้จักกับคนใกล้เคียงได้ แอพนั้นก็คือ บีทอค ผมก็ได้ดาวโหลดบีทอคมาเพื่อที่จะอยากทำความรู้จักหาเพื่อนและหาใครสักคนนึง เพราะจากอดีตที่ผ่านมาผมค่อนข้างล้มเหลวในความรักอยู่พอสมควร ในใจคิดว่า เอาละวะ ! ขึ้นมากรุงเทพ เรียนมหาลัยละ อยากหาใครสักคนที่คบกันยาวนานสักคน ผมก็เพิ่มเพื่อนคนใกล้เคียงไปเรื่อย บ้างก็รับ บางคนก็ไม่รู้อะไร ค่อนข้างน่ากลัว 5555
แต่แล้วเรื่องก็เริ่มจากจุดนี้ ผมได้เจอกับคนๆนึง ในบีทอคซึ่งความบังเอิญก็คือ เราอยู่คนละซอย แต่ดันมันขึ้นมา 27เมตร ใกล้มาก ผมก็สงสัยว่า เอ้ยคนนี้อยู่ในตึกเราป่าว ทำไมมันใกล้จัง ก็ได้เพิ่มเทอมาเป็นเพื่อน หลังจากนั้นเทอก็รับแอดผม น่าแปลก ผมหากเริ่มคุยกับใครเราต้องสุภาพในขึ้นแรก ถามโน่นนี่นั่นตามระเบียบ ผมก็ทำ แต่ได้ไม่นานไม่รู้ทำไมกับเทอคนนี้ ผมกวน... ใส่เฉย และเทอก็กวน ... เหมือนกัน เทอเป็นกันเองมากคับ คุยสนุก เราก็คุยกันไปเรื่อยๆผมจำได้ว่าวันนั้นวันที่ 27 กค. เป็นครั้งแรกที่คุยกัน
แต่เหตุการณ์นึงทำให้เราได้เจอกันครั้งแรก วันนั้นฝนตกหนัก เทอติดฝนอยู่บริเวณหน้าราม ระหว่างที่เทอติดฝนเราก็คุยกันอยู่ ผมด้วยความที่ชอบลุย ก็เลยปากดีถามเทอว่า ให้เราเอาร่มไปให้มั้ย ? เทอก็ตอบตกลง ผมนี่มึนเลย เพราะจะเอาร่มไปให้เขาร่มไม่มี 5555ทำไงละคับบอกเขาไปแล้ว ผมก็ได้ไปยืมร่มร้านค้าในซอย เขาก็ใจดีให้เฉย และผมก็ได้กางร่มไปรับเทอ แต่เมื่อไปถึงเมื่อเทอรู้ว่าผมมา เทอก็ส่งสัญญาณว่าอย่าๆ เพราะตอนนั้นเทอมากับพี่สาวและเทอค่อนขางที่จะเคารพพี่สาวของเทอพอ เนื่อองจากอายุห้างกันพอสมควร ผมก็หันหลังกลับ แต่จังหวะนั้นเทอกับพี่สาวก็เดินตามหลังผมมา ผมเมื่อรู้ว่าเทอเดินตามหลังมาผมหันไปยิ้มกับเทอ และกางร่มไปหลังให้เทอ เกือบโดนรถชน แต่พี่สาวเทอก็ไม่รู้เรื่องนี้ และนี่เป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน
หลังจากนั้นเราก็คุยแชทกันเรื่อยๆ ครั้งต่อมาที่ได้เจอหลังจากนั้นเพียงไม่นาน ผมด้วยความที่อยากเจอเทอ ก็ได้เกิดอุบาย โดยการชวนเทอ ไปอ่านหนังสือ ตามธรรมเนียมเด็กราม เทอตอบตกลง เราตกลงกันว่าจะไปอ่านหนังสือที่หน้าโรงหนังแห่งหนึ่ง เพราะมันเงียบ ภม่มีคนเลย แอร์เย็น ที่นั่งสบาย และมี วิฟิฟรี 5555
แต่เทอไม่ชอบเนื่องจากที่นั่นมีแสงน้อย เทอบอกอ่านไม่ได้เราจึงย้ายไปอ่านในมหาลัยกัน พอถึงมหาลัยเราก็ได้อ่านหนังสือกัน แต่ไม่มากเท่าไหร่ เราคุยกันมากกว่า เทอเป็นคนพูดเก่งมาก ขนาดผมเคยเป็นนักกิจกรรม ทำกิจกรรมมามากมายเจอเทอยอมเลย เทอเป็นกันเอง ผมก็ฟังเทอนะ แต่มองเทอมากกว่า >< เทอน่ารักจริง
เทอเป็นคนอีสาน เทอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ผิวขาว ผมประมาณบ่า เทอเข้าตำราสเป็กผมมากคับ ปากนิด จมูกหน่อย ตอนนั้นผมชอบเทอมากจริงๆ
และหลังจากอ่านหนังสือเสร็จก็แยกย้ายกลับห้อง เทอห้ามกลับห้องค่ำ เพราะพี่สาวเทอไม่อนุญาติ
ต่อมาจากที่คุยกันในบีทอค เราก็เปลี่ยนกันไปคุยในเฟส เนื่องจากในบีทอคมันไม่ค่อยแจ้งเตือน มันต่อเนื่อง เราเลยมาคุยในเฟสกัน เราก็คุยกันสนิทกันเรื่อยๆตามลำดับ
จนถึงขั้นผมสารภาพว่าผมชอบเทอ แต่โดนเทอปฏิเสธ โดยเทอให้เหตุผลว่า เทอเป็นคนรักคนยาก ถ้าจะจีบเทอต้องทำใจ จีบยากและนาน ผมด้วยความที่คิดว่าเทอคือคนที่ใช่มาก เลยตกลงจีบเทอต่อไป ซึ่งหากเป็นคนก่อนๆ ผมหยุดการจีบนี้ลงแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ถึงเป็นแบบนี้
เราสนิทสนมกันมากขึ้นตามเวลา ได้เจอกันบ่อยขึ้น บางครั้งก็คุยเล่นกันเรื่องอนาคตก็มี แต่แล้วผมก็เกิดปัญหาอีกครั้ง เมื่อเพื่อนร่วมห้องต้องกลับบ้านและทิ้งห้อง ทำให้ผมต้องกลับบ้านเช่นกันเพื่อไปตั้งหลักใหม่
แต่ระยะทางไม่ใช่อุปสรรคเลยเราสองคนยังคุยแชทกันตลอด มีอยู่ครั้งนึงเทอไม่เข้าใจและขอความรู้เรื่องวิชาการปกครองที่เทอลง ผมติวให้เทอ ด้วยการเขียนข้อความใส่กระดาษ A4 แล้วถ่ายรูปลงให้เทออ่านเป็นตอนๆ ผมกลับบ้านไป ก็ได้แต่นับวันรอที่จะกลับไปกรุงเทพอีกครั้งเพื่อเจอเทอ และแล้ววันนั้นก็มาถึงผมพร้อมที่จะไปใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพอีกครั้ง ระหว่างทางแวะซื้อขนมไปเป็นของฝากเทอและพี่สาวเทอเป็นฝอยทองกับกระหรี่ปั๊บ ผมลุ้นมากที่จะเจอเทออีกครั้งในรอบ 1 เดือน
และเมื่อผมไปถึงกรุงเทพ ทำภาระกิจหาห้องเสร็จ ผมก็ได้ทักเทอ โดยเอาขนมเป็นข้ออ้างในการพบเจอ และแล้วผมก็ได้เจอเทอ ผมรู้สึกดีมากจากหลายวันที่ไม่ได้เจอกัน เทอยังคงสดใสน่ารักเหมือนเดิม
ขอพูดถึงลักษณะของผมหน่อย ผมเป็นคนที่เหมือนเหรียญที่มีสองหน้าในเหรีญเดียวกัน ผมเป็นคนที่เรียนเก่งและเคยทำกิจกรรมทั้งใน รร .ในจังหวัดและในภาคใต้ เป็นคนเฮฮา พูดเก่ง ชอบคบหาเพื่อนฝูงและอีกหน้านึงของเหรียญคือกินเหล้าเมื่อมีการสังสรรค์ และสูบบุหรี่
ส่วนเทอ เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ พูดเก่ง มีความรู้ ถามว่าเรียบร้อยมั้ย ไม่นะ แต่ก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงอย่างว่า มีหวานมีเปรี้ยวบ้าง ผมขนานนามเทอว่า ผู้หญิงสวยและเก่ง ผมปลื้มเทอมากในตรงจุดนี้
และหลังจากนั้นเราสนิทกันมาก คนนอกอาจคิดว่าเราเป็นแฟนกัน มีจับมือกันบ้าง ไปไหนด้วยกันบ่อยเทอไปเดิน กกท ผมก็ไปเพื่อนเทอ พาเทอกินโน่นนี่ พาเทอไปในที่ที่เทออยากไป เคยครั้งนึง พาไปสำเพ็ง ผมไม่เคยไปสำเพ็งโดยการเดินทางจากหน้าราม เคยไปแต่ทางอื่น ผมคืนนั้นก่อนที่เทอบอกจะไป ผมศึกษาการเดินทางว่าต้องขึ้นรถอะไร สายไหน ฝั่งไหน และผมก็พาเทอไปช้อปและพาเทอกลับอย่างปลอดภัย มีหลงนิดหน่อย
เมื่อเวลาผ่านไปถึงเดือนที่ 4 เราก็ไปไหนมาไหนกันตลอดแชทไม่เคยขาด ทำไมเทอกับผมไม่คุยโทรศัพท์หรือโทรไลน์กัน เทอบอกไม่ชอบคุยและอีกอย่างเทอก็อยู่กับพี่สาว
มีอยู่ครั้งนึงครับ เทอกับผมได้คุยกัน ผมในตอนนั้นตั้งใจมากและหวังมากที่จะคบกับเทอ ผมหยอดเทอตลอด เผื่อเทอจะได้ใจอ่อนดั่งน้ำที่กัดกร่อนหิน จนโดนเทอสอนมวยเข้าให้ เทอบอกว่าจีบหญิงอะไรแบบนี้ ไม่ต้องตั้งใจมากหรอก ธรรมดาๆ คุยกันสนุกเทอสอนผมให้ผมต้องจีบเทอยังไง ตอนนั้นบอกตรงๆอายมาก เพื่อนรู้ก็แซวกันใหญ่ แต่ในใจผมรู้สึกดีมากที่เทอสนใจในการจีบของเรา
ผมเคยถามเทอว่ามีคนมาจีบบ้างป่าว เทอบอกว่าเยอะ แต่เทอไม่ค่อยคุยด้วย บ้างมาแบบเพ้อโรคจิต เทอจะตอบแชทสั้นๆ หรือนานๆ ตอบ หรือไม่ตอบไปเลย จนมีอยู่คนนึงที่เทอบอกว่าจีบเทอเหมือนกันมีสองคนคือผมกับคนนั้นที่ยังจีบอยู่ โดยอีกคนเป็นคนบ้านเดียวกัน แต่ถ้านับเวลาผมจีบเทอก่อน เจอเทอบ่อยกว่า เที่ยวกันบ่อย
จำเหตุการณ์ที่เจอกันครั้งแรกได้มั้ย ที่เราทำเนียนกัน และทุกๆครั้งที่เราเจอกันเดินกัน แต่ดันเจอพี่หรือ เพื่อนของพี่ เราจะต้องทำเนียนแบบนั้นทุกครั้ง ทำเหมือนไม่รู้จักกัน ผมจะเดินเลยไปด่อน แล้วเทอก็จะตามมาทีหลัง ทุกครั้ง ไอเราผู้ชายไม่เป็นไรหรอกผมเข้าใจเทอนะเพราะเทอไม่อยากมีปัญหากับพี่สาวเทอ อันนี้เข้าใจ มีบางครั้งออกจากโรงหนัง เดินมาด้วยกันทำไม่รู้จักกันเฉยๆก็มี จนผมเริ่มชำนาญ เรื่องเนียน
เมื่อเวลาผ่านไปเทอรู้จักกับเพื่อนผม พ่อแม่ผมก็เคยเดินเจอเทอ ผมเล่าเรื่องเทอให้พ่อแม่ฟัง ทำให้เทอเป็นที่รักของพ่อและแม่ผมมากพ่อกับแม่ผมเมื่อมากรุงเทพทุกครั้งก็จะซื้อของฝากเทอ หรือชวนเทอไปหาไรกิน แต่เทอไม่เคยไปเพราะเทอไปด้วยไม่ได้เวลาค่ำ
ทุกครั้งที่เทอจะลงรูปเทอจะเอามาให้ผมเลือกก่อนเสมอ ไม่ว่าจะเป็นโพสหรือเปลี่ยนรูปโปร ผมรู้สึกดีนะที่ให้ผมได้ร่วมตัดสินใจในหลายๆ อย่างในชีวิตเทอ แม้เป็นเรื่องเล็กน้อย
เข้าช่วงเดือนที่ 5 เทอกลับบ้านบ้าง ผมกลับบ้านบ้าง ก็คุยกันตลอด ผมยอมมากรุงเทพเร็วขึ้นในบางครั้งเพราะเพื่อจะอยู่ในวันสำคัญของเทอก็มี
เราสนิทกันมากๆแทบเหมือนแฟนกัน ผมยืมตังเทอ เทอยืมตังผม ตัวติดกันมาก ทุกอย่างกำลังถึงเป้าหมาย ผมบอกเทอว่าถ้าพร้อมคบเมื่อไหร่บอกเองนะ เพราะผมขอคบเทอบ่อยจนต้องให้เทอเป็นคนบอกเอง
# ตอนต่อไปถึงครายแม็กแล้วแต่ข้อความดันเต็มเสียก่อนเดี๊ยวจะลงต่อจากนี้เลยนะ