เรื่องนี้เราเอาไว้เป็นอุทาหรณ์สอนใจผู้หญิงดีกว่าคะ มันไม่ใช่เรื่องของเราแต่เป็นพี่สาวที่รู้จักกัน
พาท1 : เมื่อหลายปีก่อนเราทำงานร้านขายของแห่งหนึ่ง มีโอกาสได้ทำงานที่ดีมีเพื่อนมากมาย จนกระทั่ง นายแมน(นามสมมุติ) ได้เข้ามาทำงานที่นี่ ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดตั้งแต่มันมา นายแมนเป็นคนหล่อ หน้าแขก ปากหวาน นิสัยดี(แต่ในความดีนั้นมันก็มีเรื่องที่ปกปิด) ตอนนั้นเราอายุยังน้อย พึ่งเลิกกับแฟนที่ไปกันไม่ได้ ความเหงาและมีคนมาเทคแคร์ดี ทำให้เราเกิดหลงรักนายแมนคนนี้เข้า แต่เรามารู้ทีหลังว่านายแมนมีภรรยาและลูกอยู่แล้ว ซึ่งยอมรับว่าเสียใจมาก(แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองโชคดีกว่าคนอื่น ที่ไม่หลวมตัวให้นายแมน) ตอนที่นายแมนพา จ๋า แฟนสาวเข้ามาที่ร้าน(อุ้มท้องมา) มันจี๊ดส์เหมือนโดนถีบยอดอกเลย แต่สุดท้ายเราก็ทำใจ ว่าเขาไม่เคยมองคนอย่างเรา พยายามข่มใจว่าเขามีเมียแล้ว มีลูกแล้ว และสุดท้ายกลายเป็นว่าเราดันไปปลื้มภรรยาเขาที่ทั้งเก่ง ทั้งสวยแทน และพยายามทำทุกอย่างเลียนแบบเธอ ไม่ว่าจะตัดผมหน้าม้า แกล้งม้วนผมหน้าแบบที่เธอชอบทำ จ๋าเป็นไอดอลของเราเลย เราเคยไปบอกนายแมน เพราะนายแมนก็รู้ว่าเราชอบ ไปคุยกันแบบเปิดใจว่า" เรายอมผู้หญิงคนนี้คนเดียว ขอให้นายแมนดูแลผู้หญิงคนนี้ดีๆ" แต่นายแมนพูดบางอย่างให้เราอึ้ง "ผมก็ไม่รู้นะว่าเด็กในท้องมันลูกผมรึเปล่า ที่ทำอยู่ทุกวันมันคือความรับผิดชอบ ไม่ใช่ความรัก ผมไม่ได้ชอบจ๋าเลย"ห่ะ ฟะ...ฟะ ฟะฟายยยยยย
สร้างภาพเหรอว่ะ ..... และตั้งแต่วันนั้นที่เรารู้มันทำให้เราเกิดอาการเริ่มหมดศรัทธาลง จากความรักเริ่มดิ่งลงกลายเป็นความชัง ระหว่างเราสองคน
เริ่มจากจ๋าไม่สามารถให้นายแมน ทำการบ้านได้เนื่องจากท้องอยู่ แถมใกล้คลอดแล้ว นายแมนเลยไปฟิจเจอริ่งกับลูกค้า แถมยังมาสวีตออกหน้าออกตาจนคนในร้านรู้กันทั่ว แต่เมียกับนั่งรอวันลูกคลอด ผัวไม่สนใจ มีวันนึงที่เราไปซื้อของที่มินิมาร์ท ซึ่งเป็นทางกลับบ้านของนายแมน เห็นนายแมนควงนังลูกค้าเดินกลับไปห้อง เปลี่ยนสาวไม่ซ้ำหน้า
ทำไมเมียไม่รู้??? เมียอยู่บ้านพ่อแม่ตลอด แม่เมียไม่ชอบขี้หน้าว่าที่ลูกเขยไง ไปทำลูกสาวเขาท้อง แทนที่จะดูแลเลี้ยงดูลูกสาวเขาดี กลับเอาไปเลี้ยงดู แบบทิ้งๆขว้างๆ ข้าวปลากินไม่อิ่ม ก็เลยให้อยู่ที่บ้าน
นั่นไงไอ้นายแมน มันเลยหางโผล่ พาสาวขึ้นไปจั่วที่ห้องให้เมียโทรมาร้องห่มร้องไห้ตอนกลางดึกเพราะไม่รู้ว่าจะโทรคุยหาใคร(เลยโทรหาเรา) ทิ้งเศษผม เศษผ้าอนามัย เศษถุงยางไว้บนห้อง ไว้ให้ดูต่างหน้า จนสุดท้ายเจอจ๋าบนสะพานลอยตอนหลัง คลอดลูกชาย บอกเลิกกับนายนี่แล้วบอกเขาไม่ดูดำดูดีพี่เลย บอกตอนคลอดเกือบตาย แต่ไอ้ผัวตัวดีไม่มาดูดำดูดี อยากจะฆ่ามันนักแต่ก็สงสารลูก กลัวลูกไม่มีพ่อ
เราไปเตือนว่าทำไมทำแบบนี้ ก็แทบจะเขวี้ยงเก้าอี้หลังร้านใส่หน้าเราเลย เหอะ!!! แถมยังแจ้งจับเราโทษฐานหมิ่นประมาท แต่คุณตำมะหลวดบอกว่าให้ไปคุยกันเอง คุยกันตอนแรกก็สัญญาว่าจะกลับไปทำหน้าที่พ่อที่ดี ซื้อเบาะเด็ก ขวดนมไปให้ ซักพักดีแตกคร้าาาา เมียมาบ่นบอกที่เห็นหน่ะต้องบังคับซื้อนะคะ เลิกกันไปแล้ว ค่าเลี้ยงดูไม่เสีย จนแม่เมียบอกว่า " ไอ้Hear นี่ไม่ต้องมาเหยียบบ้านนี้ ถือว่าซื้อหมามาทำพันธุ์ลูก"
พอแบบนี้นายแมนก็ได้ทีสิ มันก็เลยยิ่งพาอีกหลายๆน้องมาเปิดตัว ในเมื่อเตือนไม่ได้จากความเคารพ ความศรัทธา ไอดอล และทุกอย่างที่มีต่อชายคนนี้ หมด ปากหวานๆที่ฟังระรื่นหู ตอนนี้ตอนทำงานเหมือนอยู่คนละมิติเลยคร้า ส่งงานก็ส่งให้เหมือนส่งให้ท่อนไม้ หรือนั่งห่างกันไม่ถึง5เมตร คุณเธอเล่นส่งให้คนอื่นมาส่งให้แทน และสุดท้ายท้ายสุดที่ทำให้เรารู้สึกจบ จบจริงๆ คือนัง ผจก.ร้าน หล่อนเป็นคนชอบเผือกเรื่องชาวบ้าน ปากนี้กุ๊บกิ๊บๆๆตลอด ตามประสาคนขึ้เม้าส์ นังมาถามsheว่า เออ บ้านนายแมนนี่อยู่ไหน....... เราก็ตอบว่าไม่ไปถามนายแมนเอง...ผจก.ก็บอกว่านายแมนไม่ให้ถาม เลยตอบไป แค่นั้น...
เหมือนเดอะฮัคบุกอ่ะ เผือก!!!! เต๊ะเก้าอี้ล้มต่อหน้า เสียงดังสนั่นลั่นร้าน ต่อหน้าลูกค้าที่มาใช้บริการ มันงัดคำด่าออกมาแบบทำเราหน้าชาเลย ชาจริงๆปากสั่นไปเลย จะร้องไห้ออกมา น้ำตามันก็หยุดไหลไปนานแล้ว หน้าเราร้อน เหมือนจะร้าว จนต้องเข้าไปสงบสติอารมณ์หลังร้าน(คือเราก็รู้ดีนะว่ามันไม่ได้ตั้งใจว่าเราหรอก มันว่าผจก.) แต่ว่ามันกระทบเราเต็มๆหนิ ตั้งแต่วันนั้นเราคือธาตุอากาศสำหรับนายแมน เราก็อยู่แบบกดดันมาก เหนื่อยๆกับทุกสิ่ง รู้สึกมืดมน ยอมรับไหมว่าส่วนลึกๆชอบนายแมนอยู่ก็ยอมรับ เพราะตอนที่ยังดีๆกันเราสนิทกันเหมือนพี่น้องเลย คุยเล่นหัวกันได้ทุกอย่าง และแม้กระทั่งวันสุดท้าย วันที่เราเดินออกมา(ขอไม่บอกคะว่าเกิดไรขึ้นตอนนี้ เพราะมันยาว) เราเขียนไว้ว่า ...เราจะเดินขึ้นรถเมลล์จากป้ายรถเมลล์นี้ไป ถ้าเธอยังจะรอรถอยู่ก็รอต่อไปเหอะ ข้อมูลในคอมทุกอย่างเราไม่ได้เอาออกมาเลยเพราะมันกระทันหัน ไม่มีเพื่อนคนไหนมองเราแม้คนๆนั้น (ความรู้สึกเหมือนโดนคัดออกจากเกมส์)
เตือนสาวๆไว้เลย...อย่าหลงคารมผู้ชาย
พาท1 : เมื่อหลายปีก่อนเราทำงานร้านขายของแห่งหนึ่ง มีโอกาสได้ทำงานที่ดีมีเพื่อนมากมาย จนกระทั่ง นายแมน(นามสมมุติ) ได้เข้ามาทำงานที่นี่ ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดตั้งแต่มันมา นายแมนเป็นคนหล่อ หน้าแขก ปากหวาน นิสัยดี(แต่ในความดีนั้นมันก็มีเรื่องที่ปกปิด) ตอนนั้นเราอายุยังน้อย พึ่งเลิกกับแฟนที่ไปกันไม่ได้ ความเหงาและมีคนมาเทคแคร์ดี ทำให้เราเกิดหลงรักนายแมนคนนี้เข้า แต่เรามารู้ทีหลังว่านายแมนมีภรรยาและลูกอยู่แล้ว ซึ่งยอมรับว่าเสียใจมาก(แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองโชคดีกว่าคนอื่น ที่ไม่หลวมตัวให้นายแมน) ตอนที่นายแมนพา จ๋า แฟนสาวเข้ามาที่ร้าน(อุ้มท้องมา) มันจี๊ดส์เหมือนโดนถีบยอดอกเลย แต่สุดท้ายเราก็ทำใจ ว่าเขาไม่เคยมองคนอย่างเรา พยายามข่มใจว่าเขามีเมียแล้ว มีลูกแล้ว และสุดท้ายกลายเป็นว่าเราดันไปปลื้มภรรยาเขาที่ทั้งเก่ง ทั้งสวยแทน และพยายามทำทุกอย่างเลียนแบบเธอ ไม่ว่าจะตัดผมหน้าม้า แกล้งม้วนผมหน้าแบบที่เธอชอบทำ จ๋าเป็นไอดอลของเราเลย เราเคยไปบอกนายแมน เพราะนายแมนก็รู้ว่าเราชอบ ไปคุยกันแบบเปิดใจว่า" เรายอมผู้หญิงคนนี้คนเดียว ขอให้นายแมนดูแลผู้หญิงคนนี้ดีๆ" แต่นายแมนพูดบางอย่างให้เราอึ้ง "ผมก็ไม่รู้นะว่าเด็กในท้องมันลูกผมรึเปล่า ที่ทำอยู่ทุกวันมันคือความรับผิดชอบ ไม่ใช่ความรัก ผมไม่ได้ชอบจ๋าเลย"ห่ะ ฟะ...ฟะ ฟะฟายยยยยย
สร้างภาพเหรอว่ะ ..... และตั้งแต่วันนั้นที่เรารู้มันทำให้เราเกิดอาการเริ่มหมดศรัทธาลง จากความรักเริ่มดิ่งลงกลายเป็นความชัง ระหว่างเราสองคน
เริ่มจากจ๋าไม่สามารถให้นายแมน ทำการบ้านได้เนื่องจากท้องอยู่ แถมใกล้คลอดแล้ว นายแมนเลยไปฟิจเจอริ่งกับลูกค้า แถมยังมาสวีตออกหน้าออกตาจนคนในร้านรู้กันทั่ว แต่เมียกับนั่งรอวันลูกคลอด ผัวไม่สนใจ มีวันนึงที่เราไปซื้อของที่มินิมาร์ท ซึ่งเป็นทางกลับบ้านของนายแมน เห็นนายแมนควงนังลูกค้าเดินกลับไปห้อง เปลี่ยนสาวไม่ซ้ำหน้า
ทำไมเมียไม่รู้??? เมียอยู่บ้านพ่อแม่ตลอด แม่เมียไม่ชอบขี้หน้าว่าที่ลูกเขยไง ไปทำลูกสาวเขาท้อง แทนที่จะดูแลเลี้ยงดูลูกสาวเขาดี กลับเอาไปเลี้ยงดู แบบทิ้งๆขว้างๆ ข้าวปลากินไม่อิ่ม ก็เลยให้อยู่ที่บ้าน
นั่นไงไอ้นายแมน มันเลยหางโผล่ พาสาวขึ้นไปจั่วที่ห้องให้เมียโทรมาร้องห่มร้องไห้ตอนกลางดึกเพราะไม่รู้ว่าจะโทรคุยหาใคร(เลยโทรหาเรา) ทิ้งเศษผม เศษผ้าอนามัย เศษถุงยางไว้บนห้อง ไว้ให้ดูต่างหน้า จนสุดท้ายเจอจ๋าบนสะพานลอยตอนหลัง คลอดลูกชาย บอกเลิกกับนายนี่แล้วบอกเขาไม่ดูดำดูดีพี่เลย บอกตอนคลอดเกือบตาย แต่ไอ้ผัวตัวดีไม่มาดูดำดูดี อยากจะฆ่ามันนักแต่ก็สงสารลูก กลัวลูกไม่มีพ่อ
เราไปเตือนว่าทำไมทำแบบนี้ ก็แทบจะเขวี้ยงเก้าอี้หลังร้านใส่หน้าเราเลย เหอะ!!! แถมยังแจ้งจับเราโทษฐานหมิ่นประมาท แต่คุณตำมะหลวดบอกว่าให้ไปคุยกันเอง คุยกันตอนแรกก็สัญญาว่าจะกลับไปทำหน้าที่พ่อที่ดี ซื้อเบาะเด็ก ขวดนมไปให้ ซักพักดีแตกคร้าาาา เมียมาบ่นบอกที่เห็นหน่ะต้องบังคับซื้อนะคะ เลิกกันไปแล้ว ค่าเลี้ยงดูไม่เสีย จนแม่เมียบอกว่า " ไอ้Hear นี่ไม่ต้องมาเหยียบบ้านนี้ ถือว่าซื้อหมามาทำพันธุ์ลูก"
พอแบบนี้นายแมนก็ได้ทีสิ มันก็เลยยิ่งพาอีกหลายๆน้องมาเปิดตัว ในเมื่อเตือนไม่ได้จากความเคารพ ความศรัทธา ไอดอล และทุกอย่างที่มีต่อชายคนนี้ หมด ปากหวานๆที่ฟังระรื่นหู ตอนนี้ตอนทำงานเหมือนอยู่คนละมิติเลยคร้า ส่งงานก็ส่งให้เหมือนส่งให้ท่อนไม้ หรือนั่งห่างกันไม่ถึง5เมตร คุณเธอเล่นส่งให้คนอื่นมาส่งให้แทน และสุดท้ายท้ายสุดที่ทำให้เรารู้สึกจบ จบจริงๆ คือนัง ผจก.ร้าน หล่อนเป็นคนชอบเผือกเรื่องชาวบ้าน ปากนี้กุ๊บกิ๊บๆๆตลอด ตามประสาคนขึ้เม้าส์ นังมาถามsheว่า เออ บ้านนายแมนนี่อยู่ไหน....... เราก็ตอบว่าไม่ไปถามนายแมนเอง...ผจก.ก็บอกว่านายแมนไม่ให้ถาม เลยตอบไป แค่นั้น...
เหมือนเดอะฮัคบุกอ่ะ เผือก!!!! เต๊ะเก้าอี้ล้มต่อหน้า เสียงดังสนั่นลั่นร้าน ต่อหน้าลูกค้าที่มาใช้บริการ มันงัดคำด่าออกมาแบบทำเราหน้าชาเลย ชาจริงๆปากสั่นไปเลย จะร้องไห้ออกมา น้ำตามันก็หยุดไหลไปนานแล้ว หน้าเราร้อน เหมือนจะร้าว จนต้องเข้าไปสงบสติอารมณ์หลังร้าน(คือเราก็รู้ดีนะว่ามันไม่ได้ตั้งใจว่าเราหรอก มันว่าผจก.) แต่ว่ามันกระทบเราเต็มๆหนิ ตั้งแต่วันนั้นเราคือธาตุอากาศสำหรับนายแมน เราก็อยู่แบบกดดันมาก เหนื่อยๆกับทุกสิ่ง รู้สึกมืดมน ยอมรับไหมว่าส่วนลึกๆชอบนายแมนอยู่ก็ยอมรับ เพราะตอนที่ยังดีๆกันเราสนิทกันเหมือนพี่น้องเลย คุยเล่นหัวกันได้ทุกอย่าง และแม้กระทั่งวันสุดท้าย วันที่เราเดินออกมา(ขอไม่บอกคะว่าเกิดไรขึ้นตอนนี้ เพราะมันยาว) เราเขียนไว้ว่า ...เราจะเดินขึ้นรถเมลล์จากป้ายรถเมลล์นี้ไป ถ้าเธอยังจะรอรถอยู่ก็รอต่อไปเหอะ ข้อมูลในคอมทุกอย่างเราไม่ได้เอาออกมาเลยเพราะมันกระทันหัน ไม่มีเพื่อนคนไหนมองเราแม้คนๆนั้น (ความรู้สึกเหมือนโดนคัดออกจากเกมส์)