โปรดช่วยเหลือน้องๆกว่า 700 ชีวิตด้วยค่ะ

เมื่อวันที่ 1 ม.ค. 58 หนูได้มีโอกาสกลับไปเพื่อจะเยี่ยมเยียนสุนัขจรจัดของมูลนิธิสุนัขจรจัดแห่งหนึ่งแถวบางบัวทองซึ่งปีผ่าน ๆ มา หนูเคยเข้ามาที่นี่ และพบความน่ารักของน้อง ๆ ที่ออกมากระดิกหางต้อนรับ แต่การมาครั้งนี้ จำนวนน้อง ๆ ลดลงมากผิดปกติ ได้เห็นน้องๆกว่า700 ชีวิตแล้วรู้สึกสงสารน้องๆพวกนั้นมาก คุณป้าสองท่านที่เคยทำงานและดูแลสัตว์ที่น่าสงสารเหล่านั้นโดนทางวัดไล่ออกโดยไม่ทราบสาหตุ ซึ่งคุณป้าทั้งสองท่านนี้เป็นคนที่รักสุนัขมากทำงานตลอดระยะเวลาสิบกว่าปีชีวิตก็คลุกคลีอยู่กับน้องๆเหล่านี้ตลอดเวลา คุณป้าท่านหนึ่งกินนอนกับสุนัขที่นั่นตลอดทั้งวันทั้งคืน อีกท่านก็มาแต่เช้ามืดและกลับไปดูแลครอบครัวหลังจาก 3 ทุ่มไปแล้วแทบทุกวัน ทั้ง ๆ ที่ ทั้งสองท่านไม่ใช่คนยากจน แต่ก็อุตส่าห์เสียสละทุ่มเทให้เพราะรักเด็กเหล่านั้นเหมือนลูกเหมือนหลาน แต่ทำไมทางวัดถึงไม่เห็นความสำคัญของคุณป้าทั้งสองท่านนี้  ตอนที่คุณป้าโดนไล่ออกก็ได้แต่นำสุนัขที่เจ็บป่วยและพิการออกมาด้วยเป็นบางส่วนประมาณ 50-60 ตัวเท่านั้น(ไม่สามารถที่จะนำน้องๆที่เจ็บป่วยส่วนที่เหลือออกมาได้หมด) แล้วชีวิตที่เหลืออยู่ที่นั้นจะทำอย่างไร น้องๆล้มตายทุกวันเพราะไม่มีใครที่ดูแลเอาใจใส่ได้เหมือนคุณป้าทั้งสองท่านนี้  สุนัขป่วยก็ไม่ได้รับยาในแต่ละวัน  ทราบมาว่าคุณป้าทั้งสองท่านนี้ได้นำน้อง ๆ ที่แกช่วยได้บางส่วนไปอาศัยอยู่ในต่างจังหวัด   การที่ทางวัดจ้างคนใหม่เข้ามาดูแล ซึ่งคนใหม่ที่เข้ามาดูแลนี้ไม่ได้ดูแลน้องอย่างจริงจัง ไม่ได้อยู่ดูแลด้วยตลอดเวลาเหมือนป้าทั้งสองท่าน และที่สำคัญไม่ได้มาทำงานด้วยใจรักสุนัขแต่มาทำเพราะหารายได้ แล้วเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าตัวไหนเจ็บป่วย ได้ยินจากชาวบ้านเค้าพูดกันว่าน้อง ๆ เหล่านี้ไม่ได้รับการเอาใจใส่ดูแล น้องๆโดนตีโดนด่าทุกวัน   วันนั้นที่หนูได้ไปเจอมีอาหารแค่7กระสอบเองอยู่หน้าบริเวรที่พัก ซึ่งน้องๆมีชีวิตกว่า700ตัว แล้วอาหารจะพอกินกันหรือเปล่า  ตอนที่หนูจะเข้าไปดู   คนเลี้ยงคนใหม่สั่งห้ามไม่ให้หนูเอาอาหารให้สุนัขกิน(ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมเค้าถึงบอกแบบนี้กับหนู)  กรงที่สุนัขที่โดนกักขังก็ไม่มีน้ำกินเลยในแต่ละกรง  อาหารก็ไม่มี มีแต่กองอึเยอะๆในกรงแต่ละกรง  น้ำก็ไม่มีให้กินสำหรับน้องๆที่ไม่ได้อยู่ในกรง  มีแต่แค่ตุ่มน้ำขนาดกลาง1ใบเท่านั้นที่มีน้ำให้น้องๆได้กิน   น้องๆที่มีลูกๆก็นอนทับอึทับฉี่กันหลายๆตัวเลยค่ะ   ข้อมูลต่างๆที่หนูได้เล่าให้ทางพี่ๆฟังหนูได้เห็นกับตาตัวหนูเองและจากที่มีบางท่านได้มีโอกาสเห็นก็มาบ่นต่อๆกันมาด้วยความรู้สึกหดหู่และสังเวช  หนูไม่รู้จะช่วยน้องๆเหล่านั้นได้อย่างไร700ชีวิตที่เหลืออยู่จากพันกว่าชีวิตในระยะเวลาประมาณ2เดือน น้องๆล้มหายตายจากไปพร้อมกับความรักที่โหยหาจากป้าที่เคยเลี้ยงพวกเขา และต้องอยู่อย่างไร้การดูแลจากคนเลี้ยงคนใหม่   เรื่องราวต่างๆที่หนูเล่าให้พวกพี่ฟัง    หนูอยากให้พวกพี่ๆได้รู้ข้อมูลอีกหลายๆอย่างๆจากคุณน้าท่านนึง ที่ท่านได้เจอเหตุการณ์เดียวกันและได้เห็นในสิ่งที่หนูเห็นด้วยค่ะ     หนึ่งเสียงของหนูที่บอกผ่านพวกพี่ๆมาในครั้งนี้   หนูอยากให้น้องๆเหล่านั้นได้รับการดูแลจากคนที่ใจรักและสามารถทำหน้าที่ตรงนี้ได้ดีกว่านี้    เพราะไม่อยากเห็นน้องๆอยู่อย่างนี้    เค้าทุกข์ทรมารมากหนูสงสารเพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ทำไมเค้าถึงได้รับชะตากรรมชีวิตแบบนี้   แต่ต้องการให้ชีวิตน้องๆเหล่านี้ได้รับการดูแลจากคนที่สามารถดูแลเค้าได้จริงๆให้อาหารป้อนยาเมื่อยามเจ็บป่วยไม่ใช้ป่วยแล้วปล่อยทิ้งตามยถากรรมของพวกเค้า     พวกพี่ๆช่วยน้องเหล่านี้ด้วยนะคะ  หนูอยากให้เพื่อน ๆ  พี่ ๆ หรือน้อง ๆ คนไหนที่มีใจรักสัตว์มารวมกลุ่มกันต่อสู้เพื่อพวกเขา   ขอแค่น้ำใจและพลัง ไม่ต้องการเงินใด ๆ ทั้งสิ้น หากท่านใดได้อ่านข้อความนี้ ขอความกรุณาด้วยเถอะค่ะ  จะเป็นกลุ่ม หรือชมรม หรือเป็นบุคคลมีชื่อเสียง หรือคนทั่วไปก็ตามที ขอเค่มีใจและสองมือที่พร้อมจะโอบอุ้มและต่อสู้เพื่อพวกเขาจากความโหดร้ายที่เขาได้รับในขณะนี้ด้วย  ขอบคุณค่ะ**        ฝากบอกเรื่องราวในครั้งนี้ให้ผู้ที่รักสุนัขทราบด้วยนะคะ**   ทุก ๆ ท่านสามารถหลังไมค์มาคุยได้ตลอดเวลานะคะ ขอความเมตตาด้วยเถอะค่ะ   หนูจะรอโทรศัพท์จากทุกๆ ท่านนะคะ  หนูคนเดียว  ป้าแก่ ๆ กับคนอีกแค่ 2-3 คน ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้เลยค่ะ

                              พลังบุญช่วย 1 ชีวิต ท่านก็เป็นสุข  แต่นี่หลายร้อยชีวิต   ขอบุญกุศลให้ท่านได้พบแต่สิ่งดี ๆ ทุกประการด้วยค่ะ   ขอบคุณมากค่ะ