คงต้องมีใครมาดูแลหัวใจ ฉันคงทนต่อไปอีกไม่ไหว อยากจะบอก...
ว่าฉันมีเพียงความรัก...
อยู่เต็มหัวใจ
สวัสดีทุกท่านครับ พอดีว่ามีเรื่องคับข้องคับคาคับหัวใจที่อยากจะบอกเล่าให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆได้ฟังกัน มันเป็นเรื่องของความรักของผมเอง ทั้งนี้ถามว่าทำไมต้อง Silly Fools เพราะว่าอะไร เพราะว่าผมส่วนตัวชอบเพลงวงนี้อยู่แล้ว และถึงแม้ว่าเวลาจะผันผ่านไปแค่ไหน พอผมกลับมาฟัง ผมจะอินและนึกถึงเรื่องของตัวผมเองทุกที ผมก็เลยกะว่าจะใช้เอามาประกอบการเล่าเรื่องด้วยครับผม
ตอนนี้ผมอายุเพียง 16 [อีกไม่กี่เดือนก็ 17] อยู่ชั้นม.5 ครับ
มันไม่น่าจะใช่วัยที่จะต้องมาเจ็บปวดอะไรกับคำว่ารักใช่ไหมล่ะครับ? เอ็นก็ยังไม่เอ็น มหาลัยก็ยังไม่เข้า จะรีบมีแฟนไปทำไม? แล้วทำไม? มันเฮิร์ทขนาดนั้นเลยหรอถึงต้องแท็กห้อง Hurt?
เรื่องที่ผมกำลังจะพิมพ์ต่อไปนี้เป็นเรื่องของผม ตั้งแต่ราวม.2 จนกระทั่งถึงม. 5 เวลาทั้งหมดนี้กับผู้หญิงคนหนึ่ง
ใช่ครับ ผู้หญิงคนเดียว
อันที่จริงมันก็มีเรื่องของผู้หญิงอีกคนด้วย แต่ผมไม่ค่อยอยากเล่าเท่าไหร่ มันก็เกี่ยวกับคนแรกนะครับ มันออกจะซับซ้อน แต่กับคนนี้ผมไม่รู้สึกอะไรเท่ากับคนแรก คือ คนนี้ผมผิด ผมเป็นคนผิดเอง ละจนมาถึงตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกผิดนะ ผมไม่มีหน้าไปหาเธอหรอกครับ เพราะกฎของคนไปคือห้ามกลับมา ใช่ไหมล่ะครับ? ผมจึงไม่คิดที่จะไปพูดคุยกับเธออีกเลย เรื่องของคนนี้ไม่หวือหวาเท่าไหร่ และออกจะประหลาด ผมจะไม่ขอเล่าละกันนะครับ
เข้าเรื่องดีกว่าครับ เกริ่นซะจะ 1000 ตัวอักษรละ เรื่องราวมันเกิดขึ้นตั้งแต่ผมอยู่ม.2 ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ผมกับเธอคนนี้บังเอิญรู้จักกัน เธออยู่ม.1 เฟรชชี่ สดใส ผมติ่ง น่ารัก แบ๊วๆ ตัวเล็กๆ /แต่ผมก็เตี้ยอยู่แล้วอันนี้ก็ข้ามๆไปครับ ผมบังเอิญรู้จักกับเธอผ่านโซเชียลเน็ตเวิร์คอย่างเฟสบุ๊คนั่นเอง
อ่านไม่ผิดหรอกครับไม่ต้องเลื่อนสกรอบาร์ขึ้นไป F A C E B O O K ที่ใครๆก็รู้จักนั่นแหละครับ
ผมรู้จักกับเธอ จากการที่เคยไปเช็คดูข้อความเก่าๆ ตอนนั้นเธอเป็นคนทักมาก่อนครับ เราก็พูดคุยกันแลกเปลี่ยนภาษาพี่น้อง ทำความรู้จักกัน ผมก็คิดว่าเออ เธอก็น่ารักดี ก็พูดคุยกันไป จนไม่รู้อีท่าไหนเท่าที่ผมจำได้ ผมขอเบอร์เธอ เคยโทรไปหาทำให้รู้ว่าเธอเสียงน่ารักมากก แต่เราก็ยังไม่ได้เจอกันนะครับ
เอ้า อีนกสีขาวบินไม่ได้ ทำไมไม่ไปหาเขาล่ะ?
คือผมกับเขาอยู่ไกลกันครับ เช่น ถ้ายกตัวอย่างก็น่าจะ บางแค กับ ลาดพร้าว / รัชดา กับ อนุสาวรีย์ชัย / หมอชิต กับ บางนา อะไรประมาณเนี้ยอ่ะครับ อีกอย่างผมกับเขาก็เด็กด้วยจะไปเจอกันก็คงไม่ใช่เรื่องอะไรรร ก็ครับ ก็ผ่านไป มาถึงตอนนี้ถ้าผมจำไม่ผิดผมก็น่าจะชอบเธอแล้วล่ะ (คือมันเด็กมากผมจำไม่ได้ ช่วงนั้นยิ่งหะ หะ หะ หะมอย อยู่
รู้สึกตัวอีกที ผมพยายามจะจีบครับ ทันใดนั้นเอง!
เพื่อนผมก็มาบอกผมว่า ชอบน้องเขาครับ...
อ่าวอีหาม... เงิบแดร้กครับ... คือ เอ่า เห้ย กูจีบอยู่? และแน่นอนครับ คุณคิดว่าผมจะบอกปัดยังไงให้มันเลิกยุ่งใช่ไหมครับ
ผมเป็นพ่อสื่อให้สองคนนี้ครับ... ใช่ครับท่านอ่านไม่ผิด ไม่ต้องไปอ่านรอบสอง! ถูกครับ!!! ผมทำให้สองคนนี้คบ กัน!!! ทำให้เขารู้จักกันสุดท้ายเขาก็คบกันครับ ดีครับ ผมนี่มันคนดีจริงๆ (ตอนนี้นี่อยากเดินไปตบหน้า โถอีพ่อพระ!!!
ววววววววว)
ผมก็ไม่ได้อะไรสองคนนี้ครับ คอย SUPPORT (ออกเสียงกระแดะๆหน่อยนะครับ) คอยมองห่างๆ ผ่านไปห้าเดือนเขาทะเลาะกันหนักมากครับ เพราะฝ่ายชายเป็นคนขี้งอนด้วย เหมือนนางจะทนไม่ได้เลยมา ผมก็ปลอบๆๆๆ...
goๆ comeๆ ผมกับนางก็คุยกันไปเรื่อยๆๆๆๆๆ นางก็ห่างจากแฟนนางเรื่อยๆๆๆๆๆ...
อารมณ์มันประมาณเพลงนี้เลยครับ
Hey... จับมือฉันไว้~ อย่ามองไปข้างหลัง จะบอกอย่างไรให้รู้ว่ามีฉัน...
ต่อครับ
สุดท้ายพอผ่านปิดเทอมม.2 ย่างเข้าม.3 ช่วงกลางปีนิดๆ ผมกับนางก็คบกันครับ มาถึงตอนนี้ จนปัจจุบันนี้ผมก็ยังรู้สึกผิดเลยนะ เหมือนแทงข้างหลังเพื่อน (น่าจะแทงเลยไม่เหมือน) ผมกับเพื่อนคนนี้ปัจจุบันแยกห้องกันครับคนละสายกัน ก็ไม่มีปัญหาอะไร ผมกับมันก็ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว
ช่วงเวลานี้เป็นอะไรที่มีความสุขมากๆเลยครับ ระหว่างที่ยังคบกับนาง มันเป็นเหมือนความรักบริสุทธิ์นะ โปรยคำหวาน หยอกล้อ คิดถึงนะ รักนะ เค้าจะมีแค่เธอคนเดียวนะ... บลาๆๆๆ ทะเลาะกันบ้าง ง้อกันบ้าง เกือบเลิกกันบ้างเป็นเรื่องปกตินี่เนาะ เป็นช่วงเวลาที่หอมหวานจริงๆนะ
เธอ คือ ทุกอย่าง และถึงฟ้าดินทลายไม่มีวันให้เธอจากไป
อาจดูง่ายๆแต่ใจมันรักเธอหมด คิดจะเก็บไว้
อาจฟังง่ายๆแต่ใจมันรักเธอหมด คนเดียวข้างในใจ
ปล. ขออภัยเจ้าของคลิป หาอันอื่นไม่เจอจริงๆครับ
บางทีฉันก็ยั้งไม่อยู่ บางทีฉันก็รู้ แต่ทนไม่ไหว~ บางทีฉันใจร้อนเกินไป โปรดจงเข้าใจ
ที่เป็นไปน่ะ เต็มไปด้วยรัก~ แต่อาจขี้หึงเกินไป
ก็ใจทั้งใจมีแต่เธอคนเดียว รักเธอคนเดียว ไม่ยอมให้ใครมาเปลี่ยนไป...
ทีนี้พอความรักมันเริ่มอิ่มตัว มันก็จะเข้าสู่ทางดิ่งลง ความรักมันก็คงเหมือนเนินแหละครับ มีการเดินขึ้น นั่งพักชมวิวสวยงามบนยอด และการเดินลง บางทีทางเดินลงมันก็ชันมากจนเป็นหน้าผาเลย
ความรักของผมดำเนินมาได้จนถึง 1 ปี 8 เดือน (ประมาณนี้ครับ) ถือว่านานนะสำหรับเด็กม.3-4 แต่คงไม่นานสำหรับพี่ๆมหาลัยและวัยทำงานนะครับ มาถึงจุดนี้ นางบอกผมว่าเนี่ย นางชอบเพื่อนนางที่อยู่ห้องเดียวกันนางบอกนางชอบมาตั้งแต่ม.2แล้ว มันเลิกชอบไม่ได้จริงๆ อีกอย่างนางอยู่ใกล้กันด้วย
'ขอคบกับเขาได้ไหม?'
หือ? อะไรนะ? อ๊ะๆ ไม่ได้อ่านผิดหรอกครับ นางขอผมซึ่งเป็นแฟนอยู่แล้วคบกับผู้ชายที่นางชอบในห้องเดียวกัน... ครับ... ก่อนหน้านี้ผมกับนางรักๆเลิกๆเกือบเลิกมาหลายรอบ ผมก็ไปพัวพันกับผญ.คนหนึ่ง ซึ่งผมก็คุยเล่นกับเขาเพราะตอนนั้นคิดว่าจะเลิกกับนางอยู่แล้ว แต่นางก็กลับมา ส่องเฟสผมละบอกให้บล็อคเพื่อนคนนี้... ใช่ครับ ผมจำต้องบล็อคคนนี้ไป แล้วก็กลับไปคบกับนางเหมือนเดิม
แต่ว่าครับ แต่ว่าผ่านมาตอนนี้ นางขอผมคบกับเพื่อนนางที่นางชอบ? นางบอกว่าเขามาก่อน เพราะรู้จักเขาตอนม.2 (ครับผมรู้จักนางตอนม.1) และก็อ้างเหตุผลอย่างนั้นอย่างนี้ บอกว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม...
ตอนแรกผมก็ไม่ยอมหรอกครับ บ้าหรือเปล่าใครมันจะไปยอม?
แต่พอหลังจากรบเร้าผมบ่อยครั้งเข้า สุดท้ายผมก็ยอมครับ เพราะไปหลงปากคำว่า 'จะเหมือนเดิม' ของนาง
แน่นอน นางคบกับผช.คนนั้นครับ โอเคครับโอเค ผมก็ยังคุยอยู่ แต่จากเพลงข้างตน ผมเป็นคนค่อนข้างขี้หึงครับ มันก็คงทำให้อยู่เฉยไม่ได้ แต่นางก็อ้างโน่นอ้างนี่จนผมไม่คิดไร (ชั่วขณะ)
นางเอาตัสผมออก... แล้วบอกว่าเนี่ย เออ นางบอกผช.คนนั้นว่าเลิกกับผมแล้วนะ...
หืม? หืมมม? หืมมมมมมมมมมมมมม?
ผมก็ไม่อะไรก็เออๆออๆไป... ในตอนนั้นก็เริ่มรู้สึก มันไม่ใช่แล้วนะ... แต่ก็เออไม่ว่าไรครับ ครับ
แล้วพอผ่านไปเรื่อยๆ เหมือนนางจะสนใจผมน้อยลง... ผมเลยถามนางว่า เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม
รู้ไหมครับนางตอบว่าอะไร?
'ก็ไม่รู้เหมือนกัน'
โอยยยยยยยยยยยยยยยย เท่านั้นแหละครับ แม่มมมมมมมมมมมมมมม!!!
พอเลย!! ความรักเจ็บช้ำ เกิน ไปปปปปป~
ผมเลยลาขาดกับนางครับ ผมไม่ยุ่งกับนางอีกแล้ว ไม่ได้บอกเลิกนะครับ แต่เท่านั้นแหละครับ มันเหมือนเลิกไปเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นผมทำอะไรกับนางไปบ้าง แต่ผมบล็อคเฟสที่คุยกันเป็นแสนทิ้งไปเลยครับ ไม่สนใจแม่มแล้ว โอย ไลน์ไม่ได้บล็อคครับ ตอนนั้นไม่ได้ลบแชทด้วย แต่ปัจจุบันลบทิ้งไปแล้วเพราะเหตุความรำคาญเรื่องหลังๆ IG ยังมีอยู่ครับ ไม่ได้อะไร ไลค์ไปมาบ้างราวกับจะเย้ยหยัน
อารมณ์ตอนนั้นคือเคว้งครับ สามวันครับ ใช้เวลาสามวันในการทำใจ ในการที่จะเกือบร้องไห้(ปกติผมร้องไห้ยาก) มันแบบ อ๊ากกกกกก
เพลงประกอบมาครับ
และอีกสองบทเพลง
ทั้งหมดคืออารมณ์ในตอนนั้นครับ บอกเลยครับ มันโมโห มันแค้นมาก มันไม่เข้าใจ... ถ้าไม่รักจะบอกว่ารักทำไม? อย่าบอกว่ารักเลยได้ไหม? จะผ่านเข้ามาทำไม? เสียเวลาไหม? ถ้ารักกันอยู่แล้วทำไมไม่ไปรักกันตั้งแต่แรก? มารักคนหน้าตาอย่างฉันทำไม? ทำไม?
ทั้งหมดที่ผมกล่าวมาคือเรื่องราวของคนแรกของผมครับ จริงๆมันก็พอมีเรื่องราวต่อจากนี้ แต่ผมพอแค่นี้ก่อนละกัน ว่างๆค่อยมาเล่า มันเป็นเรื่องทำให้ผมมีอคติเล็กๆที่ว่า เห้ย ผญ.ชอบคนเลวหรอวะ? (เพราะนางบอกผมเอง)
เอาเถอะครับ พอแล้ว เหนื่อย เจ็บ พอกับคนนี้ ถ้ากลับมาผมจะยัดเพลงนี้ใส่หน้า
เพราะนางคง
หน้าไม่อายน่าดู!!
สุดท้ายครับ
ความรักครั้งนี้ถึงมันจะดูเป็นเรื่องเสียเวลา และไร้ค่าสำหรับผม แต่พอเวลาผ่านมาถึงจุดๆนี้... หลังจากที่ผ่านมาเกินครึ่งปีละ ((ที่ผมรู้เพราะว่าแฟนเก่าผมครบรอบกับแฟนใหม่นางราวๆนั้น)) พอมองผ่านลงไปมันก็พอมีอะไรที่สวยงามนะ ถึงแม้ว่ามันจะดูเหมือนเป็นเรื่องหลอกลวง มันเป็นตัวเตือนผมเลยว่าหากคิดจะมีความรัก ก็จงเตรียมทำใจรับควาทุกข์ ความเจ็บเอาไว้ได้ มันไม่มีหรอกรักที่สวยหรูดั่งในนิยาย ไม่มีหรอกเรื่องราวอะไรแบบนั้น มันมีแต่ความเป็นจริง ที่มนุษย์อย่างเราๆก็ยังคงเห็นแก่ตัว แต่ก็ยังช่วยเหลือคนอื่นได้ ยิ้มแต่ก็สามารถเอามีดแทงใครๆก็ได้ โลกใบนี้มันไม่ได้มีเพียง2 ด้าน 3 ด้าน มันมีหลายร้อยด้าน อยู่ที่คนเราจะมอง ผมได้เจอความรักในมุมมองนี้แล้ว... บางทีคนถัดไปที่ผมเริ่มต้นใหม่อาจจะดีกว่านี้ก็ได้เนอะ อีกอย่างผมเพิ่ง 16 เองนี่นาา บอกตัวเองเสียย ให้เลิกยึดติดกับความคิดในรักแรกได้แล้วเนอะๆ ^^
ขอบคุณทุกท่านที่รับฟังคำระบายของผม และหวังว่าจะกดรับฟังเพลงเพราะๆจากไอดอลผมด้วยนะครับ 55555
รอ...ใครสักคน ที่จะบอกว่า รักฉันจนแทบขาดใจ
รอ...ใครสักคน ที่จะโอบกอดตัวฉันจน ไม่ยอมให้ทิ้งไป
รอ...ใครสักคน ที่จะทำให้ความเหงา และอ้างว้างนั้นหายไป
รอ...ใครสักคน แต่ได้เพียงแค่ฝัน และตัวฉันก็ได้เพียงเหงา และอ้างว้างต่อไป
ก็แค่นั้น
เรื่องราวความรักด้อยค่าของผมที่มีค่า กับ บทเพลง Silly Fools
ว่าฉันมีเพียงความรัก...
อยู่เต็มหัวใจ
สวัสดีทุกท่านครับ พอดีว่ามีเรื่องคับข้องคับคาคับหัวใจที่อยากจะบอกเล่าให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆได้ฟังกัน มันเป็นเรื่องของความรักของผมเอง ทั้งนี้ถามว่าทำไมต้อง Silly Fools เพราะว่าอะไร เพราะว่าผมส่วนตัวชอบเพลงวงนี้อยู่แล้ว และถึงแม้ว่าเวลาจะผันผ่านไปแค่ไหน พอผมกลับมาฟัง ผมจะอินและนึกถึงเรื่องของตัวผมเองทุกที ผมก็เลยกะว่าจะใช้เอามาประกอบการเล่าเรื่องด้วยครับผม
ตอนนี้ผมอายุเพียง 16 [อีกไม่กี่เดือนก็ 17] อยู่ชั้นม.5 ครับ
มันไม่น่าจะใช่วัยที่จะต้องมาเจ็บปวดอะไรกับคำว่ารักใช่ไหมล่ะครับ? เอ็นก็ยังไม่เอ็น มหาลัยก็ยังไม่เข้า จะรีบมีแฟนไปทำไม? แล้วทำไม? มันเฮิร์ทขนาดนั้นเลยหรอถึงต้องแท็กห้อง Hurt?
เรื่องที่ผมกำลังจะพิมพ์ต่อไปนี้เป็นเรื่องของผม ตั้งแต่ราวม.2 จนกระทั่งถึงม. 5 เวลาทั้งหมดนี้กับผู้หญิงคนหนึ่ง
ใช่ครับ ผู้หญิงคนเดียว
อันที่จริงมันก็มีเรื่องของผู้หญิงอีกคนด้วย แต่ผมไม่ค่อยอยากเล่าเท่าไหร่ มันก็เกี่ยวกับคนแรกนะครับ มันออกจะซับซ้อน แต่กับคนนี้ผมไม่รู้สึกอะไรเท่ากับคนแรก คือ คนนี้ผมผิด ผมเป็นคนผิดเอง ละจนมาถึงตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกผิดนะ ผมไม่มีหน้าไปหาเธอหรอกครับ เพราะกฎของคนไปคือห้ามกลับมา ใช่ไหมล่ะครับ? ผมจึงไม่คิดที่จะไปพูดคุยกับเธออีกเลย เรื่องของคนนี้ไม่หวือหวาเท่าไหร่ และออกจะประหลาด ผมจะไม่ขอเล่าละกันนะครับ
เข้าเรื่องดีกว่าครับ เกริ่นซะจะ 1000 ตัวอักษรละ เรื่องราวมันเกิดขึ้นตั้งแต่ผมอยู่ม.2 ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ผมกับเธอคนนี้บังเอิญรู้จักกัน เธออยู่ม.1 เฟรชชี่ สดใส ผมติ่ง น่ารัก แบ๊วๆ ตัวเล็กๆ /แต่ผมก็เตี้ยอยู่แล้วอันนี้ก็ข้ามๆไปครับ ผมบังเอิญรู้จักกับเธอผ่านโซเชียลเน็ตเวิร์คอย่างเฟสบุ๊คนั่นเอง
อ่านไม่ผิดหรอกครับไม่ต้องเลื่อนสกรอบาร์ขึ้นไป F A C E B O O K ที่ใครๆก็รู้จักนั่นแหละครับ
ผมรู้จักกับเธอ จากการที่เคยไปเช็คดูข้อความเก่าๆ ตอนนั้นเธอเป็นคนทักมาก่อนครับ เราก็พูดคุยกันแลกเปลี่ยนภาษาพี่น้อง ทำความรู้จักกัน ผมก็คิดว่าเออ เธอก็น่ารักดี ก็พูดคุยกันไป จนไม่รู้อีท่าไหนเท่าที่ผมจำได้ ผมขอเบอร์เธอ เคยโทรไปหาทำให้รู้ว่าเธอเสียงน่ารักมากก แต่เราก็ยังไม่ได้เจอกันนะครับ
เอ้า อีนกสีขาวบินไม่ได้ ทำไมไม่ไปหาเขาล่ะ?
คือผมกับเขาอยู่ไกลกันครับ เช่น ถ้ายกตัวอย่างก็น่าจะ บางแค กับ ลาดพร้าว / รัชดา กับ อนุสาวรีย์ชัย / หมอชิต กับ บางนา อะไรประมาณเนี้ยอ่ะครับ อีกอย่างผมกับเขาก็เด็กด้วยจะไปเจอกันก็คงไม่ใช่เรื่องอะไรรร ก็ครับ ก็ผ่านไป มาถึงตอนนี้ถ้าผมจำไม่ผิดผมก็น่าจะชอบเธอแล้วล่ะ (คือมันเด็กมากผมจำไม่ได้ ช่วงนั้นยิ่งหะ หะ หะ หะมอย อยู่
รู้สึกตัวอีกที ผมพยายามจะจีบครับ ทันใดนั้นเอง!
เพื่อนผมก็มาบอกผมว่า ชอบน้องเขาครับ...
อ่าวอีหาม... เงิบแดร้กครับ... คือ เอ่า เห้ย กูจีบอยู่? และแน่นอนครับ คุณคิดว่าผมจะบอกปัดยังไงให้มันเลิกยุ่งใช่ไหมครับ
ผมเป็นพ่อสื่อให้สองคนนี้ครับ... ใช่ครับท่านอ่านไม่ผิด ไม่ต้องไปอ่านรอบสอง! ถูกครับ!!! ผมทำให้สองคนนี้คบ กัน!!! ทำให้เขารู้จักกันสุดท้ายเขาก็คบกันครับ ดีครับ ผมนี่มันคนดีจริงๆ (ตอนนี้นี่อยากเดินไปตบหน้า โถอีพ่อพระ!!!
ผมก็ไม่ได้อะไรสองคนนี้ครับ คอย SUPPORT (ออกเสียงกระแดะๆหน่อยนะครับ) คอยมองห่างๆ ผ่านไปห้าเดือนเขาทะเลาะกันหนักมากครับ เพราะฝ่ายชายเป็นคนขี้งอนด้วย เหมือนนางจะทนไม่ได้เลยมา ผมก็ปลอบๆๆๆ...
goๆ comeๆ ผมกับนางก็คุยกันไปเรื่อยๆๆๆๆๆ นางก็ห่างจากแฟนนางเรื่อยๆๆๆๆๆ...
อารมณ์มันประมาณเพลงนี้เลยครับ
ต่อครับ
สุดท้ายพอผ่านปิดเทอมม.2 ย่างเข้าม.3 ช่วงกลางปีนิดๆ ผมกับนางก็คบกันครับ มาถึงตอนนี้ จนปัจจุบันนี้ผมก็ยังรู้สึกผิดเลยนะ เหมือนแทงข้างหลังเพื่อน (น่าจะแทงเลยไม่เหมือน) ผมกับเพื่อนคนนี้ปัจจุบันแยกห้องกันครับคนละสายกัน ก็ไม่มีปัญหาอะไร ผมกับมันก็ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว
ช่วงเวลานี้เป็นอะไรที่มีความสุขมากๆเลยครับ ระหว่างที่ยังคบกับนาง มันเป็นเหมือนความรักบริสุทธิ์นะ โปรยคำหวาน หยอกล้อ คิดถึงนะ รักนะ เค้าจะมีแค่เธอคนเดียวนะ... บลาๆๆๆ ทะเลาะกันบ้าง ง้อกันบ้าง เกือบเลิกกันบ้างเป็นเรื่องปกตินี่เนาะ เป็นช่วงเวลาที่หอมหวานจริงๆนะ
อาจดูง่ายๆแต่ใจมันรักเธอหมด คิดจะเก็บไว้
อาจฟังง่ายๆแต่ใจมันรักเธอหมด คนเดียวข้างในใจ
ปล. ขออภัยเจ้าของคลิป หาอันอื่นไม่เจอจริงๆครับ
ที่เป็นไปน่ะ เต็มไปด้วยรัก~ แต่อาจขี้หึงเกินไป
ก็ใจทั้งใจมีแต่เธอคนเดียว รักเธอคนเดียว ไม่ยอมให้ใครมาเปลี่ยนไป...
ทีนี้พอความรักมันเริ่มอิ่มตัว มันก็จะเข้าสู่ทางดิ่งลง ความรักมันก็คงเหมือนเนินแหละครับ มีการเดินขึ้น นั่งพักชมวิวสวยงามบนยอด และการเดินลง บางทีทางเดินลงมันก็ชันมากจนเป็นหน้าผาเลย
ความรักของผมดำเนินมาได้จนถึง 1 ปี 8 เดือน (ประมาณนี้ครับ) ถือว่านานนะสำหรับเด็กม.3-4 แต่คงไม่นานสำหรับพี่ๆมหาลัยและวัยทำงานนะครับ มาถึงจุดนี้ นางบอกผมว่าเนี่ย นางชอบเพื่อนนางที่อยู่ห้องเดียวกันนางบอกนางชอบมาตั้งแต่ม.2แล้ว มันเลิกชอบไม่ได้จริงๆ อีกอย่างนางอยู่ใกล้กันด้วย
'ขอคบกับเขาได้ไหม?'
หือ? อะไรนะ? อ๊ะๆ ไม่ได้อ่านผิดหรอกครับ นางขอผมซึ่งเป็นแฟนอยู่แล้วคบกับผู้ชายที่นางชอบในห้องเดียวกัน... ครับ... ก่อนหน้านี้ผมกับนางรักๆเลิกๆเกือบเลิกมาหลายรอบ ผมก็ไปพัวพันกับผญ.คนหนึ่ง ซึ่งผมก็คุยเล่นกับเขาเพราะตอนนั้นคิดว่าจะเลิกกับนางอยู่แล้ว แต่นางก็กลับมา ส่องเฟสผมละบอกให้บล็อคเพื่อนคนนี้... ใช่ครับ ผมจำต้องบล็อคคนนี้ไป แล้วก็กลับไปคบกับนางเหมือนเดิม
แต่ว่าครับ แต่ว่าผ่านมาตอนนี้ นางขอผมคบกับเพื่อนนางที่นางชอบ? นางบอกว่าเขามาก่อน เพราะรู้จักเขาตอนม.2 (ครับผมรู้จักนางตอนม.1) และก็อ้างเหตุผลอย่างนั้นอย่างนี้ บอกว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม...
ตอนแรกผมก็ไม่ยอมหรอกครับ บ้าหรือเปล่าใครมันจะไปยอม?
แต่พอหลังจากรบเร้าผมบ่อยครั้งเข้า สุดท้ายผมก็ยอมครับ เพราะไปหลงปากคำว่า 'จะเหมือนเดิม' ของนาง
แน่นอน นางคบกับผช.คนนั้นครับ โอเคครับโอเค ผมก็ยังคุยอยู่ แต่จากเพลงข้างตน ผมเป็นคนค่อนข้างขี้หึงครับ มันก็คงทำให้อยู่เฉยไม่ได้ แต่นางก็อ้างโน่นอ้างนี่จนผมไม่คิดไร (ชั่วขณะ)
นางเอาตัสผมออก... แล้วบอกว่าเนี่ย เออ นางบอกผช.คนนั้นว่าเลิกกับผมแล้วนะ...
หืม? หืมมม? หืมมมมมมมมมมมมมม?
ผมก็ไม่อะไรก็เออๆออๆไป... ในตอนนั้นก็เริ่มรู้สึก มันไม่ใช่แล้วนะ... แต่ก็เออไม่ว่าไรครับ ครับ
แล้วพอผ่านไปเรื่อยๆ เหมือนนางจะสนใจผมน้อยลง... ผมเลยถามนางว่า เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม
รู้ไหมครับนางตอบว่าอะไร?
โอยยยยยยยยยยยยยยยย เท่านั้นแหละครับ แม่มมมมมมมมมมมมมมม!!!
พอเลย!! ความรักเจ็บช้ำ เกิน ไปปปปปป~
ผมเลยลาขาดกับนางครับ ผมไม่ยุ่งกับนางอีกแล้ว ไม่ได้บอกเลิกนะครับ แต่เท่านั้นแหละครับ มันเหมือนเลิกไปเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นผมทำอะไรกับนางไปบ้าง แต่ผมบล็อคเฟสที่คุยกันเป็นแสนทิ้งไปเลยครับ ไม่สนใจแม่มแล้ว โอย ไลน์ไม่ได้บล็อคครับ ตอนนั้นไม่ได้ลบแชทด้วย แต่ปัจจุบันลบทิ้งไปแล้วเพราะเหตุความรำคาญเรื่องหลังๆ IG ยังมีอยู่ครับ ไม่ได้อะไร ไลค์ไปมาบ้างราวกับจะเย้ยหยัน
อารมณ์ตอนนั้นคือเคว้งครับ สามวันครับ ใช้เวลาสามวันในการทำใจ ในการที่จะเกือบร้องไห้(ปกติผมร้องไห้ยาก) มันแบบ อ๊ากกกกกก
เพลงประกอบมาครับ
และอีกสองบทเพลง
ทั้งหมดคืออารมณ์ในตอนนั้นครับ บอกเลยครับ มันโมโห มันแค้นมาก มันไม่เข้าใจ... ถ้าไม่รักจะบอกว่ารักทำไม? อย่าบอกว่ารักเลยได้ไหม? จะผ่านเข้ามาทำไม? เสียเวลาไหม? ถ้ารักกันอยู่แล้วทำไมไม่ไปรักกันตั้งแต่แรก? มารักคนหน้าตาอย่างฉันทำไม? ทำไม?
ทั้งหมดที่ผมกล่าวมาคือเรื่องราวของคนแรกของผมครับ จริงๆมันก็พอมีเรื่องราวต่อจากนี้ แต่ผมพอแค่นี้ก่อนละกัน ว่างๆค่อยมาเล่า มันเป็นเรื่องทำให้ผมมีอคติเล็กๆที่ว่า เห้ย ผญ.ชอบคนเลวหรอวะ? (เพราะนางบอกผมเอง)
เอาเถอะครับ พอแล้ว เหนื่อย เจ็บ พอกับคนนี้ ถ้ากลับมาผมจะยัดเพลงนี้ใส่หน้า
เพราะนางคง หน้าไม่อายน่าดู!!
สุดท้ายครับ
ความรักครั้งนี้ถึงมันจะดูเป็นเรื่องเสียเวลา และไร้ค่าสำหรับผม แต่พอเวลาผ่านมาถึงจุดๆนี้... หลังจากที่ผ่านมาเกินครึ่งปีละ ((ที่ผมรู้เพราะว่าแฟนเก่าผมครบรอบกับแฟนใหม่นางราวๆนั้น)) พอมองผ่านลงไปมันก็พอมีอะไรที่สวยงามนะ ถึงแม้ว่ามันจะดูเหมือนเป็นเรื่องหลอกลวง มันเป็นตัวเตือนผมเลยว่าหากคิดจะมีความรัก ก็จงเตรียมทำใจรับควาทุกข์ ความเจ็บเอาไว้ได้ มันไม่มีหรอกรักที่สวยหรูดั่งในนิยาย ไม่มีหรอกเรื่องราวอะไรแบบนั้น มันมีแต่ความเป็นจริง ที่มนุษย์อย่างเราๆก็ยังคงเห็นแก่ตัว แต่ก็ยังช่วยเหลือคนอื่นได้ ยิ้มแต่ก็สามารถเอามีดแทงใครๆก็ได้ โลกใบนี้มันไม่ได้มีเพียง2 ด้าน 3 ด้าน มันมีหลายร้อยด้าน อยู่ที่คนเราจะมอง ผมได้เจอความรักในมุมมองนี้แล้ว... บางทีคนถัดไปที่ผมเริ่มต้นใหม่อาจจะดีกว่านี้ก็ได้เนอะ อีกอย่างผมเพิ่ง 16 เองนี่นาา บอกตัวเองเสียย ให้เลิกยึดติดกับความคิดในรักแรกได้แล้วเนอะๆ ^^
ขอบคุณทุกท่านที่รับฟังคำระบายของผม และหวังว่าจะกดรับฟังเพลงเพราะๆจากไอดอลผมด้วยนะครับ 55555
รอ...ใครสักคน ที่จะโอบกอดตัวฉันจน ไม่ยอมให้ทิ้งไป
รอ...ใครสักคน ที่จะทำให้ความเหงา และอ้างว้างนั้นหายไป
รอ...ใครสักคน แต่ได้เพียงแค่ฝัน และตัวฉันก็ได้เพียงเหงา และอ้างว้างต่อไป
ก็แค่นั้น