เป็นเรื่องราวที่อยากจะแชร์ให้กับทุกคนได้ฟังนะครับ เพื่อจะได้สติ ก่อนคิดจะทำอะไรก็ตาม ที่เราคิดว่ามันอาจจะเล็กน้อย กับคำว่า "ไม่เป็นอะไรหรอก" มันส่งผลให้ คน 2 คนหรืออาจจะมากกว่านั้น มีชีวิตที่เปลี่ยนไป
เรื่องราวมันเกิดเมือ ตอนช่วงหยุดปีใหม่ที่ผ่านมาครับ
ผม กับเพื่อน (เป็นชื่อ A ละกันนะ) พวกผมเป็นเพื่อนกันรู้จักกันมา 2 ปีแล้วครับตั้งแต่มาทำงาน วันเสาร์เกิดนึกครึ่มใจอะไรไม่รู้ชวนกันไปหาอะไรกินตอนเย็น แถวรามคำแหง กินข้าวได้สักพัก เพื่อนผมพูดมาว่า "เห้ย วันนี้มีเพื่อนมาแถวนี้วะ สนใจไปแจมกันมั้ย" ปกติ จขกท ไม่ค่อยดื่มนะครับ แต่คิดว่า เพื่อนชวนทั้งที สักแก้ว 2 แก้วไม่เป็นอะไรหรอก หลังจากที่พวกผมกินข้าวเสร็จแล้วก็นั่งรถกันไปหาเพื่อนของ A เลย พอไปถึงร้านที่โต๊ะมีสาวๆ เต็มไปหมด (ผู้ชายก็มีนะ ไม่ใช่ โต๊ะหญิงล้วน) ผมเลยไม่รอช้าจัดที่นังให้ตัวเองข้างๆ ผู้หญิงที่ผมคิดว่าน่ารักที่สุดในโต๊ะ ดืมไปสักพักหันไปดูนาฬิกา เห้ยนี้มัน ห้าทุ่มกว่าแล้วหรอ เลยตั้งท่าจะกลับบ้าน แต่กลายเป็นว่าเพื่อนผม A ไม่ยอมกลับสักที และ ยื้อ บอกว่าเดี่ยวไปส่ง เห็นท่าทางจะนาน เลยโทรบอกที่บ้านว่า วันนี้ไม่กลับบ้านจะค้างที่บ้านเพื่อน ในใจก็คิดว่า คงไม่เป็นอะไรหรอก ดืมไปสักพักใหญ่ๆ ตอนนี้ความจำของผมเริ่มขาดช่วงไปหน่อยๆ แต่ยังพอประติดประต่อได้ ตอนนั้นกำลังเมาได้ที่ กับคนในโต๊ะ เลยชวนกันไปต่อที่ คอนโด ของคนในโต๊ะคนนึงเค้าบอกว่าที่ห้องมีเหล้าดี ทุกคนก็ เฮ สิครับ ไปต่อกันที่ ห้องของเค้าคนนั้น ความทรงจำหลังจาก "เฮ" มัน ลางๆ ไม่เล่าดีกว่าครับ มารู้สึกตัวจริงๆจังๆเนี่ยตอนที่ พี่ยามมาแบกผม ไปหน้าห้องที่ผมจะไปต่อกัน พอมาถึงห้องผมก็ ฮึด เฮือกสุดท้ายตั้งสติ เพื่อล้างหน้าล้างตา เตรียม ชนต่อ จังหวะตอนนี้ผมบอกเลยว่า เป็นอะไรที่ผมยิ่งคิดยิ่งแค้นตัวเอง ผมได้สติกลับมา ชนไปสักพัก มี ผู้หญิง (ชื่อ B) มากระซิบบอกว่า "เธอๆ ที่นี้มีห้องนอนหลายห้องนะ" ตอนนั้นบอกเลยว่า ฟังแล้วเข้าใจ จูงมือกันไปในห้อง ในใจคิดว่า "ไม่รู้จักกันนี้หว่า ป้องกันสักนิด" เลยหยิบถุงยางมา จากกระเป๋า แล้ว ภาพก็ถูกตัดไปครับ สัญญาน ความทรงจำผมกลับมาอีกที ตอนเช้าครับโดยข้างๆมี B นอนอยู่ฝั่งซ้าย และ ไอ้กระเทย ที่ตอนแรกผมคิดว่าเป็นผู้หญิงที่น่ารักที่สุดในโต๊ะ นอนข้างๆเช่นกัน ผมเลยลุกจากเตียง มาพบว่า เพื่อนผม กับผู้หญิงอีกคน นอนอยู่บนพื้นห้องนอนที่ผมอยู่ (มโนว่าเมื่อคืนนี้ห้องนี้คงวุ่นวายมากๆ) จากนั้นผมก็แต่ตัวปลุกเพื่อน เพื่อให้ไปส่งที่บ้านครับ
3 วันต่อมา
ผมมาคุยกับ A "เห้ยกูขอเบอร์ น้อง B หน่อยสิมีหรือป่าว" ไอ้ A ตอบมาด้วยเสียงสั่นๆว่า "จำเรื่องคืนวันนั้นได้มั้ยวะ" ผมตอบไปตามตรง "ไม่" ไอ้ A บอกว่า "เราไปตรวจเลือดกันเถอะ" ตอนนั้น หัวใจผมตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยครับ ผมเลยถามเรื่องคืนนั้น และเหตุผลที่ A ชวนไปตรวจเลือด เค้าไม่ตอบผมเลยครับ จนกระทั้งตอนเลิกงาน มาบอกผมว่า "วันนั้นที่ห้องจำได้ว่า มีกันอยู่ 5 คน เรานะ เปลี่ยนคู่กันเรื่อยๆ และบอกตามตรงเลยว่า กูไม่มีถุง อีกอย่าง ในห้องนั้นนะกูไม่รู้จักสักคน ที่กูรู้จักมีแต่เจ้าของห้อง" ผมซีดเลยครับ ถึงผมจะมีถุง แต่ความทรงจำผมจำอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้เครียดมาก ทางกลับบ้าน ผมเหมือนคนไม่มีสติ เหม่อลอย มองออกไปไกลๆ เจอพระไหว้ เจอศาลก็ไหว้ ในใจคิดอย่างเดี่ยว อย่าให้ติด HIV มาเลย
คืนวันนั้นผมตัดสินใจจะไปตรวจเลือด เลยหาข้อมูลใน google เรื่องการตรวจเลือด เลยตัดสินใจจะไปแต่ ไม่ได้ไป คลินิกนิรนาม ครับ เพราะว่า งานผมต้องมี ปริปออก ตจว เลยได้ไปตรวจที่ ตจวแทน
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้เอง...
ผมอยู่ที่ หาดใหญ่ ติดต่อทางธุรกิจ อยู่ ไอ้ A ก็โทรมาบอกว่า "กลับกรุงเทพเมื่อไหร่กูขอคุยด้วย" ผมคิดในใจว่า ไม่พ้นเรื่อง เอดส์ แน่นอน มันเป็นการย้ำเตือนสติผมให้รีบตรวจเลือดเช่นกัน (เห็นในเน็ตบอกว่า ตรวจได้ที่ 14 วัน) วันเสาร์ ผมเลยตัดสินใจไป รพ ที่หาดใหญ่ เพื่อตรวจ Anti-HIV ผลออกมาเป็น ลบ แต่ทางแพทย์บอกว่าให้ทาอีกตอน 3, 6 เดือน บอกตรงๆครับ ผมไม่รู้สึกโล่งขึ้นเลย มันยิ่งเครียดไปอีก วันอาทิตย์ (วันนี้ครับ) ผมกลับมาถึง กทม ไอ้ A มารับผมและบอกว่า เมื่อวานไป ตรวจเลือดมา ผลเป็น บวก ตอนนั้นผมกับเพื่อนถึงกับน้ำตาไหลทั้งคู่ครับ เหมือนว่า โลกนี้ มันไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว ผมก็บอก A ว่า ผลเลือดผมยังไม่ชัวร์ ยังต้องตรวจอีกที่ 3,6 เดือน แต่เพื่อนผมเค้าไม่รับรู้อะไรแล้วครับ กลายเป็นขากลับผมขับรถให้เค้าไปส่งบ้านและผม กลับ taxi แทน ผมก็เครียดไม่แพ้เพื่อนครับ กลับมาไม่ได้เล่าให้ใครฟัง พยายามทำตัวให้ปกติที่สุดครับ ตอนนี้ผมนั่ง list รายการที่อยากทำ เพื่อไม่ให้ตัวเองจิตตก แต่ ขนาดพิมเรื่องนี้ไป ยังเครียดไป ร้องไห้ไปกับสิ่งที่ทำครับ
เรื่องที่ผมเล่ามาทั้งหมด อยากฝากให้คนอ่านทุกคน เตือนตัวเองครับ อย่าคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะเรื่องเล็กน้อยทุกเรื่องมันเป็นเรื่องใหญ่ภายหลังเสมอครับ ตอนนี้ผมคิดว่าตัวเองน่ารังเกลียด ที่ทำอะไรไม่นึกถึงคนข้างหลัง คนอื่นๆ หรือแม้แต่ตัวเอง ตอนนี้ผมกำลังคิดจะไปตรวจเลือดซ้ำครับ ทางเพื่อนๆมีที่ไหนแนะนำมั้ยครับ ของเป็นที่ๆ คนน้อยๆครับ เพราะว่า ยิ่งผมอยู่นานผมยิ่งเครียด และอีกอย่างผมไม่อยากรอผลนานครับเพราะว่า ตอนรอผลมันบีบหัวใจเหลือเกินครับ ถ้าใครมีประสบการณ์อะไร หรือข้อแนะนำอะไรก็มาแชร์กันได้นะครับ
เครียดกับตัวเอง เพราะ HIV
เรื่องราวมันเกิดเมือ ตอนช่วงหยุดปีใหม่ที่ผ่านมาครับ
ผม กับเพื่อน (เป็นชื่อ A ละกันนะ) พวกผมเป็นเพื่อนกันรู้จักกันมา 2 ปีแล้วครับตั้งแต่มาทำงาน วันเสาร์เกิดนึกครึ่มใจอะไรไม่รู้ชวนกันไปหาอะไรกินตอนเย็น แถวรามคำแหง กินข้าวได้สักพัก เพื่อนผมพูดมาว่า "เห้ย วันนี้มีเพื่อนมาแถวนี้วะ สนใจไปแจมกันมั้ย" ปกติ จขกท ไม่ค่อยดื่มนะครับ แต่คิดว่า เพื่อนชวนทั้งที สักแก้ว 2 แก้วไม่เป็นอะไรหรอก หลังจากที่พวกผมกินข้าวเสร็จแล้วก็นั่งรถกันไปหาเพื่อนของ A เลย พอไปถึงร้านที่โต๊ะมีสาวๆ เต็มไปหมด (ผู้ชายก็มีนะ ไม่ใช่ โต๊ะหญิงล้วน) ผมเลยไม่รอช้าจัดที่นังให้ตัวเองข้างๆ ผู้หญิงที่ผมคิดว่าน่ารักที่สุดในโต๊ะ ดืมไปสักพักหันไปดูนาฬิกา เห้ยนี้มัน ห้าทุ่มกว่าแล้วหรอ เลยตั้งท่าจะกลับบ้าน แต่กลายเป็นว่าเพื่อนผม A ไม่ยอมกลับสักที และ ยื้อ บอกว่าเดี่ยวไปส่ง เห็นท่าทางจะนาน เลยโทรบอกที่บ้านว่า วันนี้ไม่กลับบ้านจะค้างที่บ้านเพื่อน ในใจก็คิดว่า คงไม่เป็นอะไรหรอก ดืมไปสักพักใหญ่ๆ ตอนนี้ความจำของผมเริ่มขาดช่วงไปหน่อยๆ แต่ยังพอประติดประต่อได้ ตอนนั้นกำลังเมาได้ที่ กับคนในโต๊ะ เลยชวนกันไปต่อที่ คอนโด ของคนในโต๊ะคนนึงเค้าบอกว่าที่ห้องมีเหล้าดี ทุกคนก็ เฮ สิครับ ไปต่อกันที่ ห้องของเค้าคนนั้น ความทรงจำหลังจาก "เฮ" มัน ลางๆ ไม่เล่าดีกว่าครับ มารู้สึกตัวจริงๆจังๆเนี่ยตอนที่ พี่ยามมาแบกผม ไปหน้าห้องที่ผมจะไปต่อกัน พอมาถึงห้องผมก็ ฮึด เฮือกสุดท้ายตั้งสติ เพื่อล้างหน้าล้างตา เตรียม ชนต่อ จังหวะตอนนี้ผมบอกเลยว่า เป็นอะไรที่ผมยิ่งคิดยิ่งแค้นตัวเอง ผมได้สติกลับมา ชนไปสักพัก มี ผู้หญิง (ชื่อ B) มากระซิบบอกว่า "เธอๆ ที่นี้มีห้องนอนหลายห้องนะ" ตอนนั้นบอกเลยว่า ฟังแล้วเข้าใจ จูงมือกันไปในห้อง ในใจคิดว่า "ไม่รู้จักกันนี้หว่า ป้องกันสักนิด" เลยหยิบถุงยางมา จากกระเป๋า แล้ว ภาพก็ถูกตัดไปครับ สัญญาน ความทรงจำผมกลับมาอีกที ตอนเช้าครับโดยข้างๆมี B นอนอยู่ฝั่งซ้าย และ ไอ้กระเทย ที่ตอนแรกผมคิดว่าเป็นผู้หญิงที่น่ารักที่สุดในโต๊ะ นอนข้างๆเช่นกัน ผมเลยลุกจากเตียง มาพบว่า เพื่อนผม กับผู้หญิงอีกคน นอนอยู่บนพื้นห้องนอนที่ผมอยู่ (มโนว่าเมื่อคืนนี้ห้องนี้คงวุ่นวายมากๆ) จากนั้นผมก็แต่ตัวปลุกเพื่อน เพื่อให้ไปส่งที่บ้านครับ
3 วันต่อมา
ผมมาคุยกับ A "เห้ยกูขอเบอร์ น้อง B หน่อยสิมีหรือป่าว" ไอ้ A ตอบมาด้วยเสียงสั่นๆว่า "จำเรื่องคืนวันนั้นได้มั้ยวะ" ผมตอบไปตามตรง "ไม่" ไอ้ A บอกว่า "เราไปตรวจเลือดกันเถอะ" ตอนนั้น หัวใจผมตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยครับ ผมเลยถามเรื่องคืนนั้น และเหตุผลที่ A ชวนไปตรวจเลือด เค้าไม่ตอบผมเลยครับ จนกระทั้งตอนเลิกงาน มาบอกผมว่า "วันนั้นที่ห้องจำได้ว่า มีกันอยู่ 5 คน เรานะ เปลี่ยนคู่กันเรื่อยๆ และบอกตามตรงเลยว่า กูไม่มีถุง อีกอย่าง ในห้องนั้นนะกูไม่รู้จักสักคน ที่กูรู้จักมีแต่เจ้าของห้อง" ผมซีดเลยครับ ถึงผมจะมีถุง แต่ความทรงจำผมจำอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้เครียดมาก ทางกลับบ้าน ผมเหมือนคนไม่มีสติ เหม่อลอย มองออกไปไกลๆ เจอพระไหว้ เจอศาลก็ไหว้ ในใจคิดอย่างเดี่ยว อย่าให้ติด HIV มาเลย
คืนวันนั้นผมตัดสินใจจะไปตรวจเลือด เลยหาข้อมูลใน google เรื่องการตรวจเลือด เลยตัดสินใจจะไปแต่ ไม่ได้ไป คลินิกนิรนาม ครับ เพราะว่า งานผมต้องมี ปริปออก ตจว เลยได้ไปตรวจที่ ตจวแทน
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้เอง...
ผมอยู่ที่ หาดใหญ่ ติดต่อทางธุรกิจ อยู่ ไอ้ A ก็โทรมาบอกว่า "กลับกรุงเทพเมื่อไหร่กูขอคุยด้วย" ผมคิดในใจว่า ไม่พ้นเรื่อง เอดส์ แน่นอน มันเป็นการย้ำเตือนสติผมให้รีบตรวจเลือดเช่นกัน (เห็นในเน็ตบอกว่า ตรวจได้ที่ 14 วัน) วันเสาร์ ผมเลยตัดสินใจไป รพ ที่หาดใหญ่ เพื่อตรวจ Anti-HIV ผลออกมาเป็น ลบ แต่ทางแพทย์บอกว่าให้ทาอีกตอน 3, 6 เดือน บอกตรงๆครับ ผมไม่รู้สึกโล่งขึ้นเลย มันยิ่งเครียดไปอีก วันอาทิตย์ (วันนี้ครับ) ผมกลับมาถึง กทม ไอ้ A มารับผมและบอกว่า เมื่อวานไป ตรวจเลือดมา ผลเป็น บวก ตอนนั้นผมกับเพื่อนถึงกับน้ำตาไหลทั้งคู่ครับ เหมือนว่า โลกนี้ มันไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว ผมก็บอก A ว่า ผลเลือดผมยังไม่ชัวร์ ยังต้องตรวจอีกที่ 3,6 เดือน แต่เพื่อนผมเค้าไม่รับรู้อะไรแล้วครับ กลายเป็นขากลับผมขับรถให้เค้าไปส่งบ้านและผม กลับ taxi แทน ผมก็เครียดไม่แพ้เพื่อนครับ กลับมาไม่ได้เล่าให้ใครฟัง พยายามทำตัวให้ปกติที่สุดครับ ตอนนี้ผมนั่ง list รายการที่อยากทำ เพื่อไม่ให้ตัวเองจิตตก แต่ ขนาดพิมเรื่องนี้ไป ยังเครียดไป ร้องไห้ไปกับสิ่งที่ทำครับ
เรื่องที่ผมเล่ามาทั้งหมด อยากฝากให้คนอ่านทุกคน เตือนตัวเองครับ อย่าคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะเรื่องเล็กน้อยทุกเรื่องมันเป็นเรื่องใหญ่ภายหลังเสมอครับ ตอนนี้ผมคิดว่าตัวเองน่ารังเกลียด ที่ทำอะไรไม่นึกถึงคนข้างหลัง คนอื่นๆ หรือแม้แต่ตัวเอง ตอนนี้ผมกำลังคิดจะไปตรวจเลือดซ้ำครับ ทางเพื่อนๆมีที่ไหนแนะนำมั้ยครับ ของเป็นที่ๆ คนน้อยๆครับ เพราะว่า ยิ่งผมอยู่นานผมยิ่งเครียด และอีกอย่างผมไม่อยากรอผลนานครับเพราะว่า ตอนรอผลมันบีบหัวใจเหลือเกินครับ ถ้าใครมีประสบการณ์อะไร หรือข้อแนะนำอะไรก็มาแชร์กันได้นะครับ