สวัสดีคะ...
ดิฉันอยากจะเล่าประสบการณ์ของตนเอง "เรื่อง..เพื่อน..."
จากการสอบกลางภาคที่ผ่านมา ลมอะไรไม่รู้หอบความเครียด มาอยู่ในใจ แล้วก่อนหน้านั้น เพื่อนในกลุ่มได้นัดกันก่อนสอบว่า ถ้าทุกคนสอบเสร็จแล้ว กลับไปที่ห้องหน่อยเพราะเราต้องประชุมกัน แต่ด้วยความเครียดเรื่องสอบจึงอยากเดินไปถามครูก่อน และบอกเพื่อนหลายๆคนไปว่าให้ไปก่อนถ้ายังไงก็โทรเรียกขอไปหาครูก่อน แต่เพื่อนสนิทคนที่1 ของดิฉันรีบมากและเครียดมาก จึงรีบวิ่งมาบอกว่าทุกคนรอที่ห้องหมดแล้วนะ เราก็ตอบกลับไปว่าเดี๋ยวตามไป แล้วระหว่างนั้นมีเพื่อนคนที่ 2 ได้ถามเพื่อนสนิทคนที่ 1 ว่า แล้วหัวหน้าห้องไปไหน เพื่อนสนิทก้มหน้าไม่ตอบ เพื่อนสนิทคนที่สองเลยหันมาถามฉันตอบว่าไม่รู้ แล้วพื่อนคนที่ 2 ได้ถามเพื่อนสนิทคนที่ 1 อีกครั้งว่าหัวหน้าห้องไปไหน เธอหันมาพร้อมตะหวาดใส่ "ทำไมไม่ฟังฮา ฮาบอกว่าอยู่ที่ห้อง !!!" ฉันอึ้งสักพักแล้วตอบกลับแทนไปว่า.."แล้วพูดดีๆไม่เป็นหรอ?" (ขึ้นเสียงใส่กัน) เพื่อนสนิทคนที่ 1 เลยอึ้งที่ฉันเถียงกลับด้วยน้ำเสียงแบบนี้ทั้งๆที่ทุกครั้งฉันจะเงียบ.. (ก็มันเครียด+ทนไม่ได้กับที่มันด่าเพื่อนในกลุ่มเดียวกันด้วยอารมณ์ร้อนมากกับเพื่อนอีกคน เลยปี้ดแทน เพราะเห็นหลายครั้งแล้ว ) ตั้งแต่วินาทีนั้นจนถึงตอนนี้เขาไม่พูดกับดิฉันอีกเลย มันสมควรโกธรกันมากขนาดนี้เลยหรอคะ มันต้องทำเป็นไม่รู้จักกันเลยหรอคะ
ปล.โดยปกติไม่ว่าเขาจะผิดแค่ไหน ฉันก็ง้ออยู่ดี แล้วตอนนี้ก็เรียนอยู่ม.ห้าแล้ว เทอมห้าก็ม.หกแล้ว ฉันควรง้อไหมคะ?
เพื่อน!!!
ดิฉันอยากจะเล่าประสบการณ์ของตนเอง "เรื่อง..เพื่อน..."
จากการสอบกลางภาคที่ผ่านมา ลมอะไรไม่รู้หอบความเครียด มาอยู่ในใจ แล้วก่อนหน้านั้น เพื่อนในกลุ่มได้นัดกันก่อนสอบว่า ถ้าทุกคนสอบเสร็จแล้ว กลับไปที่ห้องหน่อยเพราะเราต้องประชุมกัน แต่ด้วยความเครียดเรื่องสอบจึงอยากเดินไปถามครูก่อน และบอกเพื่อนหลายๆคนไปว่าให้ไปก่อนถ้ายังไงก็โทรเรียกขอไปหาครูก่อน แต่เพื่อนสนิทคนที่1 ของดิฉันรีบมากและเครียดมาก จึงรีบวิ่งมาบอกว่าทุกคนรอที่ห้องหมดแล้วนะ เราก็ตอบกลับไปว่าเดี๋ยวตามไป แล้วระหว่างนั้นมีเพื่อนคนที่ 2 ได้ถามเพื่อนสนิทคนที่ 1 ว่า แล้วหัวหน้าห้องไปไหน เพื่อนสนิทก้มหน้าไม่ตอบ เพื่อนสนิทคนที่สองเลยหันมาถามฉันตอบว่าไม่รู้ แล้วพื่อนคนที่ 2 ได้ถามเพื่อนสนิทคนที่ 1 อีกครั้งว่าหัวหน้าห้องไปไหน เธอหันมาพร้อมตะหวาดใส่ "ทำไมไม่ฟังฮา ฮาบอกว่าอยู่ที่ห้อง !!!" ฉันอึ้งสักพักแล้วตอบกลับแทนไปว่า.."แล้วพูดดีๆไม่เป็นหรอ?" (ขึ้นเสียงใส่กัน) เพื่อนสนิทคนที่ 1 เลยอึ้งที่ฉันเถียงกลับด้วยน้ำเสียงแบบนี้ทั้งๆที่ทุกครั้งฉันจะเงียบ.. (ก็มันเครียด+ทนไม่ได้กับที่มันด่าเพื่อนในกลุ่มเดียวกันด้วยอารมณ์ร้อนมากกับเพื่อนอีกคน เลยปี้ดแทน เพราะเห็นหลายครั้งแล้ว ) ตั้งแต่วินาทีนั้นจนถึงตอนนี้เขาไม่พูดกับดิฉันอีกเลย มันสมควรโกธรกันมากขนาดนี้เลยหรอคะ มันต้องทำเป็นไม่รู้จักกันเลยหรอคะ
ปล.โดยปกติไม่ว่าเขาจะผิดแค่ไหน ฉันก็ง้ออยู่ดี แล้วตอนนี้ก็เรียนอยู่ม.ห้าแล้ว เทอมห้าก็ม.หกแล้ว ฉันควรง้อไหมคะ?