จากหัวข้อ ผมก็พอจะรุ้นิสัยคนไทยคราวๆ เพราะผมเห็นมาหลายกระทู้เหลือเกิน คนไทยเราถึงจะใจดี แต่ชอบมองแค่ภายนอก ยังไม่ทันรุ้เนื้อแท้ จิงๆ จังๆ ก็ด่า ก็ว่า ผมเชื่อเลยว่า ถ้าผมเขียนว่าผมหนีทหาร ก็จะมีคนออกมาด่าผมว่า " ไม่รักชาติหรือไง มันจะอยู่ในจิตได้สำนึก ถึง
มืงจะหนีได้ แต่มันก็มีตราบาป " อะไรทำนองนี้ แต่ผมอยากให้ทุกคนใช้สติ และ อ่านให้จบก่อน นะครับ อาจจะพิมม์ภาษาไม่ค่อยเก่งนะครับ เพราะผมจบไม่สู้
เรืองมันมีอยู่ว่า ครอบครัวผมมีกันอยู่ 4 คน พ่อ แม่ ผม และ พี่สาว ซึ่งก็อยู่กันมาเรือยๆ จนผมอายุ 15 ปี กำลังเรียน ม.2 เทอม 1 อยู่ พ่อของผมพึงกลับจากไปดูงานทีประเทศจีน พอกลับมาก็รุ้สึกถ่ายไม่ออก มาติดต่อกัน 1 อาทิตย์ ไปหาหมอ ตอนแรกบอกว่า ต้องทำดีท๊อก แต่มันไม่ดีขึ้น จนต้องไปโรงพบ ราม เค้าว่าเป็นมะเร็ง....พ่อผมสู้ชีวิตอยู่ 1ปีกว่าๆ แต่ก็เสียไป.... ตอนนั้นผมอยู่ ม.3 กำลังจะขึ้นเทอม 2 ก็ไม่ได้เรียนต่อ เพราะแม่ผมเค้ามีความคิดว่า จบ ป.4 อย่างเค้าก็หางานทำได้... ซึ่งพอผมอายุ 18 แม่ผมเค้าก็ขาไม่ดี เริ่มเดินไม่ค่อยไหว พี่สาวผม ก็ไปมีแฟนใหม่ ไม่ได้กลับมาบ้านเลย ( อาจจะเพราะแม่ผมเป้นคนปากร้าย ไม่ชอบแฟนของพี่สาว ) เป็นว่าผมอยู่กับแม่ 2 คนในห้องเล็กๆ ทีเคยใหญ่โต เพราะพ่อมีอันจะเกินกิน มันทำให้แม่ผมแทบจะทำอะไรเองไม่ค่อยได้ มีอะไรนิดหน่อยเรียกใช้ผม... ซึ่งแน่นอนผมไม่เคยว่าอะไรหรอก เพราะท่านก็แก่แล้ว เดินก็ไม่ค่อยไหว แต่ผมเริ่มสงสัยว่า....
ทำไม ไม่มีหมายอะไรเกียวกับทหารมาส่งให้ทีบ้านเลย ? ทั้งๆทีผมก็ไปทำบัตรประชาชนปกติ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะผมคิดว่า ผมคงไม่อยากเป็นทหาร... เพราะถ้าเป้นแม่ผมต้องอยู่คนเดียว....
จนตอนนี้ผมได้งานอยู่ร้านซ่อมคอมพิวเตอร์ เงินเดือนผมไม่สูงแต่ผมก็ หาเงินเลี้ยงแม่ได้ ผมกลายเป็นเด็กทีไม่เคยต้องการอะไรเลย ผมทำถูกไหม ? ทีไม่ไปรับใช้ชาติ จนตอนนี้ผมอายุ 26 แล้ว.... ผมก็คิดหนักมาตลอด มันคงเป็นเวรกรรมของผม ผมเข้าใจว่าเป็นทหารก็ได้เงิน ผมก็อยากเป็นนะ แต่แม่ผมจะเอาไปไว้ไหน .... ผมไม่อยากเป็นคนขาดความรับผิดชอบ โยนแม่ตัวเองทีเค้าเลี้ยงดูเรามาให้กับคนอื่น ทั้งๆทีเรามีกำลังเลี้ยงดูท่านเหมือนตอนทีเค้าเลี้ยงดูเรา...
จนตอนนี้ผมอายุ 26 มีเหตุการ์ณเกิดขึ้นคือ คือผมโดนจับ.... เนืองจาก หลอกลวงเยาว์ชน ให้มัวสุม....( ต้องอธิบายก่อนว่า ถึงผมจะเป็นพนักงานซ่อมคอมพิวเตอร์ แต่หน้าร้าน เค้าเปิดเป้นร้านอินเตอร์เน็ต ที่มีเด็ก เทคนิคอายุ 16-18 + เข้ามาใช้บริการ ร้านเราไม่เปิดให้เด็กเล็กต่ำกว่า 15เข้าอยู่แล้วครับ แต่บ้างครั้งเทคนิค พวกนี้เค้าไม่มีเรียน เพราะอาจจะมีช่วงทำงาน เค้าก้มาใช้บริการ... บวกกับเจ้าของร้านก็จ่ายเงินให้ตำรวจเสมอ ลดปัญหาต่างๆ ให้น้อยทีสุด ) มีตำรวจเข้ามาในร้าน (ร้านของผมร้านเดียวเลย ในซอยมีเด็กเทคนิคอยู่ร้านอื่นๆ 10กว่าร้านกำลังเล่นอยู่ แต่เค้าจับแต่ร้านผมร้านเดียว... ) ซึ่งแน่นอน ผมติดคุก และโดนปรับไป2หมืนบาท อันนี้ดีหน่อยครับที เจ้าของร้านเค้าประกันตัวผมออกมาให้ แต่ทีผมเจ็บปวดสุดๆ คือ แม่ผมต้องมาหาเกาะลูกกรงถามว่า ไปทำอะไรผิดมาลูก... สงสารแม่ครับ เด็กก็ไม่ค่อยได้เจ็บขา ยังต้องนั่งรถเมย์มาอีก.... ทีนี้เค้าเขียนว่าผมเป็นผู้ต้องหา ตามพรบเด็กและเยาว์ชน หลอกลวงเด็กให้มัวสุ่ม ตามมารตรา 26 กับ 76 อะไรเนียแหละครับ ซึ่งผมก็รับฟังและทำตามเค้าทุกอย่าง...
ทีนี้ผมอยากถามพี่ๆว่า การทีผมหนีทหารอยู่และโดนคดี แบบนี้เนีย... ผมจะเป็นอะไรไหมครับ...
และถ้าผมโดนขังคุกเนีย... แม่ผมเค้าจะอยุ่ยังไง.... คือผมเครียดปวดหัวอะครับ ผมไม่เคยทำอะไรผิดร้ายแรงผมไม่เคยห่วงตัวเองนะ ผมแค่ห่วงแม่ ช่วยทีนะครับ
เกียวกับการหนีทหาร.... อยากให้ฟังก่อนด่า ผมหนีเพราะไม่มีทางเลือกไม่ใช่ไม่รักชาติ
เรืองมันมีอยู่ว่า ครอบครัวผมมีกันอยู่ 4 คน พ่อ แม่ ผม และ พี่สาว ซึ่งก็อยู่กันมาเรือยๆ จนผมอายุ 15 ปี กำลังเรียน ม.2 เทอม 1 อยู่ พ่อของผมพึงกลับจากไปดูงานทีประเทศจีน พอกลับมาก็รุ้สึกถ่ายไม่ออก มาติดต่อกัน 1 อาทิตย์ ไปหาหมอ ตอนแรกบอกว่า ต้องทำดีท๊อก แต่มันไม่ดีขึ้น จนต้องไปโรงพบ ราม เค้าว่าเป็นมะเร็ง....พ่อผมสู้ชีวิตอยู่ 1ปีกว่าๆ แต่ก็เสียไป.... ตอนนั้นผมอยู่ ม.3 กำลังจะขึ้นเทอม 2 ก็ไม่ได้เรียนต่อ เพราะแม่ผมเค้ามีความคิดว่า จบ ป.4 อย่างเค้าก็หางานทำได้... ซึ่งพอผมอายุ 18 แม่ผมเค้าก็ขาไม่ดี เริ่มเดินไม่ค่อยไหว พี่สาวผม ก็ไปมีแฟนใหม่ ไม่ได้กลับมาบ้านเลย ( อาจจะเพราะแม่ผมเป้นคนปากร้าย ไม่ชอบแฟนของพี่สาว ) เป็นว่าผมอยู่กับแม่ 2 คนในห้องเล็กๆ ทีเคยใหญ่โต เพราะพ่อมีอันจะเกินกิน มันทำให้แม่ผมแทบจะทำอะไรเองไม่ค่อยได้ มีอะไรนิดหน่อยเรียกใช้ผม... ซึ่งแน่นอนผมไม่เคยว่าอะไรหรอก เพราะท่านก็แก่แล้ว เดินก็ไม่ค่อยไหว แต่ผมเริ่มสงสัยว่า....
ทำไม ไม่มีหมายอะไรเกียวกับทหารมาส่งให้ทีบ้านเลย ? ทั้งๆทีผมก็ไปทำบัตรประชาชนปกติ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะผมคิดว่า ผมคงไม่อยากเป็นทหาร... เพราะถ้าเป้นแม่ผมต้องอยู่คนเดียว....
จนตอนนี้ผมได้งานอยู่ร้านซ่อมคอมพิวเตอร์ เงินเดือนผมไม่สูงแต่ผมก็ หาเงินเลี้ยงแม่ได้ ผมกลายเป็นเด็กทีไม่เคยต้องการอะไรเลย ผมทำถูกไหม ? ทีไม่ไปรับใช้ชาติ จนตอนนี้ผมอายุ 26 แล้ว.... ผมก็คิดหนักมาตลอด มันคงเป็นเวรกรรมของผม ผมเข้าใจว่าเป็นทหารก็ได้เงิน ผมก็อยากเป็นนะ แต่แม่ผมจะเอาไปไว้ไหน .... ผมไม่อยากเป็นคนขาดความรับผิดชอบ โยนแม่ตัวเองทีเค้าเลี้ยงดูเรามาให้กับคนอื่น ทั้งๆทีเรามีกำลังเลี้ยงดูท่านเหมือนตอนทีเค้าเลี้ยงดูเรา...
จนตอนนี้ผมอายุ 26 มีเหตุการ์ณเกิดขึ้นคือ คือผมโดนจับ.... เนืองจาก หลอกลวงเยาว์ชน ให้มัวสุม....( ต้องอธิบายก่อนว่า ถึงผมจะเป็นพนักงานซ่อมคอมพิวเตอร์ แต่หน้าร้าน เค้าเปิดเป้นร้านอินเตอร์เน็ต ที่มีเด็ก เทคนิคอายุ 16-18 + เข้ามาใช้บริการ ร้านเราไม่เปิดให้เด็กเล็กต่ำกว่า 15เข้าอยู่แล้วครับ แต่บ้างครั้งเทคนิค พวกนี้เค้าไม่มีเรียน เพราะอาจจะมีช่วงทำงาน เค้าก้มาใช้บริการ... บวกกับเจ้าของร้านก็จ่ายเงินให้ตำรวจเสมอ ลดปัญหาต่างๆ ให้น้อยทีสุด ) มีตำรวจเข้ามาในร้าน (ร้านของผมร้านเดียวเลย ในซอยมีเด็กเทคนิคอยู่ร้านอื่นๆ 10กว่าร้านกำลังเล่นอยู่ แต่เค้าจับแต่ร้านผมร้านเดียว... ) ซึ่งแน่นอน ผมติดคุก และโดนปรับไป2หมืนบาท อันนี้ดีหน่อยครับที เจ้าของร้านเค้าประกันตัวผมออกมาให้ แต่ทีผมเจ็บปวดสุดๆ คือ แม่ผมต้องมาหาเกาะลูกกรงถามว่า ไปทำอะไรผิดมาลูก... สงสารแม่ครับ เด็กก็ไม่ค่อยได้เจ็บขา ยังต้องนั่งรถเมย์มาอีก.... ทีนี้เค้าเขียนว่าผมเป็นผู้ต้องหา ตามพรบเด็กและเยาว์ชน หลอกลวงเด็กให้มัวสุ่ม ตามมารตรา 26 กับ 76 อะไรเนียแหละครับ ซึ่งผมก็รับฟังและทำตามเค้าทุกอย่าง...
ทีนี้ผมอยากถามพี่ๆว่า การทีผมหนีทหารอยู่และโดนคดี แบบนี้เนีย... ผมจะเป็นอะไรไหมครับ...
และถ้าผมโดนขังคุกเนีย... แม่ผมเค้าจะอยุ่ยังไง.... คือผมเครียดปวดหัวอะครับ ผมไม่เคยทำอะไรผิดร้ายแรงผมไม่เคยห่วงตัวเองนะ ผมแค่ห่วงแม่ ช่วยทีนะครับ