ก่อนอื่นเลย แฟนเก่ากับเราเลิกกันด้วยเหตุผลที่เขาเจอคนใหม่ที่ถูกใจมากกว่า
ก็เลยเลิกกัน แต่เขาก็ยังอยากเป็นเพื่อนที่ดีกับเราคะเพราะตอนคบกันเราก็ดีกับเขามาก เราพยายามทำทุกวิธีให้เขากลับมาแล้ว แต่ไม่เป็นผล
จนสุดท้ายตัดสินใจที่จะไม่เจอกันอีก เพราะเราไม่สามารถทนเป็นเพื่อนกับเขาได้ ยิ่งเห็นเขาไปได้ดีกับคนใหม่ เรายิ่งเจ็บ
ผ่านไปได้ 3 เดือนที่ไม่ติดต่อกันอีกเลย เราพยายามลืมเขาและใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป จนถึงวันเกิดเรา เขาก็ทักมาและอวยพรเรา ซึ่งทำให้เราใจเต้นรัวและรู้สึกดี หลังจากนั้น เขาคงเข้าใจว่าเราลืมและทำใจได้แล้ว เขาก็ทักมาคุยกับเรา ให้คำปรึกษาเราในหลายๆเรื่อง โดยที่เราไม่ได้เอ่ยปากขอหรือชวนคุยแต่อย่างใด ทั้งที่ในใจลึกๆคือมีความสุขมากที่เขาทักมา จนทำให้ตัวเองเกิดความหวัง เกิดความอยากรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่ ทำไมถึงยังคุยกับเราและดีกับเรา จนวันนึงบังเอิญต้องมาเจอกันและไปไหนด้วยกันด้วยเหตุผลบางอย่าง ซึ่งต้องขอบอกว่าเรากับเขามีลูกด้วยกันคนนึง จึงทำให้ต้องเจอกันอีกเพราะเขามาหาลูก และเขายังเหมือนเดิมทุกอย่าง จดจำในสิ่งที่เราชอบและไม่ชอบได้แม้เรื่องเล็กน้อย และปฏิบัติกับเราดีมาก ดีจนเราเองก็กลัวว่าจะแอบสร้างความหวังให้ตัวเอง ทั้งที่ในใจก็รู้ดีว่าเขามาเพราะลูก ด้วยหน้าที่พ่อ แต่เราก็หลงรักผู้ชายคนนี้ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน แบบบอกไม่ถูก ถึงแม้เขาจะทำกับเราแย่แค่ไหน ทิ้งเราทั้งที่เพิ่งมีลูกด้วยกัน แต่เราก็ไม่เคยโกรธผู้ชายคนนี้ได้เลย เพราะการที่เขาปฏิบัติกับเราดี ทำให้ทุกครั้งที่ต้องเจอกัน เราเองก็ลำบากใจ เพราะเรากลัวตัดใจจากเขาไม่ได้ และเขาก็ยังขยันทักไลน์มาหาเราก่อนตลอด ชวนคุยเห็นอะไรดีๆก็นึกถึงเรา ซื้อของมาฝาก แต่ไม่มีอะไรเกินเลย และเขาไม่เคยเอ่ยคำใดๆที่ดูเหมือนจะกลับมา ซึ่งยิ่งทำให้เราเจ็บปวดเพราะการเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าตัวเองมันยากมากจริงๆ
แต่ทุกครั้งที่อยุ่ด้วยกันมันก็มีความสุข และเขาก็ไม่เคยพูดถึงคนใหม่ของเขาให้เราสะเทือนใจ ทำให้เราก็ไม่รู้เราควรทำตัวยังไง ใจนึงก็ยังรักเขา แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะรักเขาฝ่ายเดียว ก็เลยอยากตัดใจให้ได้ในขณะที่ยังต้องเจอกัน และต้องเพิกเฉยในสิ่งดีๆและคำพูดดีๆที่เขามีให้อีกด้วย
ใครเคยเป็นแบบนี้บ้าง แนะนำวิธีดีๆให้หน่อยคะ
ใครมีวิธีตัดใจจากแฟนเก่าทั้งที่ยังต้องเจอกันบ่อยๆไหมคะ
ก็เลยเลิกกัน แต่เขาก็ยังอยากเป็นเพื่อนที่ดีกับเราคะเพราะตอนคบกันเราก็ดีกับเขามาก เราพยายามทำทุกวิธีให้เขากลับมาแล้ว แต่ไม่เป็นผล
จนสุดท้ายตัดสินใจที่จะไม่เจอกันอีก เพราะเราไม่สามารถทนเป็นเพื่อนกับเขาได้ ยิ่งเห็นเขาไปได้ดีกับคนใหม่ เรายิ่งเจ็บ
ผ่านไปได้ 3 เดือนที่ไม่ติดต่อกันอีกเลย เราพยายามลืมเขาและใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป จนถึงวันเกิดเรา เขาก็ทักมาและอวยพรเรา ซึ่งทำให้เราใจเต้นรัวและรู้สึกดี หลังจากนั้น เขาคงเข้าใจว่าเราลืมและทำใจได้แล้ว เขาก็ทักมาคุยกับเรา ให้คำปรึกษาเราในหลายๆเรื่อง โดยที่เราไม่ได้เอ่ยปากขอหรือชวนคุยแต่อย่างใด ทั้งที่ในใจลึกๆคือมีความสุขมากที่เขาทักมา จนทำให้ตัวเองเกิดความหวัง เกิดความอยากรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่ ทำไมถึงยังคุยกับเราและดีกับเรา จนวันนึงบังเอิญต้องมาเจอกันและไปไหนด้วยกันด้วยเหตุผลบางอย่าง ซึ่งต้องขอบอกว่าเรากับเขามีลูกด้วยกันคนนึง จึงทำให้ต้องเจอกันอีกเพราะเขามาหาลูก และเขายังเหมือนเดิมทุกอย่าง จดจำในสิ่งที่เราชอบและไม่ชอบได้แม้เรื่องเล็กน้อย และปฏิบัติกับเราดีมาก ดีจนเราเองก็กลัวว่าจะแอบสร้างความหวังให้ตัวเอง ทั้งที่ในใจก็รู้ดีว่าเขามาเพราะลูก ด้วยหน้าที่พ่อ แต่เราก็หลงรักผู้ชายคนนี้ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน แบบบอกไม่ถูก ถึงแม้เขาจะทำกับเราแย่แค่ไหน ทิ้งเราทั้งที่เพิ่งมีลูกด้วยกัน แต่เราก็ไม่เคยโกรธผู้ชายคนนี้ได้เลย เพราะการที่เขาปฏิบัติกับเราดี ทำให้ทุกครั้งที่ต้องเจอกัน เราเองก็ลำบากใจ เพราะเรากลัวตัดใจจากเขาไม่ได้ และเขาก็ยังขยันทักไลน์มาหาเราก่อนตลอด ชวนคุยเห็นอะไรดีๆก็นึกถึงเรา ซื้อของมาฝาก แต่ไม่มีอะไรเกินเลย และเขาไม่เคยเอ่ยคำใดๆที่ดูเหมือนจะกลับมา ซึ่งยิ่งทำให้เราเจ็บปวดเพราะการเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าตัวเองมันยากมากจริงๆ
แต่ทุกครั้งที่อยุ่ด้วยกันมันก็มีความสุข และเขาก็ไม่เคยพูดถึงคนใหม่ของเขาให้เราสะเทือนใจ ทำให้เราก็ไม่รู้เราควรทำตัวยังไง ใจนึงก็ยังรักเขา แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะรักเขาฝ่ายเดียว ก็เลยอยากตัดใจให้ได้ในขณะที่ยังต้องเจอกัน และต้องเพิกเฉยในสิ่งดีๆและคำพูดดีๆที่เขามีให้อีกด้วย
ใครเคยเป็นแบบนี้บ้าง แนะนำวิธีดีๆให้หน่อยคะ