ก่อนจะเข้าสู่เนื้อเรื่องผมจะเล่าความเป็นมา และนิสัยใจคอทั้งสองฝ่ายก่อนนะครับ
ผมกับแฟนเรียนโรงเรียนเดียวกันห้องเดียวกัน เธอพึ่งย้ายมาปีนี้เป็นปีแรก ผมสารภาพรักกับเธอช่วงเดือน๗ และ เป็นแฟนกันในเดือนนั้น และ เธอคือแฟนคนแรกของผม
+นิสัยแฟน (คือบอกเลยว่าเธอเป็นคนดีมาก คือมากจริงๆ) เป็นคนติดเรียนไม่โดด ไม่เที่ยวกลางคืน แต่เธอดื่มเก่ง ฮ่าๆๆๆ เธอไม่เล่นพวกโซเชียลมิเดี่ยเลยไม่ว่าจะเป็น เฟสบุค ไลน์ วอทส์แอพ วีแช็ท เธอไม่แตะสักอย่าง ผมคุยกับเธอด้วย SMS ธรรมดา บ้านเธอไม่รวยและไม่จน (แต่เธอมีเงินมากก่วาผมเสมอ ฮ่าๆๆ) เธอเรียนเก่ง ที่๑เกือบทุกเดือน เธอพูดเพราะ เธอไม่ชอบคนพูดหยาบคายออกแนวโลกสวยนิดๆ เธอเป็นคนไม่สวยมากหน้าตาธรรมดา
+นิสัยผม เป็นคนไม่ชอบเรียน โดดตลอด ไม่ค่อยเที่ยวกลางคืน ดื่มเก่งมาก เล่นทุกโซเชียลเลย แบบว่ามือถือคุณมีอะไรผมก็มีเกือบทุกอย่าง บ้านผมพอเพียงพอกินพอใช้ เรียนไม่เก่ง (แต่ไม่โหล่ เกรดสองอัพ) ได้ไม่ต่ำก่วาที่ยี่สิบ ผมเป็นคนชนิดที่เรียกว่าไม่มีคำพูดเพราะๆในสมองเลยชอบพูดคำหยาบ คือหยาบจริงๆหยาบกระด้างเลย โหวกแหวกโวยวาย ไม่ชอบคนโลกสวย เป็นคนชอบปลงไปกับปัญหาทุกสิ่งอย่างเลยผ่านมาง่าย และผมหน้าตาก็เห้เช่นกัน
กลับเข้าเรื่องเลยละกัน
คบกันช่วงแรกๆน้ำต้มผักมันก็หวานเนอะทุกคนก็รู้ๆกันอยู่ ไปรับไปส่งโรงเรียนทุกวัน ผมคิดว่าคนๆนี้ใช่อะแน่ๆ แต่ว่า นานๆไปมันเรี่มจืดเนอะ จากที่คุยกันมุ้งมิ้งก็ไม่คุยกันอีก จากที่แช็ทคุยกันทุกวันก็สองวันครั้ง นานๆไปสามวันครั้ง แต่ยังไปรับไปส่งทุกวันอยู่ นานๆเธอก็ไปกับเพื่อนเธอ เวลาไปเที่ยวบ้านเพื่อนด้วยกันก็จะด่าผมตลอดเพราะผมชอบใช้คำหยาบ
นี่ห้ามผมพูคำหยาบก็เหมือนคุยถนัดสายฉีดตูดข้างช้ายแล้วบังคับให้ใช้ข้างขวาอะคิดดู ผมเป็นคนที่ไม่ชอบบอกรักใคร ไม่ชอบเรียกใครว่าที่รักด้วย เพราะมันดูไม่เป็นผู้ใหญ่เอาชะเลย จนตอนนี่แช็ทไปก็ไม่ตอบ บางทีตอบมาแค่ อืม จบไม่มีพาร์คต่อ และสิ่งที่ผมพูดมาคือเธอจะเป็นคนเรี่มก่อน เรี่มที่จะไม่ตอบแช็ท เรี่มที่จะไม่ให้ไปรับ เรี่มที่จะไม่คุยด้วย
คือจะบอกว่าวิธีการใช้ชีวิตเราทั้งคู่มันต่างกันมากถ้าผมจะใช้คำว่า เธอดีเกีนไป มันไม่ใช่ว่าผมหาเรื่องมาบอกเลีกแต่มันคือความจริง ผมอยากมีคนที่รับในสิ่งที่ผมเป็นได้ ผมจะพูดเห้แค่ไหนก็ยอมรับได้ริบางทีก็เห้ด้วยกันมันทั้งคู่เลยจะยิ่งมีความสุขปะ ดีก่วาการที่มานั่งเงียบไม่เป็นตัวของตัวเองเอาชะเลยงี้คือเพื่อนผมทุกคนเขารับได้หมด (คนที่ผมเรียกว่าเพื่อนจริงๆ ไม่ใช่คนที่ใส่หน้ากาก) และเขาชอบในสิ่งที่เป็นอยู่โดยไม่มีวันบอกให้ผมเปลี่ยนอะไรเลย คือเขาดีเกีนไปจนเราไม่เหมาะสมกับเขาเลย เขาน่าจะเจอคนที่ดีก่วาผม คนที่รักและเข้ากับเขามากก่วา เพราะผมคิดว่าถ้าคบกันนานก่วานี้ยิ่งทำให้มองหน้ากันยากเพราะต่างฝ่ายต่างไม่ชอบนิสัยของกันและกัน และทุกวันนี้เธอเหมือนพยายามห่างออกไปต่างฝ่ายต่างเดีนห่างออกไป
ตอนนี้เลยอยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆว่าเราควรจะบอกเลีกเขาไปยังไงเพื่อไม่ให้เขาเกลียดขี้หน้าผม เพราะเรายังเรียนอยู่ห้องเดียวกันอีกตั้งครื่งปีลำบากใจมากๆครับ
อยากบอกเลีกแฟนทำไงดี
ผมกับแฟนเรียนโรงเรียนเดียวกันห้องเดียวกัน เธอพึ่งย้ายมาปีนี้เป็นปีแรก ผมสารภาพรักกับเธอช่วงเดือน๗ และ เป็นแฟนกันในเดือนนั้น และ เธอคือแฟนคนแรกของผม
+นิสัยแฟน (คือบอกเลยว่าเธอเป็นคนดีมาก คือมากจริงๆ) เป็นคนติดเรียนไม่โดด ไม่เที่ยวกลางคืน แต่เธอดื่มเก่ง ฮ่าๆๆๆ เธอไม่เล่นพวกโซเชียลมิเดี่ยเลยไม่ว่าจะเป็น เฟสบุค ไลน์ วอทส์แอพ วีแช็ท เธอไม่แตะสักอย่าง ผมคุยกับเธอด้วย SMS ธรรมดา บ้านเธอไม่รวยและไม่จน (แต่เธอมีเงินมากก่วาผมเสมอ ฮ่าๆๆ) เธอเรียนเก่ง ที่๑เกือบทุกเดือน เธอพูดเพราะ เธอไม่ชอบคนพูดหยาบคายออกแนวโลกสวยนิดๆ เธอเป็นคนไม่สวยมากหน้าตาธรรมดา
+นิสัยผม เป็นคนไม่ชอบเรียน โดดตลอด ไม่ค่อยเที่ยวกลางคืน ดื่มเก่งมาก เล่นทุกโซเชียลเลย แบบว่ามือถือคุณมีอะไรผมก็มีเกือบทุกอย่าง บ้านผมพอเพียงพอกินพอใช้ เรียนไม่เก่ง (แต่ไม่โหล่ เกรดสองอัพ) ได้ไม่ต่ำก่วาที่ยี่สิบ ผมเป็นคนชนิดที่เรียกว่าไม่มีคำพูดเพราะๆในสมองเลยชอบพูดคำหยาบ คือหยาบจริงๆหยาบกระด้างเลย โหวกแหวกโวยวาย ไม่ชอบคนโลกสวย เป็นคนชอบปลงไปกับปัญหาทุกสิ่งอย่างเลยผ่านมาง่าย และผมหน้าตาก็เห้เช่นกัน
กลับเข้าเรื่องเลยละกัน
คบกันช่วงแรกๆน้ำต้มผักมันก็หวานเนอะทุกคนก็รู้ๆกันอยู่ ไปรับไปส่งโรงเรียนทุกวัน ผมคิดว่าคนๆนี้ใช่อะแน่ๆ แต่ว่า นานๆไปมันเรี่มจืดเนอะ จากที่คุยกันมุ้งมิ้งก็ไม่คุยกันอีก จากที่แช็ทคุยกันทุกวันก็สองวันครั้ง นานๆไปสามวันครั้ง แต่ยังไปรับไปส่งทุกวันอยู่ นานๆเธอก็ไปกับเพื่อนเธอ เวลาไปเที่ยวบ้านเพื่อนด้วยกันก็จะด่าผมตลอดเพราะผมชอบใช้คำหยาบ
นี่ห้ามผมพูคำหยาบก็เหมือนคุยถนัดสายฉีดตูดข้างช้ายแล้วบังคับให้ใช้ข้างขวาอะคิดดู ผมเป็นคนที่ไม่ชอบบอกรักใคร ไม่ชอบเรียกใครว่าที่รักด้วย เพราะมันดูไม่เป็นผู้ใหญ่เอาชะเลย จนตอนนี่แช็ทไปก็ไม่ตอบ บางทีตอบมาแค่ อืม จบไม่มีพาร์คต่อ และสิ่งที่ผมพูดมาคือเธอจะเป็นคนเรี่มก่อน เรี่มที่จะไม่ตอบแช็ท เรี่มที่จะไม่ให้ไปรับ เรี่มที่จะไม่คุยด้วย
คือจะบอกว่าวิธีการใช้ชีวิตเราทั้งคู่มันต่างกันมากถ้าผมจะใช้คำว่า เธอดีเกีนไป มันไม่ใช่ว่าผมหาเรื่องมาบอกเลีกแต่มันคือความจริง ผมอยากมีคนที่รับในสิ่งที่ผมเป็นได้ ผมจะพูดเห้แค่ไหนก็ยอมรับได้ริบางทีก็เห้ด้วยกันมันทั้งคู่เลยจะยิ่งมีความสุขปะ ดีก่วาการที่มานั่งเงียบไม่เป็นตัวของตัวเองเอาชะเลยงี้คือเพื่อนผมทุกคนเขารับได้หมด (คนที่ผมเรียกว่าเพื่อนจริงๆ ไม่ใช่คนที่ใส่หน้ากาก) และเขาชอบในสิ่งที่เป็นอยู่โดยไม่มีวันบอกให้ผมเปลี่ยนอะไรเลย คือเขาดีเกีนไปจนเราไม่เหมาะสมกับเขาเลย เขาน่าจะเจอคนที่ดีก่วาผม คนที่รักและเข้ากับเขามากก่วา เพราะผมคิดว่าถ้าคบกันนานก่วานี้ยิ่งทำให้มองหน้ากันยากเพราะต่างฝ่ายต่างไม่ชอบนิสัยของกันและกัน และทุกวันนี้เธอเหมือนพยายามห่างออกไปต่างฝ่ายต่างเดีนห่างออกไป
ตอนนี้เลยอยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆว่าเราควรจะบอกเลีกเขาไปยังไงเพื่อไม่ให้เขาเกลียดขี้หน้าผม เพราะเรายังเรียนอยู่ห้องเดียวกันอีกตั้งครื่งปีลำบากใจมากๆครับ