คบกับแฟนคนญี่ปุ่นมาตั้งแต่เป็นเด็กวัยรุ่น จนมีวันนี้อนาคตกำลังจะสดใส แต่สุดท้ายโดนบอกเลิก ทำยังไงดีค่ะ

ขอแก้นะคะยาวเกินไป

ขอเริ่มเล่าเลยว่า เรามีแฟนเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น และคบกันมา4ปีกว่าๆ ตั้งแต่เรายังเรียนมหาลัยอยู่ ไปเจอกันตอนไปเที่ยวญี่ปุ่น เค้าเป็นญาติของเพื่อน
เรากับเค้าอายุไล่เลี่ยกัน เราเรียนอยู่ที่อังกฤษ เค้าเรียนอยู่ที่ญี่ปุ่น ห่างกันแต่คุยskypeกันมาตลอด ปิดเทอมก็ไปหาเค้า เค้ามาหาที่ไทยบ้าง รักกันมากๆๆๆ

เราเหมือนโตมาด้วยกัน เรียนรู้ชีวิตมาด้วยกัน เราแลกเปลี่ยนความคิดและผ่านจุดเปลี่ยนในชีวิตมาด้วยกันตลอด แต่วันนี้เค้าบอกเลิกกับเราเพราะเค้าบอกว่าเราผิดสัญญาเค้า3ครั้ง เค้าเลยอยากเลิกแล้วไปมีคนใหม่ เราทั้งง้อเค้า อ้อนวอนแต่เค้าไม่กลับมาเลย ยังไงก็จะไป
จริงๆเค้าบอกเลิกเรามาทุกปี ทุกๆครั้งเราร้องไห้เหมือนคนบ้าแล้วก็ไปง้อเค้ากลับมาได้

ประมาณปีที่สามเราเรียนจบบอกว่าจะทิ้งชีวิตไปอยู่ญี่ปุ่นกับเค้าแต่เค้าบอกว่า้ราเป็นภาระ เราเสียใจมากถึงไม่ได้บอกเลิกแค่ก็เป็นตำพูดที่เจ็บปวดมาก  ไม่นานพ่อเราก็เสียพอดี เราว่าต้องรับมรดกและทำธุรกิจพ่อต่อเลยต้องอยู่ที่ไทย ไม่ญี่ปุ่นไม่ได้ เรากลัวเค้าบอกเลิกมาก
แต่ เค้ากลับมาสงสารเรามากและบอกว่าจะอยู่กับเรา และเค้าก็อยากทำงานที่ไทย จะได้อยู่ข้างๆเราเพราะเราไม่มีใครแล้ว เราดีใจมากๆมีความสุขและมีกำลังใจในชีวืตมากๆๆ

ตอนนั้นเราแนะนำเค้ามาทำงานที่บ.ญี่ปุ่นที่ไทยก่อนเค้าก็โอเคลองดู ทำไปเดือนนึงเค้าบอกว่าไม่ชอบ ไม่มีอิสระ เค้าอยากทำธุรกิจมากกว่าเราเลยโอเค ถ้ามีความคิดแบบนั้นเราก็จะช่วยเหลืออยู่ข้างๆ เรารักเค้าอยากอยู่กับเค้า เราจะสร้างอนาคตด้วยกัน  

ตอนนั้นเค้ามาเรียนภาษาไทย1ปีเค้ามาอยู่บ้านเรา เราเลี้ยงเค้าทุกอย่าง เรื่องงาน เราทั้งออกไอเดีย ออกเงิน ให้ทุกอย่าง เค้าอยู่กับเราพูดตรงๆว่าสบายมากๆๆ รถก็มีใช้ เงินก็มีใช้ ข้าวก็มีกิน มีห้องส่วนตัว มีแม่บ้านที่บ้านคอยดูแลทุกอย่าง เราก็เต็มใจเพราะเราอยากช่วยเค้า อยากมีอนาคตที่ดีด้วยกัน เค้าพูดกับเราเสมอๆว่า อนาคตเราจะไปเที่ยวรอบโลก ซื้อรถที่แพงๆหรูๆสุดๆขับด้วยกัน เราก็ฝันไป ทำงานงกๆๆเพื่อความฝันของเรา

ที่ผ่านมาเค้ายังทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง แต่ทุกครั้งที่งานมันไปไม่ได้ด้วยดีเค้าก็จะมาโทษเราตลอด  พูดเหน็บเราตลอด แล้วชอบมาว่าเราว่าเรามีเงินเพราะว่าพ่อเราสร้างธุรกิจมาให้แล้ว มันก็ง่ายสิ  ใช่ เรารู้ว่าเราโชคดี แต่เค้าไม่เข้าใจว่าเราก็เหนื่อยและก็ไม่ใช่เรื่องง่าย พ่อเราไปอย่างกระทันหัน เราไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง เราเหนื่อยมากๆ ลำบากมากๆๆ เราเองก็ผิดที่มัวแต่ทำงานหลักไม่ได้ไปข่วยเค้าเท่าไหร่ จริงๆก็อยากให้เค้าทำอะไรด้วยตัวเองด้วย

สู้มาเรื่อยๆตอนนี้ก็เริ่มมองเห็นเส้นทางแล้วหลังจากเคว้งคว้างมานาน เราก็บอกว่าเราจะช่วยอยู่ทางไทยนะ (เป็นงานที่ต้องติดต่อระหว่างไทยญี่ปุ่น) ช่วงนี้เค้าต้องไปมาๆระหว่างไทยญี่ปุ่น ถ้าลงตัวก็คงมาอยู่ไทยได้

ล่าสุดเค้ามาไทยเมื่อวันที่4ธันวา แล้วบอกว่าปีใหม่จะมาเที่ยวด้วย เรายังดูรักกัน แต่พอประมาณวันที่20ธันว่าเค้าแปลกไป เราถามๆเค้าคุยไปคุยมาเค้าบอกเค้ามีคนที่คุยด้วยแล้วอาจจะเป็นแฟนกัน เค้าคงมีแฟนสองคนไม่ได้เลยบอกเลิกเรา แล้วบอกว่าเพราะเราทำผิดสัญญาสามครั้งเลยทำให้เป็นแบบนี้

แล้วสัญญาที่ว่าคือเราไปทำนม แล้วบอกว่าจะไม่ทำและ และก็ไปทำจมูก แล้วเราก็ไปทำตา และก็ไปทำคาง ไอคางนี่คือจุดพีกที่ทำให้ทะเลาะกันเลย เรารู้ว่าเราไม่ดีที่ไปผิดสัญญากับเค้า แต่เค้าก็ไม่เคยห้ามสักครั้งเลยคิดว่าไม่เป็นไร เราผิดเอง เราก็ยอมรับผิดว่าเราหลงผิดไป อยากสวยให้เค้าภูมิใจมีแฟนสวย เป็นความคิดโง่ๆ เราขอโทษเค้ามากๆๆ ง้อเค้าต่างๆนาๆ แต่เค้าบอกว่าเชื่อไม่ได้  เสียใจมากๆๆ

เราสติแตกไปเลย ร้องไห้เหมือนคนบ้า กินไม่ได้นอนไม่หลับ เข้ารพไปสองรอบ  เราโทรไปหาเค้า เค้าตัดสายและปิดเครื่อง เราโทรไปถามแม่เค้า แม่เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้กลับบ้าน เค้าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่เค้ากลับมาจากไทยไปมาสองรอบแล้ว เราเสียใจมาก

เค้าบอกว่าคนที่เค้าคุยเป็นคนเยอรมันอายุ20 ไปเรียนภาษาที่ญี่ปุ่น พอได้ยินเราเข่าอ่อนเลย เค้าunfriendเราในfb แต่เพื่อนส่งรูปมาให้ดู คือเค้าadd friendใหม่ ปกติเค้าไม่เคยมีเพื่อน เราเห็นรูปนี่แบบช็อตเลย คือมันเป็นสเปกของเค้า ผมบลอนตาฟ้า เรารู้เค้าชอบฝรั่ง เรานอนร้องไห้ไปหลายวัน

เราโทรไปปรึกษาแม่เค้า แม่เค้าก็บอกว่าเค้าไม่ค่อยเล่าอะไรให้ใครฟัง แล้วเค้าก็ไม่ถูกกับแม่เค้าและไม่ชอบกันมากๆ เรารู้อยู่ แต่แค่ไม่รู้จะปรึกษาใคร เราไม่มีผู้ใหญ่สักคน แม่เค้าเล่าว่าบอกว่าเค้าจะย้ายไปอยู่โตเกียวเรารู้เลยว่าเค้าจะไปอยู่ด้วยกัน ปวดใจมาก

เราให้เค้าทุกสิ่งทุกอย่างและหวังดีกับเค้าเสมอๆ พอเลิกกันแล้ว จริงๆอยากหายตัวไปแต่ก็ยังอยากช่วยงานเค้าอยู่เพราะยังไงก็ยังตั้งตัวไม่ได้ เป็นห่วงเค้า ยังอยู่ช่วยเค้า คิดว่าถ้าเค้าตั้งตัวได้แล้วเราค่อยไป

แต่มันมาถึงจุดแตกหักคือ แม่เค้าบอกว่าเค้าไม่มีรายได้และแม่เค้าให้เงินเค้าใช้น้อยมากๆ เค้าจะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงผู้หญิง เราเลยนึกขึ้นได้ว่าเราฝากเงินเค้าไว้ล้านกว่าเยน เค้าจะเอาไปใช้รึเปล่า แต่ก็ไม่อยากคิดแบบนั้น แม่เค้าเลยบอกว่าให้ลองบอกเค้าว่าให้เอาเงินมาฝากแม่ไว้ แต่เค้าก็ยืนยันจะเอามาคืนเองอีกสามเดือนพร้อมกับเสื้อผ้าของเราที่อยู่บ้านเค้า  แล้วก็โมโหมากบอกว่าไม่ต้องมาคุยกันอีก อยู่ดีๆก็โมโหมากยอมทิ้งงานที่ทำกับเราไปเลย

ตอนนั้นเราคิดไรไม่ออก ถ้าเค้าไม่ได้ใช้ก็เอาไปฝากแม่ก็จบ แต่ยังไงก็จะมาคืนเอง  เราไม่เชื่อว่าเค้าจะใช้เงินเราไปเลี้ยงผญคนอื่นเพราะจริงๆเค้าก็เป็นคนน่ารัก ใจดี และคอยปลอบใจเราเวลาที่ไม่มีใคร  เค้าเป็นคนพูดจาอ่อนโยน ปลอบใจเราได้กอดเราทุกครั้งที่เราร้องไห้ เป็นกำลังใจในวันที่เราเหนื่อย ไม่รู่ว่าคนไนั้นหายไปไหนแล้วTT

เราเสียใจมากก วันนี้ก็ยังร้องไห้ โทษตัวเองว่าถ้าเราไม่ทำผิดสัญญากับเค้า เค้าคงไม่ทำแบบนี้ เราทำผิดเรายอมรับเราขอโทษ เรารักเค้ามากจริงๆ อยากคอยดูแลเค้าต่อไป ให้เค้าได้ทุกอย่าง เราไม่อยากให้เค้าลำบาก เราดูแลตัวเองได้อยากได้อะไรก็ซื้อเองได้ ไม่ต้องให้อะไรเลย เอามาแค่ใจก็พอ

แต่เราไม่อยากเลิกกับเค้าเลยจนถึงตอนนี้ ถ้าเค้ากลับมาก็ยังให้อภัย ขอให้เค้ากลับมาก็พอ
เราทำผิดเราขอโทษทุกๆอย่าง
รักเค้ามาก รักตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ ตั้งแต่เราไม่มีอะไรจนวันนี้
ความรู้สึกทุกอย่างยังเหมือนเดิม เค้าเป็นยังไงก็ยังรัก เค้าไปก็ยังเป็นห่วง บอกไม่ถูกเลย

ตอนนี้ได้แต่รอเค้าติดต่อมา เพราะเค้าไม่ให้เราติดต่อเค้าไปอีกแล้ว
อีกสามเดือนข้างหน้า ถ้าเจอเค้าอีก เราควรทำยังไงดี อยากให้เค้ากลับมามาก จะขอโทษเค้ายังไง จะง้อเค้ายังไงดีค่ะ แล้วเค้าจะกลับมาไหมค่ะ