สวัสดีคะ เพื่อนๆชาวพันทิป ทั้งนักอ่านหน้าเก่าและนักอ่านหน้าใหม่
คือเราเป็นวัยรุ่นทั่วไปคะ และก็เคยรู้สึกปิ๊ง ชอบหนุ่มๆมาก็หลายคน มีทั้งที่เค้าเล่นด้วย และไม่เล่นด้วยคะ แต่ไม่เคยตกลงปลงใจคบกับใครสักคนเป็นเรื่องเป็นราวมาก่อน ไม่ทราบนะคะว่าเป็นเพราะเรามีจุดบกพร่องอะไรหรือเปล่า เพราะมีคนคุยด้วยเรื่อยๆ แต่พอคุยกันได้สักพักก็หายไปทุกคน ทุกๆคนที่ผ่านเข้ามาทำให้รู้สึกดีมากเลยคะ มีความสุขมากตอนคุยกันแบบไม่คาดหวังอะไร คุยกันเป็น10ปีก็มี พอใจไปไหนมาไหนด้วยกัน จนถึงวันทีมันมาถึงจุดที่ชีวิตต้องเปลี่ยน ต้องก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ หรือเรียนจบนั้นแหละคะ เราต้องการความมั่นคงมากขึ้น หรือเรากลัวไม่มีเวลามากพอสำหรับศึกษาดูใจก็ไม่รู้นะคะ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิตคะ เค้าทำให้รู้สึกว่าความรู้สึกนี้มันแปลกใหม่มาก ก็ไม่ใช่ใครไหนไกลหรอกคะ ก็เป็นเพื่อนของเพื่อนรู้จักกันต่อๆมาอีกที เค้าไม่ได้สนใจเราหรอกคะ บอกเลยว่าชอบเค้าก่อน 5555 > < คือเราเป็นผู้หญิงไม่ค่อยขี้อายคะ เราเป็นคนตรงๆ พูดจาตรงไปตรงมา คือเห็นเค้าครั้งแรก บอกเลยว่าสะดุดตามากคะ ไม่ใช่เพราะความหล่อ หรือขาวตี๋อย่างที่คนส่วนใหญ่คิดนะคะ เค้าตรงกันข้ามมากคะ ดูธรรมดา ผิวคล้ำๆแต่ก็มีเสน่ห์ เค้าเป็นคนน่ารัก ดูอบอุ่น ใจดีมากคะ อาทิตย์แรกก็ไม่กล้าหรอกคะ ได้แต่นั่งถามหาข้อมูล ถามนิสัยจากเพื่อนที่รู้จักเค้า ก็ได้feedbackดีคะ เพื่อนบอกเค้านิสัยดี เป็นผู้ชายแท้แน่นอน 55555 ข้อมูลนี้สำคัญมากคะ ที่สำคัญยังโสดอีกด้วย เรานี่เตรียมรุกเลยคะ พอผ่านไป 1 อาทิตย์ เราก็มีฝีมือนักสืบในโลกออนไลน์อยู่บ้าง ก็ได้facebookมา ทำการแอดเฟรนเรียบร้อย ไม่รีรอตามแบบฉบับเรา ทักแชทเฟชก่อนเลยจ้า ทักทายปกติตามมารยาท ถามว่าจำเราได้ไหม เค้าก็ตอบว่าจำได้ พอคุยได้วันสองวันก็แลกไลน์กัน ก็เปลี่ยนมาคุยไลน์แทน คือคนนี้เราตั้งใจจีบมากเลย เพราะคิดว่าเค้าเป็นคนที่ใช่มาก ดูพอดีไม่ขาดไม่เกิน คุยกันสนุก เข้าใจความรู้สึกของเราทุกอย่าง ช่วงนั้นมีความสุขมาก รู้สึกว่าคนนี้แหละพ่อของลูก เจอสักทีคนที่เราพร้อมจะหยุด ไม่ว่าจะเจอสิ่งที่ดีกว่านี้ก็ตาม เราบอกชอบเค้าก่อน เค้าก็ดูโอเค แต่ขอคุยกันไปเรื่อยๆก่อน ดูนิสัย ดูรสนิยม ที่สำคัญคือเค้ามีรักเก่าฝั่งใจคะ ถึงแม้เค้าจะไม่ยอมรับแต่ก็พอดูออกคะ เค้าไม่พร้อมเราก็ไม่รีบคะ เราเทใจให้หมดหน้าตักเลยคะ เดิมพันครั้งนี้ทุ่มหมดตัว แต่เค้าคงไม่รู้หรอกคะ เราไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนหวาน เราชอบลุยๆแมนๆ เค้าคงคิดว่าเรามาคุยเล่นๆ บอกเลยคะเราทักเค้าก่อนทุกเช้า ตอบไลน์เค้าไวอย่างกับนั่งจ้องรอตอบตลอดเวลา แรกๆเค้าก็ตอบไวนะคะ หลังๆก็3ชั่วโมงตอบที ทั้งๆที่เราตอบเค้าในตอนนั้นเลย เรารู้คะ ว่าเค้าเห็นแต่ไม่กดอ่าน เค้าออนไลน์เฟชบุ๊คตอนไหน รู้หมดคะ แต่ด้วยความรู้สึกว่าชอบมากจริงๆ อภัยทุกอย่างคะ แต่คงบอกว่ารักไม่ได้นะคะ เราไม่มั่นใจขนาดนั้น เราไม่งี่เง่าไม่ถามเซ้าซี้แน่นอน เพราะถือว่ายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอยู่ ยังมีระยะห่าง แต่ใจจริงเราให้เค้าเป็นคนสำคัญในชีวิตไปแล้วคะ เราถามเค้าว่านอกจากเราแล้ว มีคุยกับคนอื่นอีกไหม เค้าก็บอกว่ามี แต่ไม่ได้ให้ความหวังใคร ก็คุยไปเรื่อย เราได้แต่ทำความเข้าใจกับเค้าว่าเค้ายังไม่พร้อมเริ่มรักครั้งใหม่ ทุกครั้งที่เราทักเค้าก็หายไปเป็นชั่วโมง ทั้งๆที่เลือกทักช่วงเวลาที่คิดว่าเค้าว่างที่สุด ก็มีเดาไว้บ้างว่าคงคุยโทรศัพท์กับใครสักคน แต่ก็ไม่คิดว่าจะใช่ดีกว่า เป็นอย่างงี้เป็นเดือนแล้วคะ เพื่อนๆบอกไม่มีอะไรคืบหน้าก็หยุดเถอะ พอได้แล้ว เราก็ท้อหลายครั้งเพราะหลังๆเริ่มแย่มาก มันคุยไม่สนุกแล้ว มันดูเหมือนตอบเป็นมารยาทมากกว่า เราตัดสินใจหยุดคะ เราขอเอาแรงใจมาทุ่มเทกับการทำงานหาที่เรียนต่อดีกว่า คิดว่ารักตัวเองคงดีที่สุด พยายามทำใจ แต่ถึงตอนนี้ ตอนที่เราหายไป เค้าไม่เคยทักทายมาหาสักครั้งตามที่บอกว่าเป็นเพื่อนกันเลยคะ ไม่คิดถึงคนที่คุยด้วยกันมาเป็นเดือนเลย กลับกัน เค้ากำลังจะเปิดตัวแฟนใหม่ด้วยคะ เรานี่รู้ซึ้งเลยคะ บอกเลยว่านี่แหละ ความเจ็บปวดจากความรักครั้งแรกจริงๆ น่าจะบอกกันตรงๆว่ามีคนที่พร้อมจะโอเคอยู่แล้ว ไม่ต้องรักษาน้ำใจกันด้วยคำพูดที่ว่า ไม่พร้อม มีความรัก ใจเราแข็งกับเรื่องความรัก ไม่ใจอ่อนง่ายๆ แบบนี้เลย
เธอรู้ไหมว่าความเจ็บปวดที่เธอเคยโดนจากรักครั้งเก่า มันกำลังถูกถ่ายโอนให้เราไปรู้สึกแบบนั้นแทนเธอ
รู้สึกว่ารักครั้งแรกเกิดขึ้นจริงๆ ตอนอายุ 21 แปลกไหม?
คือเราเป็นวัยรุ่นทั่วไปคะ และก็เคยรู้สึกปิ๊ง ชอบหนุ่มๆมาก็หลายคน มีทั้งที่เค้าเล่นด้วย และไม่เล่นด้วยคะ แต่ไม่เคยตกลงปลงใจคบกับใครสักคนเป็นเรื่องเป็นราวมาก่อน ไม่ทราบนะคะว่าเป็นเพราะเรามีจุดบกพร่องอะไรหรือเปล่า เพราะมีคนคุยด้วยเรื่อยๆ แต่พอคุยกันได้สักพักก็หายไปทุกคน ทุกๆคนที่ผ่านเข้ามาทำให้รู้สึกดีมากเลยคะ มีความสุขมากตอนคุยกันแบบไม่คาดหวังอะไร คุยกันเป็น10ปีก็มี พอใจไปไหนมาไหนด้วยกัน จนถึงวันทีมันมาถึงจุดที่ชีวิตต้องเปลี่ยน ต้องก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ หรือเรียนจบนั้นแหละคะ เราต้องการความมั่นคงมากขึ้น หรือเรากลัวไม่มีเวลามากพอสำหรับศึกษาดูใจก็ไม่รู้นะคะ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิตคะ เค้าทำให้รู้สึกว่าความรู้สึกนี้มันแปลกใหม่มาก ก็ไม่ใช่ใครไหนไกลหรอกคะ ก็เป็นเพื่อนของเพื่อนรู้จักกันต่อๆมาอีกที เค้าไม่ได้สนใจเราหรอกคะ บอกเลยว่าชอบเค้าก่อน 5555 > < คือเราเป็นผู้หญิงไม่ค่อยขี้อายคะ เราเป็นคนตรงๆ พูดจาตรงไปตรงมา คือเห็นเค้าครั้งแรก บอกเลยว่าสะดุดตามากคะ ไม่ใช่เพราะความหล่อ หรือขาวตี๋อย่างที่คนส่วนใหญ่คิดนะคะ เค้าตรงกันข้ามมากคะ ดูธรรมดา ผิวคล้ำๆแต่ก็มีเสน่ห์ เค้าเป็นคนน่ารัก ดูอบอุ่น ใจดีมากคะ อาทิตย์แรกก็ไม่กล้าหรอกคะ ได้แต่นั่งถามหาข้อมูล ถามนิสัยจากเพื่อนที่รู้จักเค้า ก็ได้feedbackดีคะ เพื่อนบอกเค้านิสัยดี เป็นผู้ชายแท้แน่นอน 55555 ข้อมูลนี้สำคัญมากคะ ที่สำคัญยังโสดอีกด้วย เรานี่เตรียมรุกเลยคะ พอผ่านไป 1 อาทิตย์ เราก็มีฝีมือนักสืบในโลกออนไลน์อยู่บ้าง ก็ได้facebookมา ทำการแอดเฟรนเรียบร้อย ไม่รีรอตามแบบฉบับเรา ทักแชทเฟชก่อนเลยจ้า ทักทายปกติตามมารยาท ถามว่าจำเราได้ไหม เค้าก็ตอบว่าจำได้ พอคุยได้วันสองวันก็แลกไลน์กัน ก็เปลี่ยนมาคุยไลน์แทน คือคนนี้เราตั้งใจจีบมากเลย เพราะคิดว่าเค้าเป็นคนที่ใช่มาก ดูพอดีไม่ขาดไม่เกิน คุยกันสนุก เข้าใจความรู้สึกของเราทุกอย่าง ช่วงนั้นมีความสุขมาก รู้สึกว่าคนนี้แหละพ่อของลูก เจอสักทีคนที่เราพร้อมจะหยุด ไม่ว่าจะเจอสิ่งที่ดีกว่านี้ก็ตาม เราบอกชอบเค้าก่อน เค้าก็ดูโอเค แต่ขอคุยกันไปเรื่อยๆก่อน ดูนิสัย ดูรสนิยม ที่สำคัญคือเค้ามีรักเก่าฝั่งใจคะ ถึงแม้เค้าจะไม่ยอมรับแต่ก็พอดูออกคะ เค้าไม่พร้อมเราก็ไม่รีบคะ เราเทใจให้หมดหน้าตักเลยคะ เดิมพันครั้งนี้ทุ่มหมดตัว แต่เค้าคงไม่รู้หรอกคะ เราไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนหวาน เราชอบลุยๆแมนๆ เค้าคงคิดว่าเรามาคุยเล่นๆ บอกเลยคะเราทักเค้าก่อนทุกเช้า ตอบไลน์เค้าไวอย่างกับนั่งจ้องรอตอบตลอดเวลา แรกๆเค้าก็ตอบไวนะคะ หลังๆก็3ชั่วโมงตอบที ทั้งๆที่เราตอบเค้าในตอนนั้นเลย เรารู้คะ ว่าเค้าเห็นแต่ไม่กดอ่าน เค้าออนไลน์เฟชบุ๊คตอนไหน รู้หมดคะ แต่ด้วยความรู้สึกว่าชอบมากจริงๆ อภัยทุกอย่างคะ แต่คงบอกว่ารักไม่ได้นะคะ เราไม่มั่นใจขนาดนั้น เราไม่งี่เง่าไม่ถามเซ้าซี้แน่นอน เพราะถือว่ายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอยู่ ยังมีระยะห่าง แต่ใจจริงเราให้เค้าเป็นคนสำคัญในชีวิตไปแล้วคะ เราถามเค้าว่านอกจากเราแล้ว มีคุยกับคนอื่นอีกไหม เค้าก็บอกว่ามี แต่ไม่ได้ให้ความหวังใคร ก็คุยไปเรื่อย เราได้แต่ทำความเข้าใจกับเค้าว่าเค้ายังไม่พร้อมเริ่มรักครั้งใหม่ ทุกครั้งที่เราทักเค้าก็หายไปเป็นชั่วโมง ทั้งๆที่เลือกทักช่วงเวลาที่คิดว่าเค้าว่างที่สุด ก็มีเดาไว้บ้างว่าคงคุยโทรศัพท์กับใครสักคน แต่ก็ไม่คิดว่าจะใช่ดีกว่า เป็นอย่างงี้เป็นเดือนแล้วคะ เพื่อนๆบอกไม่มีอะไรคืบหน้าก็หยุดเถอะ พอได้แล้ว เราก็ท้อหลายครั้งเพราะหลังๆเริ่มแย่มาก มันคุยไม่สนุกแล้ว มันดูเหมือนตอบเป็นมารยาทมากกว่า เราตัดสินใจหยุดคะ เราขอเอาแรงใจมาทุ่มเทกับการทำงานหาที่เรียนต่อดีกว่า คิดว่ารักตัวเองคงดีที่สุด พยายามทำใจ แต่ถึงตอนนี้ ตอนที่เราหายไป เค้าไม่เคยทักทายมาหาสักครั้งตามที่บอกว่าเป็นเพื่อนกันเลยคะ ไม่คิดถึงคนที่คุยด้วยกันมาเป็นเดือนเลย กลับกัน เค้ากำลังจะเปิดตัวแฟนใหม่ด้วยคะ เรานี่รู้ซึ้งเลยคะ บอกเลยว่านี่แหละ ความเจ็บปวดจากความรักครั้งแรกจริงๆ น่าจะบอกกันตรงๆว่ามีคนที่พร้อมจะโอเคอยู่แล้ว ไม่ต้องรักษาน้ำใจกันด้วยคำพูดที่ว่า ไม่พร้อม มีความรัก ใจเราแข็งกับเรื่องความรัก ไม่ใจอ่อนง่ายๆ แบบนี้เลย
เธอรู้ไหมว่าความเจ็บปวดที่เธอเคยโดนจากรักครั้งเก่า มันกำลังถูกถ่ายโอนให้เราไปรู้สึกแบบนั้นแทนเธอ