..............................ผมมีแฟนคนหนึ่งครับ แฟนผมก็เป็นผู้ชายเหมือนผมนี่แหล่ะ.............................
ก่อนอื่นผมขอเล่าเรื่องราวของเราก่อนนะครับ................
...............ผมพบเธอครั้งแรกตอนวันเลือกชมรมของมหาวิทยาลัยครับ ตอนนั้นเราทั้งคู่เพิ่งเข้าปี 1 ผมรู้จักชื่อเธอเพราะว่า เธอเรียน รร.เดียวกับเพื่อนในภาคของผม แต่ตอนนั้นผมไม่กล้าจีบเธอหรอกครับ เธอน่ารักมาก มากๆด้วย ผมเป็นเหมือนหมามองเครื่องบินเลย จนเธอมีแฟน แต่ผมก็มีนะ แต่ก็ชอบเธอด้วย(เริ่มเห้แระ) จนกระทั้งเธอเลิกกับแฟน และตอนนั้นผมก็ไม่มีแฟนด้วย ผมจึงเริ่มปฏิบัติการจีบเธอ(จะบอกว่าวันนั้นเขินมาก กลัวมากด้วย)
...............เริ่มด้วยการทักแชทเฟสครับ(ตอนนี้ปิดเทอมขึ้นปี2ครับ อยู่กทม.แล้ว) เธอก็ตอบกลับมา(แต่ผมโคตรดีใจอ่ะ) จากนั้นเราก็คุยกันตลอดเลยครับ ยิ่งคุยผมก็ยิ่งชอบเธอมากขึ้น ผมก็เลยไปขอไลน์เธอจากเพื่อนของเธอซึ่งเป็นรูมเมทของผมเอง 555 (มหาวิทยาลัยของผม ปี1 ต้องอยู่หอในครับแบบคละคณะสุ่มห้อง) พอได้ไลน์มา ผมก็เริ่มคุยกันมากขึ้น จากนั้น ผมก็ชวนเธอไปดูหนัง หนังเรื่องแรกที่เราดูด้วยกันคือเรื่อง "คิดถึงวิทยา" และเราก็คุยกันมาตลอครับ เธอเปนคนแรกที่ผมเล่าเรื่องราวของผมทุกเรื่อง ย้ำว่าทุกเรื่องจริงๆครับ ไม่ว่าจะดีหรือ
มากแค่ไหน เพราะผมอยากใช้ชีวิตกับเธอเป็นคนสุดท้ายแล้ว และสิ่งที่ดีที่สุดของผมคือ เธอยอมรับในตัวผมได้ทุกเรื่องเลยครับ ผมดีใจมาก เพราะไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เพราะไม่คิดว่าจะมีใครรับได้ แต่เธอก็รับได้ เธอให้เหตุผลกับผมว่า "ก็รักไปแล้ว จะให้ทำไง" เธอจึงยอมผมทุกอย่าง จากนั้นผมก็ไปหาเธอทุกวัน คุยกันทุกวัน กินข้าวด้วยกัน อยู่กับเธอเกือบ 24 ชม.(ไม่เจอแค่ตอนเรียน) ผมรักเธอมากครับ เธอก็รักผมมาก แต่ผมก็ไม่เคยขอเธอเป็นแฟนเลยสักครั้ง เหมือนเราคบกันแบบ งง แต่เราก็อยู่ด้วยกันมาตลอดนะครับ
.....................จนกระทั้งสันดานเลวๆของผมมันตื่นขึ้นมา ผมแอบนอกใจเธอ ไม่ใช่ว่าผมไม่รักเธอแล้วนะ ผมรู้สึกอยากลองของใหม่ แต่แฟนผม ผมก็ยังรักเธอเท่าเดิมนะ แต่ผมก็อยากลองของใหม่แต่แค่ผ่านๆเท่านั้น ไม่จริงจังเพราะผมก็มีแฟนอยู่แล้ว และด้วยอะไรดลใจเธอไม่รู้ ทำให้เธอจับได้ เราทะเลาะกันหนักมากครับ จนเธอพูดว่า "เราเลิกกันไหม" ผมใจสลาย ไม่ยอมเลิกครับ ขอโทษเธอทุกสิ่งที่ทำไป แล้วบอกเธอว่าจะไม่ทำอีก เพราะเธอรักผมมากครับ เธอเลยให้อภัยผม
...................จากนั้นเราก็รักกันมาด้วยดีครับ แต่ผมมันก็ยังไม่จำ ยังจะทำไม่ดีอีก แล้วผลก็คือ เธอจับได้ครับ ผมอยากบอกว่ามันหลายครั้งมากจริงๆถึงสิบครั้งได้มั่ง ที่ผมทำไม่ดีกับเธอแบบนี้ แต่ทุกครั้ง เธอให้อภัยผมตลอดและก็กลับมารักกันเหมือนเดิมทุกครั้งครับ
....................จนกระทั้งหลังวันครบรอบ 8 เดือนของเรา ความ
ของผมเริ่มอีกแล้วครับ ผมแอบนอกใจเธออีกแล้ว และครั้งนี้ก็เหมือนเดิมครับ มีอะไรดลใจเธอสักอย่าง ให้เฟสทาม มาหาผมตอนที่ผมอยู่ในห้องของอีกคนหนึ่งพอดี ความซวยมาเยือนเลยครับ(ผมกลัวเมียแบบสุดขีดเลยครับ เพราะเวลาเธอโมโหนะยิ่งกว่าครูฝ่ายปกครองทำโทษอีก) แล้วเราก็ทะเลาะกันครับ ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน ผมจะเป็นคนที่เถียงนะครับ เถียงจนชนะ เพราะเธอยอม เธอไม่อยากให้เราต้องทะเลาะกัน แต่ครั้งนี้ผมไม่เถียงเลยครับ กลัวเธอมากๆ กลัวทุกอย่าง ขนาดเธอร้องไห้ผมยังไม่อยากเอาร่างกายที่สกปรกของผมไปกอดเธอเลย เพราะเธอมีค่ามากกว่าตัวผมเองอีก ผมรู้สึกว่าตัวเอง
มากที่สุดที่ทำร้ายเธอ คืนนั้นผมไม่กล้าไปเจอหน้าเธอครับ ได้แต่คุยโทรศัพท์กัน จนวันรุ่งขึ้นเธอให้ผมไปหาเธอตอนเช้าก่อนไปเรียน ผมก็ไปครับ วินาทีที่ถึงห้องเธอ ผมนิ่ง เงียบ ไม่พูดอะไรเลยนอกจากคำว่า"ขอโทษ" ผมพูดคำนี้เป็นร้อยรอบครับ เธอถามอะไรมาผมก็พูดแค่ขอโทษ เธอถามว่าตกลงยังรักกันอยู่ไหม หรือจะเลิกกัน ผมก็ตอบแค่ขอโทษ จนมันไม่ได้เรื่องอะไรขึ้นมา ผมก็เลยขอเธอไปเรียนครับ แต่ใครจะเรียนไหวหล่ะครับ ทั้งวันคิดแต่เรื่องนี้ พอตกเย็นเธอก็โทรมาครับ เพราะผมไม่โทรหาเธอเลย(ครั้งแรกตั้งแต่คบกันมา) เธอก็ถามผมว่าตกลจะเอายังไง ยังรักอยู่ไหม หรือจะเลิก (ผมยอมรับนะครับว่ามันมีสองใจตีกันอยู่ ใจหนึ่งก็อยากลองเลิกเพราะเราเบื่อเขา อีกใจก็ไม่อยากเลิกแต่ก็กลัวเพราะทำผิดไว้) ผมไม่รู้อะไรดลใจให้บอกเลิกเธอไป ทั้งๆที่เธอบอกผมตลอดนะครับว่า เธอไม่อยากเลิกกับผม ที่เธอถามเพราะไม่อยากเลิก ถ้าเธออยากเลิกเธอเลิกไปนานแล้ว........นั้นแหล่ะครับเรื่องราวของผม เราคบกันได้ 8เดือนกับ5วัน
..................หลังจากที่ผมบอกเลิกเธอ ผมรู้สึกเสียใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกว่าผมผิดพลาดมากที่สุดในชีวิต ผมเศร้ามากที่สุด ผมก็รู้สึกแปลกนะครับ ทั้งๆที่ผมบอกเลิก แต่ทำไมผมกลับเศร้าได้ขนาดนี้ เพื่อนของผมก็บอกว่า เวลาจะช่วยได้เอง แต่มันไม่ใช่ครับ หลังจากเลิกกันไปได้อาทิตย์เดียว ผมเหมือนเป็นคนบ้าเลยครับ ผมไม่กิน ไม่นอน คิดถึงเธอ อยากกอดเธอ อยากนอนกอดเธอ อยากคุยกับเธอ ไปกินข้าวกับเธอ ผมไม่รู้ว่าผมจะต้องทำอะไรต่อไป ไม่รู้ว่าต้องกิน ต้องนอนเมื่อไหร่ ตั้งแต่ไม่มีเธอ แต่ผมก็ไม่กล้ากลับไปง้อเธอนะครับ เพราะผมก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปง้อเธอยังไง เพราะผมก็เปนคนที่บอกเลิกเอง เปนคนที่ทำผิดเองด้วย
...................จนกระทั่งผ่านปีใหม่มา วันที่ 5 ที่ผ่านมาครับ ผมลองทักแชทเฟสเธอไปใหม่(เธอบล็อกไลน์ผม บล็อกเบอร์ผม แต่แค่ลบเพื่อนเฟสผม) เธอตอบกลับมาครับ ผมดีใจมากที่สุด รู้สึกว่าผมมีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง เธอก็ถามว่าทักมามีอะไรหรอ ผมก็ส่งเพลง"อยากให้เธอลอง"ให้เธอฟังครับ เธอบอกว่าต้องการอะไร ผมบอกเธอว่าผมทำได้แค่ขอร้อง แต่เธอเป็นคนตัดสินใจ ผมไมีมีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องอะไร แล้วเธอก็ตอบผมกลับมาว่า "เธอไไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับผมอีกแล้ว" ผมทรุดเลยครับ เศร้าหนักกว่าเดิมอีก อาการแย่ที่สุด ไม่เปนอันกินอันนอนยิ่งกว่าเก่าอีก จากนั้นเธอก็ไม่ตอบแชทผมอีกเลย และจนกระทั้งวันเสาร์ที่17 ที่ผ่านมาครับ ผมใช้เบอร์เพื่อนโทรไปหาเธอ และนัดคุยกับเธอ ตอนแรกเธอก็ปฏิเสธนะครับ แต่ผมขอร้อง จนเราได้เจอกันครับ ผมทำตุ๊กตากระดาษ(Paper Craft) มาให้เธอด้วย เราก็คุยกันครับ เคลียกัน ผมให้ตุ๊กตาเธอ แต่เธอไม่รับ เธอบอกว่าไม่อยากให้ความหวังกับผม ผมก็ถามเธอครับ ว่าเราจะกลับมาเป็นแบบเดิมอีกครึ้งได้ไหม เธอบอกว่าเธอไม่อยากต้องมานั่งเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่าอีก ตอนนั้นเธอให้ผมเลือก ผมก็ได้เลือกแล้ว และเธอก็เลือกแล้วเช่นกัน ผมบอกเธอนะครับ ผมรอให้เธอกลับมารักผมใหม่ ผมรอได้นานแค่ได้ก็รอได้ ผมรอเก่งมัน แต่มันก็ทำให้ผมเหมือนโดนตบหน้าเป็นร้อยทีจนไม่มีแรงโต้ตอบ แต่เราก็คุยกันจนถึงประมาณห้าโมงครึ่งนะครับ เธอก็ให้ผมกลับ(ในใจผมไม่อยากจากเธอไปอีกเลย) ผมก็กลับมาห้องผมครับ แล้วยังไงครับ ร้องไห้สิครับ คราวนี้ร้องไห้จะเป็นจะตายเลย ร้องตั้งหลายชั่วโมง ผมเลยลงทักแชทเฟสเธออีกรอบ และบอกรักเธอ ขอร้อง อ้อนวอนเธอ ให้เธอกลับมา แต่เธอก็บอกผมว่า "เธอไม่ได้รักผมแล้ว" เธอเลือกแล้ว (ปล.ผมเป็นคนบอกเลิกเธอเองนะครับ) นั้นแหล่ะครับคือประโยคสุดท้ายที่เธอบอกผม จากวันที่เราเลิกกัน จนถึงวันนี้ ก็2เดือน25วันแล้ว ผมยังรักเธอมาก คิดถึงเธอตลอด หลายครั้งที่นั่งคนเดียวแล้วก็คคิดว่าจะกินข้าวกับเธอ ดูหนังกับเธอ ไปเที่ยวกับเธอ แล้วก็ต้องด่าตัวเองเสมอว่า กับเขาเลิกกันแล้วนะเว้ย
.......................เพื่อนๆว่าผมจะทำยังไงดีครับ? ผมรักเธอมาก ผมจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก ผมไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครแล้ว ผมอยากมีเธออยู่กับเธอจนแก่เฒ่า ผมรู้แล้วว่าอะไรมีค่าที่สุดสำหรับผม ผมรู้แล้วว่าผมต้องทำอะไรเพื่อเธอบ้าง แต่ตอนนี้ผมทำไม่ได้แล้ว มันผิดที่ผมเลือกพลาด ความ
ในหัวผมเองที่ทำร้ายผม ผมอยากได้เธอกลับคืนมา เพื่อนๆว่าผมควรทำยังไงครับ?................
ง้อแฟนไม่สำเร็จ ผมต้องทำยังไงครับ? ผมอยากได้แฟนคืน(18+)
ก่อนอื่นผมขอเล่าเรื่องราวของเราก่อนนะครับ................
...............ผมพบเธอครั้งแรกตอนวันเลือกชมรมของมหาวิทยาลัยครับ ตอนนั้นเราทั้งคู่เพิ่งเข้าปี 1 ผมรู้จักชื่อเธอเพราะว่า เธอเรียน รร.เดียวกับเพื่อนในภาคของผม แต่ตอนนั้นผมไม่กล้าจีบเธอหรอกครับ เธอน่ารักมาก มากๆด้วย ผมเป็นเหมือนหมามองเครื่องบินเลย จนเธอมีแฟน แต่ผมก็มีนะ แต่ก็ชอบเธอด้วย(เริ่มเห้แระ) จนกระทั้งเธอเลิกกับแฟน และตอนนั้นผมก็ไม่มีแฟนด้วย ผมจึงเริ่มปฏิบัติการจีบเธอ(จะบอกว่าวันนั้นเขินมาก กลัวมากด้วย)
...............เริ่มด้วยการทักแชทเฟสครับ(ตอนนี้ปิดเทอมขึ้นปี2ครับ อยู่กทม.แล้ว) เธอก็ตอบกลับมา(แต่ผมโคตรดีใจอ่ะ) จากนั้นเราก็คุยกันตลอดเลยครับ ยิ่งคุยผมก็ยิ่งชอบเธอมากขึ้น ผมก็เลยไปขอไลน์เธอจากเพื่อนของเธอซึ่งเป็นรูมเมทของผมเอง 555 (มหาวิทยาลัยของผม ปี1 ต้องอยู่หอในครับแบบคละคณะสุ่มห้อง) พอได้ไลน์มา ผมก็เริ่มคุยกันมากขึ้น จากนั้น ผมก็ชวนเธอไปดูหนัง หนังเรื่องแรกที่เราดูด้วยกันคือเรื่อง "คิดถึงวิทยา" และเราก็คุยกันมาตลอครับ เธอเปนคนแรกที่ผมเล่าเรื่องราวของผมทุกเรื่อง ย้ำว่าทุกเรื่องจริงๆครับ ไม่ว่าจะดีหรือ
.....................จนกระทั้งสันดานเลวๆของผมมันตื่นขึ้นมา ผมแอบนอกใจเธอ ไม่ใช่ว่าผมไม่รักเธอแล้วนะ ผมรู้สึกอยากลองของใหม่ แต่แฟนผม ผมก็ยังรักเธอเท่าเดิมนะ แต่ผมก็อยากลองของใหม่แต่แค่ผ่านๆเท่านั้น ไม่จริงจังเพราะผมก็มีแฟนอยู่แล้ว และด้วยอะไรดลใจเธอไม่รู้ ทำให้เธอจับได้ เราทะเลาะกันหนักมากครับ จนเธอพูดว่า "เราเลิกกันไหม" ผมใจสลาย ไม่ยอมเลิกครับ ขอโทษเธอทุกสิ่งที่ทำไป แล้วบอกเธอว่าจะไม่ทำอีก เพราะเธอรักผมมากครับ เธอเลยให้อภัยผม
...................จากนั้นเราก็รักกันมาด้วยดีครับ แต่ผมมันก็ยังไม่จำ ยังจะทำไม่ดีอีก แล้วผลก็คือ เธอจับได้ครับ ผมอยากบอกว่ามันหลายครั้งมากจริงๆถึงสิบครั้งได้มั่ง ที่ผมทำไม่ดีกับเธอแบบนี้ แต่ทุกครั้ง เธอให้อภัยผมตลอดและก็กลับมารักกันเหมือนเดิมทุกครั้งครับ
....................จนกระทั้งหลังวันครบรอบ 8 เดือนของเรา ความ
..................หลังจากที่ผมบอกเลิกเธอ ผมรู้สึกเสียใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกว่าผมผิดพลาดมากที่สุดในชีวิต ผมเศร้ามากที่สุด ผมก็รู้สึกแปลกนะครับ ทั้งๆที่ผมบอกเลิก แต่ทำไมผมกลับเศร้าได้ขนาดนี้ เพื่อนของผมก็บอกว่า เวลาจะช่วยได้เอง แต่มันไม่ใช่ครับ หลังจากเลิกกันไปได้อาทิตย์เดียว ผมเหมือนเป็นคนบ้าเลยครับ ผมไม่กิน ไม่นอน คิดถึงเธอ อยากกอดเธอ อยากนอนกอดเธอ อยากคุยกับเธอ ไปกินข้าวกับเธอ ผมไม่รู้ว่าผมจะต้องทำอะไรต่อไป ไม่รู้ว่าต้องกิน ต้องนอนเมื่อไหร่ ตั้งแต่ไม่มีเธอ แต่ผมก็ไม่กล้ากลับไปง้อเธอนะครับ เพราะผมก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปง้อเธอยังไง เพราะผมก็เปนคนที่บอกเลิกเอง เปนคนที่ทำผิดเองด้วย
...................จนกระทั่งผ่านปีใหม่มา วันที่ 5 ที่ผ่านมาครับ ผมลองทักแชทเฟสเธอไปใหม่(เธอบล็อกไลน์ผม บล็อกเบอร์ผม แต่แค่ลบเพื่อนเฟสผม) เธอตอบกลับมาครับ ผมดีใจมากที่สุด รู้สึกว่าผมมีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง เธอก็ถามว่าทักมามีอะไรหรอ ผมก็ส่งเพลง"อยากให้เธอลอง"ให้เธอฟังครับ เธอบอกว่าต้องการอะไร ผมบอกเธอว่าผมทำได้แค่ขอร้อง แต่เธอเป็นคนตัดสินใจ ผมไมีมีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องอะไร แล้วเธอก็ตอบผมกลับมาว่า "เธอไไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับผมอีกแล้ว" ผมทรุดเลยครับ เศร้าหนักกว่าเดิมอีก อาการแย่ที่สุด ไม่เปนอันกินอันนอนยิ่งกว่าเก่าอีก จากนั้นเธอก็ไม่ตอบแชทผมอีกเลย และจนกระทั้งวันเสาร์ที่17 ที่ผ่านมาครับ ผมใช้เบอร์เพื่อนโทรไปหาเธอ และนัดคุยกับเธอ ตอนแรกเธอก็ปฏิเสธนะครับ แต่ผมขอร้อง จนเราได้เจอกันครับ ผมทำตุ๊กตากระดาษ(Paper Craft) มาให้เธอด้วย เราก็คุยกันครับ เคลียกัน ผมให้ตุ๊กตาเธอ แต่เธอไม่รับ เธอบอกว่าไม่อยากให้ความหวังกับผม ผมก็ถามเธอครับ ว่าเราจะกลับมาเป็นแบบเดิมอีกครึ้งได้ไหม เธอบอกว่าเธอไม่อยากต้องมานั่งเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่าอีก ตอนนั้นเธอให้ผมเลือก ผมก็ได้เลือกแล้ว และเธอก็เลือกแล้วเช่นกัน ผมบอกเธอนะครับ ผมรอให้เธอกลับมารักผมใหม่ ผมรอได้นานแค่ได้ก็รอได้ ผมรอเก่งมัน แต่มันก็ทำให้ผมเหมือนโดนตบหน้าเป็นร้อยทีจนไม่มีแรงโต้ตอบ แต่เราก็คุยกันจนถึงประมาณห้าโมงครึ่งนะครับ เธอก็ให้ผมกลับ(ในใจผมไม่อยากจากเธอไปอีกเลย) ผมก็กลับมาห้องผมครับ แล้วยังไงครับ ร้องไห้สิครับ คราวนี้ร้องไห้จะเป็นจะตายเลย ร้องตั้งหลายชั่วโมง ผมเลยลงทักแชทเฟสเธออีกรอบ และบอกรักเธอ ขอร้อง อ้อนวอนเธอ ให้เธอกลับมา แต่เธอก็บอกผมว่า "เธอไม่ได้รักผมแล้ว" เธอเลือกแล้ว (ปล.ผมเป็นคนบอกเลิกเธอเองนะครับ) นั้นแหล่ะครับคือประโยคสุดท้ายที่เธอบอกผม จากวันที่เราเลิกกัน จนถึงวันนี้ ก็2เดือน25วันแล้ว ผมยังรักเธอมาก คิดถึงเธอตลอด หลายครั้งที่นั่งคนเดียวแล้วก็คคิดว่าจะกินข้าวกับเธอ ดูหนังกับเธอ ไปเที่ยวกับเธอ แล้วก็ต้องด่าตัวเองเสมอว่า กับเขาเลิกกันแล้วนะเว้ย
.......................เพื่อนๆว่าผมจะทำยังไงดีครับ? ผมรักเธอมาก ผมจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก ผมไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครแล้ว ผมอยากมีเธออยู่กับเธอจนแก่เฒ่า ผมรู้แล้วว่าอะไรมีค่าที่สุดสำหรับผม ผมรู้แล้วว่าผมต้องทำอะไรเพื่อเธอบ้าง แต่ตอนนี้ผมทำไม่ได้แล้ว มันผิดที่ผมเลือกพลาด ความ